Κάποιοι… έχουν βαλθεί να μας τρελάνουν και μας “χτυπούν” με κάθε τρόπο. Κάποιοι… έχουν βαλθεί να μας ξεκάνουν και μας “χτυπούν” με κάθε τρόπο. Έρευνες έχουν δείξει ότι οι πολυεθνικές εταιρείες πουλάνε τα εμπορεύματά τους πιο ακριβά στην Ελλάδα. Πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι οι πολυεθνικές μάς πουλάνε βασικά προϊόντα πολύ πιο ακριβά απ’ ό,τι τα πουλάνε ακόμα και σε μικρότερες αγορές. Και μέσα σε αυτήν την κατάσταση, βρίσκουν τη χαρά τους και οι ντόπιοι μεγαλοεπιχειρηματίες. Πού είναι ο πυλώνας του νεοφιλελεύθερου “παραδείσου”, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου; Γιατί δεν επεμβαίνει; Εδώ είναι κι αυτός, αλλά θυμάται τις υποχρεώσεις του –που με πλέρια αυθαιρεσία έθεσαν οι συσστρατευμένοι προδότες των λαών– μόνο όταν είναι να εξοντώσει κανέναν κακομοίρη. Επεμβαίνει μόνο όταν είναι να διαλύσει καμιά τοπική βιομηχανία φαρμάκων του αναπτυσσόμενου κόσμου, που παράγει φθηνά παρασκευάσματα, αλλά μη πατενταρισμένα, λέει…

Κι εμείς τρέχουμε –περιχαρείς– στα διάφορα LIDL για να αγοράσουμε φθηνά την όποια Coca-Cola! Και “κολοκύθια” φθηνή είναι η Coca-Cola, ακόμα και στα LIDL! Η “LIDL-Cola” είναι φθηνή, ενδεχομένως φθηνότερη από τη “ΧΩΡΙΟΜΟΥ-Cola”. Εν πάση περιπτώσει, γιατί μπορεί να συμβαίνουν όλα αυτά; Γιατί γίνεται δεκτός με επευφημίες ένας ύπουλος εξαναγκασμός; Μια πιθανή εξήγηση είναι ότι, όλα αυτά συμβαίνουν επειδή απλούστατα είναι τα αναμενόμενα αποτελέσματα ενός σχεδιασμού. Ενός σχεδιασμού, ο οποίος συνδυάζει τα πολιτισμικά βοθρολύματα που κατακλύζουν νυχθημερόν το σύνολο του “πολιτισμένου” κόσμου και την εντεινόμενη οικονομική ανέχεια που μας οδηγεί στα πολυκαταστήματα των πολυεθνικών. Και τι ωφέλιμο θα μας προσφέρει ένα λίτρο επιπλέον Coca-Cola; Πόσο ανώτερη μπορεί να είναι αυτή η προσφορά από εκείνη των παρόμοιων προϊόντων; Μήπως κάποιοι νομίζουμε ότι ψωνίζοντας από τα LIDL θα κάνουμε οικονομία και θα σωθούμε; Μήπως κάποιοι σκεφτόμαστε και ζούμε μόνο τη στιγμή – όπως ακριβώς μας προτείνουν οι “ευεργέτες” μας; Δεν ξέρω. Εκείνο όμως που ξέρω είναι ότι, στην πραγματικότητα, το μόνο ουσιαστικό που καταφέρνουμε είναι να υποσκάπτουμε το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας. Μα, τόσο ανόητοι είμαστε;

Οι κυβερνήσεις μας επιμένουν πως η ανάπτυξη και η ευημερία θα έρθουν με την αύξηση των φόρων, με την υποταγή στα στρατεύματα κατοχής και τους επιτελάρχες των αεριτζήδων νεοαποικιοκρατών (βλ. πολυεθνικές και αξιωματούχους των διεθνών “ευαγών” ιδρυμάτων) και με το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Έως ότου ανατραπούν αυτά τα δεδομένα, ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΩΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ “ΠΑΤΑΜΕ” ΚΑΙ ΝΑ ΑΓΟΡΑΖΟΥΜΕ ΜΟΝΟ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΑΝ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΑΜΙΓΩΣ ΕΛΛΗΝΙΚΑ. …Ό,τι έχει απομείνει, τέλος πάντων. Και σ’ αυτό το σημείο χρειάζεται προσοχή.

