Ἄκτιστος Μυστικισμός: Τὸ Ἄκτιστον Ξύλον Τῆς Ζωῆς Χριστουγεννιάτικον Δένδρον & Τὸ Κτιστὸν Ξύλον Τῆς Ζωῆς…..  2ος Μέρος

Ἄκτιστος Μυστικισμός: Τὸ Ἄκτιστον Ξύλον Τῆς Ζωῆς Χριστουγεννιάτικον Δένδρον & Τὸ Κτιστὸν Ξύλον Τῆς Ζωῆς…..  2ος Μέρος

Ἀφοῦ ἀναγνώσατε τὸ Προοίμιον 1ον Μέρος ὁπωσδήποτε !…. Προχωροῦμεν !….. Ἀνάγνωσε μέχρι τέλους

Γέν. 2,16 καὶ ἐνετείλατο Κύριος ὁ Θὲὸς τῷ Ἀδὰμ λέγων· ἀπὸ πὰντὸς ξύλου τοῦ ἐν τῷ παραδεὶσῳ βρώσει φάγῇ,

Γέν. 2,17 ἀπὸ δὲ τὸῦ ξύλου τὸῦ γινώσκειν κὰλὸν καὶ πονηρόν, ὁὐ φάγεσθε ἀπ᾿ ἂὐτοῦ· ᾗ δ᾿ ἂν ἡμὲρᾳ φάγητε ἀπ᾿ ἄὐτοῦ, θανάτῳ ἀποθανεῖσθε.

Γέν. 2,18 Καὶ ἔἶπε Κύριος ὁ Θεὸς· ὁὐ κὰλὸν ἔἶναι τὸν ἄνθρωπον μόνον· ποιήσωμεν ἂὐτῷ βοηθὸν κατ᾿ ἄὐτόν.

Γέν. 2,19 καὶ ἔπλασεν ὁ Θέὸς ἔτί ἐκ τῆς γῆς πάντα τὰ θηρία τόῦ ἀγρὸῦ καὶ πάντα τὰ πετεινὰ τοῦ ὁὐρανοῦ καὶ ἤγαγεν ἂὐτὰ πρὸς τὸν Ἀδάμ, ἰδὲῖν τί καλέσει ἄὐτά. καὶ πᾶν ὃ ἐὰν ἐκάλεσεν ἄὐτὸ Ἀδὰμ ψὺχὴν ζῶσαν, τόῦτο ὄνομα ἄὐτῷ. [ἐν. 1,30 καὶ πᾶσι τὸῖς θηρίοις τῆς γῆς καὶ πᾶσι τὸῖς πετεινοῖς τοῦ ὁὐρανοῦ καὶ πάντὶ ἑρπέτῷ ἕρποντι ἐπὶ τῆς γῆς, ὃ ἔχεῖ ἐν ἑαὐτῷ ψὺχὴν ζῶῆς, καὶ πάντα χόρτον χλὼρὸν ἔἰς βρῶσιν. καὶ ἐγένετο ὁὕτως. Ὅπως βλέπετε δηλοῦται ψυχὴ ζῶσα τόσον ὁ ἄνθρωπος ὅσον & τὰ ζῶα τοῦ Παραδείσου & ἀλλὰ & τὰ φυτὰ ἴσως ὅπως τίθεται. Συνάμα ἄλλη φορὰ εἴπαμε ὅτι ἀναφέρεται ὅτι ὑπάρχαν & Ἐξεδεμικοὶ ἀνθρῶποι, ὅπως βλέπουμε εἰς τὴν στιχομυθία Θεοῦ & Κάϊν]….

Γέν. 2,20 καὶ ἐκάλεσεν Ἀδὰμ ὀνόματα πᾶσι τὸῖς κτήνεσι καὶ πᾶσι τὸῖς πετεινοῖς τοῦ ὁὐρανοῦ καὶ πᾶσι τὸῖς θηρίοις τόῦ ἀγρὸῦ· τῷ δὲ Ἀδὰμ ὁὐχ ἔὑρέθη βοηθὸς ὅμοιος ἄὐτῷ. [χρειαζόταν βοη+θόν = βοὴν θείαν; Σύν+τρόφισσαν]

Γέν. 2,21 καὶ ἐπέβαλεν ὁ Θέὸς ἔκστασιν ἐπὶ τὸν Ἀδάμ, καὶ ὕπνωσε· καὶ ἔλαβε μίαν τῶν πλεὺρῶν ἂὐτοῦ καὶ ἀνεπλήρωσε σάρκα ἀντ᾿ ἄὐτῆς.

Γέν. 2,22 καὶ ᾠκοδόμησεν ὁ Θὲὸς τὴν πλευράν, ἣν ἔλαβεν ἀπὸ τόῦ Ἀδάμ, ἔἰς γυναῖκα καὶ ἤγαγεν ἂὐτὴν πρὸς τὸν Ἀδάμ. [ἰδοὺ ἡ κλωνοποίηση τὸ θυμίζω, τὸ ἔχουμε ἀναλύσει σὲ ἄλλα ἄρθρα]

Γέν. 2,23 καὶ ἔἶπεν Ἀδάμ· τοῦτο νῦν ὀστόῦν ἐκ τῶν ὀστέων μου καὶ σὰρξ ἐκ τῆς σαρκός μου· ἂὕτη κληθήσεται γυνή, ὅτί ἐκ τόῦ ἀνδρὸς ἄὐτῆς ἐλήφθη ἄὕτη· [ἡ γυναῖκα καλεῖται & ἀνδρίς]

