Ἡ δημοκρατία τοῦ homo idiot καὶ πῶς νὰ ἀπαλλαγοῦμε.

Διάβασα τὸ παρακάτω κείμενον καὶ μὲ ξανάπιασε τὸ «περίεργο» μου… Πρὶν φθάσουμε στὶς δικές μου σκέψεις, πᾶρτε μίαν ἰδέα γιὰ ὅσα σκέφτονται οἱ συνάνθρωποί μας. (Τὰ ὁποῖα θεωρῶ ἰδιαιτέρως σημαντικά!)
Πολύς λόγος γίνεται τον τελευταίο καιρό για το πολίτευμά μας, την κοινοβουλευτική δημοκρατία. Ακούμε να σχολιάζεται άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο καυστικά η αποτυχία της, να αμφισβητείται ο χαρακτηρισμός της ως δημοκρατία, ενώ παράλληλα εκφράζεται και από πολλούς το αίτημα για άμεση δημοκρατία. Τί είναι όμως η άμεση δημοκρατία; Είναι το να συναποφασίζουμε όλοι μαζί για όλα. Ας δούμε τώρα για ποιό λόγο αυτό ούτε γίνεται, ούτε χρειάζεται να γίνει.

Η συνθετότητα των σύγχρονων κοινωνιών, μεταξύ των οποίων και η ελληνική, από καμία άποψη δεν μπορεί να συγκριθεί με εκείνη της Αθηναϊκής δημοκρατίας του 5ου αιώνα. Άλλη είναι η περιπλοκότητα της κρατική δομής σήμερα και άλλος ο αριθμός των πολιτών. Δεν είμαστε μια μικρή πόλη του τότε γνωστού κόσμου, αλλά 11 εκατομμύρια λαός. Το βασικό ιδεώδες της δημοκρατίας, με την έννοια όλοι να συναποφασίζουμε για το κοινό καλό, δεν μπορεί να εφαρμοστεί στην εποχή των spreads. Σίγουρα το να αναθέτεις όλες τις αποφάσεις στην κοινή γνώμη, προστατεύει από την αυθαιρεσία του ενός ή των ολίγων. Ο μέσος πολίτης όμως δεν μπορεί να παρακολουθεί τα πάντα. Ίσως και να μην θέλει. Εκ των πραγμάτων άρα η καθιέρωση άμεσης δημοκρατίας είναι μη εφαρμόσιμη. Ίσως κανένα δημοψήφισμα που και που για σοβαρά θέματα που αφορούν όλους, αλλά μέχρι εκεί. Τί μπορεί τότε να γίνει; Για να δούμε τί μπορεί να γίνει πρέπει να εντοπίσουμε τι ρίζα του κακού και να δούμε μήπως τελικά ο ακριβής χαρακτηρισμός του ως τώρα πολιτεύματός μας δεν είναι άλλος παρά η δημοκρατία του homo idiot, του άνθρωπου ιδιώτη, είτε πολίτη, είτε πολιτικού. Αν όχι απόλυτα, σίγουρα ως επί τω πλείστω. Αυτό τουλάχιστον μαρτυρεί το ύψος του εθνικού χρέους. Ο ιδιώτης πολίτης ψήφισε αυτόν που τον έβαλε στο δημόσιο και ο ιδιώτης πολιτικός κατασπατάλησε το δημόσιο χρήμα μεταξύ άλλων και για να δημιουργήσει «θέσεις εργασίας». Ο ιδιώτης πολίτης φοροδιεύφευγε επί δεκαετίες και ο ιδιώτης πολιτικός, συχνά κάνοντας το ίδιο, αρνούνταν επίμονα να «χτίσει το γεφύρι της Άρτας», κάνοντας κάποια γενναία αλλαγή και αναλαμβάνοντας το πολιτικό για αυτήν κόστος. Άρα η ιδιωτεία, με την έννοια της πολιτικής συμπεριφοράς που βασίζεται στο άμεσο ατομικό όφελος είναι η μία παράμετρος της εθνικής κατάντειας. Ίσως είναι και η ίδια η εθνική κατάντεια κι ας μην βιαστεί κανένας μας να εξαιρέσει τον εαυτό του από αυτήν.
