ΑΟΖ και ευρωπαϊκή απόφαση

Την ώρα που μερικοί αναρωτιούνται ακόμα αν είναι η κατάλληλη ώρα να θεσπίσουμε την ελληνική ΑΟΖ και άλλοι αν πρέπει να προτιμήσουμε την έννοια της υφαλοκρηπίδας, το Ευρωκοινοβούλιο ετοιμάζεται να ψηφίσει το νέο νομοσχέδιο της ενέργειας για το 2020 και 2050 για να καθοριστούν οι προτεραιότητες στο θέμα των υδρογονανθράκων.

Με αυτόν τον τρόπο θα ενισχύσει την απεξάρτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την πηγή της Ρωσίας και του Αζερμπαϊτζάν. Δίνει έμφαση στη Μεσόγειο και στη Μαύρη Θάλασσα ακόμα και σε σχέση με την Αρκτική, όπου υπάρχουν ακόμα τεχνικές δυσκολίες λόγω κλιματολογικών συνθηκών της περιοχής. Η πρόσβαση στη Μαύρη Θάλασσα ενεργοποιεί τις δραστηριότητες στη Βουλγαρία και στη Ρουμανία, που ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και στην Ουκρανία για να υπάρξει μια πιο έντονη παρουσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην περιοχή.

Σε όλο αυτό το πλαίσιο, το Ευρωκοινοβούλιο προτρέπει για την οριοθέτηση των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών και δεν κάνει καμιά αναφορά στην έννοια της υφαλοκρηπίδας, διότι θέλει ταυτόχρονα να αξιοποιήσει τη θαλάσσια κολόνα αλλά και την επιφάνεια της θάλασσας, πράγμα το οποίο είναι δυνατόν μόνο και μόνο μέσω της ΑΟΖ.

Με άλλα λόγια θα υπάρξει πλέον επίσημα μια σύγκλιση στρατηγικών των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσον αφορά στο ενεργειακό και ειδικά στους υδρογονάνθρακες. Κατά συνέπεια αυτή η απόφαση θα ενισχύσει το υπόβαθρο που προετοιμάζει τη θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ και βέβαια θα αφοπλίσει και οποιαδήποτε ενέργεια των γειτονικών χωρών, αφού αυτή τη φορά θα είναι μια κοινή απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που δίνει βέβαια μια άλλη βαρύτητα και στη δική μας προσέγγιση.

Δεν υπάρχει λοιπόν λόγος να θεωρούν οι δικοί μας ότι είμαστε απομονωμένοι μέσα στο πλαίσιο της ΑΟΖ, αλλά αντιθέτως ότι αυτή η απόφαση ενισχύει την υψηλή μας στρατηγική για την ανάκαμψη της οικονομίας της Ελλάδας. Πρέπει λοιπόν να αξιοποιήσουμε την εισήγηση της Ελληνίδας Ευρωβουλευτού, Νίκης Τζαβέλλα, για να προωθήσουμε τα εθνικά μας συμφέροντα στον τομέα της ενέργειας, ειδικά τώρα που έχουμε λόγω των αποδεικτικών στοιχείων μέσω των σεισμικών ερευνών της νορβηγικής εταιρείας PGS όσον αφορά στην ύπαρξη των υδρογονανθράκων στο Ιόνιο και Νότια της Κρήτης.

Αντί λοιπόν ν’ ακούμε ακόμα όσους έλεγαν ότι δεν υπάρχει τίποτα στον υποθαλάσσιο χώρο της πατρίδας μας, ας δώσουμε σημασία σε αυτή την νέα απόφαση που δίνει έμφαση στην έννοια της ΑΟΖ κι ας αρχίσουμε λοιπόν να σκεφτόμαστε το στρατηγικό σχεδιασμό μας όσον αφορά στην αξιοποίησή της, διότι μόνο με αυτόν τον τρόπο θα προετοιμάσουμε επί του πρακτέου το πεδίο δράσης και θα εκμεταλλευτούμε εμείς και μάλιστα με ορθολογικό τρόπο τα ενεργειακά μας αποθέματα, διότι είναι απαράδεκτο να υποφέρει ο ελληνικός λαός, ενώ υπάρχουν τέτοιες δυνατότητες στην πατρίδα μας.

Όλοι όσοι δεν ξεχνούν έχουν στο νου τους ανάλογες περιπτώσεις μη αξιοποίησης και πρέπει να είναι έτοιμοι να διαχειριστούν αυτό το θέμα με έναν στρατηγικό τρόπο διότι θα έχει όφελος για κάθε περιφέρεια της πατρίδας μας.