ΑΟΖ = Ελλάδα – Χρέος

Η υπερσυγκέντρωση κεφαλαίων μεν, και η επιτεινόμενη φτωχοποίηση μεγάλου μέρους του πληθυσμού του πλανήτη δε, οδηγεί σε κρίση του οικονομικού συστήματος (καπιταλισμού), της οποίας (κρίσης) η εκτόνωση φέρνει και έφερνε ιστορικά, πολέμους και καταστροφές .

Το διακύβευμα είναι μεγάλο, πολύπλοκο, και αφορά την παγκόσμια εξουσία, αφορά την διαχείριση των πλουτοπαραγωγικών πηγών του πλανήτη, των τυχών των λαών του πλανήτη μέσα από τον αέναο αγώνα επιβίωσης του ανθρώπου .

Σ’αυτόν τον πόλεμο ακολουθείται σχεδιασμός, ο οποίος αναλύεται σε τακτικούς στόχους και σε στρατηγικούς στόχους η επίτευξη των οποίων εξειδικεύεται και περνά με συγκεκριμένη μεθοδολογία στο πεδίο αναφοράς .

Μέσα σ’αυτό το τοπίο η Ελλάδα αποτέλεσε τακτικό στόχο , αφού μελετήθηκε επισταμένα η οικονομική της διάρθρωση – κατάσταση, και κατόπιν σχεδιάστηκε προσεκτικά ο τρόπος με τον οποίο θα χρησιμοποιηθεί ως αίτιο, για την άλωση της ευρωζώνης και κυρίως η διάλυση του σχεδιασμού της οικονομικής μελλοντικής σύμπραξης των κρατών μελών .

Ο Δούρειος ίππος αποτέλεσε ικανοποιητικά και με ασφάλεια, το εργαλείο της άλωσης της Τροίας, στην εποχή μας όμως, κάποιες χώρες κληθήκαν, ή μάλλον οι κυβερνήσεις αυτών των κρατών, κληθήκαν να παίξουν αυτόν τον ρόλο των ηρώων της άλωσης .

Οι Ευρωπαίοι προσπαθούν να ανταπεξέλθουν με όσο το δυνατόν μικρότερες απώλειες, έχοντας διλληματικές ανησυχίες ως προς ποιο συμφέρον να προστατεύσουν κατά προτεραιότητα, το εθνικό τους συμφέρον ή αυτό της ενωμένης Ευρώπης, η οποία «ειρήσθω εν παρόδω», δεν είναι σε επίπεδο πλήρους οικονομικής ενοποίησης, αλλά μιας ιδιόμορφης ενοποίησης, προσπαθώντας να ικανοποιήσουν συγχρόνως τα εθνικά και τα ευρωπαϊκά συμφέροντα .

Και αυτό είναι, η εν δυνάμει αδυναμία της, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να υιοθετήσει μια ενιαία πολιτική, αντιμετώπισης κρίσεων, εις βάρος μερικές φορές των εθνικών συμφερόντων των κρατών μελών της .

Οι αδύναμοι κρίκοι ή τουλάχιστον αυτοί που φαίνονται αδύναμοι, στην παρούσα φάση, φαίνεται ότι είναι μία σειρά κρατών όπως η Ελλάδα, η Ιταλία, η Ισπανία, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, οι οποίες έχουν οικονομικό πρόβλημα υπερβολικού εξωτερικού δημοσίου χρέους τους .

Και καλείται η Ευρώπη να δώσει λύση, δηλ. να χρηματοδοτήσουν το χρέος τους, οι χώρες αυτές οι οποίες είναι πλεονασματικές . Είναι γεγονός, έναντι υπερβολικού τιμήματος, με επιβολή σκληρών οικονομικών μέτρων και ουσιαστική παραχώρηση Εθνικής Κυριαρχίας των κρατών με χρέος, στις χώρες οι οποίες τα δανείζουν .

Και το ερώτημα που τίθεται αυτόματα, είναι γιατί οι πλούσιες χώρες της Ευρώπης ( βόρειες), παρότι καλούνται να πληρώσουν τεράστια ποσά στήριξης των οικονομιών των χωρών με μεγάλα χρέη, εξακολουθούν να υποστηρίζουν, με διάφορες εκδοχές, την μη διάλυση της Ευρωζώνης ή τουλάχιστον την μη δημιουργία μιας Ευρώπης με μέλη της πλούσιες χώρες του βορρά και τις υπόλοιπες στην περιφέρεια τους, αλλά στηρίζουν την παρούσα μορφή της Ευρωζώνης ;

Λαμβανομένου υπόψη, ότι ή λέξη συμφέρον όταν απευθύνεται σε κράτη, αποκτά άλλη διάσταση και είναι περισσότερο πολύπλοκη, ξεφεύγει από τον στενό οικονομικό της όρο, η απάντηση κατά την παρούσα εκδοχή, εν προκειμένω την ονομάζω Εθνικό συμφέρον, είναι ότι έχουν προφανές συμφέρον ( Εθνικό συμφέρον ) και εξηγούμαι παρακάτω .