Υπάρχει όμως και δεύτερη καθοριστική παράμετρος στην αντιμετώπιση της οποίας ίσως βρίσκεται μια λύση, μια βελτίωση ή μερική εξυγίανση της δημοκρατίας μας. Γιατί το να βρεθεί μια πρακτική λύση είναι πάντα πιο χρήσιμο και ρεαλιστικό από το να θες να αλλάξεις την νοοτροπία ενός λαού. Στην παρούσα πολυσύνθετη κοινωνικοπολιτική δομή της Ελλάδας και ενώ για όλα τα σοβαρά επαγγέλματα απαιτείται εξειδίκευση, για την ιδιότητα του πολιτικού δεν απαιτείται καμία εξειδίκευση, καμία ειδική επιμόρφωση και αρκετά συχνά καμία ουσιαστική ικανότητα. Οποιοσδήποτε μπορεί να εκλεγεί και να καταλάβει κάποιο δημόσιο αξίωμα. Εκεί βρίσκεται η αρετή της δημοκρατίας μας, αλλά και το τρωτό της. Πρόκειται για την καθολικότητα του δικαιώματος  του «εκλέγεσθαι», το οποίο βέβαια λίγο χρησιμεύει στο 90% των πολιτών, αλλά επιτρέπει να αναρριχηθούν σε θέσεις εξουσίας άνθρωποι χωρίς ειδική εκπαίδευση, μόνο και μόνο επειδή κατόρθωσαν να πείσουν. Όμως ακόμη και καλές προθέσεις να έχεις και διάθεση να αγωνιστείς και να προσφέρεις, εύκολα μπορείς να κάνεις τραγικά λάθη με υψηλό κόστος, επειδή δεν είχες την αναλογη εκπαίδευση, επειδή η τελευταία ουτε απαιτείται, αλλά ούτε και υπάρχει.
Αυτό που θέλει ο μέσος άνθρωπος είναι ο πολιτκός να κάνει τη δουλειά του. Και για να την κάνει σωστά πρέπει πρώτα να την μάθει. Αυτό προτείνει το παρόν άρθρο. Θέλεις να γίνεις πρωθυπουργός; Πρέπει να λάβεις τη συγκεκριμένη εκπαίδευση. Θέλω να δω περγαμηνές, όχι να σε ψηφίσω. Πτυχίο «Πρωθυπουργός» και μάλιστα «Πρωθυπουργός Ελλάδος» όχι αστεία. Μπορούμε να ξέρουμε το χαρακτήρα ενός αγνώστου που βλέπουμε στην τηλεόραση, πότε να απαγγέλει λόγους που άλλοι του γράψανε και πότε να δυσφημείται από εκπροσώπους αντίπαλων κομμάτων με προφανές ίδιον όφελος, να τον ρίξουν για να ανεβούν αυτοί; Θέλεις να κυβερνήσεις; Θέλω να δω τις εξειδικευμένες γνώσεις σου για τη θέση που ζητάς. «Υπουργός Oικονομικών Ελλάδος», ας μαζευτούν όλοι οι πρώην υπουργοί οικονομικών και ας αποφασίσουν τί πρέπει να περιλαμβάνει αυτός ο κύκλος σπουδών. Τί πρέπει να ξέρει για την οικονομία και την οικονομία της Ελλάδας συγκεκριμένα όποιος επιθυμεί να αναλάβει τη θέση. Και υπάρχουν και ψυχολογικά τέστ που μπορούν να μας δείξουν κάτι σαν «δείκτη συλλογικότητας», πως αντιδράς ως μέλος ομάδας μπροστά στον κίνδυνο ή το ενδεχόμενο προσωπικού κέρδους σε βάρος της ομάδας. Την θέση θα την παίρνει όποιος ολοκληρώσει τον κύκλο σπουδών με τη μεγαλύτερη διακριση ΚΑΙ έχει τα υψηλότερα ποσοστά στον «Δείκτη του Αδιάφθορου».
