Αν κάνουμε το λάθος να προσεγγίσουμε με ποσοστά και προσθαφαιρέσεις τα εκλογικά αποτελέσματα των πρόσφατων αυτοδιοικητικών εκλογών, υπάρχει ο κίνδυνος να υποπέσουμε σε πλάνες.Οι πλάνες αυτές χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον από τους αρχηγούς και εκπροσώπους των κομμάτων για να ωραιοποιήσουν μία κατάσταση καθόλου ευχάριστη γι᾽ αυτά, αλλά μάλλον δεν αντέχουν σε σοβαρή κριτική για κάποιον που θέλει να δει τα πράγματα με τ᾽ όνομά τους.
Η Αριστερά, λογικό είναι να, θέλει να μας πείσει ότι είναι η μεγάλη κερδισμένη των εκλογών, αφού προβάλλει έντονα τα «ανεβασμένα» σχεδόν παντού ποσοστά της και την εκπροσώπηση ακόμη και ακραίων εξωκοινοβουλευτικών στοιχείων της σε πολλά δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια. Μέρος της Κεντροδεξιάς συνηγορεί σ᾽ αυτό, σε μία απέλπιδα προσπάθειά της να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, δηλαδή τη στάση της απέναντι στο ξεπούλημα της εθνικής κυριαρχίας μας και στην απαξίωση των κοινωνικών δικαιωμάτων του ελληνικού λαού, με τη στήριξη της κατοχικής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, του μνημονίου και της σύμβασης δανεισμού. Εξάλλου, ποιός θα ήταν ο ρόλος μας χωρίς .. βαρβάρους;
Η πραγματικότητα, βεβαίως, είναι πολύ διαφορετική. Η Αριστερά δεν καρπώθηκε ψήφους από την αντιμνημονιακή πολιτική, ούτε της ίδιας, αλλά ούτε και της ανίκανης να την τεκμηριώσει με σοβαρά επιχειρήματα Νέας Δημοκρατίας του Σαμαρά. Μία απλή ματιά στους κυριώτερους Δήμους της χώρας, μας δείχνει ότι στην Αθήνα έχασε συνολικά περίπου 4.000 ψήφους, στη Θεσσαλονίκη ήταν ακριβώς στις ίδιες ψήφους με αυτές προ 4 ετών (22.200), στον Πειραιά είχε μία μικρή αύξηση περίπου 2.000 ψήφων και μόνο στην Πάτρα εμφανίζει σημαντικά κέρδη περίπου 12.000 ψήφων, κάτι που αποδίδεται όμως στην ανεξάρτητη υποψηφιότητα και στην προσωπικότητα του Γιάννη Δημαρά, που άφησε πολύ πίσω του τους υποψηφίους των δύο μεγάλων κομμάτων.
Επομένως, η προσέγγιση του τύπου «η αντιμνημονιακή πολιτική φέρνει ψήφους στα κόμματα της Αριστεράς» ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ. Κι όσο δεν το καταλαβαίνουν αυτό κάποιοι, τόσο θα παραμένουν αποκομμένοι από τη λαϊκή τους βάση, τόσο θα φυλλορροούν οι ψηφοφόροι τους και οι ίδιοι θα χαλούν χιλιόμετρα χαρτοταινίας στις αριθμομηχανές τους, προσπαθώντας να μας πείσουν για μία εικονική πραγματικότητα, σαν αυτή που ζουν στα αποστειρωμένα περιβάλλοντά τους.
