Η Ελλάδα μαζεύει υπογραφές για να… σώσει την Ευρώπη!

Προπαγάνδα και με τον Φόρο Τόμπιν

Πυρετό συσκέψεων έφερε η πρώτη μετά την πρωτοχρονιά εργάσιμη ημέρα στο Μαξίμου, με τον πρωθυπουργό να υποστηρίζει ότι η Ελλάδα θα λύσει τα δικά της προβλήματα, πλην όμως υπάρχει πάντα το πρόβλημα της ευρωζώνης και των εγγενών αδυναμιών της.

Όπως ο κ. Παπανδρέου είπε, «αν μείνει η Ευρώπη στη σημερινή ερμαφρόδιτη κατάσταση θα συνεχιστούν οι πιέσεις των αγορών και θα ταλανίζεται από αλληλοκατηγορίες και εθνικισμούς». Έκανε δε λόγο για ανάγκη μετεξέλιξης της οικονομικής διακυβέρνησης της Ευρώπης, υπογραμμίζοντας ταυτόχρονα πως «η ευθύνη είναι και δική μας για τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις στην Ευρωζώνη και την Ευρώπη».

Κοντολογίς, το πρόβλημα το έχει η Ευρώπη και όχι η Ελλάδα που χρωστά τα μαλλιοκέφαλά της, τελεί υπό σκληρή επιτήρηση και περιμένει με την ψυχή στο στόμα την τέταρτη δόση του δανείου.

Σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά τις χθεσινές συσκέψεις απασχόλησαν θέματα όπως η έκδοση του ευρω-ομολόγου και ο περίφημος Φόρος Τόμπιν (0,5% επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών).

Πρόκειται για δύο θέματα που έχουν απορριφθεί – ο Φόρος Τόμπιν εδώ και πολλά χρόνια αλλά και πρόσφατα, ενώ το ευρω-ομόλογο συναντά την σθεναρή αντίδραση κορυφαίων χωρών, όπως η Γερμανία και η Γαλλία.

Παρούσα σε μία από αυτές τις συσκέψεις και η Πρόεδρος της Επιτροπής Οικονομικών κ. Βάσω Παπανδρέου, που έχει οριστεί από τον πρωθυπουργό επικεφαλής της Επιτροπής για την συλλογή ενός εκατομμυρίου υπογραφών με σκοπό την έκδοση ευρω-ομολόγων.

Το θέμα συζητήθηκε από τον πρωθυπουργό, τον υπουργό των Οικονομικών, τον πρωθυπουργικό σύμβουλο κ. Λουκά Παπαδήμο και την κ. Παπανδρέου. Η τελευταία, μετά το τέλος της σύσκεψης δήλωσε πως το ζήτημα δεν αφορά μόνο την Ελλάδα, αλλά ολόκληρη την Ευρώπη και το μέλλον της ευρωζώνης. Και, όπως είπε, «θα προσπαθήσουμε να κινητοποιήσουμε πολύ περισσότερους»…

Είναι λυπηρό ότι σε μια τόσο δύσκολη ώρα, με το spread να σημειώνει χθες ρεκόρ τετραμήνου και να εκτοξεύεται στις 952 μονάδες βάσης, η κυβέρνηση να παραμένει προσηλωμένη μόνο στους επικοινωνιακούς στόχους της. Προσπαθώντας μάλιστα να μας πείσει ότι το πρόβλημα δεν είναι η Ελλάδα, αλλά… η Ευρώπη.

Η οποία Ευρώπη δεν είχε κανένα πρόβλημα (πέραν της γενικής οικονομικής κρίσης) μέχρι την ώρα που η Ελλάδα άρχισε να φωνάζει ότι καταρρέει και να καλεί σε βοήθεια. ΄Ηλθαν, λοιπόν, μας βοήθησαν – με τον γνωστό ληστρικό τρόπο – και τώρα ακούμε ότι είναι… ευθύνη της Ελλάδας να σώσει την Ευρώπη!

Εξίσου λυπηρό είναι και το γεγονός ότι συνεχίζεται η συζήτηση για την συλλογή ενός εκατομμυρίου υπογραφών, βάσει μιας διαδικασίας που προβλέπεται από την Συνθήκη της Λισαβόνας, αλλά μέχρι στιγμής όχι μόνο δεν έχει ξανασυμβεί, αλλά και δεν έχει καν θεσπιστεί πρακτικά. Επιπλέον, πρόκειται για μια εξαιρετικά χρονοβόρα διαδικασία (αφού οι υπογραφές πρέπει να συλλεγούν από αριθμό χωρών), η οποία δεν οδηγεί σε τίποτε άλλο εκτός από την έναρξη μιας συζήτησης γύρω από το θέμα.

Ουσιαστικά πρόκειται για έναν καθαρά επικοινωνιακό χειρισμό, αλλά και έναν μικρομεγαλισμό που μπορεί σε εσωτερικό επίπεδο να έχει κάποια προπαγανδιστικά αποτελέσματα, αλλά σε ευρωπαϊκό επίπεδο μόνο μειδιάματα μπορεί να προκαλεί.

Κατά τα λοιπά, ακούστηκαν πάλι τα γνωστά περί ανάπτυξης, κοινωνικής συνοχής, πράσινης ανάπτυξης, πάταξης της γραφειοκρατίας και ανοίγματος των κλειστών επαγγελμάτων.