Η ΑΝΕΡΓΙΑ ΚΑΙ Η ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ Ως ΜΕΣΑ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗΣ

Στο ενδιάμεσο βίο της προσπάθεια αυτής, αντικατέστησε με πλήθος υποκατάστατωντης Βεβαιότητα της μη ύπαρξής του, όπως η δύναμη, ηεξουσία, το χρήμα, η υποταγή, η έρευνα και η κατάκτηση του διαστήματος μέχριτην ανακάλυψη της γεννήτορας πηγής του.
Σε αυτή την βεβαιότητα από τηνύπαρξη στην μη ύπαρξη, ο Δυτικός πολιτισμός, επένδυσεστην επίδειξη δύναμης με υπερμεγέθη κατασκευές και στην επίδειξη εξουσίας μεπλήθος εξελιγμένων όπλων μαζικής καταστροφής, χρησιμοποιώνταςευτελή μέσα και εργαλεία, όπως το χρήμα και η υποταγή των ανθρώπων και τωνκοινωνιών τους σε υποχείρια και αναλώσιμα υποκατάστατα της ύπαρξής τους.
Εξώθησε τους ανθρώπους στην αναζήτηση δύναμης και εξουσίας ως υποκατάστατα τηςευτυχίας του, τις οποίες πρέπει όχι μόνο να τις κατέχουν αλλά και αν τιςεπιδεικνύουν ως αναφορά ανωτερότητας και προσομοίωσης με την Βεβαιότητα. Δηλαδήως ομότιμο του δημιουργού τους.
Έτσι οι σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους δεν καθορίσθηκαν ως ανθρώπινες σχέσειςαλλά σχέσεις δύναμης, εξουσίας και υποταγής.
Από την ζωώδη βαρβαρότητα τουΕγώ, ο ΔυτικόςΠολιτισμός εξελίχθηκες στην «πολιτισμένη» βαρβαρότητα του Είναι.
Ήταν τόσο μεγάλη η επιρροή του, μιας και αναβίωνε τα πρωτοβαρβαρικά ένστικτα,που ο πολιτισμός της αποβαρβαριοποίησης του ταυτίστηκε με την διαιώνιση τηςβαρβαρότητας τους πάνω στην ύπαρξη του κατ’ αρχάς και πάνω στους ανθρώπους στηνσυνέχεια του.
Από την ζωώδη βαρβαρότητα του Εγώ και την εξέλιξή του στην βαρβαρότητα τουΕίναι, επήλθε η βαρβαρότητα του «κατισχύει» με την υπεροχή τουκατέχοντος να το ορίζει επικαλούμενος την δύναμη και την εξουσία του.
Έτσι λοιπόν η παραγωγή αγαθώνπου υπηρετούσαν την ανάγκη επιβίωσης του ανθρώπου μεταβλήθηκαν σε εμπόρευμα καιιδιοκτησία που καθιστούσε τον άνθρωπο υπόδουλο και υποχείριο των αναγκών καιτου ιδιοκτήτη τους . Είναιαυτό που γνωρίζουμε όλοι ως «Καπιταλισμός».
Επειδή οι ανάγκες είναι συνυφασμένες με τον άνθρωπο και ο άνθρωπος συνυφασμένοςγια την ύπαρξή του σε ζωή με τις ανάγκες του, η παρεμβολή ανάμεσα στον άνθρωποκαι στις ανάγκες του ως Τρίτη διάσταση τον ίδιο τον άνθρωπο, μα τούτη την φοράως δύναμη και εξουσία πάνω στην δύναμη των αναγκών, υποβάλλει τον άνθρωπο σευποκατάστατο αυτής της δύναμης.
Έτσι ο άνθρωπος γνωρίζοντας πως επιδρά η δύναμη και η εξουσία,μεταχειρίζεται τις ανάγκες ως εργαλείο δύναμης και εξουσίας πάνω στον άνθρωποκαι πάνω στην φύση του.
