Αφού η Φύση στηρίζεται είς τά Μαθηματικά…. καί τά Μαθηματικά είς τά Υπόβαθρα Μαθηματικά… επ’ αλείπτω…

Αφού η Φύση στηρίζεται είς τά Μαθηματικά…. καί τά Μαθηματικά είς τά Υπόβαθρα Μαθηματικά… επ’ αλείπτω…

Τότε πώς η Φύση έκτισε τά πάντα δίχως νά κτισθεί;…

Εάν η φύση έκτισε τά μαθηματικά τότε ποίος ό λόγος, η ανάγκη καί αδυναμία νά αφαιρεθούν τά μαθηματικά από κάθε φύση, φυσική, φυσικότητα;…

Αυτόν τό οποίον εννοούμε είναι η Φύση είναι η Φυσική η οποία είναι η Μαγεία τών Μαθηματικών… Η Φυσική δέν μπορεί νά υπάρχει άνευ τών Μαθηματικών αλλά είναι εκδηλωμένη έκφανση τών Μαθηματικών… Η ζωή μέσα είς τήν Φυσική είναι τά Μαθηματικά Ενεργοποιημένα καί δή ό συνδοιασμός αντεκκλίσεων καί αμφιδρομιών τών Μαθηματικών δηλαδή τών διαφόρων μαθηματικών…

Δέν μπορούν νά υπάχει Φυσική δίχως Μαθηματικά όπως δέν μπορεί νά υπάρχει Πυθαγόρειον Θεώρημα καί Γεωμετρία άνευ διαστάσεων… Αλλά καί η Γεωμετρία είναι μία εκδήλωση τών Μαθηματικών, μία άλλη Φυσική ή καί η Φυσική τής Διάστασης!…

Υπό άλλης σκοπιάς θά μπορούσαμε νά αναρωτηθούμε ποίος γέννησε ποίον, τά Μαθηματικά τήν Φυσική ή η Φυσική τά Μαθηματικά;

Ό έχων στοιχειώδη συνετή γνώση καταλάβει ότι τά Μαθηματικά υπερέχουν καί ότι η Φυσική είναι η μαγική εκδήλωση τούς, ενώ τά Μαθηματικά ώς πρός τήν Φυσική είναι η Προσυνέπεια τής…
Η Φυσική όπως τήν γνωρίζουμε στηρίζεται είς τήν βάση τής Προπέδης όπως προονόμασε τήν βαρύτητα ό Εύδοξος. Εάν καταφέρουμε νά εντοπίσουμε πού καί ποία είναι η αντιστοιχεία ή ίδια η Προπέδη είς τά Μαθηματικά τότε ανοίγουμε μία Θεόρατη Θύρα είς τήν βάση τών Μαθηματικών καί επειδή δέν υφίσταται όπως τήν εννοούμε είς τήν κοινή λογική αυτή η Θύρα οδηγεί είς τό άπειρον τής Μεταφυσικής Προφυσικής!…

Η Αλήθεια μετά τά Μαθηματικά είναι αναπάντεχα τρομακτική καί ανάγεται επί συμβατού ανθρώπινου όρου είς τά Μεταπεδία Προπεδία τών Μυστηριώδη Μαθηματικών, ήτοι τών Άχραντων Μαθηματικών… Εκεί απαγορεύεται η είσοδος αυτοματικώς καί επιτρέπεται αυτοματικώς εφόσον τίς λάβει μέσα τού τά Ακατανόητα Κλειδιά τά οποία δέν ομοιάζουν μέ τήν στενοκέφαλη μεικτή ή άμεικτη αντίφασκη κοινή λογική, χωρίς νά είναι συνάμα μακρυά από αυτή.

Τά Μαθηματικά είναι Προαυτοματισμός Μεταυτοματισμός, δηλαδή τό αποτέλεσμα υπάρχει πρίν τήν πράξη! Κάνε οία πράξη έν πράξει ή έν λογαριαστεί καί θά εύρεις τό αποτέλεσμα όν προϋπήρχε πρό πάντων τών αιώνων…

Μία άλλη διαπίστωση είναι ότι μέ ό,τι συμφωνούν τά Μαθηματικά δέν διαφωνεί Ό Θεός! Συνεπώς υπάρχει Αλληλοπροσυνέπεια καί Προαλληλοσυνέπεια ανά μεταξύ τών!… Τί νά σημαίνει άραγε αυτόν;…

