Τώρα δίνουν και ημερομηνία για την πτώχευση

Την «επικείμενη» πτώχευση της χώρας μας το βρετανικό φύλο την τοποθετεί, με αρκετή βεβαιότητα, στο δεύτερο ή τρίτο τρίμηνο του 2010.

«Το τρίτο τρίμηνο είναι πιο κοντά στην παράδοση των εθνικών πτωχεύσεων», σημειώνει η εφημερίδα, ωστόσο, όπως υποστηρίζει, «οι δικαστές στη Γερμανία και οι πολιτικοί στην Ελλάδα είναι εμφανώς κουρασμένοι με όσα συμβαίνουν στην ευρωζώνη και ίσως επισπεύσουν τις εξελίξεις, αφήνοντας το τρίτο τρίμηνο του έτους ελεύθερο για διακοπές».

Την απαρχή, όμως των εξελίξεων, ο συντάκτης της εφημερίδας την τοποθετεί στην ερχόμενη εβδομάδα, οπότε και θα επανέλθει στο προσκήνιο, το θέμα της το θέμα της αφερεγγυότητας των εθνικών οικονομιών, αφού θα έχει ήδη αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της Ιρλανδίας,

Τότε, και αφού θα έχουν ολοκληρωθεί οι έλεγχοι της τρόικας, η προσοχή θα ξαναστραφεί στην Ελλάδα, προβλέπει ο Τζον Ντίζαρντ, οικονομικός συντάκτης των Financial Times.

«Η πραγματικότητα μπορεί να περιμένει»

«Ήδη είναι κατανοητό ότι οι στόχοι των δαπανών και των εσόδων του ελληνικού κράτους δε θα έχουν επιτευχθεί. Παρόλα αυτά η επόμενη δόση των 9 δισεκατομμυρίων ευρώ θα αποδεσμευτεί τον ερχόμενο μήνα, καθώς η προφανής ειλικρίνεια και οι νέες, αναθεωρημένες υποσχέσεις γίνονται δεκτές σαν να πρόκειται για πραγματική συμμόρφωση», προσθέτει ο συντάκτης του άρθρου.

Η επόμενη δόση θα δοθεί, και η «πραγματικότητα θα περιμένει» αναφέρει ο συντάκτης, ορίζοντας την «πραγματικότητα» ως την «επικείμενη ελεγχόμενη πτώχευση της Ελλάδας».

«Είναι σαν οι Έλληνες να δανείζονται από έναν τοκογλύφο της Μαφίας για να αποπληρώσουν ένα δάνειο από τη γιαγιά τους», αναφέρει το άρθρο, εξηγώντας ότι τα ελληνικά ομόλογα που ωριμάζουν αυτή την περίοδο αποπληρώνονται σε ένα μεγάλο μέρος με νέα δάνεια.

Δηλαδή, διευκρινίζει το άρθρο, η Ελλάδα ανταλλάσσει εκκρεμή χρέη που είναι νομικά και λογιστικά εύκολο να αναδιαρθρωθούν με συμφέροντες όρους με χρέος που είναι δύσκολο ή αδύνατο να αναδιαρθρωθεί.

Αμφισβητούν την Α. Μέρκελ και στην Γερμανία

Οι ιδιωτικοί κύκλοι που εκτρέφονται από τις απόψεις της κ. Μέρκελ, η οποία επιθυμεί οι ιδιώτες να αναλάβουν σημαντικό ρόλο στην στήριξη των προβληματικών οικονομιών στην Ευρώπη, θα πρέπει να είδαν με έκπληξη, την μεγαλύτερη οικονομική εφημερίδα της Γερμανίας, Handelsblatt, να ασκεί δριμύτατη κριτική στην «πολιτική αυστηρότητας» της καγκελαρίου Μέρκελ, έναντι των υπερχρεωμένων χωρών της ευρωζώνης.

Η Handelsblatt, η οποία μόνο για αδιαφορία για τα γερμανικά συμφέροντα δεν μπορεί να κατηγορηθεί, εκτιμά ότι η πολιτική της κ. Μέρκελ οδηγεί τις χώρες αυτές στην καταστροφή, ενώ παράλληλα βλάπτει και τα γερμανικά συμφέροντα.

Σε πρωτοσέλιδο άρθρο υπό τον τίτλο «Βερσαλλίες χωρίς πόλεμο» ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας Γκάμπορ Στάινγκαρτ, προειδοποιεί ότι δεν εξυπηρετούνται τα γερμανικά συμφέροντα με την πολιτική της Γερμανίδας καγγελάριου και προβλέπει ότι «τα πακέτα λιτότητας που έχουν επιβληθεί και η απειλή προς τους πιστωτές θα φέρουν το αντίθετο αποτέλεσμα: οι πληγείσες χώρες θα έχουν στο τέλος περισσότερα χρέη, οι τράπεζες θα είναι σε καθεστώς μεγάλης ανασφάλειας και η Ευρώπη θα επιστρέψει σ΄ αυτό που ήταν, δηλαδή ένας τόπος, όπου ο ένας δεν θα ανέχεται τον άλλον» .

Ο αρχισυντάκτης της Handelsblatt επισημαίνει την ευθύνη των τραπεζών για το γεγονός ότι «Έλληνες, Ιρλανδοί, Πορτογάλοι, ακόμη και οι Ισπανοί έζησαν πάνω από τις δυνατότητές τους», ωστόσο τονίζει ότι «όποιος ανακηρύσσει τις υπερχρεωμένες χώρες σε προτεκτοράτο κερδίζει μόνο τη δυσαρέσκεια».

«Με την πολιτική λιτότητας δεν δημιουργούνται προϋποθέσεις για εξυγίανση και ενδυνάμωση των οικονομιών των χωρών, αντιθέτως καταστρέφονται. Ακόμα και αν οι δεινοπαθούσες χώρες βυθιστούν στη λιτότητα, δεν πρόκειται να απαλλαγούν από το βρόχο που τους πνίγει. Αντίθετα, οι εθνικές οικονομίες τους θα αποδυναμωθούν, τα βάρη θα γίνουν επαχθέστερα και τελικά όλες μαζί θα καταποντιστούν», αναφέρει ο Γερμανός αρθρογράφος .

Κάνοντας αναφορά στο «σχέδιο Μάρσαλ» των ΗΠΑ που σηματοδότησε το 1947 το πέρασμα των Συμμάχων από την απαίτηση επανορθώσεων και την περαιτέρω οικονομική εξαθλίωση της ήδη ηττημένης Γερμανίας στη λογική της ανασυγκρότησης, ο αρθρογράφος σημειώνει ότι «η αναζωογόνηση» θα έπρεπε να είναι ο στόχος της γερμανικής πολιτικής, να δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες για τον ευρωπαϊκό Νότο που χρειάζεται «απευθείας επενδύσεις και νέα επιχειρηματικότητα» .

«Η πολιτική της Μέρκελ δεν οδηγεί στον πόλεμο, αλλά οδηγεί στην ανασφάλεια και στη δυσαρέσκεια. Η Άγκελα Μέρκελ είναι ισχυρή έναντι των αδυνάτων. Ο δρόμος όμως τον οποίο ακολουθεί δεν οδηγεί στην Ευρώπη», εκτιμά ο αρχισυντάκτης της Handelsblatt.