Ο πολιτισμός, η διπλωματία, και η οικονομία, καταρρέουν εύκολα χωρίς ισχύ.
Στον ηττημένο ποτέ δεν δίνεται δίκαιο και έλεος.
Η τρυφηλότητα, οι υπεκφυγές, οι φιλοφρονήσεις, οι σύμμαχοι, ανοίγουν περισσότερο την όρεξη του επιτιθέμενου.
Η εξόντωση του λαού, η επανάπαυση, η υποτίμηση του κινδύνου, επιφέρουν δεινά που υπερβαίνουν και τις χειρότερες εκτιμήσεις.
10 σταράτα και απλά μαθήματα από την άλωση της Βασιλεύουσας των Πόλεων, το 1453 , για να μαθαίνουμε και κάτι από τις μεγάλες ήττες:
1. Ο Πολιτισμός είναι ένα εύθραυστο κεραμικό όταν δε συνοδεύεται από την ισχύ του ξίφους.
2. Η Διπλωματία και η εξυπνάδα σε καθιστούν περίγελο όταν στερείσαι της ισχύος.
3. Η Οικονομική αδυναμία κάνει τον Λόγιο δούλο του τυχοδιώκτη.
4. Έλεος δε δίνεται στον ηττημένο ακόμα και όταν του χρωστάει ο νικητής τα πάντα.
5. Η τρυφηλότητα πάντοτε επιφέρει την τραγωδία … αργά ή γρήγορα.
6. Όταν σε μια κοινωνία επικρατήσουν οι πλάγιες οδοί και οι υπεκφυγές, πάντοτε βρίσκεται κάποιος που με θράσος διεκδικεί το δίκαιο του ισχυρού.
7. Η εξόντωση των λαϊκών στρωμάτων είναι η καλύτερη εγγύηση για την αποσάθρωση της αποτρεπτικής ισχύος.
8. Οι δημόσιες σχέσεις και οι φιλοφρονήσεις περισσότερο ανοίγουν την όρεξη του επιτιθέμενου παρά την αποπροσανατολίζουν.
9. Η καταστροφή είναι πάντοτε εκατοντάδες φορές μεγαλύτερη απ’ ότι θέλεις να πιστεύεις πριν ενδώσεις σ’ αυτήν.
10. Ο χειρότερος εχθρός είναι η ανάγκη σου να καθίσεις και να δρέψεις του καρπούς της επιτυχίας σου ως πολιτισμός. Τότε γίνεσαι πραγματικά ευάλωτος, γιατί παρακμάζεις.
Όσοι έχουν διαβάσει τι συνέβη κατά τους τελευταίους αιώνες της ασθμαίνουσας Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και ειδικά μετά τον Αλέξιο Κομνηνό, θα καταλάβουν.
Όσοι δεν είχαν την ευκαιρία να τα διαβάσουν, ας τα κρατήσουν ως αποφθέγματα πρακτικής σοφίας, γιατί είναι πολλοί αυτοί που δάκρυσαν για την άλωση … αλλά άλλοι τόσοι αυτοί που επαναλαμβάνουν τα ίδια λάθη.
Και η Ιστορία έχει αυτήν την κάκιστη συνήθεια να εκδικείται με επαναλήψεις ιλαροτραγωδίας τους απαίδευτους λαούς.
Η 29η Μαΐου 1453 αποτελεί το ορόσημο για την απόλυτη οπισθοδρόμηση της ανθρώπινης Ιστορίας. Ένας τεράστιος Πολιτισμός εξαϋλώθηκε μέσα σε 3 μερόνυχτα.
Και ακόμη τώρα – 564 χρόνια μετά – πληρώνουμε τις οδυνηρές επιπτώσεις των λαθών εκείνων που πίστευαν πως όλα θα πάνε καλά και πως είχε ο θεός να δώσει.
Και εισέπραξαν τον εφιάλτη που σημάδεψε τους λαούς της Βαλκανικής για 6 αιώνες…
Ήθελες τα και παθές τα…
Δημοσίευση:macroskopio.gr
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
Μόνο που η πρωτεύουσα της Ανατολικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας δεν αλώθηκε, προδόθηκε και παραδόθηκε, για να μην γνωρίσουν Διαφωτισμό οι Έλληνες και από δούλοι, ξαναγίνουν ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ.
Θα μπορούσες να δείς και έτσι.
Το άρθρο όμως εστιάζεται κυρίως στην έλλειψη ισχύος.
Η ισχύς πηγάζει σε μεγάλο βαθμό από την σύμπτωση του ατομικού με το συλλογικό συμφέρον.
Αυτη η ευαίσθητη ισορροπία έκανε το Βυζάντιο μεγάλο και ισχυρό μέχρι περίπου το 1000 μΧ.
Μέχρι τότε προστάτευε την ατομική ιδιοκτησία και ζωή των αγροτών, οι οποίοι και προθύμως εφορολογούντο και εστρατεύοντο.
Μετά το 1000 μΧ περίπου, οι “γαιοκτήμονες” και “έμποροι” άρχισαν να πλουτίζουν, αφαιρώντας πόρους από τους αγρότες.
Η διοίκηση, προστάτεψε τους γαιοκτήμονες και εμπόρους, ανεβάζοντας τους φόρους στους αγρότες.
Σχετικά γρήγορα, η ραχοκοκαλιά του Βυζαντίου (οι μεγάλοι αγροτικοί πληθυσμοί),
πλήρωνε αβάσταχτους φόρους, εστρατεύετο, δεν έβρισκε το δίκιο της, δεν είχε στρατιωτική προστασία από τους επιδρομείς.
Γρήγορα αντιλήφθηκε οτι συντηρούσε “κηφήνες” που παρίσταναν τη διοίκηση, δεν εστρατεύοντο, δεν φορολογούνταν κτλ.
Έτσι εγκατάλειψε την φαύλη διοίκηση, και σε 300 περίπου χρόνια διαλύθηκε.
Τα συμπτώματα έλλειψης χρημάτων, προδοσιών, άρνηση στράτευσης, άνισης φορολόγησης, και πολλά άλλα
βγαίνουν πάντα όταν ο διακυβέρνηση χάσει την επαφή με τον λαό στον οποίο και στηρίζεται.
Συνήθως, όταν γίνει αυτό, η διοίκηση δεν βλέπει και δεν θέλει να βλέπει την γεννεσιουργό αιτία,
και προσπαθεί να θεραπεύσει τα συμπτώματα, και νομοτελειακά συρρικνώνεται μέχρι να καταστραφεί.
[…] και το Βυζάντιο κατευνασμό των Τούρκων. Όμως ένας παλιός από τον […]