Εάν τά μαθηματικά σού είναι σφαλλεμένα καί τά θεωρείς σωστά δέν σημαίνει ότι συμφωνεί μαζύν σού Ό Θεός, αλλά μόνον τά Μαθηματικά καί Ό Θεός μπορούν νά αυτοματοαμεσοδιακρίνουν τά σωστά από τά ενσφαλμένα ή ημιενσφαλμένα Μαθηματικά!… Επίσης οί ατραποί διάκρισης μαθηματικών μπορεί νά είναι ή μή κατάλληλοι, ολιγότεροι, περισσότεροι καί μέ ακατάλληλον τρόπον συνδοιασμένοι απ’ ό,τι Προαυτομάτως γνωρίζουν τά Μαθηματικά καί Ό Θεός!…

Τά Μαθηματικά είναι σκέττοι νέττοι Αυτοματισμοί έκ τών προτέρων ήτοι Προαυτοματισμοί… Π.χ. εάν συνδοιάσεις δύο αριθμούς αναγραμματιστί ανά δυάδα προσθέτεις τήν πρώτη δυάδα καί τήν γράφεις είς διπλούν ή τριπλούν αναλόγως εάν υπερβαίνει τό 100… Π.χ. συνδοιάζουμε τό 5 καί τό 4 σέ 54 καί 45, προσθέτουμε τό 5 καί τό 4 = 9 καί τό σημειώνουμε δύο φορές ήτοι 99, αφού ούτως ή άλλως τό 4 μέ τό 5 πάντοτε αθροίζουν 9… Τό δέ 91 μέ τό 19 = 10 καί 10 σέ καθ’ έναν καί όντως 91+19=110 μέ τήν διαφορά ότι σ’ αυτές τίς περιπτώσεις αφαιρείς τούς περιττούς αριθμούς ή τούς σέ προσθέτεις σέ άλλες πράξεις.. Αντί λοιπόν νά γράψεις 1010 γράφεις 110 καί αριθμολογικώς είναι είς αμφότερες περιπτώσεις 11…

Είς τά Μαθηματικά τό αποτέλεσμα προκαθορίζει τίς πράξεις οπού τό επαληθεύουν όσον καί οί πράξεις προκαθορίζουν τό αποτελέσμα οπού τίς διαβεβαιώνει καί επιβεβαιώνει επαληθευτικώς… Δηλαδή τήν ώρα οπού γεννάται τό ωόν ή η όρνιθα γεννάται καί η προέκταση τού ήτοι η όρνιθα καί τό ωόν καί όπου Ζή Ό Πατήρ Ζή καί Ό Υιός καί όπου Ζή Ό Υιός Ζή καί Ό Πατήρ… Πρόκειται περί άχραντης προαιώνιας αμφίδρομης Προσυνέπους Αλληλουχίας καί Αλληλοσύναξης δίχως νά γίνεται νά υπάρχουν τά Μαθηματικά χωρίς τήν ενύπαρξη τούς… Προσυνεπώς, ό,τι υπάρχει προϋπάρχει καί υπάρχει επειδή προϋπάρχει καί κάθε πράξη ή μή πράξη τό επιβεβαιώνει καί όταν λέμε υπάρχει εννοούμε ότι δέν προέκυψε κατόπιν μετά από οίον ύστερα αλλά ότι προϋπάρχει πρό πάντων τών αιώνων…, φυσικόν δέν είναι;….

Πρώτον, συμπέρασμα ότι τά Μαθηματικά είναι Προαυτοματισμοί πρό πάντων τών αιώνων καί ότι εάν υπήρχε στιγμή οπού δέν υπήρχαν όταν υπήρξαν ή εάν εξαφανιστούν καί επαναϋπάρξουν θά υπάρχουν μέσα από αυτήν τήν Προσυνέπεια…, αφού π.χ. πάντοτε είς τήν Ποσοστιαία Μέτρηση τής απτής αριθμιτικής 1+1 ισούται πάντοτε μέ 2, ενώ υπό άλλες Μαθηματικές Ατραπούς θά ίσχυε πάντοτε αυτή η ίδια πράξη ό,τι ισχύει τώρα, ό,τι ισχύει είτε κτίσθηκαν είτε είναι άκτιστα τά Μαθηματικά… Εδώ υποψιαζόμαστε δίχως ίχνος λάθους ότι όπισθεν καί υπεράνω τών Μαθηματικών Ίσταται η Προσυνέπεια τού Προαυτοματισμού… καί τών συνδοιασμών τού