Η επικρατούσα άποψη για τα τρία πρώτα ψηφία του γραμμωτού κώδικα (barcode, στην καθομιλουμένη!…) είναι ότι υποδηλώνουν τη χώρα παραγωγής των προϊόντων. ΜΕΓΙΣΤΟ ΛΑΘΟΣ. Τα πρώτα δύο ή τρία ψηφία του γραμμωτού κώδικα (Πρόθεμα Χώρας κατά GS1) προσδιορίζουν τον εθνικό φορέα από τον οποίο, μεταξύ άλλων, εκδόθηκε η άδεια προκειμένου ένα προϊόν να φέρει στη συσκευασία του γραμμωτό κώδικα. (Ελλάδας: 520, 521) Μια επιχείρηση δεν υποχρεούται να προμηθευτεί την εν λόγω άδεια από τον φορέα της χώρας όπου εδρεύει ή δραστηριοποιείται (www.gs1uk.org/Pages/join-gs1uk.aspx). Δείτε τι λένε ο διεθνής οργανισμός που ορίζει τα περίφημα “τρία πρώτα ψηφία” και το ελληνικό –πρώην– μέλος του:
http://helpdesk.gs1.org/ArticleDetails.aspx?Bar%20Codes&id=b39c6591-4c6c-4441-b83e-ed69a939da85
http://gs1greece.org/index.php/prosolbarcodes/prosolbarcodessupport/2010-02-21-22-52-14#s6

Ορίστε και δυο-τρεις χαρακτηριστικές περιπτώσεις, ώστε να γίνει κατανοητό το μπάχαλο που επικρατεί (με μερικά στοιχεία παραπάνω, έτσι, για να ξέρουμε πού ζούμε…). Τα μετοχικά μερίδια της “Coca-Cola Ελληνική Εταιρεία Εμφιαλώσεως Α.Ε.” (Coca-Cola 3Ε) έχουν ως εξής: Kar-Tess Holding S.A. (Λουξεμβούργο) 30%, The Coca-Cola Company (ΗΠΑ) 23% και σε ελεύθερη διαπραγμάτευση 47%. Πάνω από τα 2/3 των υπό ελεύθερη διαπραγμάτευση μετοχών βρίσκονται στην κατοχή θεσμικών επενδυτών από το Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ. Τα ανθρακούχα αναψυκτικά της Coca-Cola 3Ε που παρασκευάζονται και συσκευάζονται στην Ελλάδα, με άδεια της Coca-Cola (Coca-Cola, Fanta, Sprite), έχουν Πρόθεμα Χώρας που παραπέμπει στο Ηνωμένο Βασίλειο και στον κοινό φορέα Βελγίου-Λουξεμβούργου (500 και 544). Οι χυμοί Amita, το νερό ΑΥΡΑ, που επίσης παράγονται στην Ελλάδα από την Coca-Cola 3Ε, έχουν Πρόθεμα Χώρας 520. Αυτό δεν συμβαίνει επειδή η Amita και το ΑΥΡΑ είναι ελληνικά προϊόντα, με την έννοια ότι η εταιρεία δεν πληρώνει δικαιώματα σε τρίτους. Η σόδα TUBORG που παράγεται στην Ελλάδα από την Coca-Cola 3Ε, με την άδεια της TUBORG Δανίας, έχει Πρόθεμα Χώρας 520. Η αλήθεια, βέβαια, για την Amita και το ΑΥΡΑ είναι ότι ποτέ δεν ήταν αμιγώς ελληνικά προϊόντα. Το 1981 η Kar-Tess απέκτησε το 99,9% της 3Ε (η 3Ε εισήχθη στο Χ.Α.Α. το 1991), ενώ ­η Amita και το ΑΥΡΑ πρωτοκυκλοφόρησαν το 1983 και το 1989 αντιστοίχως.
Στα ράφια των γαλλικών Carrefour φιγουράρει γάλα εβαπορέ –προτεινόμενο ως το πιο φθηνό στην ελληνική αγορά– στη συσκευασία του οποίου αναγράφεται: “ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΣΥΣΚΕΥΑΖΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ: Hochwald…”. Ε, λοιπόν, τα πρώτα ψηφία στον γραμμωτό κώδικα αυτού του προϊόντος είναι τα 5, 2 και 0.