Πώς εμφανίζονται τα αίτια τα οποία προκαλούν την εμφάνιση του Εθνικού συμφέροντος κάθε χώρας κράτους μέλους της Ευρωζώνης ;

Έχω ξαναγράψει σε προηγούμενο άρθρο μου, ότι το οικονομικό, και όχι μόνον, ενδιαφέρον των οικονομικά ισχυρών του πλανήτη μετατοπίζεται ή μάλλον μετατοπίζεται-διευρύνεται από την Μ.Ανατολή και εστιάζεται πλέον στην ΝΑ Μεσόγειο, όπου οι ποσότητες των υδρογονανθράκων ( πετρέλαιο, φυσικό αέριο ), απ’ότι φαίνεται προς το παρόν, είναι τεράστιες και ικανές να αλλάξουν τις παγκόσμιες οικονομικές ισορροπίες .

Είναι άραγε ικανή αυτή η αλλαγή των παγκόσμιων οικονομικών ισορροπιών να προκαλέσει το ενδιαφέρον κρατών, πετρελαϊκών εταιρειών και πάσης φύσεως μεγάλων «συμφερόντων», και βέβαια κατά την ταπεινή μου άποψη είναι .
Η χώρα μας μαζί με την Κύπρο , έχει την τύχη-ατυχία να βρίσκεται στο επίκεντρο αυτής της αλλαγής και μετατόπισης του οικονομικού ενδιαφέροντος, τα οποία προανέφερα . Επομένως ΕΝ ΑΝΑΜΟΝΗ των αποτελεσμάτων των ερευνών που γίνονται στην ΑΟΖ της Κύπρου καμιά χώρα της Ευρώπης δεν θα χρεοκοπήσει, ή δεν θα την αφήσουν να χρεοκοπήσει .

Ενόσω θα περιμένουμε τα αποτελέσματα των ερευνών στην Κυπριακή ΑΟΖ, οι Ευρωπαίοι δεν θα αφήσουν να συμβεί πιστωτικό γεγονός στην Ευρωζώνη , δηλ. χρεοκοπία ή οτιδήποτε άλλο, κάποιου κράτους- μέλους της Ευρωζώνης .
Οι δηλώσεις περί ηθικής υποχρέωσης που έχουν οι ευρωπαίοι έναντι της Ελλάδος , ακούγονται σαν χάντρες και καθρεφτάκια που χαρίζονται σε ιθαγενείς για να τους πάρουν τον χρυσό τους .

Η Ευρώπη έχει τεράστια συμφέροντα, τα οποία είναι συνδεδεμένα με την πρώτη ύλη ( πετρέλαιο, φυσικό αέριο ) για να κινηθεί η οικονομία της, και επομένως εξαρτάται προς το παρόν, οικονομικά και πολιτικά, από άλλες χώρες .
Η Κύπρος και η Ελλάδα είναι οι χώρες οι οποίες εν δυνάμει προσφέρουν ενεργειακή αυτοδυναμία στην Ευρώπη, ως κράτη-μέλη, και ως εκ τούτου εάν οι ποσότητες υδρογονανθράκων, πιστοποιηθεί από τις έρευνες, ότι είναι μεγάλες, τότε θα δικαιολογείται και το γιατί τόσα χρόνια μας δάνειζαν παρότι γνώριζαν ότι αδυνατούμε να τους αποπληρώσουμε, διότι προσέβλεπαν στο ορυκτό πλούτο της χώρας μας .

Τώρα πλέον δικαιολογείται και η ληστρική συμπεριφορά της Τουρκίας, η οποία ποντάροντας στην στρατιωτική της δύναμη εκβιάζει άπαντες για το «μπαξίσι» της .

Εξ’ού και η ραγιάδικη-κατοχική συμπεριφορά των πιστωτών μας αλλά και του πολιτικού προσωπικού της χώρας .

Την ενεργειακή αυτονομία της Ευρώπης δεν την θέλει ουδείς, πολύ απλά διότι κάποια στιγμή, ενεργειακά και επομένως οικονομικά αυτόνομη, θα αναζητήσει τον ρόλο της στην παγκόσμια σκακιέρα, και αυτό άπαντες οι γνωστοί παίκτες ( Αμερική, Ρωσία, κίνα ) δεν το θέλουν καθόλου .

Σήμερα οι Ευρωπαίοι βρίσκονται ενώπιον σημαντικών αποφάσεων, τις οποίες ή θα τις πάρουν και θα προχωρήσουν ως μία πλήρως ενωμένη Ευρώπη ( ηνωμένες πολιτείες της Ευρώπης ) με κοινό υπουργείο οικονομικών, υπουργείο εξωτερικών και άμυνας κτλ . ή θα διαλυθούν εξ’ών συνετέθησαν και θα προσπαθήσει κάθε κράτος-μέλος να προστατεύσει το εθνικό του συμφέρον .

Αυτό αποτελεί και το μεγάλο δίλλημα της ηγεσίας των Γερμανών και Γάλλων.