Προαυτοματισμού οπού έναν μέρος τών συνηθείσαμε νά καλούμε συμπτώσεις…
Δεύτερον, η Προσυνέπεια μεταξύ Προσυνέπειας, Μαθηματικών καί Φυσικής διέπεται καί στηρίζεται καί είναι έκ τών ών ούκ άνευ τής ίδιας τής ύπαρξης τών μία άλλη καί συνάμα ίδια καί ταυτόχρνα ανώτερη Προσυνέπεια… Δηλαδή είναι η Προσυνέπεια η οποία δημιουργεί μία άλλη Προσυνέπεια καί ό κύκλος αυτός είναι κλειστός αλλά δέν κλείνει ποτέ καί συνταυτοχρόνως περικλείει τά πάντα καί αυτόπερικλείεται, επειδή είναι άπειρος. Μία Μαθηματική Εξίσωση περί τούτου θά ήταν η Προπανάκεια τής ατροφικής αθεϊας…

Τρίτον, η Προσυνέπεια, η κάθε Προσυνέπεια, είναι Μαθηματική καί Φυσική όσον η Φύση, η Μεταφυσική, η Προφυσική καί είς όλον τό εύρος τών η Προμεταφυσική Μεταπροφυσική, είναι ευκολονόητον μαθηματικόν, δέν τό καταλαβαίνεις; Μέ άλλα λόγια σού λέγω είναι Προαυταπόδεικτον τό τί είναι Αλήθεια καί τί δέν είναι αλήθεια… Ήτοι η Αλήθεια είναι Προαυταπόδεικτη καί Προμεταυταπόδεικτη… Μία τέτοια ευστροφία αντίληψης τής Αλήθειας θαρρώ μόνον Ό Ελληνικός καί ό Μαθηματικός Λόγος μπορούν νά προσδώσουν ή καί νά προσδώσουν μέ τά σαφέστερα επιχειρήματα καί έτι περισσότερον συνδοιαστικώς. Ίσως υπάρχουν καί άλλοι Λόγοι οπού αγνοώ, αλλά μέ κάθε Προσυνέπεια, η Προπλαστικότητα τής Ελληνικής καί τής Μαθηματικής Γλώσσας σέ Λέξεις/Τύπους είναι τά Προχαρακτηριστικά τούς απόλυτα προαπόλυτα…!

Τέταρτον, η Φύση είναι αυτή η οποία Φυσήθηκε καί γνωρίζουμε ότι είναι Φυσημένη από τά Μαθηματικά! Εάν Ό Θεός εφύσησε δεύτερη φορά είς τόν φυσημένον πηλόν Αδάμαντον, τότε αυτόν οπού τού φυσήθηκε είναι Συχνότητες Μαθηματικών άλλης Υπόστασης, ασπούμε αυτού οπού ονομάζουμε Λογικόν υπό τήν έννοια νά έχουμε τό ταλέντον νά παράγουμε καί νά καταλαβαίνουμε προπαραγμένα Νοήματα σέ βαθμόν ύψιστον, διότι καί τό κτήνος καί τό φυτόν φέρουν μέσα τούς Μαθηματικαυτοματικούς συνδοιασμούς Νοηματικής Αντίληψης καλουμένης μέ τά ονόματα ένστικτα όπως λέμε διάστικτα ή δερματοστιξία/τατουάζ καί έμφυτα… = εμφυσημένα = έν+φυσημένα…

Αυτόν οπού μάς λέγει η Εξαήμερος Δημιουργία ήτοι 144 ώραις είς τήν Γένεση είναι ότι τά πάντα δημιουργήθηκαν από Τόν Θεόν, αλλά από είδος σέ είδος ευλογήθηκε από τήν Προσυνεπή Αυτοματική Μαθηματική Θεία Ευλογία. Δηλαδή όπως φύσησε είς τόν πηλόν νά γίνει Αδάμαντος φύσησε καί είς τόν πηλόν νά γίνει κτήνος καί πρίν είς τά Μαθηματικά νά γίνουν ουρανός καί είς τά στοιχεία νά γίνουν στερέωμα καί είς τό στερέωμα νά γίνουν χυμείες ειδών τής Φυσικής!… Ό Αδάμαντος ήταν πηλός ός καμώθηκε προηγουμένως καί πνεύμα οπού φυσήθηκε απευθείας από τό στόμα οπού φυσήθηκαν όσα προηγήθησαν τού πηλού τού Αδάμαντου… Θά λέγαμε ότι τό ρήμα κάμνω εννοεί κτίζω κάτι τό οποίον δέν εμπεριέχει ενεργοποίηση πνεύματος/ενέργειας καί τό κάμνωμα είναι εργασία τών χειρών. Τό ρήμα φυσάω είναι δόση καί ενεργοποίηση τού πνεύματος, παραχώρηση καί δανεισμόν πνεύματος καί ψυχής έξ’ Αγίου Πνεύματος!