Γέν. 3,21 Καὶ ἐποίησε Κύριος ὁ Θὲὸς τῷ Ἀδὰμ καὶ τῇ γυναικὶ ἂὐτοῦ χὶτῶνας δερματίνους καὶ ἐνέδυσεν ἄὐτούς. [Κατὰ συνέπειαν ἐκδόρευσεν ζῶα ἢ ἐκ θαύματος ἐποίησεν τοὺς δερμάτινους χειτῶνες;]

Γέν. 3,22 καὶ ἔἶπεν ὁ Θεός· ἰδόὺ Ἀδὰμ γέγονεν ὡς ἔἷς ἐξ ἡμῶν, τὸῦ γινώσκειν κὰλὸν καὶ πονηρὸν· καὶ νῦν μὴ ποτε ἐκτεὶνῃ τὴν χὲῖρα ἂὐτοῦ καὶ λάβῃ ἀπὸ τὸῦ ξύλου τῆς ζῶῆς καὶ φὰγῃ καὶ ζήσεται ἔἰς τὸν ἄἰῶνα.

Γέν. 3,22 Εἶπε δὲ τότε ὁ Τριαδικὸς Θεὸς• “ἰδοὺ ὁ Ἀδὰμ ἔγινε πλέον σὰν ἕνας ἀπὸ ἡμᾶς μὲ τὴν ἱκανότητα νὰ γνωρίζη καλὸν καὶ κακόν ! Καὶ τώρα μήπως τυχὸν καὶ ἀπλώση τὸ χέρι του καὶ πάρη καὶ φέγη ἀπὸ τὸν καρπὸν τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς καὶ γίνη αὐτὸς καὶ τὸ κακὸν ἀθάνατον, πρέπει νὰ ἐκδιωχθῇ ἀπὸ τὸν παράδεισον”.

Ὁ Θεὸς ὠμιλεὶ σὲ τρίτον πρόσωπον ἀναφερώμενος ἐμᾶς, ἤτοι Τριαδικότητα Θεοῦ & ὅτι ἕναν ἐκ τῶν Προσώπων ὠμιλεὶ & εἰς τὰ Τρία Πρόσωπα….

Γέν. 3,24 καὶ ἐξέβαλε τὸν Ἀδὰμ καὶ κατῴκισεν ἄὐτὸν ἀπέναντι τὸῦ παραδείσου τῆς τρὺφῆς καὶ ἔταξε τὰ Χερουβὶμ καὶ τὴν φλογίνην ῥὀμφαίαν τὴν στρεφομένην φυλάσσειν τὴν ὁδὸν τὸῦ ξύλου τῆς ζῶῆς.

Γέν. 4,1 Ἀδὰμ δὲ ἔγνῶ Ἔὔαν τὴν γυναῖκα ἄὐτοῦ, καὶ συλλαβοῦσα ἔτεκε τὸν Κάϊν καὶ ἔἶπεν· ἐκτησάμην ἄνθρωπον διὰ τὸῦ Θεοῦ. [ἐκτίσαμεν ἄνθρωπον μὲ τὴν δύναμιν Τοῦ Θεοῦ δοξάζει ἡ Εὔα]….

Τὰ ἀνωτέρω ἐδάφια εἶναι γεμᾶτα Μυστήρια ἀπὸ πᾶσαν ὄψιν ἀλλά το πλέον περίεργον εἶναι:

Γέν. 3,22 καὶ ἔἶπεν ὁ Θεός· ἰδόὺ Ἀδὰμ γέγονεν ὡς ἔἷς ἐξ ἡμῶν, τὸῦ γινώσκειν κὰλὸν καὶ πονηρὸν· καὶ νῦν μὴ ποτε ἐκτεὶνῃ τὴν χὲῖρα ἂὐτοῦ καὶ λάβῃ ἀπὸ τὸῦ ξύλου τῆς ζῶῆς καὶ φὰγῃ καὶ ζήσεται ἔἰς τὸν ἄἰῶνα.

Τὸ ἔἷς ἐξ ἡμῶν = ἔἷς ἐξ μπορεῖ νὰ μεταφραστεῖ ἂ] ἕνας ἀπ’ ἐμᾶς, ἀλλὰ μὲ πιθανοὺς ὑποκωδικοὺς νοημάτων β] εἰς = 1 & ἐξ = 6 = 16 ἢ 7, γ] ἔἷς ἐξ ἡμῶν = τρεῖς = Ἁγία Τριάδα = 3 ἄρα τε, εἰς = 1 ἐξ = 6 ἡμῶν = 3 = 163 = 10 ἀλλὰ & 3Χ16 = 48 = 2 Κύβοι & τοὐλάχιστον 48 οἱ νόμοι τῆς Δύναμης δ] εἰς = ἴσος ἢ εἰς ἔξην ἡμῶν = εἰς ἐθισμὸν ἢ καὶ ἐξισορρόπησιν μ’ ἐμᾶς ἔ] εἰς = εἶναι ἔξ ἢ ἕξη ὅμοιον μὲ ἐμᾶς ἤτοι 666 + 6, βεβαίως αὐτοὶ οἱ ἀριθμοὶ ὄχι ὅπως παρουσιάζονται διὰ τὸν κλέπτην αὐτῶν Ἀντίχριστον & τὸν ταλμουδικεβραϊκὸν Κοράνι μὲ 6666 στίχους…. στ] Ἀδὰμ & Εὔα = ζεῦγος = 2, ἄρα τε Ἀδὰμ = 2, εἰς = 1, ἐξ = 6, ἡμῶν = 3 = 12 = 3, ἀλλὰ ὑπάρχουν καὶ βαθύτερες ἀριθμολογίες διὰ τὲς ὁποῖες δὲν θὰ προχωρήσουμεν πρὸς τὸ παρόν….

