Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Global Change Biology, ο παγκόσμιος ωκεανός ξεπέρασε το όριο κορεσμού του αραγωνίτη ήδη από το 2020 — ένα μέτρο που συνδέεται με την ικανότητα των θαλάσσιων οργανισμών να σχηματίζουν σκελετούς και κελύφη

Ενώ οι θερμοκρασίες ρεκόρ και τα ακραία καιρικά φαινόμενα κυριαρχούν στη συζήτηση για το κλίμα, μια άλλη διαδικασία αλλάζει σταδιακά τον θαλάσσιο κόσμο: η οξίνιση των ωκεανών, η οποία προκαλείται από την περίσσεια διοξειδίου του άνθρακα.

Διεθνής μελέτη κατέδειξε ότι τα επίπεδα οξύτητας έχουν ήδη φτάσει σε κρίσιμα όρια, νωρίτερα από ό,τι αναμενόταν.

Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Global Change Biology, ο παγκόσμιος ωκεανός ξεπέρασε το όριο κορεσμού του αραγωνίτη ήδη από το 2020 — ένα μέτρο που συνδέεται με την ικανότητα των θαλάσσιων οργανισμών να σχηματίζουν σκελετούς και κελύφη.

Το φαινόμενο έχει ήδη πλήξει πάνω από το ήμισυ της στήλης νερού, έως τα 200 μέτρα βάθος, επηρεάζοντας κρίσιμα οικοσυστήματα που διασφαλίζουν τη σταθερότητα των τροφικών αλυσίδων.

Η οξίνιση έχει προκαλέσει σημαντικές αλλαγές:

• Στους κοραλλιογενείς υφάλους, το 43% των τροπικών και υποτροπικών υφάλων έχουν χάσει τις συνθήκες συμβατές με την ανάπτυξη και επιβίωση τους.
• Στις πολικές περιοχές, τα πτεροπόδια (θαλάσσιες «πεταλούδες») έχουν χάσει έως και το 61% των κατάλληλων οικοτόπων τους.
• Στις παράκτιες περιοχές, περίπου το 13% των οικοτόπων όπου ευδοκιμούν στρείδια και μύδια έχουν ήδη υποβαθμιστεί, λόγω μετατροπής του CO₂ σε ανθρακικό οξύ και μείωσης του διαθέσιμου ανθρακικού ασβεστίου.

Η οξίνιση είναι μια αόρατη απειλή. Τα συμπτώματα γίνονται εμφανή μόνο όταν τα ευάλωτα είδη χάνουν την ικανότητα αναπαραγωγής ή την ικανότητα να σχηματίζουν κελύφη. Παραδείγματα υπάρχουν ήδη: γύρω στο 2010, εκτροφεία στρειδιών στις βορειοδυτικές ΗΠΑ αντιμετώπισαν δραματική πτώση παραγωγής λόγω υψηλών συγκεντρώσεων CO₂. Η αντιμετώπιση απαιτεί αισθητήρες pH και διαρκή παρακολούθηση — λύσεις που δεν είναι οικονομικά βιώσιμες παντού.

«Η προσαρμογή είναι εφικτή. Απαιτεί όμως πόρους, εποπτεία και αφοσιωμένη διαχείριση», σημειώνει ο Τζέσι Τέρνερ, διευθυντής της Διεθνούς Συμμαχίας για την Οξίνιση των Ωκεανών.

Η οξίνιση των ωκεανών αποτελεί μια αθόρυβη αλλά σοβαρή απειλή για τη βιοποικιλότητα και τη σταθερότητα των θαλάσσιων οικοσυστημάτων, που απαιτεί άμεση προσοχή και διεθνή συνεργασία.

www.bankingnews.gr