Μήπως δέν φυσήθηκε πνεύμα ψυχής είς τά άλλα ζώντα είδη; Τότε διατί αναφέρεται ό όρος ψυχή ζώντα είς τήν Γένεση; Ή εάν ό όρος αυτός εννοεί κάτι άλλον, τότε πώς προήλθε η ψυχή τών ζώων; Μήπως αυτομάτως από τό κτίσιμο τούς άμεσα από Τόν Θεόν ή διεξελεκτικώς μέσω τής Προσυνέπειας Θεού, Μαθηματικών, Φυσικής κατά σειράν; Υπό κάθ’ έννοιαν η Πνευματική Ευλογία Τού Αγίου Πνεύματος είναι δεδομένη…

Έκτον, τό υπόβαθρον όπισθεν υποβάθρου ποίον είναι; Εκείνος ός δέν βλέπει υπόβαθρον όπισθεν υποβάθρου ή πιστεύει ότι τό πρώτον ή δεύτερον ή τρίτον κ.ο.κ. υπόβαθρον είναι τό έσχατον, είναι τώ όντι εγκεφαλικώς καί νοητικώς μύωψ. Διότι, πρώτον, αφού ό ευφυής άνθρωπος γνωρίζει ότι η ευφυία τού όση καί εάν είναι διακετέχεται από όρια εμβέλειας πώς μπορεί νά καταδεκτεί νά παραδεκτεί ότι βλέπει όλον τό φάσμα τών υποβάθρων; Εάν πάλαι πιστεύει ότι η ευφυία τού δέν έχει όρια άς τό αποδείξει! Καί πρίν κάν κάνει τόν κόπον νά τό αποδείξει θά πρέπει νά είχε ήδη ιδεί τό Προαυταπόδεικτον, ότι εάν η εμβέλεια τής ευφυίας τού ήταν άνευ ορίων ό ίδιος θά ήταν ήδη άνευ όριων είς ο,τιδήποτε καί εάν αποφάσισε, δέν είναι απόδειξη αυτόν; Π.χ. εάν δέν έχεις όρια πώς έχεις όρια τόν θάνατον καί έτι σκοτεινότερον τό άγνωστον μετά θάνατον; Πώς έχεις άγνοιες καί πράγματα τά οποία διδάσκεσαι ή αναγνώθεις διά νά μάθεις;…

Συνεπώς η πρώτη ευφυία είναι η αυτεπίγνωση ότι έχεις όρια… Η δεύτερη είναι ότι υφίσταται άπειρον, διότι ένας κόσμος χωρίς άπειρον δέν μπορεί νά ίσταται ούτε σέ λεπτομέρειες ορίων. Τό όριον είναι μέρος τού ανόριου, τού άπειρου, τού άλειπτου, τού απεριόριστου καί όχι βεβαίως τό αντίστροφον… Ό κόσμος δέν δύναται νά στηριχθεί εάν δέν υπάρχει έναν άπειρον σύνολον υποστηριγμάτων, υποβάθρων, υποδιατάξεων, οπού εάν κάπου σταματάνε, τότε είναι ώς νά μήν έχουν υπόβαθρον, διότι πού ίσταται τό έσχατον υπόβαθρον εάν έναν από τά υπόβαθρα καί δή τό τελευταίον ίσταται πού; Είς τό κενόν;… Ακόμη καί εάν αυτόν τό υποτιθέμενον, διφορούμενον καί αλληγορικόν κενόν μπορεί κάποιος καί πολλοί τό εκβάλλουν ώς Αγνωστικισμόν καί Μύστήριον ούτως ώστε νά επανερχόμαστε είς τά τιθέμενα όρια εμβέλειας τού ανθρώπου…

Άς πάρουμε τόν αριθμόν, τόν οίον αριθμόν π.χ. τόν 8… πού στηρίζεται ή δέν στηρίζεται; Υποστηρίζεται από τά άπειρα κλάσματα τών δεκαδικών, υποδεκαδικών, εκατονταδικών, εκατομμυριοδικών, δισεκατομμυριοδικών, τρισεκατομμυριοδικών καί ούτω απειροξαθεξής… ούκ έσται τέλος υποβάθρων υπό υποβάθρων…