Λέγει Τὸ Ἕναν Πρόσωπον Τοῦ Θεοῦ ὅτι πρέπει νὰ ἐκδιωχθεῖ ὁ Ἀδὰμ & ἡ γυνή του διὰ νὰ μὴν ἐκτείνουν τὰς χεῖρας των & φᾶνε ἀπὸ τὸ Δένδρον τῆς Ζωῆς καὶ ζήσουν εἰς τὸν αἰώναν ἤτοι διαπαντὸς μὲ ἀθανασίαν !

Ἐκ πρώτης ὄψεως & ἐντύπωσης, φαίνεται ὅτι Ὁ Θεὸς δὲν θέλει τὴν ἀθανασία των Ἀδάμαντου & Εὖας ἀπὸ φθόνον ἢ διὰ νὰ ἔχει τὴν μοναδικότητα. Ἐν τούτοις παραδανείζομαι τὸ ἑξῆς Πατερικόν: «Ἑπομένως, φαίνεται ὅτι στὸν Παράδεισο ὑπῆρχαν δύο ξύλα μὲ ἰδιαίτερη σημασία καὶ σκοπό, δηλαδὴ τὸ ξύλο τοῦ γινώσκειν καλὸ καὶ πονηρό, καὶ τὸ ξύλο τῆς ζωῆς. Ἀπὸ τὸ ἕνα ἔφαγε καὶ ἀπέθανε καὶ ἀπὸ τὸ ἄλλο ἐμποδίστηκε νὰ φάγη γιὰ νὰ μὴ παραμείνη αἰωνίως στὴν πτώση καὶ τὸ κακό». https://www.vimaorthodoxias.gr/theologikos-logos-diafora/oti-to-xylon-tis-zois-en-to-spilaio-exinthisen-ek-tis-parthenou/

Βεβαίως Ὁ Θεὸς ἦταν βέβαιον ὅτι δυνόταν νὰ τοὺς ἐμποδίσει ἢ σκοτώσει ἢ ἀκρωτηριάσει ἢ ναρκώσει ἢ ἐξουδετερώσει ἢ παραλύσει πρὶν φᾶνε ἀπὸ τὸ Δένδρον τῆς Ζωῆς, ἢ νὰ ἐξαφανίσει τὸ Δένδρον τῆς Ζωῆς & τὸ Δένδρον τῆς Γνώσεως καλοῦ & κακοῦ πρὶν φᾶνε ἢ μετὰ ὅπερ & ἔγινε & νὰ σταματήσει τὴν ἐπίδρασιν ἐντός των Ἀδάμαντου & Εὖας !

Μὰ αὐτὸν ἀκριβῶς ἔκανε ! ἐπειδὴ ἔφαγαν ἀπὸ τὸ Δένδρον τῆς Γνώσεως πρὶν ἐκπαιδευτοῦν εἰς Τὴν Ἁγίαν Ἠθικὴν κατ’ ἔπεσαν & ἐὰν ἔτρωγαν ἀπὸ τὸ Δένδρον τῆς Ζωῆς ἐκπέσοντες θὰ κατάληγαν ἀθάνατοι ἔκπτωτοι ὅπως & ἐκεῖνος ὁποὺ τοὺς καθοδήγησε μὲ δόλον νὰ φᾶνε ἀπὸ τὸ Δένδρον τῆς Γνώσεως ἤτοι ὁ Διάβολος ἐντὸς τοῦ ὀροβόρου ὄφεως [ἢ off+έως = Σβύσιμον Φωτὸς = ὁ Σκοτοφόρος διὰ καταδολίευσης]….

Φαίνεται ὅτι ὅταν Ὁ Θεὸς ἐξήγησε εἰς τὸν Ἀδάμαντον ὅτι ἐὰν φάγη ἀπὸ τὸ Δένδρον τῆς Γνώσεως θὰ ἀποθάνει ἤτοι θὰ γένει θνητός, ὁ Ἀδάμαντος ἀντιλαμβανόταν τί ἐστὶν θάνατος, εἴτε ἐπειδὴ πάθαιναν θάνατον τὰ ζῶα & τὰ φυτὰ εἴτε χωρὶς τούτη τὴν παρατήρηση….

Τὸ Ξύλον τῆς Ζωῆς, ἐπανέρχεται μὲ τὴν Γέννηση Τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ & Ἐπανάνοιξη τοῦ Παραδείσου ἅμα τῷ τοῦ ἐπὶ Σταυροῦ μὲ εἰσερχόμενον μαζύν του τὸν Μετανοημένον Ληστήν, ὥστε μας δείχνει ὅτι ὁ δρόμος ἐπαναφορᾶς ἐν Παραδείσῳ εἶναι ἡ ΜΕΤΑΝΟΙΑ πρὸς τὸ δίκαιον & ἀγαθόν !!!! Ὅταν ἄνοιξε ὁ Παράδεισος ἐκ Χριστοῦ δὲν εἰσῆλθεν μόνον ὁ Ληστής, ἀλλὰ & ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ Νέος Ἑωσφόρος τοῦ Καινοῦ 10ου Τάγματος & ἄλλοι δίκαιοι & ἅγιοι ἀνὰ τοὺς αἰῶνες, ἔστω & ἐὰν ὁ Παράδεισος εἶναι κάτι διαφορετικὸν ἢ μέρος τῶν ἀγγελικῶν ταγμάτων ὁποὺ ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος εἶναι ἔκτοτε ἐκεῖ μέσα….