Είναι δηλαδή ολοφάνερο ότι, εκτός των άλλων, προϊόντα που δεν έχουν ούτε “πάνω” τους ούτε “γύρω” τους τίποτε ελληνικό, πέραν των πέντε-δέκα κακοπληρωμένων υπαλλήλων, κυκλοφορούν με “κωδικό 520”. Από την άλλη, προϊόντα αμιγώς ελληνικών επιχειρήσεων και πρώτων υλών έχουν γραμμωτό κώδικα με Πρόθεμα Χώρας διάφορο του 520 και του 521.

ΟΥΤΕ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ ΣΤΗ ΣΥΣΚΕΥΑΣΙΑ, ΠΟΥ ΜΑΣ “ΕΝΗΜΕΡΩΝΕΙ” ΟΤΙ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΡΟΪΟΝ, ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΟΛΛΑ ΟΥΣΙΩΔΗ. Πρόκειται για άλλη μια κουτοπονηριά. Κατά κανόνα, το μόνο ελληνικό που “εσωκλείουν” αυτά τα προϊόντα είναι η εκμετάλλευση του Έλληνα παραγωγού και των εργαζομένων στην επιχείρησή του και η εκμετάλλευση των αγαθών της ελληνικής γης προς όφελος κυριότατα των πολυεθνικών.

ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΚΑΛΛΙΣΤΑ ΝΑ ΠΡΟΤΙΜΑΜΕ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΟΥΝ ΚΑΙ ΠΩΛΟΥΝ “ΜΙΚΡΟΙ/ΑΓΝΩΣΤΟΙ” ΤΟΠΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΩΓΟΙ ΚΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ – ΟΧΙ ΤΑ “ΕΠΩΝΥΜΑ” ΠΟΥ ΕΜΠΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΟΙ “ΕΠΩΝΥΜΟΙ”, τουλάχιστον στις καθημερινές μας αγορές. Τα “ανώνυμα” προϊόντα δεν είναι απαραιτήτως κατώτερης ποιότητας. Πιο φθηνά μπορεί να είναι. Αλλά και κατώτερης ποιότητας να είναι, λόγου χάρη, όσον αφορά τη θρεπτική αξία των τροφίμων, δεν “τρέχει” τίποτε σπουδαίο. Οι ίδιες οι διατροφικές μας συνήθειες, αλλά και το νερό που πίνουμε και ο αέρας που αναπνέουμε, θα έπρεπε να μας προβληματίζουν πολύ περισσότερο. Και το πιο βασικό επί του θέματός μας; Τι να το κάνω το αρίστης ποιότητας παστεριωμένο γάλα, που προήλθε από “ελληνίδες” αγελάδες, που βόσκησαν ελληνικά χόρτα, αρμέχτηκαν από Έλληνα, ο οποίος το έδωσε προς τριάντα λεπτά το λίτρο (πολλές φορές χαμηλότερα από το κόστος παραγωγής) στο καρτέλ της ελληνικής γαλακτοβιομηχανίας (που το μισό ελέγχεται από ξένους), το οποίο θα προμηθεύσει το σούπερ μάρκετ, για να μου το πουλήσει ένα ευρώ; Τέτοιο γάλα, εμένα μου ξινίζει πολλές ημέρες πριν λήξει. Δεν είναι μόνο θέμα αλληλεγγύης. Είναι θέμα απλής λογικής.

