Οι hackers που συγκλόνισαν τον κόσμο

Με αφορμή τον όρκο εκδίκησης της ομάδας χάκερ Anonymοus για τη σύλληψη του Τζουλιάν Ασάντζ, θυμόμαστε 10 από τις πιο σημαντικές επιθέσεις χάκερ τα τελευταία 25 χρόνια.

Μεταξύ αυτών συναντάμε εφήβους που έκαναν το κέφι τους, ανθρώπους που ήξεραν ότι θα προκαλέσουν καταστροφή και άλλους που ήθελαν απλώς να πειραματιστούν. Ένας αυτοκτόνησε, κάποιοι πήγαν φυλακή, άλλοι πλήρωσαν πρόστιμα, αρκετοί δεν τιμωρήθηκαν ποτέ και λίγοι τυχεροί έκαναν καριέρα προσπαθώντας να ανακαλύψουν τις τρύπες στο σύστημα που είχαν σμπαραλιάσει με τις εμπνεύσεις τους.

Κοινό χαρακτηριστικό τους; Προκάλεσαν τρόμο σε κυβερνήσεις και μεγάλες ιστοσελίδες και παρουσιάστηκαν ως σκοτεινοί πολεμιστές του διαδικτύου από τα ΜΜΕ.

Ωστόσο, αν εξαιρέσουμε τις οργανωμένες κυβερνοεπιθέσεις χωρών, για κάθε Δαυίδ του διαδικτύου, που νίκησε έστω και για λίγο τον Γολιάθ, με το πληκτρολόγιό του για σφεντόνα, δεν μπορεί παρά να σχηματίζεται ένα στιγμιαίο χαμόγελο στο πρόσωπό μας, διαβάζοντας την ιστορία του.

Ιούνιος 1990. Οι γραμμές του Πούλσεν

Ο Κέβιν Πούλσεν ήταν ένας έφηβος, που του άρεσε να παίζει με τις τηλεφωνικές γραμμές. Κατάφερε μέσω υπολογιστή να κάνει το νικητήριο τηλεφώνημα στον διαγωνισμό ραδιοφωνικού σταθμού τους Λος Άντζελες “Κέρδισε μια Πόρσε την Παρασκευή”.

Μέσα σε λίγους μήνες, παγίδεψε το τηλέφωνο μιας ηθοποιού του Χόλιγουντ και απέκτησε πρόσβαση σε υπολογιστές του στρατού και του FBI. Μετά από έρευνα, εντοπίστηκαν τα ίχνη του και καταδικάστηκε σε 51 μήνες φυλάκιση και 56.000$ πρόστιμο. Επίσης του απαγορεύτηκε να πλησιάσει υπολογιστή για τρία χρόνια.

Σήμερα, ο άλλοτε πειρατής των τηλεφωνικών γραμμών, είναι δημοσιογράφος και δημιουργός του Threat Level Blog, το οποίο τον περασμένο Ιούνιο αποκάλυψε ότι το “βαθύ λαρύγγι” του WikiLeaks, ήταν ο στρατιώτης Μπράντλεϊ Μάνινγκ.

Φεβρουάριος 2002. Ο άστεγος χάκερ

Μπορεί αυτές τις μέρες να γνωρίζει δόξες ως ο χάκερ στον οποίο ο Μπράντλεϊ Μάννινγκ ομολόγησε αφού έδωσε 400.000 απόρρητα έγγραφα στο WikiLeaks, ωστόσο στο παρελθόν είχε περάσει δύσκολα, όχι χωρίς λόγο.

O λόγος για τον Άντριαν Λάμο, γνωστό ως ο “άστεγος χάκερ” (πραγματοποιούσε τις επιθέσεις του από ίντερνετ καφέ), ο οποίος κατάφερε να μπει στη βάση δεδομένων των New York Times πραγματοποιώντας 3.000 αναζητήσεις και να προσθέσει το όνομά του στη λίστα με τους βασικούς χορηγούς της.