Κατὰ τὰ προέρτια τῶν Χριστουγέννων παρουσιάζεται ἡ ἀλήθεια αὐτή:

Ἑτοιμάζου Βηθλεέμ, ἤνοικται πᾶσιν ἡ Ἐδέμ, Εὐτρεπίζου Ἐφραθά, ὅτι τὸ ξύλον τῆς ζωῆς, ἐν τὼ Σπηλαίῳ ἐξήνθησεν ἐκ τῆς Παρθένου, Παράδεισος καὶ γάρ, ἡ ἐκείνης γαστήρ, ἐδείχθη νοητός, ἐν ὧ τὸ θεῖον φυτόν, ἐξ οὗ φαγόντες ζήσομεν, οὐχὶ δὲ ὡς ὁ Ἀδὰμ τεθνηξόμεθα, Χριστὸς γεννᾶται, τὴν πρὶν πεσοῦσαν, ἀναστήσων εἰκόνα.

Ὁ Χριστὸς παρουσιάζεται Ξύλον Τῆς Ζωῆς ! Ὁ Χριστὸς νάρκωσε τὸν Ἀδάμαντον διὰ νὰ ποιήσει σὲ μία ἀπὸ τὲς ἐκβαλλόμενες πλευρές του τὴν Εὔα !

Ἀλλὰ ὑπάρχει & ἄλλον Μυστήριον !

Αὐτὸν ὁποὺ καλεῖται Ξύλον Τῆς Ζωῆς εἶναι κάτι διαφορετικόν, ἀνεξάρτητον & ποιημένον κτιστὸν ἢ Μέρος Τοῦ Θεοῦ ::: ;;;;

Ἀφοῦ καλεῖται ἡ Γέννησις Τοῦ Χριστοῦ Ξύλον Τῆς Ζωῆς, τότε τότε αὐτὸν τὸ Δένδρον εἶναι Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς & Ὁ Θεὸς ἐν γένει Ὅλος !

Παρ’ ὅλα ταῦτα φυτεύτηκε ἢ καὶ ἐμφανίζεται ὡς Ξύλον ἐν Παραδείσῳ….

Φέρεται ἢ καὶ φαίνεται ὅτι Ὁ Θεὸς δὲν ἀπαγορεύει εἰς τὸν Ἀδὰμ & τὴν Εὔα νὰ φᾶνε ἀπὸ τὸ Ξύλον Τῆς Ζωῆς ἤτοι Σῶμα & Αἷμα Ἰησοῦ Χριστοῦ ἢ καὶ τότες Υἱοῦ ἤτοι Ἁγίας Τριάδος ἐν γένει, ἀλλὰ ἀπὸ τὸ Ξύλον τῆς Γνώσεως τοῦ καλοῦ & τοῦ κακοῦ !

Φαίνεται κάτι πολὺ περίεργον ὦδε !

Ἀφοῦ Ἀδάμαντος & Εὔα ἦσαν ἀθάνατοι, τότε διατὶ χρειαζόταν νὰ φᾶνε ἀπὸ τὸ Ξύλον Τῆς Ζωῆς διὰ νὰ γίνουν ξανὰ ἀθάνατοι;

Ἐπειδὴ εἶχαν ἀποθάνει, ἐπειδὴ ἔφαγαν ἀπὸ τὸ Ξύλον τῆς Γνώσεως ! Δηλαδὴ ἔπαψαν νὰ εἶναι ἀθάνατοι !

Συνεπῶς, ἐὰν ἔτρωγαν ἀπὸ τὸ Ξύλον Τῆς Ζωῆς πρὶν φᾶνε ἀπὸ τὸ Ξύλον τῆς Γνώσεως, δὲν ὑπῆρχε κανέναν πρόβλημαν ἀφοῦ ἦταν ἤδη ἀθάνατοι. Ὅταν ὅμως ἔφαγαν ἀπὸ τὸ Ξύλον τῆς Γνώσεως καλοῦ & κακοῦ ἔπαψαν νὰ εἶναι ἀθάνατοι & διὰ νὰ ἐπαναγίνουν ἀθάνατοι ἔπρεπε νὰ λάβουν Καινή [ὅπως λέμε Καινὴ Διαθήκη μὲ Σῶμα & Αἷμα Χριστοῦ] δόση Ἀθανασίας μὲ βρώση καρποῦ ἀπὸ Τὸ Δένδρον τῆς Ζωῆς, ὁποὺ θὰ ζοῦσαν αἰωνίως ἀλλὰ ἔκπτωτοι !

Καὶ τότε τὰ πεπραγμένα γίνονται ἀκόμη πιὸ περίεργα !

Πρῶτον ἐρώτημαν, διατὶ ἐξέπεσαν οἱ Ἀδάμαντος & Εὔα; Ἐπειδὴ ἁπλούστατα παράκουσαν ἢ ἐπειδὴ ἡ βρώση ἀπὸ τὸ Ξύλον Τῆς Γνώσεως ὁδηγεῖ ἐκ τῶν πραγμάτων σὲ ἔκπτωτιν φῦσιν; Ἢ μήπως ἀμφότερα ;

Πρώτη ἐξήγηση, ἡ παρακοὴ εἶναι ἀνυπακοὴ εἰς Τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι Τὸ Ὁποῖον φεύγει ἀπὸ τοὺς παρανομοῦντες, Τὸ Ὁποῖον Φυσήθηκε ἐκ Τοῦ Πατρὸς εἰς τὸν Ἀδάμαντον & κληρονομήθηκε ἐξ’ αὐτοῦ & εἰς τὴν Εὔαν !

Δεύτερη ἐξήγηση, δὲν ἦσαν ἕτοιμοι νὰ φᾶνε ἀπὸ τὸ Ξύλον Τῆς Γνώσεως !