Ένα παράδειγμα: Η δύναμη της οικονομίας μιας κοινωνίας ( κοινωνία είναι οάνθρωπος και ότι τον περιβάλλει) προβάλλεται ως δύναμη ισχύος και εξουσίας πουαναλόγως της συγκρότησης της αυτή εκδηλώνεται με διάφορες μορφές, είτε σεκράτος της κοινωνίας, δηλαδή ως προστασία, διατήρηση και εξέλιξη της, είτε σεκράτος ενός ατόμου ή ενός υποσυνόλου της κοινωνίας, δηλαδή σε δύναμη υποταγήςτης κοινωνίας στην εξουσία του ατόμου ή του υποσυνόλου.
Το μέγεθος μιας κοινωνίας σε σχέση με το μέγεθος της φύσης που την περιβάλλει,ορίζει και το μέγεθος και τον όγκο των υλικών αγαθών που καλούνται να υπηρετήσουντην κοινωνία. Όσο λοιπόν αυξάνεται το μέγεθος της κοινωνίας τόσο αυξάνεται καιο απαιτούμενος όγκος αγαθών για την συντήρηση και εξέλιξή της.
Επειδή όμως η φύση που περιβάλλει την κοινωνία είναι αδύνατο να της καλύψει τονόγκο των αγαθών που χρειάζεται, από νωρίς ο άνθρωπος κατανόησε πως έπρεπε ναενισχύσει αυτή την παραγωγή αγαθών της φύσης με κάποιο μέσο. Την εργασία.
Όσο η εργασία τροφοδοτούσε με δύναμη την κοινωνία τόσο η κοινωνία αυξανόταν καιως δυναμική παραγωγής αγαθών και ως δυναμική προστασίας του ανθρώπου.Ταυτόχρονα όμως εκδηλώνονταν και τάσεις ιδιοποίησης και της εργασίας αλλά καιτων δυναμικών της κοινωνίας. Αποτελέσματα αυτών των τάσεων ήταν, και είναι, ταΚράτη ως εργαλεία ιδιοποίησης, οι κατακτητικοί πόλεμοι και η δουλεία.
Σύγχρονες μορφές δουλείαςαποτελούν η εξαρτημένη εργασία, η ανεργία, η εξαθλίωση, ο εκτοπισμός, ημετανάστευση, η έκπτωση, ο αναλφαβητισμός, η εξάρτηση κλπ.
Στις σύγχρονες μορφές δουλείας συγκαταλέγονται τα οικονομικά μοντέλα και ταπολιτικά συστήματα που υπηρετούν και εξελίσσουν όλες τις μορφές ιδιοποίησης τηςδύναμης της κοινωνίας και της εργασίας.
Τα σύγχρονα οικονομικά μοντέλα και τα αντίστοιχά τους σύγχρονα πολιτικάσυστήματα αναπαράγουν και εξελίσσουν συνεχώς υποκατάστατα σχέσεων μεταξύ τωνανθρώπων και των κοινωνιών τους.
Ένα από αυτά είναι η μετανάστευση ως «ανώδυνο» κατακτητικό πόλεμο, με την έννοια της μη ύπαρξης θυμάτων εξ αιτίαςενός πολέμου.
Εδώ λοιπόν ερχόμαστε σε ‘ένα απτό παράδειγμα, πολιτικού συστήματος καιοικονομικού μοντέλου που προπαγανδίζεται από την κατισχύουσα πολιτική κατάστασηστην χώρα μας.
Ακούμε τον Καραντζαφέρη και το κόμμα του, να απαιτεί δραστικά μέτρα εναντίοντων μεταναστών.
Ο κύριος αυτός, εραστής της ιδιοποίησης της δύναμης της κοινωνίας, μας λέεικαθαρά ότι, να μαζευτούν πάλι στις χώρες τους οι μετανάστες και αφού η φύση καιη εργασία τους δεν μπορούν να τους θρέψουν ας πεθάνουν στις χώρες τους. Γιατίλοιπόν πρέπει να μένουν στην χώρα μας, η οποία δεν μπορεί να θρέψει τους δικούςμας, για να πεθάνουμε όλοι μαζί εξ’ αιτίας τους;
Ο κ. αυτός, γνωρίζει πως ησυμμετοχή της Ελλάδας και η συμφωνίες της στην διαχείριση των μεταναστών ωςδύναμη βίαιης ανατροπής των εργασιακών οικονομικών σχέσεων αλλά και υποχώρησημπρος των οικονομικών ανταγωνιστικών εργαλείων της πιο δυνατής χώρας πάνω στηνπιο αδύναμη, είναι κατά κύριο λόγο ή ένας από τους κύριους λόγους μαζί με τηνπολιτική των εκτοπίσεων από την παραγωγή αγαθών και εμπορευμάτων με παράλληληστήριξη-υποταγή στα οικονομικά κίνητρα ανάπτυξης των ισχυρών οικονομιών. Είναι μοντέλο συγκεκριμένου τύπουΚοινωνίας.
Παρ’ όλο που αυτό το γνωρίζει, εντούτοις το “επικαλείται” για ναδιατηρήσει την εκλογική του επαφή με τους ψηφοφόρους του και επιπλέον ναενισχύσει τις παραπλανητικές προσλαμβάνουσες πάνω στο θυμικό του ανθρώπου οιοποίες του δημιουργούν ένα φάσμα διάθλασης της πραγματικότητας και μια άρνησησκέψης και παραγωγής λόγου. Δηλαδήεπενδύει πάνω στο ένστικτο και ενάντια στον Λόγο.
Το μέγιστο κακό είναι όχι που τα λέει και τα προπαγανδίζει, αλλά που οιΈλληνες και οι Ελληνίδες τον ψηφίζουν προσπαθώντας να του δώσουν μεγαλύτερηδύναμη να υλοποιήσει τα βάρβαρα ζωώδη κόμπλεξ που τον καθορίζουν, ως ναεξιλεώνονται οι ίδιοι από την ατολμία και την έλλειψη νου.
Και δεν είναι μόνο ο Καραντζαφέρης, αλλά και ο Παπουτσής και το κόμμα του, οΔένδιας και το κόμμα του, η Μπακογιάννη και άλλοι πολλοί, όπως οι Χρυσαβγήτεςτου Μιχαλολιάκου.
Όλοι τους είναι εραστές και ερωμένες της κατάχρησης και του σφετερισμού τηςδύναμης της κοινωνίας αλλά και υπερασπιστές αυτής της μορφής συγκρότησης τηςκοινωνίας ως υποκατάστατο του καπιταλισμού ως οικονομικό αρχιερατικό μοντέλο-κοινωνία.
Το ίδιο ακριβώς είναι και η ανεργία.
Ένα μέσο και εργαλείοσφετερισμού και χειραγώγησης της κοινωνίας και της δύναμής της, πουχρησιμοποιείται για να τροφοζωεί το πολιτικό σύστημα, να εξαναγκάζει σε υποταγή τηνκοινωνία, σε εκμετάλλευση του ατόμου και ιδιοποίηση της εργασίας του, που τουςδιασφαλίζουν εκείνα τα ισοδύναμα που τους καθιστούν αναγκαίους στην διατήρησηκαι εξέλιξη του ίδιου αρχιερατικού οικονομικού μοντέλου, του Καπιταλισμού.
Αλλά δεν φτάνουν από μόνες τους η ανεργία και η μετανάστευση για να ενισχύσουντον σφετερισμό και την χειραγώγηση της κοινωνίας. Χρησιμοποιούνται επιπλέονεργαλεία όπως η διαφήμιση, ο τύπος και τα όργανα ενημέρωσης, η κατασκευήπληροφοριών και γεγονότων, η άσκηση ψυχολογικού εξαναγκασμού στην παθητικότητα,στην βία, στην απομόνωση, στην άρνηση, στην αποδοχή, στην ηττοπάθεια ωςσυνειδησιακή κατάσταση ενοχών ή συνέργιας.
