ΗΣΙΟΔΟΣ – Η ΠΡΟΒΛΕΨΗ ΚΑΙ ΤΟ ΣΙΔΗΡΟΥΝ ΓΕΝΟΣ

Μετά το χρυσό γένος ήρθε το αργυρό, έπειτα το χάλκινο, το ηρωικό και φτάνουμε στο σιδερένιο και τελευταίο γένος. Ο Ησίοδος κάνει μια πολύ δύσκολη για αυτόν περιγραφή, διότι περιγράφει με μαύρη καρδιά αυτά που βλέπει τριγύρω του και που δεν του είναι καθόλου ευχάριστα.

Όλα τα κακά που ξέφυγαν από το κουτί της Πανδώρας εγκαταστάθηκαν, ελεύθερα πια, στους ανθρώπους τους οποίους οδήγησαν σε μια ηθική και πνευματική κατάπτωση, στην ανομία και στην διάλυση της κοινωνικής δομής. Αχ! Μακάρι να μην γεννιόμουν τώρα εγώ, αναφωνεί γεμάτος θλίψη ο Ησίοδος. Ας γεννιόμουν πρωτύτερα ή αργότερα. Αλλά όχι τώρα. Διότι το γένος αυτό ζει μέσα στον μόχθο και στα βάσανα. Νύχτα-μέρα οι άνθρωποι βασανίζονται και αφανίζονται καθώς τούς έδωσαν οι θεοί έγνοιες πολλές και βαρείες. Δεν έχει επικρατήσει το κακό. Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ. Άρα υπάρχει ακόμη ελπίδα. Όμως τα καλά είναι ανακατεμένα με τα κακά. Και ποιος θα τα ξεχωρίσει; Ποιος θα βγει μπροστά; Ποιος θα σηκώσει το βάρος; Οι θεσμοί έχουν καταρρεύσει. Ή συγκρότησις της κοινωνίας έχει διασπασθεί. Τα ήθη έχουν αλλάξει.

Ή απαισιοδοξία τού ποιητή είναι βαθιά και διάχυτη.

Βλέπει γύρω του την αδικία, την ατιμία, την οκνηρία, την αρπαγή. Τίποτα δεν είναι όπως πρώτα. Και μέσα άπ’ τον βαθύ του συλλογισμό και την αγωνιά του για το μέλλον, κάνει μια πρόβλεψη.

Και αυτό το γένος, πού έχει μαύρη και σκληρή καρδιά, όπως μαύρος και σκληρός είναι ό σίδηρος, το κύριο συστατικό του, θα το καταστρέψει ο Ζευς, λέει με πόνο.
Πότε; Τότε, όταν αρχίσουν να γεννιούνται τα παιδιά με λευκούς κροτάφους, γερασμένα από την γέννα τους, χωρίς κανένα κίνητρο και όρεξη για ζωή. Όταν δεν θα έχουν την ίδια γνώμη και τις ίδιες σκέψεις με τον πατέρα τους και δεν θα συμφωνούν σε τίποτα. Όταν ή φιλοξενία, ή φιλία και οι δεσμοί αίματος δεν θα έχουν πια καμιά αξία. Όταν οι γεροί γονείς θα αφήνονται, ανήμποροι, στην τύχη τους.

Όταν ή δικαιοσύνη θα βρίσκεται στα χέρια των ισχυρών και θα την επιβάλλουν χειροδικώντας. Όταν ο όρκος δεν θα υπολογίζεται πια και θα τιμωρούνται οι υβριστές, οι επίορκοι και οι κακοποιοί. Τότε είναι πού ή Αιδώς και ή Νέμεσις, με πρόσωπο καλυμμένο άπ’ την ντροπή, και για να μην βλέπουν τα όσα συμβαίνουν, θα εγκαταλείψουν τους ανθρώπους τού γένους αυτού και θα ανέβουν για πάντα, άπ’ την πλατιά Γη ψηλά στον Όλυμπο, στα ανώτατα και καθαρότατα αιθερικά στρώματα, εκεί όπου το κακό δεν υπάρχει, σμίγοντας με τούς άλλους αθανάτους θεούς.

Είναι χαρακτηριστικό πως οι θεές είναι τυλιγμένες με λευκά πέπλα, πράγμα που δείχνει ότι παραμένουν ανέγγιχτες από της ύβρεις των θνητών. Οι μαύρες ψυχές και τα μαύρα έργα τού γένους αυτού δεν μπορούν να τις αγγίξουν. Κι όταν αυτό συμβεί, τότε. μόνο το κακό θα υπάρχει ανάμεσα στους ανθρώπους· και θα ‘ναι πια αργά γιατί δεν θα ωφελεί καμία γιατρειά.

Αυτή είναι ή πρόβλεψη τού Ησιόδου ή οποία, θα λέγαμε, ταιριάζει απόλυτα με την εποχή πού ζούμε.

Διότι όλα όσα λέει ότι θα γίνουν τα βλέπουμε καθημερινά να συμβαίνουν γύρω μας. Ή σημερινή κοινωνία, σε παγκόσμιο επίπεδο, είναι εντελώς διαφορετική από την κοινωνία της δεκαετίας τού 20 η τού 30.

Οι αλλαγές είναι τεράστιες και συνταρακτικές.

Αν μπορούσαμε δε να ερμηνεύσουμε τον στίχο όπου λέει ότι τα παιδιά θα γεννιούνται με λευκούς κροτάφους, ίσως να γνωρίζαμε και πότε θα ολοκληρωθεί ό κύκλος τού γένους αυτού.

Γεγονός πάντως είναι, χωρίς καμία διάθεση εσχατολογίας η καταστροφολογίας, ότι ή εποχή την οποία διανύουμε προμηνύει δραματικές αλλαγές. Με μία απλή, αλλά προσεκτική ματιά, εύκολα αυτό γίνεται, αντιληπτό. Εξ άλλου δεν είναι λίγοι αυτοί πού υποστηρίζουν πώς κύκλοι αστρικοί κλείνουν ενώ ταυτόχρονα ανοίγουν νέοι με ότι αλλαγές αυτό σημαίνει.

ΠΗΓΗ