Τρίτη ἐξήγηση, διὰ νὰ εἰσέλθει κανεὶς εἰς Τὴν Βασιλείαν Τῶν Οὐρανῶν, πρέπει νὰ ἐπαναγίνει παιδί, λέγει Ὁ Χριστὸς ἤτοι Τὸ Ξύλον Τῆς Ζωῆς, ἤτοι ὅπως ἦσαν οἱ Ἀδάμαντος & Εὖας πρὶν γνωρίζουν μέσῳ τῆς ἀνυπακοῆς τους τὸ καλὸν & τὸ κακὸν διὰ τῆς βρώσεως ἐκ τοῦ Ξύλου Τῆς Γνώσεως !

Δεύτερον ἐρώτημαν, διατὶ Ὁ Θεὸς φύτευσε τὸ Ξύλον Τῆς Γνώσεως, χρεισίμευε διὰ μελλοντικὴ βρώση ἢ διὰ δοκιμασία των Ἀδάμαντου & Εὖας;

Φαίνεται ὅτι οἱ Ἀδάμαντος & Εὔα, ἦσαν ἀγαθοὶ ὡς παιδιά & το νὰ τρῶνε ἀπὸ τὸ Δένδρον Τῆς Ζωῆς δὲν ἔκανε κακόν, ἀλλὰ ὅταν τὰ παιδιὰ μάθουν τὸ καλὸν & τὸ κακὸν ὅπως τώρα ποὺ τὰ βιάζουν διὰ νόμου ἢ τὰ βάζουν νὰ γίνουν πολεμηστές, ἀπωλένουν τὴν ἀθωότητα τῶν παιδιῶν & παρ’ ὅτι εἶναι παιδιὰ σὲ ἡλικία & φαινομενικῶς ἢ καὶ ἀπὸ ἐνήλικες παιδιά, γίνονται παιδιὰ ἢ ἐνήλικες πονηρόγνωστοι !

Ἡ ἐπιθυμία Τοῦ Θεοῦ ἦταν νὰ τοὺς εἰπεῖ σὲ κάποια φάση φᾶτε ἀπὸ τὸ Ξύλον Τῆς Γνώσεως διὰ νὰ τοὺς δοκιμάσει ὅτι παρ’ ὅτι ἔφαγαν & γνώρισαν θὰ παρέμεναν ἀγαθοὶ & ὑπάκοοι εἰς τὰς Ἐντολὰς Τοῦ ! Βασικὰ ἀπὸ τὴν ὥραν ὁποὺ πῆραν τὴν ἀπόφασιν νὰ φᾶνε ἦταν ἔκπτωτοι ἢ καὶ γνώριζαν τὸ καλὸν & τὸ κακὸν & ἐὰν ἡ ἐπιλογή τους ἦταν νὰ μὴν φᾶνε παραταύτα, θὰ ἔδειχνε τὸν θρίαμβον τῆς ὑπακοῆς & τῶν δούλων Τοῦ Θεοῦ, ὅπως τώρα ὁποὺ ὁ Ἔντιμος ἄνθρωπος παρ’ ὅτι γνωρίζει νὰ ἐκμεταλλεύεται & ἔχει εὐκαιρίες ἐπιλέγει νὰ μὴν τὸ πράξει, παραμένοντας Πιστὸς εἰς Τὸν Θεὸν & Τὸ Ἅγιον Δικαῖον Τοῦ & τούτη ἡ ἄρνηση, μαρτύριον & ἀφοσίωση εἶναι ἔνδειξη ἀναμάρτητου, δούλου ποὺ γνωρίζει ὅτι εἶναι κτίσμα & τὰ Δικαιώματα ἀνήκουν εἰς Τὸν Ἄκτιστον Κτίστην & ἕνας τέτοιος δίκαιος ἄνθρωπος Ἁγιάζεται καὶ γίνεται κατ’ εἰκόναν & καθ’ ὁμοίωσιν Θεοῦ !

Οἱ Ἀδάμαντος & Εὔα, ἦσαν Πιστοὶ εἰς Τὸν Θεὸν ὥσπου πειράχθηκαν. Μὲ τὸν πειρασμὸν ἄνοιξαν τὰ ὀμμάτια τοὺς & ἀντίκρυσαν μὲ ἀπληστία τὴν προοπτικὴν νὰ γίνουν συνθεοί, ἐνῶ οὐσιαστικῶς ἀπώλεναν τὴν ἀθανασία ἤτοι θεότητα ὁπού τους παραχωρήθηκε ἀπὸ τὸ Ξύλον Τῆς Ζωῆς & ἐπειδὴ εἶχαν ἄγνοια & συνάμα βιάστηκαν & μὲ ἀφέλεια πονηρὴ & ἀδιάφορη προχώρησαν, ἔχασαν τὰ ἤδη κεκτημένα, τὰ ὁποῖα νόμιζαν ὅτι θὰ εὕρουν μετὰ τὴν παρανομία ἤτοι Κακὴ Μετά+νοια !

Εἶναι ὡσὰν νὰ λέγεις σ’ ἕναν παιδὶ νὰ αὐτοπυροβοληθεῖ ἢ νὰ πηδήξει ἀπὸ τὸν ἐξώστη ἐπειδὴ θὰ πετάξει & μὲ ἄγνοια πραγματοποιεῖ τὸν αὐτοθάνατον τοῦ & τὴν ἀπώλεια ἄ+θανασίας του, ἔστω χωρὶς τὸν αὐτοχειριασμόν του !

Δηλαδὴ οἱ Ἀδάμαντος & Εὔα αὐτοκτόνησαν μὲ τὴν παρακίνηση τοῦ Διαβόλου, διὰ νὰ εὕρουν τὴν θέοτητα & μὲ τὴν αὐτοκτονία τους ἐπειδὴ δὲν ἤξευραν τί ἔκαναν ἔχασαν αὐτὸν ὁποὺ εἶχαν & ἔψαχναν νὰ εὕρουν !