Ας παραβλέψουμε, τουλάχιστον τώρα, το γεγονός ότι σε όλη αυτήν την υπόθεση εμπλέκονται ένα “κάρο” αεριτζήδες. Δεν μπορούμε όμως να παραβλέψουμε το ότι, ο κτηνοτρόφος που δεν έχει χρήματα, υποβαθμίζει άθελά του –αλλά αναγκαστικά– το βιοτικό επίπεδο όλων όσων ζουν γύρω του. Από των γειτόνων του, πρωτίστως, μέχρι του συνταξιούχου που βρίσκεται στην άλλη άκρη της χώρας. Και είναι σίγουρο πως οι συνολικές ανάγκες (που μεταφράζονται σε χρήμα) των οικογενειών που συμμετείχαν σε δέκα γαλακτοκομικούς συνεταιρισμούς είναι πολύ μεγαλύτερες από εκείνες των οικογενειών που συμμετέχουν στο ΔΣ της κάθε ΜΕΒΓΑΛ και των οικογενειών όσων εργάζονται σε αυτήν.

Εάν, λοιπόν, επιθυμούμε να κάνουμε κάτι πραγματικά ευεργετικό για την πατρίδα μας και για εμάς τους ίδιους, αρκεί ν’ αφιερώνουμε λίγα δευτερόλεπτα παραπάνω για τις αγορές μας. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΛΕΓΧΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΑΡΑΓΩΓΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΗ ΤΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ. Επιβάλλεται ο έλεγχος των “δικαιούχων” των χρημάτων που ξοδεύουμε.

Καλά είναι όλα αυτά που λέμε για την εσωτερική παραγωγή και κατανάλωση προϊόντων, και χιλιοειπωμένα, και πολύ σωστά επαναλαμβάνονται από πολλούς. Με πλύση εγκεφάλου αποκτήσαμε το κατάντημα μας, με πλύση εγκεφάλου μπορεί και να συνέλθουμε. Αλλά στην ελληνική περίπτωση υπάρχει ένα “αλλά”… Μέχρι να εξηγηθεί αυτό το “αλλά” κι αφού φαίνεται πως δεν καταλαβαίνουμε με τα λόγια της λογικής και με το καλό, ίσως καταλάβουμε με το …κακό. Να εξαπολύσουμε αμείλικτη τρομοκρατία προς πάσα εμπορική κατεύθυνση. ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑΡΧΕΣ-ΠΩΛΗΤΕΣ, “ΜΙΚΡΟΥΣ” ΚΑΙ “ΜΕΓΑΛΟΥΣ”. ΝΑ ΖΗΤΑΜΕ ΜΕ ΕΠΙΜΟΝΗ ΜΟΝΟ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΙΦΡΟΝΟΥΜΕ ΠΛΗΡΩΣ ΤΑ ΕΙΣΑΓΩΜΕΝΑ, ΑΝ ΟΧΙ ΚΑΙ ΤΑ “ΓΙΑΛΑΝΤΖΙ” ΕΛΛΗΝΙΚΑ. Αν δεν έχουν να μας δώσουν, “Λυπάμαι”, μεταβολή και “δρόμο”. Μπορούμε και να μπλοφάρουμε. Όλοι έχουμε λίγα δευτερόλεπτα χρόνο για να τα …σπαταλήσουμε. Εντοπίζεται π.χ. ψυγείο περιπτέρου που δεν έχει ούτε ένα αμιγώς ελληνικό προϊόν. “Τίποτε ελληνικό;…”, ρωτάμε τον περιπτερά. “Δεν πειράζει” κι επιδεικτικά “καρφί” στον απέναντι. Αν του τυχαίνει του περιπτερά κάθε μέρα κι από ένας τέτοιος μυστήριος κι αργότερα δύο κ.ο.κ., όταν θα έρθει ο προμηθευτής, δεν θα σκεφτεί λίγο καλύτερα την παραγγελία του; Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο περιπτεράς απέκτησε δωρεάν το ψυγείο του από το δίκτυο μιας μεγάλης εταιρείας, με την προϋπόθεση να μη βάζει σε αυτό προϊόντα ανταγωνίστριας εταιρείας. Καλά… Αν είναι έτσι, τότε ίσως είναι προτιμότερο να κρατήσουμε τα ψυγεία…