Ο Έλληνας βιώνει στην καθημερινότητά του την ταπείνωση από μία μητέρα πατρίδα που κατάντησε σκληρή και άκαρδη μητρυιά και αυτό τον κάνει να θυμώνει. Η οργή του εκφράστηκε ποικιλοτρόπως. Τόσο με τη συντριβή της συζύγου του Πάγκαλου στον Δήμο Σαρωνίδας, όσο και με την πανηγυρική είσοδο της Ελληνικής Αυγής του Νίκου Μιχαλολιάκου στο δημοτικό συμβούλιο των Αθηνών. Περισσότερο απ᾽ όλα, όμως, εκφράστηκε με την αποχή των πολιτών από την ψηφοφορία, ειδικά στον 2ο γύρο. Αφού, έστω και με περιορισμένη συμμετοχή, προσήλθαν στον 1ο γύρο, προκειμένου να «σταυρώσουν» κάποιους ανθρώπους που ήθελαν, εν συνεχεία γύρισαν την πλάτη στο σύστημα και το άφησαν να καταρρεύσει. Χαρακτηριστικότερη όλων είναι η περίπτωση του απερχόμενου δημάρχου Τρικάλων, κ. Μ. Ταμήλου, ο οποίος στον 1ο γύρο έλαβε 19.309 ψήφους και ποσοστό 43,53% και στον 2ο γύρο 15.811 ψήφους. Έτσι, ο αντίπαλός του που έλαβε αντίστοιχα 17.485 και 18.336 ψήφους κέρδισε τη δημαρχία, αφού τον κ. Ταμήλο εγκατέλειψαν στον 2ο γύρο πάνω από 4.000 ψηφοφόροι του! Κάπως έτσι την πάτησε και ο Κ. Γκιουλέκας στη Θεσσαλονίκη. Αν αυτό δεν είναι η απόλυτη απαξίωση του κομματοκρατικού συστήματος, τότε τί είναι;
Και αν αυτή δεν είναι η καταλληλότερη ευκαιρία να ανθίσει επιτέλους ένα υγιές και ριζοσπαστικοποιημένο πατριωτικό κίνημα στην Ελλάδα, τότε ποιά είναι; Πώς όμως; Κλείνοντας τα μάτια στην πραγματικότητα και προσπαθώντας να εμφυσήσεις ανύπαρκτες φοβίες στον ελληνικό λαό;
Είναι δυνατόν να λέμε ότι η στείρα αντιμνημονιακή πολιτική ενίσχυσε την Αριστερά και να ξεχνούμε ότι ακόμη και πριν από λίγες ημέρες ο υποτιθέμενος ηγέτης του πατριωτικού κινήματος της Ελλάδας εξυμνούσε το είδωλο των αριστερών όπου γης, τον … Τσε Γκεβάρα και υπεραμυνόταν της επιλογής του να τον έχει σε κάδρο στο γραφείο του, ενώ τόσον καιρό δεν είχε βρει ούτε μια λέξη υμνητική για το «άξιον τέκνον της πατρίδος», τον στρατηγό Γεώργιο Γρίβα – Διγενή;
Είναι δυνατόν να μιλάς για «κεντροδεξιά παράταξη» και ταυτόχρονα να έχεις επί σειρά ετών σε περίοπτη θέση στην κομματική σου εφημερίδα και σε ρόλο αγκιτάτορα ένα δοκιμασμένο όσο και αμετανόητο στέλεχος της Αριστεράς;
Είναι δυνατόν να λέμε ότι οι κάτοικοι των Αθηνών έκαναν μία ακραία επιλογή με την υπερψήφιση της Ελληνικής Αυγής, όταν λίγους μήνες πριν πέταξες στα σκουπίδια 700.000 υπογραφές Ελλήνων που σ᾽ εμπιστεύτηκαν να γίνεις η φωνή τους ενάντια στη λαθρομετανάστευση και την απόδοση ιθαγένειας, ονομάζοντάς τους τελικώς «ακραίους και πράκτορες ξένων υπηρεσιών»; (!)
Κοντολογίς, ένα «πατριωτικό κίνημα» που θα υπερασπίσει την «πατρίδα» των πολιτικών και οικονομικών τζακιών, δηλαδή στυλοβάτη του καταρρέοντος μεταπολιτευτικού καθεστώτος, είναι επικίνδυνο, αχρείαστο και δεν το θέλουμε. Η ανάπτυξη ενός υγιούς πατριωτικού κινήματος, που θα σέβεται τις εθνικές αξίες και την κοινωνική δικαιοσύνη, είναι απαραίτητο να ξεφύγει από ιδεολογικά και παραταξιακά στεγανά και να ανοίξει την αγκαλιά του σε όλους τους Έλληνες. Αλλιώς, καλύτερα να μην υπάρξει ποτέ…
Γιάννης Χ. Κουριαννίδης.
Ελληνα ο σημερινός εχθρός σου είναι η παραπληροφόρηση των μεγάλων καναλιών. Αν είδες κάτι που σε άγγιξε , κάτι που το θεωρείς σωστό, ΜΟΙΡΆΣΟΥ ΤΟ ΤΩΡΑ με ανθρώπους που πιστεύεις οτι θα το αξιολογήσουν και θα επωφεληθούν απο αυτό! Μην μένεις απαθής. Πρώτα θα νικήσουμε την ύπνωση και μετά ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ τα υπόλοιπα. Μοιραστείτε αυτή την ανάρτηση
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice