Η Αληθεια και ο μυστικισμος

Γιατι οταν προσπαθουμε να διατρυπησουμε διαμεσου της ομιχλης που μας αποκλειει απο την αληθεια ( μια πιο σωστη και ακριβης κατανοηση), ουτως ωστε να παψουμε να τριγυριζουμε γυρω απο τους γειηνους οριζοντες μας, και να δουμε τι διαπλωνεται περα απο τον πλανητη μας και περα απο το οικειο μας περιμβαλον και της καθεστημενες θεωριες, βυθιζομαστε μεσα σε λακους αγνοιας; Διοτη μας αρεσει να κατακληζωμαστε απο το μυστηριο. Τεινουμε να υποκρινομαστε οτι ψαχνουμε την αληθεια αλλα προωθουμε ιδεες οπως:

” Υπαρχει το παρελθον το παρον και το μελλον ” , η οτι ” το Συμπαν ηταν στην αρχη ενα αποιρα μικροσκοπικο σημειο με αποιρη μαζα, που διαπλαθηκε και εξεραγη “, ( Στηβεν Χοκινς ), η για το διαστατο, τετραδιαστατο και πολυδιαστατο Συμπαν” κτλπ. Επειδη τεινουμε να θελουμε να μας θαυμαζουν για της ριζοσπαστικες και μυστηριωδης μας ιδεες που δεν μπορουν να αποδειχθουν λανθασμενες απο ανθρωπους χαμηλωτερου επιπεδου μορφωσης και νοημοσυνης, και επειδη οι ιδεες μας υπηρετουν τους σκοπους καποιον μειωνοτητων ανθρωπων, οι οποιοι επιδιωκουν το κερδος που προσφερει ο μυστικισμος και η αγνοια που δημιουργει η σκια του.


” Η ενεργεια δεν μπωρει να δημιουργηθει η να καταστραφει “, αλλα αλλαζει συνεχως μορφη. Ουσιωδης κανονας της χημειας, που σημαινει οτι αν δεν αποδειχθουμε τον κανονα αυτον, οι υπολοιπες απο τις χημικες μας αρχες δεν εχουν βαση. Ωποτε, αφου η ενεργεια δεν μπορει να δημιουργηθει, δεν θα μπορουσε να ξεκινηση να υπαρχει και ωποτε δεν θα υπηρχε αρχη για την ενεργεια που οντως υπαρχει μεσα στο συμπλεγμα των αποιρων Συμπαντων, που επεισης υπαρχουν μες στο Αποιρο. Αφου η ενεργεια δεν μπορει να καταστραφει, δεν θα παψει ποτε να υπαρχει. Απο τιποτα, τιποτα δεν γινεται, και κανενα πραγμα δεν μπορει να διαλυθη σε ενα απολυτο “τιποτα”. Επισης κατι θα πρεπει παντα να υπαρχει για να μεσολλαβιση στην αλλαγη μορφης η διαλυση ενως αλλου πραγματου. Αφου η ενεργεια δεν εχει αρχη και τελος οσο αφορα την υπαρξη της, δεν θα πρεπει να εχει αρχη η τελος γεωμετρικα και χημικα. Διαφορετικα, θα πρεπει να φανταστουμε μια οριακη ενεργεια που παντα υπηρχε μεσα στο αποιρο κενο, και που ποτε ομως δεν θα μπορουσαμε επισης να φανταστουμε πως ξεκινησε να υπαρχει. Η αποιρη ενεργεια δεν μπορει να ξεχωριστει στα πιο μικρα σωματιδεια, επειδη τα σωματιδεια αυτα ειναι επισης αποιρα μικροσκοπικα και ποικιλου μεγεθους και αποτελουν ενα αποιρο “Παντα” μεσα σε ενα κενο ιδιου μεγεθους, που αποτελει ενα αποιρο ” Τιποτα.” Η “Ενεργεια” λοιπον ειναι αποιρη απο οποιαδηποτε προσεγγιση, οπως αποιρη ειναι επεισης η ” Νοηση” και η “Υλη”. Κατι που δεν ειναι ορατο, δεν σημαινει οτι ειναι ανυπαρκτο. Ειναι απλα πολυ μικροτερο απο τα φωτονια, το μοναδικο μεσω ορασης για τους ανθρωπους, και οπως συμβαινει με μια εκλυψη του ηλιου, το μονο που θα αντιλαμβανονταν ενας παρατηριτης, ειναι αποιρα σκωτεινα σημεια αντι για τα αποιρα μικροσκοπικα σωματιδεια, ειτε επιδη τα σωματιδεια αυτα ειναι κρυμμενα πισω απο τα φωτονια, η ειναι απλα πολυ μικρα για να ειναι ωρατα. “Μεγαλες Εκρηξεις” σαν την αρχικη του συμπαντως μας, συμβαινουν συνεχως και σε καθε οποιαδηποτε στιγμη μεσα στο Αποιρο οπως ολες οι αλλες χημικες αντιδρασεις.


Ο “χρονος” δεν υπαρχει. Ο χρονος ξεκινα για καποιο σωμα και μετρειται απο καποιο ον με την απαιτουμενη νοητικη ικανοτητα, που μετρα τις επαναλυψεις των κινησεων καποιων αλλων αντικειμενων ( την κινηση ενως αστεριου για παραδειγμα ), απο ενα σημειο αναφορας πριν την υπαρξη του σωματος ( η την πραγματοποιηση ενως γεγονοτως ), μεχρι το σημειο που το σωμα εγινε ωρατο ( σχηματιστικε απο μικροτερα σωματιδεια και αρχισε να υπαρχει ).


Διαστασεις δεν υπαρχουν. Ειναι απλα λανθασμενες αντιλυψεις του αποτελεσματως της αντικατορπτισης, της διαθλασης και το “λυγισμα” του φωτος. Επειδη το φως ειναι το μοναδικο μεσο πλοηγισης μεσα στο διαστημα, καθε οχημα που θα ταξιδευε μεσα στο διαστημα, θα ακολουθουσε την ” μακρυτερη διαδρομη ” αντιθετα με την πορεια του φωτος, αντι διαμεσου μιας μικροτερης διαδρομης που θα εδινε την εντυπωση οτι το οχημα “εκοψε δρομο” μεταξυ των δυο “διαστασεων” ( διαμεσου των ονομαζωμενων ” Σκουλικοτρυπων ” του διστηματος ).


Το φως η καλυτερα τα φωτονια, δεν ειναι το πιο γρηγορο αντικειμενο του συμπαντος ( οπως ισχυριστηκε ο Αλμπερτ Αινσταιν ), αλλα το πιο γρηγορο αντικειμενο μεσα στο επιτυνχαμενο παιδειο ορασης του ανθρωπου. Τα φωτονια δεν ειναι τα πιο μικροσκοπικα σωματιδεια μεσα στο αποιρο. Οι μαγνητικες δυναμεις που επιδρουν πανω σε σωματιδεια και οι κινητικες δυναμεις που τα κινουν,
εξαναγκαζουν τα μικροτερα σωματιδεια να κινουντε γρηγοροτερα απο τα μεγαλυτερα, γι’ αυτο σωματιδεια μικροτερα απο τα φωτονια, κινουντε γρηγοροτερα απο τα φωτονια.


