Επικυρώθηκε η συμφωνία για τη διάσωση της Ιρλανδίας – Η γενικευμένη κρίση στήνει στον τοίχο την Ελλάδα με νέα σκληρότερα μέτρα

Οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης επικύρωσαν σήμερα το μεγάλο σχέδιο στήριξης της ΕΕ και του ΔΝΤ ύψους 85 δισεκατομμυρίων ευρώ προς την Ιρλανδία, το οποίο αναμένεται να εγκριθεί από το σύνολο των χωρών μελών της ΕΕ, ανακοίνωσε διπλωματική πηγή.

Η συνεδρίαση με τους υπουργούς Οικονομικών των 27 χωρών μελών της Ένωσης άρχισε απόψε στις Βρυξέλλες, μετά τη λήξη της συνεδρίασης του Eurogroup κατά την οποία επικυρώθηκε το σχέδιο στήριξης.

Οι υπουργοί του Eurogroup κατέληξαν επίσης σε συμφωνία για τους τρόπους λειτουργίας του μελλοντικού μόνιμου Ταμείου διάσωσης της νομισματικής ένωσης μετά το 2013, που αφορά κυρίως τη συμμετοχή “κατά περίπτωση” ιδιωτικών τραπεζών στο ταμείο αυτό.

Ωστόσο, στους όρους της συμφωνίας φαίνεται πως το επιτόκιο για την Ιρλανδία θα είναι χειρότερο από εκείνο της Ελλάδας, κάτι που ουσιαστικά θορυβεί όχι μόνο τη συγκεκριμένη χώρα, αλλά και την Ελλάδα, μιας και έτσι καθίσταται σαφές ότι δεν υπάρχει χώρος για καθυστερήσεις και για πισωγυρίσματα. Αυτό για την Ελλάδα ουσιαστικά σημαίνει ότι τα μέτρα για το 2011 όχι μόνο πρέπει να ληφθούν άμεσα και αποτελεσματικά, αλλά πως παραμένει ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο νέων μέτρων εάν αυτά δεν έχουν την αναμενόμενη απόδοση.

Έτσι η Ευρώπη στέλνει μήνυμα ότι τα ψέματα πλέον τελείωσαν και ήρθε η ώρα των ριζικών αλλαγών. Σε αυτό συμβάλλει και η γενικότερη κατάσταση, καθώς η Πορτογαλία φαίνεται πως οδεύει με μαθηματική ακρίβεια και εκείνη στον μηχανισμό στήριξης, ενώ καθημερινά φουντώνουν οι φόβοι πως και η Ισπανία ίσως και να χρειαστεί τη βοήθεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Σε όλο αυτό το τρομακτικό οικονομικό τοπίο οι ευρωπαίοι αναμένεται να είναι πολύ σκληροί πλέον και με την Ελλάδα. Πλέον γιατί δεν παίζεται μόνο η τύχη της Ελλάδας, αλλά το μέλλον ολόκληρης της ευρωζώνης, που είτε θα καταρρεύσει είτε θα σωθεί αλλά με θυσίες.

Πώς η Ιρλανδία σπρώχνει την Ελλάδα σε επιμήκυνση του χρόνου για την αποπληρωμή του χρέους

Οι κίνδυνοι και οι εξελίξεις στην ευρωζώνη, φαίνεται πως ανοίγουν τον δρόμο για την Ελλάδα έτσι ώστε να διαπραγματευτεί την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του δανείου. Εάν για παράδειγμα η Ιρλανδία λάβει 9 χρόνια ως διάρκεια αποπληρωμής του δανείου, τότε η ελληνική πλευρά θα έχει τη δυνατότητα να διεκδικήσει μεγαλύτερο διάστημα αποπληρωμής.

Ωστόσο, αυτό είναι το μόνο που μπορεί να περιμένει η Αθήνα από την τρόικα, καθώς δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να ανεχτούν καθυστερήσεις στα μέτρα και τις διαρθρωτικές αλλαγές σε ένα τόσο κρίσιμο οικονομικό περιβάλλον. Αυτό ουσιαστικά σημαίνει για την Ελλάδα πως τα μέτρα δεν έχουν τελειώσει ακόμα και τα πάντα και όλα τα μέτρα είναι ανοιχτά, ακόμα και τα πιο ακραία.

Η κρίση στην ευρωζώνη αυτήν την εβδομάδα έπληξε την Ιρλανδία, ως αφετηρία έχει παρασκηνιακές διαβουλεύσεις τεχνικού χαρακτήρα που δίνουν τροφή σε φημολογίες, ως υπόβαθρό έχει τη δυνατότητα της μετάδοσής της, την ώρα που αβέβαιη είναι η ικανότητα όλων των Ευρωπαίων, να ξεπεράσουν οριστικά αυτήν την κρίση.

Ακολουθούν οι απαντήσεις σε 4 βασικά ερωτήματα γιά την ευρωζώνη.