Σύμφωνα με το FBI, οι επιθέσεις του κόστισαν στους Νew York Times 300.000 δολάρια και ο Λάμο αντιμετώπισε ποινή 15 ετών. Τελικά καταδικάστηκε σε δύο χρόνια με αναστολή, 6 μήνες κατ’ οίκον περιορισμό και του επιβλήθηκε 65.000 δολάρια πρόστιμο.

Ιανουάριος 2008. Anonymοus: Το πρώτο αίμα

Η ομάδα που έχει γίνει ιδιαίτερα γνωστή τις τελευταίες ημέρες, είχε πριν δύο χρόνια βάλει στο στόχαστρο τους Σαϊεντολόγους (γυαλίζει το μάτι του Τομ Κρουζ). Με την τακτική που ακολουθεί και σήμερα, δίνοντας στον κάθε χρήστη του ίντερνετ την ευκαιρία να γίνει ακτιβιστής-χάκερ με μερικά κλικ, το 2008 επιτέθηκε στην ιστοσελίδα της Σαϊεντολογίας και κατάφερε να τη ρίξει, με την τακτική της “άρνησης υπηρεσιών”.

Σύμφωνα με τα όσα είχαν πει τότε, οι ανώνυμοι χάκερ, ήθελαν να σώσουν τον κόσμο από τη Σαϊεντολογία, διακόπτοντας την πλύση εγκεφάλου. Σύμφωνα με ειδικούς η επίθεση είχε γίνει με συνεργασία πολλών διαφορετικών ατόμων και όχι από ένα ή δύο μοναχικούς χάκερ.
Φεβρουάριος του 2000. Το καλό παιδί

Η πρώτη μεγάλη επίθεση με την τακτική της “άρνησης υπηρεσιών” που έριξε γίγαντες του διαδικτύου, μεταξύ των οποίων το Yahoo, το CNN και την Amazon, προήλθε από ένα 15χρονο παιδί από τον Καναδα!

O “MafiaBoy” κατά κόσμον Μάικλ Κάλτσε, έγινε διάσημος το 2000, όταν έβαλε σε εφαρμογή το σχέδιο “Rivolta”, μέσω του οποίου έριξε την τότε μεγαλύτερη μηχανή αναζήτησης στον κόσμο, το Yahoo. Συνέχισε τις επιθέσεις του και σε άλλες μεγάλες ιστοσελίδες, αποδεικνύοντας ότι ακόμα και ένα παιδί μπορεί να προκαλέσει χάος στο διαδίκτυο.

Τελικά ο Κάλτσε συνελήφθη από την καναδική αστυνομία, την ώρα που… παρακολουθούσε την μαφιόζικη ταινία “τα καλά παιδιά” και ομολόγησε την ενοχή του. Καταδικάστηκε σε 8 μήνες φυλάκιση σε αναμορφωτήριο και διατάχθηκε να δωρίσει 250 δολάρια για φιλανθρωπικούς σκοπούς.

Νοέμβριος 2008. Άγνωστος χ εναντίον Microsoft Windows

Αν κάτι προκαλεί τρόμο στις υπηρεσίας ασφαλείας του διαδικτύου είναι ο ιός Conficker, που πρωτοεμφανίστηκε το 2008.

Έχει ειδικότητα στο να βρίσκει τα κενά στα συστήματα της Microsoft. Μόλις κατακτήσει τον μολυσμένο υπολογιστή, τον συνδέει με άλλους, επίσης μολυσμένους, οι οποίοι περνούν στον έλεγχο του δημιουργού του ιού, όπου και αν βρίσκεται.

Από την πρώτη φορά που ανιχνεύτηκε ο συγκεκριμένος ιός μόλυνε εκατομμύρια υπολογιστές σε όλο τον κόσμο και μέχρι σήμερα δεν έχουν εντοπιστεί οι υπεύθυνοι.

Το γεγονός ότι οι εντατικές έρευνες δεν απέδωσαν καρπούς, κάνει πολλούς να υποστηρίζουν ότι ο συγκεκριμένος ιός προήλθε από τον στρατό κάποιας χώρας.

Αύγουστος 1999. Η αυτοκτονία του διαστημικού χάκερ

Πρόκειται για την τραγική ιστορία, ενός από τους πιο διάσημους χάκερ, ο οποίος σε ηλικία 15 ετών, πέτυχε κάτι πραγματικά πολύ μεγάλο.

Ο Τζόναθαν Τζέιμς το 1999 απέκτησε πρόσβαση σε υπολογιστές του στρατού, εμπιστευτικά έγγραφα και το λογισμικό με το οποίο γινόταν ο χειρισμός του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού!

Όταν η επίθεση έγινε αντιληπτή, η NASA έκλεισε το δίκτυό της για τρεις εβδομάδες, προσπαθώντας να αναβαθμίσει τα συστήματα ασφαλείας. Το κόστος φυσικά ήταν τεράστιο, ενώ το πλήγμα στην εικόνα της ακόμη πιο σοβαρό.

Το 2007 ο Τζέιμς αυτοκτόνησε. Στο σημείωμα που άφησε, έγραφε ότι δεν είχε καμία σχέση με μια υπόθεση σχετικά με ενέργειες χάκερ για τις οποίες τον είχε στριμώξει και πάλι η αστυνομία. “Έχω χάσει τον έλεγχο και αυτός είναι ο μόνος τρόπος να τον ξαναβρώ” κατέληγε στο τελευταίο του μήνυμα.
Αύγουστος 2009. Στο κυνήγι του Cyxymu

Γεωργιανός μπλόγκερ εναντίον Ρωσίας. Σαν να λέμε μαύρος ομοφυλόφιλος σε συγκέντρωση ναζιστών, με μπλουζάκι “που κουρεύεστε;”.

Το καλοκαίρι του 2009, ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης και μπλογκς έπεσαν, δεχόμενα μια τεράστια επίθεση άρνησης υπηρεσιών μέσα από τη Ρωσία. Στόχος ήταν να σιγήσει ο ενοχλητικός μπλόγκερ με το ψευδώνυμο “Cyxymu”.

“Μπορεί να έγινε από μεμονωμένους ρώσους χάκερ, αλλά νομίζω ότι η εντολή ήταν από την κυβέρνηση της Ρωσίας” είχε δηλώσει τότε ο μπλόγκερ.

“Ήταν μια ταυτόχρονη επίθεση, που προήλθε από πολλά διαφορετικά σημεία, με στόχο τον Cyxymu, σε μια προσπάθεια να του κλείσουν το στόμα”, σύμφωνα με τον υπεύθυνο ασφαλείας του Facebook, Max Kelly.

Πάντως ο μπλόγκερ ήταν τυχερός. Αν δεν τον έλεγαν Cyxymu (διαβάστε το ελεύθερα Σουξουμου, δεν υπάρχει πρόβλημα), αλλά είχε κανονικό όνομα, τώρα θα γίνονταν έρευνες για τους υπεύθυνους της δολοφονίας του.

Μάρτιος 1999. Ένας ιός που τον έλεγαν “Μελίσα”

Το 1999 ο Ντέιβιντ Σμιθ, προφανώς ικανοποιημένος από το σόου της, έδωσε το όνομα μιας στριπτιζέζ σε ιό, που έμελλε να προσφέρει στο διαδίκτυο, πολλούς… χορούς.

Χρησιμοποιώντας έναν κλεμμένο λογαριασμό της America Online, ο Σμιθ ανέβασε ένα αρχείο Word, μολυσμένο με τον ιό “Μελίσα” στο Alt.sex, ένα φόρουμ, το οποίο ήταν δημοφιλές τη δεκαετία του 90′ και λειτουργούσε και ως λίστα διευθύνσεων για ιστοσελίδες με πορνογραφικό υλικό.