Οι ανθρωποι δεν μπορουν να ειναι τα μοναδικα οντα που κατεχουν νοημοσυνη μεσα στο αποιρο. Υπαρχουν αποιρα αστερια ( καθε αστερι του γαλαξια μας ειναι ενας ηλιος τις περισσοτερες φορες, χιλιαδες φορες μεγαλυτερου μεγεθους και μεγαλυτερης ενεργειας, χιλιαδες ετη φωτος μακρυα, που ουτος ωστε θα μπορουσε να στηριξη τη ζωη πολλων πλανητων σαν τη γη ). Οι πυθηκοι εχουν πολυ μεγαλυτερη ικανοτητα για στιγμιαια ( φωτογραφικη ) μνημη. Αλλα ο οποιοσδηποτε κοινος ανθρωπος διαθετει νοημοσυνη αποιρα πολυ υψηλοτερου βαθμου, απο ολα μαζι τα ζωα που εζησαν ποτε στον πλανητη. Χωρις δραση δεν θα υπηρχε αντιδραση ( ο πρωτος φυσικος κανονας του Ισαακ Νιουτον ). Χωρις συταρι μαγια και αλευρι, δεν θα υπηρχε ψωμι. Αλλα υπαρχει φουρναρης;

Ναι, οχι, και και τα δυο απο τα προαναφερομενα. Υπαρχουν φουρναρηδες στην κοινωνια ( αυτοι που φτιαχνουν ψωμι, αλλα φτιαχνουν ψωμι απο πρωτες υλες που υπηρχαν εκ’ του πρωτερου στο περιμβαλλον τους – μαγια για παραδειγμα). Υπαρχουν αλλα οντα που ακριβως σαν τους ανθρωπους θα εμπλεκωντε στην ζωη αλλων οντων, και στη ζωη οντων σαν και αυτα. Σωματιδεια σχηματιζουν σχηματισμους και οργανισμους σαν να ειχαν δικη τους νοηση. Μεσα απο αυτους τους οργανισμους, διαφορα αλλα σωματιδεια οργανωνονται σε χημικα στοιχεια, στα πρωτα χρωμοσωματα, στα πρωτα κυτταρα. Κυταρα σχηματιζουν αλλους οργανισμους για διαφορους λογους, για παραδειγμα να μπορεσουν να κινουντε μακρυτερα μεσα στο περιμβαλλον τους. Τα πρωτα “ζωα” εξελισονται σε οντα με νοημοσυνη που κατασκευαζουν μεταφορικα μεσα για να διανυουν τον πλανητη τους. Τα οντα αυτα εξελισοντε περισσοτερο. Αλλα οντα εχουν την ικανοτητα να διασχιζουν τους γαλαξιες. Αλλα οντα εχουν “υπερφυσικες” ικανοτητες και διασχιζουν το δικο τους ” Συμπαν “, δημιουργουν τους δικους τους οργανισμους και διευθυνουν μεσα στον δικο τους τομεα του αποιρου. Τα οντα αυτα θα ηταν απλα προιοντα της φαντασιας καποιου αλλου οντως, αν και η φαντασια ακομα δεν ανοικε στο αποιρο. Οι ανθρωποι προσπαθουν μεσα απο τα δεδωμενα, να βγαλουν συμπερασματα που θα τους οδηγησουν στην κατανοηση της καταστασης που διαδραματιζεται εξω απο το πεδιο ορασεως τους, και περα απο τους φυσικους και νοητικους τους οριζοντες. Εαν μια κατασταση υπαρχει απλα σαν ιδεα, η κατασταση αυτη περιγραφει μια ομοια κατασταση, που υπαρχει σαν ιδεα η φυσικα, μεσα στο Αποιρο ( η το απουελεσμα ομοιων καταστασεων ).


Ολα τα οντα περιοριζωντε μεσα στα ορια τους. Επειδη ο χρονος δεν υπαρχει, κανενα ον δεν ειναι εξω απο το χρονο και κανενα ον δεν μπορει να ταξιδεψει στο χρονο η να ξερει τι προκειτε να συμβει στο μελλον ( ενα ον μπορει να επεμβει ουτως ωστε καποιο συμβαν να πραγματοποιειθει στο μελλον, οπως ισως ειχε προειπωθει ). Κανενα ον η κατασταση δεν μπορει να υπαρχει για παντα. Μονο το Αποιρο δεν εχει αρχη η τελος ως προς τον μικροκοσμο, και τον μακροκοσμο. Ολα τα οντα με το περιμβαλλον τους, ολες οι ενεργειες, σκεψεις και υλες, καταστασεις, δρασεις και αντιδρασεις σχηματιζουν το Αποιρο. Το Αποιρο εκτεινετε περα απο καθε ιδεα, ακομη και απο την ιδεα της υπαρξης. Αφου το Αποιρο δεν εχει οροια δεν μπορει να υπαρχει. Αλλα αν το Αποιρο δεν υπηρχε, δεν θα υπηρχε ουτε τιποτε αλλο. Μεταξυ δυο οποιονδηποτε σημειων, οποιονδηποτε σταδειων, οι οποιονδηποτε αριθμων υπαρχει ενα αποιρο, μοναδες που το σχηματιζουν και ενα μηδενικο που διαχωριζει τις θετικες απο τις αρνητικες μοναδες ( μεταξυ του 1 και του 2, μεταξυ των πλευρων μιας γωνιας, μεσα σε ενα κυκλο η μια σφαιρα ). Το “αρνητικο” και το “θετικο” συμβολιζουν καθε αρνητικη η θετικη
κατασταση μεσα συο Αποιρο. Εαν μια κατασταση θεωρειται αρνητικη η θετικη εξαρτουντε απο την επιρροη μιας καταστασης πανω σε ενα ον, η μια ομαδα συνγκεκριμενων οντων ( εαν κατι θεωρειτε «καλο» η «κακο» απο τους ανθρωπους για παραδειγμα ). Ο αριθμος (1) , με η χωρις τις γραμμες στα πλαγια, που αναπαραστα καθε μοναδα μεσα απο τις αποιρες και που διαμορφωνει καθε αλλο αριθμο εκτως απο το 0, που δηλωνει το κενο αλλα και το σημειο εξισωσης μεταξυ μιας θετικης η αρνητικης καταστασης η ιδεας, το ( – ) και το ( + ) μαζι με τον κυκλο που αναπαραστα το μηδεν αλλα και μια ολικη υπαρξη που περικλυει τα παντα, οδηγουν σε ενα πιο περιγραφικο συμβολο του αποιρου : ενα ( + ) μεσα σε ενα κυκλο που αποτελουντε απο ολα τα προαναφερθεντα ( το ( 1 ) το ( – ), το ( + ) και το ( 0 ) .


Οσο αφορα καθε αποιρο μεσα στο αποιρο Αποιρο, το “Παντα” και το “Τιποτα” και το “αρνητικο” με το “θετικο” βρισκοντε σε εξισοροπιση. Μεσα στο πεδιο αναμεσα στα ορια, η μεσα σε καθε σταδιο, τα πραγματα φαινοντε διαφορετικα. Λογω των συνεχων δρασεων και αντιδρασεων, και επιδη τιποτα μεσα σε ορια η σταδια δεν διαρκη για παντα, καθε ον δρα ουτως ωστε να συνεχιζει να υπαρχει οσο περισσοτερο δυνατο γινεται, και ουτως ωστε να καλυτερευση της συνθηκες της υπαρξης του οσο περοσσοτερο γινεται. Τα κυτταρα σχηματιζουν οργανισμους, και οι ιοι και τα μικροβια διαπλαθωντε και ζουν εις βαρος των οργανισμων. Για την συνεχη διαμαχη μεταξυ τους για επιβιωση, κανενα απο τα προαναφερθεντα δεν φταιει.


Αν η Φυση ηταν “δικαια”, οχι μονο προοδος δεν θα υπηρχε, αλλα ουτε υπαρξη θα υπηρχε. Ωπως υπαρχει μια “Ισσοροπεια” μεταξυ “δικαιωτητας” και καταμερισμου ρολων μεσα στο Αποιρο, ετσι θα πρεπει να υπαρχει μια “Ισσοροπεια” στην κοινωνια μεταξυ ομοτυπων οντων και την επιρροη και δραση τους πανω σε αλλα οντα. Κανενας δεν φταιει για τις πραξεις που η συνθηκες και η ιδιοσυνγκρασια η η νοημοσυνη τους, τους οδηγησαν. Αλλα χωρις δικαιωσυνη δεν θα μπορουσαμε να συνυπαρχουμε σαν κοινωνια ικανων και εξυπνων οντων . Ουτε θα μπορουσαμε να συνυπαρχουμε σαν οργανισμοι η σαν κοινωνια, αν ολοι ειχαμε τους ιδιους ρολους. Καποια κυτταρα πρεπει να φτιαχνουν τα ματια σε ενα οργανισμο, και καποια αλλα τα ρουθουνια. Αν ολοι ειχαμε την ιδια θεση η οικονομικη κατασταση στην κοινωνια, πως θα φταναμε σε αξια αλλα μελη της κοινωνιας που ειχαν απο την φυση κατι που δεν εχουμε εμεις? “Να αγαπατε ο ενας τον αλλο…” “… για να ζησης και να ευτυχισης ” μας διδαξαν, και πραγματι αυτος ειναι ο καλυτερος τροπος οχι μονο για να συνυπαρξουμε, αλλα ισως ο μοναδικος τροπος για να επιβιωσουμε σαν οντα, και ισως με την παροδο εκατομμυριων ετων να εξελιχθουμε σε οντα με ανωτερες ικανοτητες. Ισως καποιο ανωτερο ον να μας κανει την χαρη και να προεμβει προς την προσωπικη μας εξελιξη σε ανωτερα οντα συμφωνα με των χαρακτηρα μας, τις πραξεις μας, και την συμπερηφορα μας προς τους αλλους. Διαφωρετικα, οταν παψουμε να υπαρχουμε σαν μελη της κοινωνιας, και τα κυτταρα μας σε μελη του οργανισμου μας, θα γινουμε παλι σωματιδια του Αποιρου. Καποια σωματιδια θα πρεπει να καταλυξουν να γινουν ανθρωποι, η ανωτερα οντα, και καποια αλλα τροφη, οξυγωνο εντωμα, ζωα, ψαρια, πλανητες, αστερια, γαλαξιες, Συμπαντα, και οργανισμοι ανωτερων οντων που διευθυνουν και επιδρουν στον τομεα τους.


Η ζωη σαν γνωριμη κατασταση, ειναι μοναδικη. Γι’ αυτο οι ανθρωποι θα πρεπει να κανουν οτι καλυτερο απο οποιαδηποτε κατασταση μεσα στην ζωη τους. Θα πρεπει να ζουν με “ισσορροπια” σε καθε τετοια κατασταση και πριν καθε τους εκλογη. Για να κανουν οτι καλυτερο μπορουν απο την ζωη τους, οι ανθρωποι θα πρεπει να προσπαθουν να ειναι δικαιοι μεταξυ τους, και να αφηνουν την ζωη να ακολουθα την πορεια της μεσα στο Αποιρο, χωρις να ανυσηχουν και να αγχονωντε, για οτιδηποτε δεν μπορουν να αλλαξουν.

πηγη
Φιλε μου ο σημερινός εχθρός σου είναι η παραπληροφόρηση των μεγάλων καναλιών. Αν είδες κάτι που σε άγγιξε , κάτι που το θεωρείς σωστό, ΜΟΙΡΆΣΟΥ ΤΟ ΤΩΡΑ με ανθρώπους που πιστεύεις οτι θα το αξιολογήσουν και θα επωφεληθούν απο αυτό! Μην μένεις απαθής. Πρώτα θα νικήσουμε την ύπνωση και μετά ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ τα υπόλοιπα.