Κατά συνέπεια, αφού η Φυσική καί η Φύση στηρίζεται καί υποστηρίζεται έκ δεκαδικών καί τών υποδιαιρέσεων επί υποδιαιρέσεων αυτών, τότε ποίον είναι τό έσχατον υπόβαθρον; Τό άπειρον ή άλειπτον καί οί έννοιες αυτές υποδηλώνουν καί συνάμα αυτοεκδηλώνουν μή τέλος υποβάθρων υπό υποβάθρων… Αυτόν οπού βλέπουμε, αυτόν οπού ζούμε, είναι έναν μικρόβιον αυτού τού απειροτεράστιου σέ πάν μέγεθος από τό μικρότερον έως τό μεγαλύτερον Άλειπτον οπού υπάρχει… Αυτόν τό μικρόβιον όν μόλις προανάφερα είναι η Φυσική τής Φύσης καί η Φύση τής Φυσικής όπως ΕΜΕΙΣ τήν βιώνουμε, διότι η Φυσική έχει άπειρες άλλες υποδιατάξεις σύνταξης, μέ μόνον μία απαράλλακτη μοναδικότητα τήν Αλήθεια… Κάθε Χυμεία καί Χυτεία Κόσμου Προδιέπεται έξ’ Αληθείας ή δέν υπάρχει…

Εύδομον, η ευδομή τής Αλήθειας είναι τέτοια, ώστε αρνείται καί Προαπορρίπτεται οία θεότητα η οποία έχει όρια είναι κατώτερη τού απείρου ενώ μέ όσα αναπτύξαμε ανωτέρω η θεότητα πρέπει νά είναι συνάπειρη ήτοι τουλάχιστον ίση μέ τό άπειρον είς έκαστη έκφανση τής ή μεγαλύτερη από τήν απειρότητα… Απ’ εδώ καταλάβουμε ότι δέν μπορεί μία θεότητα νά είναι διαφορετική από μία άλλη αφού εάν κάθε θεότητα είναι συνάπειρη μέ τήν απειρότητα τότε κάθε θεότητα είναι ίση μέ τό άπειρον καί ίδια μέ τό άπειρον, συνεπώς όμοια μέ κάθε άλλη θεότητα, τουτέστιν είναι πανομοιότυπη μέ κάθε άλλη θεότητα καί ώς έκ τούτου είναι όμοια καί Μία έστω καί άν πολλαπλασιάζεται επ’ άπειρον άπειρον επί άπειρον, δηλαδή ακόμη καί άν υπάρχουν άπειρες θεότητες οί οποίες είναι όμοιες αναμεταξύ τούς καί πολλαπλασιάζονται ανά μεταξύ τούς μέ άπειρους τρόπους, χυμείες, διατάξεις, μεγέθη έν ορίω καί άνευ ορίων ό παρονομαστής είναι ένας καί απαράλλακτος ώς συμπέρασμα, ότι ΖΗ ΜΟΝΟΝ ΜΙΑ ΘΕΟΤΗΤΑ!

Τό ότι είναι Τριαδική τουλάχιστον είς τά Μαθηματικά τού κόσμου ΜΑΣ ός είναι ζοφερός αντικατοπτρισμός εκείνων τών μακρυνών προεκτάσεων τού Αλείπτου εξηγείται μέ τό γεγονός ότι τά πάντα διέπονται μέ τριάδες, π.χ. τίποτε δέν μπορεί νά υπάρχει εάν δέν είναι τρισδιάστατον καί τό βλέπουμε καθημερινώς. Ακόμη καί μία μολυβιά μίας οίας διάστασης σέ σχήμα επί χάρτας όσον λεπτή καί αδιόρατη μέ γυμνόν οφθαλμόν καί εάν είναι, αποτελείται επίσης από τρείς υποδιαστάσεις καί αυτές οί τρείς υποδιαστάσεις από άλλες τρείς υποδιαστάσεις καί ούτω απειρώ εξής, ώστε αυτή η διαδικασία νά συμπίπτει με τά άπειρα υπόβαθρα υπό υποβάθρων!…

Κύριος ειμοί βοηθός καί ού φοβηθήσομαι τί ποιήσει μοί άνθρωπος καί ού φοβηθήσομαι κακά!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