Συνασπισμός Οι διαμάχες και οι σχέσεις Τσίπρα-Λαφαζάνη

Ως «ψυχρολουσία» Τσίπρα εξέλαβαν πολλοί στην Κουμουνδούρου την απόφαση βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ να ταχθούν ενόψει της επίσκεψης του επικεφαλής του ΔΝΤ κ. Ντομινίκ Στρος Καν υπέρ της αποχής του ΣΥΡΙΖΑ από την συνεδρίαση της Επιτροπής Οικονομικών της Βουλής όπου ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ θα παρίστατο. Η μη αποδοχή από την πλειονότητα των βουλευτών της πρότασης του επικεφαλής τους κ. Τσίπρα, την ίδια ώρα που και ο κ. Λαφαζάνης τάχθηκε εναντίον της δημιούργησε συνειρμούς για «άδειασμα» του προέδρου του ΣΥΝ.

Eπικοινωνιακά θεωρήθηκε ηχηρό πλήγμα στο «ηγετικό προφίλ» του κ. Τσίπρα και δημιουργήθηκε κλίμα μίνι κρίσης στην Κουμουνδούρου. Κι αυτό παρά το ότι επρόκειτο για ένα ζήτημα «χαμηλής πολιτικής πτήσης» με περισσότερο συμβολικό χαρακτήρα. Την προηγούμενη Παρασκευή, μετά την ηχηρή απουσία στην περίπτωση του Στρος Καν, επελέγη η ηχηρή παρουσία του κ. Τσίπρα στη συνεδρίαση της Βουλής με τον επίτροπο οικονομικών υποθέσεων της ΕΕ κ. Ολι Ρεν.

Αυτή τη φορά η ζυγαριά της απόφασης των βουλευτών της Κοινοβουλευτικής Ομάδας έγειρε άνετα προς την άποψη του κ. Τσίπρα να παραστεί ο ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή και να εκφράσει την αντίθεσή της στην πολιτική της κυβέρνησης και της Τρόϊκας. Επικράτησε η λογική ότι η ΕΕ είναι οργανισμός στον οποίο συμμετέχει η Ελλάδα, ανεξάρτητα αν η ηγεσία του είναι σήμερα, όπως είπε ο κ. Τσίπρας, «με βάση τους συσχετισμούς που υπάρχουν, συντηρητική και ακολουθεί μια πολιτική καταστροφική». Ωστόσο, και ως προς τη συνεδρίαση όπου παρών ήταν ο ευρωπαίος επίτροπος κ. Ρεν, ο κ. Λαφαζάνης τάχθηκε, όπως και στην περίπτωση με τον επικεφαλής του ΔΝΤ, κατά της συμμετοχής του ΣΥΡΙΖΑ.

Για μια ακόμα φορά, πάντως, έγινε εμφανές ότι οι διαφοροποιήσεις Τσίπρα- Λαφαζάνη, ηγετικής ομάδας ΣΥΝ- Αριστερού Ρεύματος οφείλονται στη διαφορετική οπτική τους κυρίως με εκκίνηση τα ευρωπαϊκά ζητήματα αλλά φτάνουν σε ιδεολογικές διαφωνίες και διαφορετικούς δρόμους ως προς τις πολιτικές συμμαχίες. Για την γραμμή της Κουμουνδούρου που μιλά για αριστερό ευρωπαϊσμό με έντονη κριτική προς τις νεοφιλελεύθερες επιλογές της ηγετικής ομάδας της ΕΕ, ήταν τονωτικές οι αποφάσεις του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, στο συνέδριο του οποίου μάλιστα εξελέγη ο πρόεδρος του ΣΥΝ κ. Τσίπρας ένας από τους τέσσερις αντιπροέδρους του.

Από την άλλη, ο κ. Λαφαζάνης έχει φορτώσει τη φαρέτρα του κατά της ΕΕ, πολύ περισσότερο από τον περασμένο Μάιο όταν ήδη τότε στις ομιλίες του αλλά και σε συνέντευξή του στην εφημ. “Δρόμος” αναφερόταν στη «μάχη για την ανατροπή του σφαγείου Ε.Ε.-ΔΝΤ.» και έκανε λόγο για επιστροφή στις ρίζες του επαναστατικού μαρξισμού «όχι για να «κολλήσουμε» σε αυτές, αλλά για να θεμελιώσουμε τον σύγχρονο επαναστατικό μαρξισμό του 21ου αιώνα ως θεμελιακό εργαλείο αλλαγής». Μάλιστα, υπογράμμιζε ότι «ο λεγόμενος «ευρωπαϊσμός» με τα διάφορα πρόσημα του, τουλάχιστον όπως εκφέρετο μέχρι σήμερα έχει καταρρεύσει».

Το Αριστερό Ρεύμα ενίσχυσε τον αντι ΕΕ λόγο του και στην Κεντρική Πολιτική Επιτροπή που ακολούθησε τα αποτελέσματα των περιφερειακών και τοπικών εκλογών του Νοεμβρίου. Ωσπου πρόσφατα ο κ. Λαφαζάνης ζήτησε να ανοίξει η συζήτηση με επίκεντρο το όραμα για μια Ελλάδα που θα υπερβεί το νεοφιλελευθερισμό και τον ίδιο τον καπιταλισμό για να ανοίξει νέους προοδευτικούς και σοσιαλιστικούς ορίζοντες και υπογράμμισε στην ιστοσελίδα “Iskra” ότι «η Ελλάδα, όπως και οποιαδήποτε χώρα της ευρωζώνης, όταν επιλέξει ο λαός της να προωθήσει προοδευτικούς και σοσιαλιστικούς στόχους, τότε θα έρθει αναγκαστικά σε σύγκρουση με τα πλαίσια της ΟΝΕ, του ευρώ και τελικά της Ε.Ε.!».