Τί θὰ γινόταν ἐὰν οἱ Ἀδάμαντος & Εὔα ἔτρωγαν μετὰ τὴν πτῶσιν τους ἀπὸ τὸ Ξύλον Τῆς Ζωῆς; Εἶναι ἐνθουσιαστικὸν & τεκμήριον ὅτι τίποτε ἐξ’ ὅσων γράφονται εἰς Τὴν Ἁγίαν Γραφὴν δὲν εἶναι τυχαῖον, ἀτυχὲς & ἀνθρώπινης πονηριᾶς !

Ἡ ἀπάντηση ἔρχεται ἀπὸ τὴν Ἀποκάλυψη μέσῳ ἑνὸς Ἱῶ+άννη, τοῦ Θεολόγου, & δὲν εἶναι τυχαῖον ὅτι δεξιὰ & ἀριστερὰ τῆς Ὡραίας Πύλης Ὁ Χριστὸς & Ἡ Παναγία & περικλείονται ἀπὸ δύο Ἰω+άννηδες, & τὸ μυστήριον μεγαλώνει:

1] Ἂἰσχύλος Ἡ Παρθένος Ἰὦ [σημαίνει Ἱἐρᾶ, ἡ Πᾶν+αγία] θὰ γεννήσει Τὸν Υἱὸν Τὸῦ Θεοῦ. Προμηθέας Δεσμώτης στ.772, 834, 848. Ὁμολογία Πίστεως & Προφυτείας ἀπὸ τὸν Ἄἰσχύλον: Ἀπόλλων. «Ὅλὰ μπορεῖ νὰ τὰ κάνει ὁ Πατέρας μου ὁ Δίας• ἕνὰ μόνο πρᾶγμα δὲν μπορεῖ νὰ κάνει• Ἀνάσταση νέκρῶν.» Ἂἰσχύλου «Ἔὐμενίδες» (στ.647-στ.651) Πηγή: www.inkefalonia.gr

Παναγία/Ιώ τὸ παὶδὶ τῆς [Ἁγίας] Ἄννής = Ἱῶ Ἄννής!

2] Ἀπόλλων: «Ὅλὰ μπορεῖ νὰ τὰ κάνει ὁ Πατέρας μου ὁ Δίας• ἕνὰ μόνο πρᾶγμα δὲν μπορεῖ νὰ κάνει• Ἀνάσταση νέκρῶν.» Ἂἰσχύλου «Ἔὐμενίδες» (στ.647-στ.651) Πηγή: www.inkefalonia.gr

3] Ἀποκ. 19,20 [ἀριθμὸς 192!] καὶ ἐπιάσθη τὸ θηρίον καὶ ὁ μετ᾿ ἂὐτοῦ ψευδοπροφήτης ὁ ποιήσας τὰ σημεῖα ἐνώπιον ἄὐτοῦ, ἐν ὁἷς ἐπλάνησε τὸὺς λαβόντας τὸ χάραγμα τὸῦ θηρίου καὶ τὸὺς προσκυνοῦντας τῇ ἔἰκόνι ἂὐτοῦ· ζῶντες ἐβλήθησαν ὁἱ δύο ἔἰς τὴν λίμνην τὸῦ πῦρὸς τὴν καιομένην ἐν θεῖῳ.

Ἀποκ. 20,2 καὶ ἐκράτησε τὸν δράκοντα, τὸν ὄφὶν τὸν ἀρχάῖον, ὅς ἐστὶ Διάβολος καὶ ὁ Σατανᾶς ὁ πλὰνῶν τὴν ὁἰκουμένην, καὶ ἔδησεν ἂὐτὸν χίλια ἔτη,

Ἀποκ. 20,3 καὶ ἔβαλεν ἂὐτὸν ἔἰς τὴν ἄβυσσον, καὶ ἔκλεισε καὶ ἐσφράγισεν ἐπάνω ἄὐτοῦ, ἵνὰ μὴ πλάνᾷ ἔτί τὰ ἔθνή, ἄχρὶ τελεσθῇ τὰ χίλια ἔτη· μετὰ ταῦτα δὲῖ ἂὐτὸν λὺθῆναι μὶκρὸν χρόνον.

Ἀποκ. 20,10 [ἀριθμὸς 21, 3 & 21+12=33] καὶ ὁ διάβολος ὁ πλὰνῶν ἄὐτοὺς ἐβλήθη ἔἰς τὴν λίμνην τὸῦ πῦρὸς καὶ τὸῦ θείου, ὅποὺ καὶ τὸ θηρίον καὶ ὁ ψευδοπροφήτης, καὶ βασανισθήσονται ἡμέρας καὶ νὺκτὸς ἔἰς τὸὺς ἂἰῶνας τῶν ἄἰώνων.

Τί δὲν καταλαβαίνετε; Τὸ θηρίον, ὁ ψευδοπροφήτης & ὅσοι λάβουν τὸ χάραγμα 666 & προσκυνήσουν τὸ θηρίον θὰ εἰσέλθουν εἰς τὸν θυμὸν τοῦ Ληνοῦ Τοῦ Θεοῦ ἤτοι τὴν Κόλλαση προτύτερα ἀπὸ τὸν διάβολον. Ὁ διάβολος θὰ σφραγιστεῖ & δεθεῖ 1000 ἔτη ὅ,τι & ἂν σημαίνει τοῦτον, κάποιοι τὸ ἑρμηνεύουν κυριολεκτικῶς 1000 ἔτη & ἄλλοι ἕναν συμβολικὸν χρονικὸν διάστημαν….