Με βιτρίνα τον λογαριασμό από την America Online, η “Μελίσα” κάνει τον γύρο του διαδικτύου, μέσω λογαριασμών στο Microsoft Outlook, κάτι που πολύ γρήγορα προκάλεσε υπερφόρτωση στους σέρβερ μεγάλων εταιριών.

Διαδικτυακοί γίγαντες μεταξύ των οποίων, η Microsoft και η Intel αναγκάζονται να κατεβάσουν τα ηλεκτρονικά ταχυδρομεία τους.

Η “Μελίσα”, μόλυνε περίπου ένα εκατομμύριο υπολογιστές και προκάλεσε ζημιές 80 εκατομμυρίων δολαρίων. Χωρίς αμφιβολία, πρόκειται για τον πιο ακριβό χορό από στριπτιζέζ στα χρονικά.

Ο Σμιθ ήρθε αντιμέτωπος με ποινή 10 ετών, ωστόσο τελικά καταδικάστηκε σε φυλάκιση 20 μηνών και πρόστιμο 5.000 δολαρίων. Η τύχη της Μελίσα αγνοείται.

Ιούλιος 2009. Η κερκόπορτα του υπουργείου

Για τρεις ολόκληρες ημέρες, ο Λευκός Οίκος, το Πεντάγωνο, μια τράπεζα, οίκοι δημοπρασιών, ο πρόεδρος, οι ένοπλες δυνάμεις και η ιστοσελίδα της μεγαλύτερης εφημερίδας της Νότιας Κορέας, βρέθηκαν αντιμέτωποι με μια τεράστια επίθεση άρνησης υπηρεσιών και έναν βομβαρδισμό δεδομένων άνευ προηγουμένου.

Τα κύματα επιθέσεων ήταν συνεχή και η αναταραχή σε ΗΠΑ και Ν. Κορέα μεγάλη, καθώς 166.000 υπολογιστές δημιούργησαν ένα καταστροφικό διαδικτυακό τσουνάμι.

Ο δράστης ή οι δράστες της επίθεσης έμειναν για πάντα στην αφάνεια. Ίσως να ήταν επίθεση χώρας και όχι μεμονωμένων ατόμων.

Σύμφωνα με μια εκδοχή, εργαζόμενοι στο υπουργείο Επικοινωνιών της Νότιας Κορέας προκάλεσαν την καταστροφή, ανοίγοντας κατά λάθος την κερκόπορτα για τον ιό “ΜyDoom” (ιός που προσβάλλει τα Windows) του 2004, ωστόσο κάτι τέτοιο δεν αποδείχθηκε ποτέ…

Νοέμβριος 1988. Ο φοιτητής και το… τέρας.

Το 1988, ο Ρόμπερτ Τάπαν Μόρις, έγινε ο δόκτορ Φράνκεστάιν του διαδικτύου, δημιουργώντας ένα τέρας. Φοιτητής ακόμα, σχεδίασε έναν ιό που μπορούσε να αναπαράγει τον εαυτό του και του έδωσε την εξής απλή εντολή: “Βγες έξω και προσδιόρισε το μέγεθος του διαδικτύου”.

Ο ιός άρχισε να πολλαπλασιάζεται ανεξέλεγκτα, μολύνοντας χιλιάδες υπολογιστές (πολλούς για τα δεδομένα της εποχής).

Η εντολή, κόστισε εκατομμύρια δολάρια και οδήγησε στις ΗΠΑ να δημιουργήσουν υπηρεσία για καταστάσεις ανάγκης σχετικά με θέματα υπολογιστών, την CERT. Τελικά ο Μόρις, εντοπίστηκε και του επιβλήθηκε ποινή 10.000 δολαρίων, αλλά και 400 ώρες κοινωνικής εργασίας.

Οι 35ρηδες ας συγκινηθούν. Το αρχείο που προκάλεσε την καταστροφή είχε αποθηκευθεί σε μια μαύρη δισκέτα 3,5 ιντσών που τώρα φυλάσσεται στο Μουσείο Επιστημών της Βοστόνης!

Πηγή: news247.gr