Η πρόταση για ειδική εκπαίδευση Πρωθυπουργού (με ένα «Καλώς» έστω) είναι τόσο ρεαλιστικη όσο και η άμεση δημοκρατία. Βασικά νομίζω είναι και πιο ρεαλιστική και πιο χρήσιμη. Σήμερα τα ζητήματά μας δεν είναι, αν θα κάνουμε ή δεν θα κάνουμε πόλεμο με τους Σπαρτιάτες, ούτε το που να κάνουμε τη ναυμαχία. Η συνθετότητα της κρατικής δομής επιβάλει εξειδικευμένη γνώση. Τί να κάνουνε κι αυτοί οι άνθρωποι; Εντάξει, είχανε και λίγο από Νταβέλη μέσα τους μερικοί. Ίσως όλοι έχουμε ως ένα βαθμό. Το θέμα είναι να εξασφαλίσουμε, όποιοι είναι σε θέσεις εξουσίας, να έχουν μεσα τους όσο γίνεται λιγότερο Νταβέλη. Δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό, αλλά ένα από τα είδη του δημοτικού μας τραγουδιού είναι και το «Ληστρικό Τραγούδι». Είναι είδος της παραδοσιακής μας ποίησης ανεξάρτητο από το «Κλέφτικο». Οι πρόγονοί μας μέχρι και μετά τους Βαλκανικούς και πιο μετά εξυμνούσαν κατά κάποιο τρόπο πράξεις ληστών. Τότε που ο χαρακτρισμός του «κατσικοκλέφτη» ήταν υποτιμητικός όχι λόγω του δεύτερου συνθετικού, αλλά λόγω του πρώτου. Ιδου τα πρότυπα των παππούδων μας…
«Μας πήρε η μέρα κι αυγή – Γεια σου Νταβέλη αρχιληστή!» (Κατερίνα Χατζοπούλου ἀπὸ Ἀντίβαρον)
Κι ἀκολουθοῦν τὰ κάτωθι σχόλια:
Καὶ γιατί νὰ μὴν μεριμνήσουμε

Ἔχουμε λοιπὸν μίαν πρότασι, ἀπὸ τὴν Κατερίνα καὶ κάποια ἐνδιαφέροντα σχόλια.  Συμπληρωματικὰ τῆς προτάσεως, θὰ λέγαμε…
Σωστότατες καὶ καίριες ὅλες οἱ παρατηρήσεις….
Ὅμως βρὲ παιδιά, ἐγὼ ἔχω ἄλλα στὸ κεφάλι μου… Ἔχω ἀρχίσει καὶ  μπερδεύομαι κάπως…
Ἐὰν χρειαζόμαστε σχολεῖο κυβερνητῶν ἢ σχολεῖο πολιτῶν ἢ σχολεῖο καὶ γιὰ τὰ δύο, κι ἐὰν ὑποθέσουμε πὼς τὰ βάζουμε τώρα μπροστὰ γιὰ νὰ τὰ ἀποκτήσουμε, κι ἐὰν τὰ δομήσουμε ἔτσι ποὺ πράγματι θὰ δώσουν ἀποτελέσματα,  πότε μὲ τὸ καλὸ πιστεύετε πὼς θὰ καταφέρουμε νὰ τὰ δοῦμε; Σὲ δέκα χρονάκια; Σὲ εἴκοσι; Σὲ πενήντα ἢ σὲ διακόσια;
Μήπως τελικῶς πρέπει νὰ παραδεχτοῦμε πὼς ἀπέτυχε τὸ σύστημα τῆς δημοκρατίας; Μήπως πολῖτες καὶ κυβερνῆτες εἶναι ἀνεπίδεκτοι μαθήσεως; Μήπως οὔτε σὲ 10.000 χρονάκια δὲν πρόκειται νὰ δοῦμε ἀποτελέσματα; 
Ἐν τάξει, θὰ διαφωνήσετε… Ἀλλὰ γιὰ νὰ πᾶμε λίγο πίσω, μερικὲς χιλιάδες χρονάκια μόνον… Τότε, ἐπὶ Περικλῆ… 
Θυμᾶστε μήπως τὶ ἀκριβῶς ἦταν ὁ Περικλῆς; Πόσα χρόνια κυβέρνησε; Ἦταν αὐτὸ δημοκρατία ἢ μήπως ἦταν ἡ ἀνάλογος πασοκικὴ «δημοκρατία» ἐκείνης τῆς περιόδου; Κι ὁ Περικλῆς ἕνας ἀντίστοιχος Ἀνδρέας, ποὺ τόσο καλὰ τὰ ἔλεγε, ἀλλὰ ποὺ ἁπλῶς κρατοῦσε τὸν λαὸ κάτω ἀπὸ τὴν ἐξουσία του; (Συγκρίσιμα τμήματα τῆς ἱστορίας. Δυστυχῶς! Μία ἐμφανὴς γιὰ κάποιους διαφορὰ ἴσως νὰ εἶναι-δὲν εἶναι ὅμως-ὁ εἰλικρινὴς πατριωτισμὸς τοῦ Περικλέους. Ἀλλὰ οἱ ἐκπτώσεις σὲ συνδιασμὸ μὲ τὴν φθορὰ τῶν αἰώνων, ἐπέφεναν ἕναν Ἀνδρέα. Λὲς καὶ ζωντάνεψε ὁ Περικλῆς, στὸ πιὸ …διεθνιστικό!)