Ας προσέξουμε πως η αλματώδη αύξηση της ανεργίας είχε μια μακροσκελή ουράαπαγορεύσεων και αφαίμαξης οικονομιών. Υπήρξε μια σταδιακή, ανάλογα της έντασης καιτης διαδοχικότητας των οικονομικών μέτρων, παραγωγή αντικινήτρων στηνψυχολογική άμυνα που το άτομο είχε καλλιεργήσει, ακόμα και σαν υποκατάστατα τηςέλλειψης αντίδρασης. Υπήρξεη σταδιακή απαγόρευση του τσιγάρου με το πρόσχημα της υγείας αλλά και τουκόστους αντιμετώπισης προβλημάτων υγείας λόγω καπνίσματος, όταν η χώραεξακολουθεί να επιβαρύνει αρνητικά και επικίνδυνα το περιβάλλον με τα γνωστάοικονομικά αποτελέσματα των προστίμων στην ΔΕΗ. Πρόστιμα που μπαίνουν ωςχαράτσι τόσο με την αύξηση της τιμής της κιλοβατώρας όσο και με ποσοστό 3% γιατης ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, τις οποίες το κράτος ήδη έχει εκχωρήσει σταγερμανικά εκμεταλλευτικά κεφάλαια.
Με άλλα λόγια από την μιαεπικαλούμενοι την υγεία των μη καπνιστών απαγορεύουν το τσιγάρο, από την άλληεπιβαρύνουν την μόλυνση του περιβάλλοντος και ταυτόχρονα κερδοσκοπούν πάνω σταπρόστιμα που επιβάλλονται στην χώρα μας, εκταμιεύοντας τεράστια ποσά από τηνμια για αν διατηρούν παλαιές τεχνολογίες σε λειτουργία και από την άλλη ναχρηματοδοτούν τις πουλημένες σε ιδιώτες και ξένα κεφάλαια ανανεώσιμες πηγέςενέργειας, φορολογώντας τα θύματα με τον πιο επαχθή και ξεδιάντροπο τρόπο. Δηλαδή τον λαό. Και το κάνουν μετέτοιο τρόπο ώστε να γίνεται πλήρως αντιληπτή η απάτη ώστε να επιφέρουνσυναισθήματα οργής και μίσους που ταυτόχρονα καθιστούν ανίκανο τον λαό νασκεφτεί και να πάρει αποφάσεις.
Είμαστε γνώστες των γεγονότων που ακολούθησαν την οργανωμένη εκδήλωση οργής τουκόσμου και τις λεηλασίες των ένστολων αφιονισμένων που έφτασαν την μια περίοδονα καούν ζωντανοί συνάδελφοι εργαζόμενοι στην τράπεζα της Marfin και τηνδεύτερη περίοδο να πεθάνει ένας συνδικαλιστής.
Ενώ τις κινητοποιήσεις δεν τις επεξεργάστηκε ο νους και η ανάγκη παραγωγήςλόγου, εντούτοις τις τροφοδότησε το θυμικό, δηλαδή ο ακατέργαστος νους τωναισθητικών προσλαμβανουσών, οι οποίες στο τέλος επέφεραν το εξασφαλισμένοαποτέλεσμα. Πρώτον, με τις κινητοποιήσεις τίποτε δεναλλάζει και δεύτερο, αφού ό,τι εκείνοι αποφασίσουν να γίνει θα γίνει, αςκοιτάξουμε σε αυτήν την πορεία προς την Ιθάκη ( το νεκροτομείο) είτε να περάσουμε καλά είτε νασυνηθίσουμε στο μοιραίο.
Έτσι η ηττοπάθεια και η τρομοκράτηση βρήκαν στο όνομα της ανεργίας, τηςμετανάστευσης, της βίας και της ατελέσφορης κατάληξης των κινητοποιήσεων τονχαμένο θησαυρό ή τον χαμένο εαυτό τους.