Βιβλική καταστροφή-Έκρηξη ισχύος 21 τόνων ΤΝΤ σε αποθήκη εκρηκτικών στην Κίνα(ΦΩΤΟ + ΒΙΝΤΕΟ)

Φίλε Φώτη, τα “ζωντανά”, αυτά δηλαδή που ζούν, μόνο ώς τέτοια μπορούν να σφαγιασθούν. Αποτελεί προϋπόθεση, αφού σφαγή(αρχ. ελληνική λέξη που πρέπει να έχει σχέση με το “σταματώ τη ζωή” αν και δίνεται το “σκοτώνω με μαχαίρι”) όντος που έχει αποβιώσει, δεν νοείται. Τώρα πηγαίνοντας στο άλλο σκέλος του σχολίου σου. Οι Έλληνες τρώνε μεταξύ άλλων “σφαγμένα” ή σκοτωμένα(χωρίς μεγάλη διαφορά πάντως αφού και το κυνήγι, σημαίνει άπειρες φορές ή ότι το ζώο ψυχορραγεί μέχρι να πεθάνει, ή ότι το “σφάζουν στο λαιμό” για να τελειώνουν γρήγορα με δαύτο), ελάφια, κάποιες φορές άλογα(ζώα και τα δύο ευγενή σχεδόν σε κάθε παγκόσμια θεώρηση των πραγμάτων), λαγούς, κουνέλια, αλλά και κοτοπουλάκια, αρνάκια και μοσχαράκια γάλακτος(δηλαδή σε τρυφερή ηλικία) και γουρουνάκια(και επίσης γάτες σκύλους και ποντίκια σε κάποιες πολιορκίες των Τούρκων σε Ελληνικά μέρη, απο ότι έχω διαβάσει).

Οποιαδήποτε αφαίρεση ζωής είναι κατακριτέα(και επιπροσθέτως και απόλυτα άσχημη όταν την παρακολουθείς απο μικρή απόσταση. Προσωπικά δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι τέτοιο ως επάγγελμα.). Αυτό για όποιον έχει ακούσει τις τσιρίδες ενός γουρουνιού τις τελευταίες στιγμές πριν το σφάξιμο, ή βλέποντας πως σπαρταράει ένα ψάρι, ή έχοντας δει πως μεταχειριζόμαστε τα ζώα που “σφάζουμε” στα επαγγελματικά σφαγεία.

Το να σκοτώσεις λοιπόν ένα σκύλο δεν διαφέρει καθόλου απο το να σκοτώσεις ένα ελάφι, ή ένα άλογο(και βασικά ούτε ένα μοσχαράκι, αρνάκι, κατσικάκι, κοτοπουλάκι, ψαράκι, ξιφιάκι κλπ) – ζωή έμβιου όντος αφαιρείς, απλώς διαφέρει η αντίληψη σου-μας στο τι αποτελεί βρώσιμο και τι όχι απο τα έμβια όντα. Αυτό χωρίς να προσθέσω τα έμβια όντα που έχουν κατασφαγεί απο το ανθρώπινο είδος ως προιόντα ένδυσης και υπόδησης και προφανώς το κρέας τους(πολυτέλεια για γενιές απο τον προπάππο μου και πριν αφού έτρωγαν 2-3 περιόδους το χρόνο) πετιέται ως άχρηστο.

Να σημειώσω εδώ ότι ότι ούτε στους χορτοφάγους μπορώ να δώσω συγχωροχάρτι, γιατί και αυτοί έμβια τρώνε(εγώ πιστεύω ότι τα πάντα στον κόσμο μας είναι έμβια, ακόμη και οι πέτρες και, προφανώς ο πλανήτης αφού μπορεί να αναπτυχθεί ζωή σε αυτόν και έχει αποδειχτεί με μελέτες τουλάχιστο απο το 1970 και μετά ότι η χλωρίδα του πλανήτη έχει συναίσθηση και μπορεί να νιώσει πόνο και απώλεια και νομίζω ότι είναι και φυσιολογικό αν σκεφτείς ότι και η χλωρίδα χρειάζεται πόρους παρόμοιους με τον άνθρωπο για να αναπτυχθεί αλλιώς μαραζώνει και πεθαίνει).

Συνεπώς αυτά που μπορεί να φάει με σχετική ασφάλεια ο άνθρωπος είναι υποπροιόντα της φύσης(προιόντα γάλατος, αυγά και όσα φρούτα και λαχανικά είναι ωριμασμένα στο σημείο να πέφτουν απο τα δέντρα). Η πηγαίνουμε στο συμπαντικό άγραφο νόμο, σύμφωνα με κάποιους αποκρυφιστές, ότι τρώμε βάσει μιας πυραμίδας της ζωής που στην κορυφή έχει παρόμοια όντα με εμάς που λειτουργούν παρόμοια(ζώα, πτηνά, ψάρια) αλλά όπως στην φύση μόνο για να τραφούμε(και όχι για σπόρ ή ένδυση-υπόδηση αφού έχουμε την τεχνογνωσία πια να το κάνουμε αυτό χωρίς να αφαιρούμε ζωές) αλλά σχετικά λιγότερο και σπανιότερα απο τη τρέχουσα καταναλωτική μανία μας, και απο τα κατώτερα στρώματα που κυρίως είναι η χλωρίδα, κατηγορίες χαμηλότερες σε εξέλιξη και συνειδητότητα. Και φυσικά απο τα προιόντα που ανέφερα.

Αναφέρω όλα αυτά καταλήγωντας στο ότι η ζωή είναι ιερή και δεν πρέπει να τη σπαταλάμε μάταια, ζώντας ώς εγωιστικό είδος και να κοιτάμε και λίγο και την καμπούρα μας και τα δικά μας αίσχη και όχι μόνο των αλλονών.