Ἐὰν οἱ Ἀδάμαντος & Εὔα ἔτρωγαν ἀπὸ τὸ Ξύλον τῆς Ζωῆς μετὰ τὸ Ξύλον τῆς Γνώσεως θὰ ρίχνονταν εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρὸς & θὰ πάθαιναν τὰ ἴδια μὲ ὅσα θὰ πάθουν τὸ θηρίον, τὸ ψευδοπροφήτης & οἱ χαραγμένοι προσκυνήσαντες συνάμα τὸ θηρίον!

Ἐξ’ ὅσων φαίνεται ὁ διάβολος ὡς ἄγγελος ἔφαγε ἀπὸ τὸ Δένδρον τῆς Γνώσεως & τῆς Ζωῆς & ὡς νὰ ἀπόκτησε ἕναν εἶδος ἀθανασίας ἀλλὰ θὰ τιμωρρηθεῖ μὲ τὸν δεύτερον θάνατον ἤτοι τὸ αἰώνιον τσαλαπάτημαν εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρὸς & τὸ θηρίον, ὁ ψευδοπροφήτης & οἱ χαραγμένοι & προσκυνήσαντες τὸ θηρίον θὰ δεχθοῦν μέσῳ διαβόλου τὴν γεύση τοῦ Δένδρου τῆς Ζωῆς & θὰ δεχθοῦν τὸν δεύτερον θάνατον πρὶν κἂν τὴν δεχθεῖ ὁ σατανᾶς & πρὶν ἀναστηθοῦν οἱ ὑπόλοιποι νεκροὶ διὰ νὰ κριθοῦν κατὰ πόσον θὰ ἄγουν εἰς τὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν & τὸν Παράδεισον ἢ εἰς τὴν λίμνη τοῦ πυρὸς τοῦ δεύτερου θανάτου….

Μὴ ἀφήνοντας Ὁ Θεὸς τοὺς Ἀδάμαντον & Εὔα νὰ γευτοῦν ἀπὸ τὸ Ξύλον τῆς Ζωῆς μὲ ἐκδίωξη τοὺς ἀπὸ τὰ Χερουβείμ, προστατεύτηκαν ἀπὸ τὴν αἰώνια καταδίκη & μέσῳ τῆς Μετάνοιας τοὺς Μετανοοῦν τὰ Ἔθνη ἔκτοτε & ἄνοιξε ὁ Παράδειος ἐκ Τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ Ἀρνίου & ὅπως ὁ Παράδεισος ἄνοιξε ἀπὸ Τὸν Υἱὸν Θεάνθρωπον ἐνσαρκωμένον, ὁμοίως & ὁ δεύτερος θάνατος θὰ ἀνοίξει ἀπὸ τὸ Ἐρίφιον Τράγον Μπαχομὲθ θηρίον & ψευδοπροφήτη υἱοὺς διαβόλου & συνιοὺς διαβόλου χαραγμένους & προσκυνήσαντες ποὺ θὰ λένε ποῖος μπορεῖ νὰ ἀναμετρηθεῖ μὲ τὸ θηρίον, ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ἡ Ἀποκάλυψη & ἐπιβεβαιώνουν τὰ πρωτόκολλα τῶν σοφῶν τῆς σατανοσιών, ἀφοῦ λένε ὅτι ὁ βασιλέας τους [θηρίον] θὰ εἶναι ἡ πραγμάτωση τῆς εἱμαρμένης διὰ νὰ ἐξουσιάζει τὸ Σύμπαν, μὴν σᾶς φανεῖ παράξενον ἐὰν ὁ Ἀντίχριστος μέσῳ τεχνολογίας ἐλέγξει κυριολεκτικῶς τὸ Σύμπαν καὶ τὸ ἐπιδεικνύει, ἀφοῦ συνάμα ἡ Ἀποκάλυψη ἀναφέρεται σὲ μάχη μεταξὺ τῶν στρατευμάτων του & Τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τὰ ὁποῖα θὰ κατατροπωθοῦν, ἀναγνῶστε τὰ κεφάλαια 19 & 20….

Ὁ δεύτερος θάνατος λοιπὸν ὀς ἀναφέρεται εἰς τὴν Ἀποκάλυψη & τὴν Γένεση εἶναι ἡ ἀθανασία τῆς κόλλασης, ὅταν μία ἀθάνατη ψυχὴ ἢ πνεῦμα τσαλαπατεῖται αἰωνίως μὲ ἀναρίθμητα βασανιστήρια & μὲ τὸ βάρος τῆς πατοῦσας Τοῦ Θεοῦ χωρὶς νὰ ἐπιτρέπεται & χωρὶς νὰ ἐπέρχεται πλήρης ἐξαφάνιση & ποῖος δὲν θὰ παρακαλοῦσε πλήρη ἐξαφάνιση παρὰ νὰ βασανίζεται αἰωνίως.

Ὁ διάβολος ἔφαγε & ἀπὸ τὸ Ξύλον τῆς Γνώσεως & ἀπὸ τὸ Ξύλον τῆς Ζωῆς καὶ μετὰ νὰ ἐκπέσει. Δὲν ἀποκλείεται νὰ ἔφαγε αὐτὸν τῆς Γνώσεως κατόπιν & ἀφοῦ ἐξέπεσε & εἶχε τραφεῖ καὶ μὲ αὐτὸν τῆς Ζωῆς νὰ εἶναι καταδικασμένον ἔκτοτε σὲ πτώση & μετέπειτα σὲ δεύτερον θάνατον. Παρ’ ὅλα ταῦτα ὁ ὄφις ὁ ἀρχαῖος ὁ ὁποῖος αὐτοκτόνησε ἐξοῦ & καλεῖται οὐροβόρος ὄφις ὅπως καὶ οἱ φυλὲς τῶν ἑβραίων ἢ καὶ αὐτῶν ὁποὺ θὰ ἀκολουθοῦν τὸν διάβολον ἔκτοτες συγκεκριμένως, μποροῦσε νὰ Μετανοήσει ἀλλὰ συνάμα δὲν μπορεῖ ἐπειδὴ δὲν τοῦ τὸ ἐπιτρέπει Ὁ Θεὸς ἢ δὲν τοῦ προσφέρει τὴν παραμικρὴ βοήθεια ὥστε ἀπὸ μόνος του νὰ πράξει τὴν Μετάνοια ἀφοῦ δὲν ἀξίζει βοηθείας….