1.Τί βάζει φωτιά στην πυριτιδαποθήκη;

Ηδη όταν μαινόταν, την άνοιξη, η δημοσιονομική κρίση στην Ελλάδα, δημιουργήθηκε ένας διάχυτος φόβος, ότι μπορεί να επεκταθεί η κρίση αυτή σε άλλους ‘αδύναμους κρίκους’ στην 16μελή ευρωζώνη, ας πούμε την Πορτογαλία, στην Ιρλανδία, ακόμα και στην Ισπανία…

Τώρα αναβίωσε ο φόβος, με την εκδηλωθείσα κρίση των τραπεζών στην Ιρλανδία. Εξίσου όμως αναβίωσε, επειδή στις 28 Οκτωβρίου το Ευρωπαϊκό συμβούλιο αποφάσισε, μετά το 2013 να διαιωνιστεί ο ευρωπαϊκός μηχανισμός στήριξης, που συστάθηκε την άνοιξη φέτος. Ανοίγοντας τη δημόσια συζήτηση, πριν όμως να ξεπεραστεί η κρίση, οι Ευρωπαίοι ανέλαβαν τον κίνδυνο να ταραχθούν οι χρηματαγορές, που αποστρέφονται τις αβεβαιότητες. Υπάρχουν, εντούτοις, αυτές και διαμορφώνονται μάλιστα σε πολλά επίπεδα…Θέλει η Γερμανία να τροποποιηθεί το κοινοτικό δίκαιο, όμως η διαδικασία αυτή είναι μακρά και δυσχερής, ενώ οι τεχνικού χαρακτήρα διαβουλεύσεις στο παρασκήνιο, γιά τη μετατροπή του ισχύοντος μηχανισμού στήριξης, είναι περίπλοκες και δίνουν έδαφος σε πολλή φημολογία. Ανησυχούν, στο μεταξύ, οι ιδώτες επενδυτές, μήπως τελικά τους ζητηθεί να μετάσχουν στο μηχανισμό στήριξης μετά από το 2013.

2.Ποιοί είναι οι κίνδυνοι μετάδοσης της κρίσης ;

Με τη βοήθεια προς την Ελλάδα, η κρίση δεν τελείωσε. Τώρα ζήτησε η Ιρλανδία εξωτερική βοήθεια. Βοηθώντας την οι εταίροι ήλπισαν να κατευνάσουν τις αγορές. Ομως το ευρώ διολίσθησε έναντι του αμερικανικού δολαρίου, τα σπρεντς στα κρατικά ομόλογα ‘αδυνάμων κρίκων’ της ευρωζώνης αυξήθηκαν, επιλέγεται από τους κερδοσκόπους η Πορτογαλία ως νέος ‘στόχος’…Η έμπρακτη δυσπιστία των αγορών, έως τώρα, κάνει ακόμα και την Ισπανία, την τέταρτη οικονομία στην ευρωζώνη, έναν δυνητικό σήμερα, ίσως όμως πραγματικό αύριο, ‘στόχο’…Αραγε τα διαθέσιμα ποσά στον νυν μηχανισμό στήριξης θα αρκέσουν; Πιθανόν και όχι…”Οποια ποσά κι αν απαιτηθούν, θα δοθούν”, σχολίασε πάντως ανώνυμα όμως μία ευρωπαϊκή διπλωματική πηγή με δηλώσεις της στο Γαλλικό πρακτορείο.

3.Απειλείται, λοιπόν, η ευρωζώνη;

“Πολιτικοί υπεύθυνοι καθημερινώς αντί να αποφασίζουν, κάνουν μόνον σχόλια…”, επισήμανε με θυμό τις προάλλες ο πρόεδρος της Επιτροπής των Βρυξελλών, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, ενοχλημένος απ αυτήν την ‘κακοφωνία’. Αληθεύει, ότι εντάσεις τροφοδοτήθηκαν από δηλώσεις του τύπου “διακυβεύεται η επιβίωση του ευρώ”. Ομως, παραμένει το γεγονός ότι το μέλλον του ευρώ, το οποίο κλυδωνίστηκε με την δημοσιονομική κρίση της Ελλάδας, σήμερα παρουσιάζεται, ωστόσο, πολύ πιό βέβαιο. Εχει μεσολαβήσει η σύσταση μηχανισμού στήριξης, τόσο γιά την Ελλάδα όσο και γι άλλους ‘αδύναμους κρίκους’ στην ευρωζώνη.

4.Τα μέλη της ευρωζώνης, θα τιμήσουν τα χρέη τους;

Συνομολογείται από οικονομολόγους ότι η αναδιάρθρωση χρεών κρατών μελών της ευρωζώνης είναι αναπόφευκτη. Αυτό, μέσω επιμήκυνσης του δεδομένου χρέους, ή μέσω διαβουλεύσεων γιά μία ‘ελεγχόμενη’ (γιά τους δανειστές) πτώχευση ενός μέλους της ευρωζώνης…ή, επίσης, μέσω μιάς συμφωνίας, γιά μείωση των δόσεων των τοκοχρεωλυσίων κάποιου μέλους. “Βαραίνει”, πολύ, η γερμανική θέση, μετά το 2013 και οι ιδιώτες αγοραστές κρατικών ομολόγων της ευρωζώνης, να συμμετέχουν στη διαδικασία διάσωσης ενός κράτους μέλους, στο πλαίσιο της επιχειρούμενης, στο μέλλον, ‘ελεγχόμενης’ αναδιάρθρωσης του χρέους του κράτους αυτού (πτώχευσης). Ομως, τί κι αν τονίζεται, ότι κάτι τέτοιο θα γίνεται “αυστηρά κατά περίπτωση” και “μόνον γιά το μετά το 2013 κρατικό χρέος”… Αυτό που παραμένει στο μυαλό των παικτών στις αγορές, είναι ότι “οι αναδιαρθρώσεις χρέους είναι αναπόφευκτες” μέσα στα όρια της ευρωζώνης, “ακόμα και πριν να έλθει το 2014″…