Θέλετε περισσότερες ἀποδείξεις ἀπὸ τὸν χρόνο ποὺ κράτησε ἡ ἐξουσία τοῦ Περικλέους;
Μήπως θυμᾶστε πῶς ἀκριβῶς πέθανε ὁ Σωκράτης; Ποίου πολιτεύματος ἔργον ἦταν ὁ θάνατός του;
Τὸν Μιλτιάδη ποιό πολίτευμα τὸν «ἔφαγε»; Τὸν Θεμιστοκλῆ; Τὸν Κίμωνα; 
Νὰ τοὺς πιάσουμε ὅλους ἕναν ἕναν;
Πρὸ δύο ἡμερῶν ἐδημοσίευσα τὸ κείμενον: Πόρνη, σὲ ξέρω καλά! Ποιοί τὸ διάβασαν; Ποιοί τὸ σκέφθηκαν; Γιατί σήμερα ἀκροθιγῶς ξεκινήσαμε νὰ τὰ βάζουμε μὲ τὴν δημοκρατία; Μήπως διότι ἔχουμε ἀρχίσει νὰ ἀντιλαμβανόμαστε; Μήπως διότι, διαισθητικῶς περισσότερο, παρὰ λογικῶς, ἀντιλαμβανόμαστε πὼς τὸ χειρότερο ὅλων τῶν κακῶν μας εἶναι ἀκριβῶς αὐτή; Μήπως δὲν μᾶς φταίει ἡ δημοκρατία τοῦ ’74 ἀλλὰ γενικῶς ἡ δημοκρατία;
Ἀφῆστε γιὰ λίγο τὴν ἑπταετία… Διάλειμμα ἦταν ἀπὸ τὴν περίφημη δημοκρατία μας… 
Γιὰ νὰ κυττάξουμε λίγο πιὸ πίσω… Ὅλες αὐτὲς τὶς δημοκρατίες ποὺ χορτάσαμε… 
Ἡ ἐπανάστασις τοὺ 1909 γιατί ἔγινε; Μήπως γιατί συνέβαιναν ἀκριβῶς τὰ ἴδια γεγονότα μὲ τὰ σημερινά; Μήπως γιατὶ κάποιοι ἄλλοι ἀνίκανοι πολιτικοί, μαζὺ μὲ ἀνεκπαιδεύτους πολῖτες, ἔπρατταν ἀναλόγως; 
Κι ὄχι μόνον… Ὁπουδήποτε κι ἐὰν ῥίξουμε τὴν ματιά μας, θὰ διαπιστώσουμε πὼς κάποιοι ὁλίγιστοι (δυστυχῶς σὲ αὐτὸν τὸν τομέα ὁ πλέον ὁλίγιστος ξεπερνοῦσε τὸν λιγότερο, τὸν καπέλωνε καὶ τελικῶς τὸν …διακυβερνοῦσε) ἐπέπλεαν τῶν λοιπῶν. Ἄριστοι ποὐθενά! ΠΟΥΘΕΝΑ!!! Κι ἐὰν κατὰ λᾶθος κάποιος τοὺς ξέφευγε, συντόμως τὸν «καθάριζαν» διότι δὲν ἄφηνε χῶρο καὶ χρόνο στοὺς μικροὺς νὰ ὑπάρχουν. 
Αὐτὴ εἶναι ἡ Πόρνη. Αὐτὴ μας ξεκοίλιασε. Αὐτὴ μᾶς κατέστρεψε! Σκεφθεῖτε το…  Ἔτσι κι ἀλλοιῶς μέσα στὰ σκατὰ ζοῦμε. Οἱ φελοὶ ἀκόμη καὶ στὰ σκατὰ ἐπιπλέουν. Τί προτιμᾶτε; Νὰ ἐπιπλέουν οἱ φελοὶ διὰ παντὸς, ἢ νὰ καθαρίσουμε διὰ παντός;
Ἐγὼ θέλω κάθαρσι διὰ παντός! Κι αὐτὸ μὲ σχολεῖα, ἐκπαιδεύσεις καὶ παρατάσεις δὲν ἔρχεται… Ὅσο κι ἐὰν θὰ τὸ θέλαμε… Ἀπαιτεῖται πλέον τὸ ΟΛΟΝ! Τὰ πάντα! Ὄχι τὰ ἡμίμετρα… Χορτάσαμε τόσους αἰῶνες ἀπὸ αὐτά!

Φιλονόη.
Φιλε μου ο σημερινός εχθρός σου είναι η παραπληροφόρηση των μεγάλων καναλιών. Αν είδες κάτι που σε άγγιξε , κάτι που το θεωρείς σωστό, ΜΟΙΡΆΣΟΥ ΤΟ ΤΩΡΑ με ανθρώπους που πιστεύεις οτι θα το αξιολογήσουν και θα επωφεληθούν απο αυτό! Μην μένεις απαθής. Πρώτα θα νικήσουμε την ύπνωση και μετά ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ τα υπόλοιπα.