Ὁ πρῶτος θάνατος ὅταν δὲν ἔχει ὁποιαδήποτε συνέχεια, εἰδικῶς διὰ τὸν ἁμαρτωλὸν εἶναι εἶδος λύτρωσης & θεραπείας, ἀλλὰ ὁ δεύτερος εἴτε ἀναστηθεῖ ἐκ τοῦ πρώτου εἴτε ἀπ’ εὐθείας εἶναι ἕνας αἰώνιος ζωντανὸς θάνατος, ἤτοι ἡ ἔννοια ὁποὺ ἡ ἐτυμολογία της & τὰ ἴχνη της ἐσκεμμένως χάνεται, δηλαδὴ ἡ λέξη ζόμπυ ἢ ζωόβιος ἢ zo+bie…. Ἐὰν προσέξετε οἱ περιγραφὲς & εἰκόνες διὰ τοὺς κολασμένους δὲν διαφέρουν ἀπὸ τὶς περιγραφὲς & εἰκόνες διά τους ζόμπυς ἢ νεκροζωντανοὺς ἢ ζωντονεκρούς ! Πρόκειται περὶ ἀθανασία κόλλασης, διαρκῇς κόλλασης, ἀθάνατης κόλλασης & ἡ ἔννοια & τελετουργία ἀντίληψης διά τα ζόμπυς δὲν εἶναι ἄσχετη μὲ ὅσα γράφει ἡ Ἀποκάλυψη ἀλλὰ τὸ κρύβουν & συνάμα οἱ σατανιστὲς τὸ λατρεύουν….

Ἄλλωστε, μασόνοι λένε: εἴμαστε παλλικάρια & δὲν φοβόμαστε νὰ ἄγουμε εἰς τὴν κόλλαση διὰ τὰ ἰδεώδη μας & τὲς ἰδέες μας & ἐὰν ἐκεῖ καταλήξουμε δὲν θὰ μετανοήσουμε οὔτε θὰ φοβηθοῦμε, οὔτε τὰ ὅσα πιστεύουμε θὰ ἀρνηθοῦμε….

Βεβαίως, ἔχουν τὴν ὀξύμωρη ἰδέα ὅτι δὲν θὰ φοβηθοῦν τὴν κόλλαση ἐνῶ δὲν θὰ ἄντεχαν ὅπως & οἱ μὴ ἅγιοι ἄνθρωποι οὔτε ἑνὸς λεπτοῦ καύση τοῦ σώματος των !….

Μὲ ὅσα ἀναλύσαμε ἀντιλαμβανόμαστε τὸν Κύκλον Τοῦ Ξύλου Τῆς Ζωῆς & Τῆς Γνώσεως ὁποὺ εἶναι Ὁ Θεὸς & Ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Δὲν εἶναι τυχαῖον ὅτι ὅταν Μεταλάμβανα Ἀνεξομολόγητος παλαιότερα καιγόταν τὸ στομάχι μου & αὐτὸν ἦταν μία προειδοποίηση σωτήρια δι’ ἐμένα. Ὁ Ἰούδας ὁ Ἰσκαριώτης Μετάλαβε Σῶμα & Αἷμα Χριστοῦ πρὶν Τὸν Προδώσει & ἔλαβε τὴν τιμωρρία τοῦ μέσῳ τῶν πειρασμῶν τῶν διαβόλων, ἐνῶ τὴν θέση του πῆρε ὁ Ληστὴς ἐκ δεξιῶν ἐπὶ Σταυροῦ ἐπειδὴ Μετάλαβε Σῶμα & Αἷμα Χριστοῦ ὄντας Συνσταρωμένος μὲ Τὸν Χριστόν, μὲ εὐλάβειαν, μετάνοια & αὐτοκριτικὴ ἤτοι γνώσθι σεαυτόν !

Νὰ ἡ ἀπόδειξη ὅτι Ὁ Χριστὸς εἶναι Τὸ Ξύλον Τῆς Ζωῆς:

Ἑτοιμάζου Βηθλεέμ, ἤνοικται πᾶσιν ἡ Ἐδέμ, Εὐτρεπίζου Ἐφραθά, ὅτι τὸ ξύλον τῆς ζωῆς, ἐν τὼ Σπηλαίῳ ἐξήνθησεν ἐκ τῆς Παρθένου, Παράδεισος καὶ γάρ, ἡ ἐκείνης γαστήρ, ἐδείχθη νοητός, ἐν ὧ τὸ θεῖον φυτόν, ἐξ οὗ φαγόντες ζήσομεν, οὐχὶ δὲ ὡς ὁ Ἀδὰμ τεθνηξόμεθα, Χριστὸς γεννᾶται, τὴν πρὶν πεσοῦσαν, ἀναστήσων εἰκόνα.

Ἄκτιστος Μυστικισμός: Τὸ Ἄκτιστον Ξύλον Τῆς Ζωῆς & Τὸ Κτιστὸν Ξύλον Τῆς Ζωῆς….. Προοίμιον 1ος Μέρος

Παναγιώτης Δίας