GEWKWN: ΜΕΡΟΣ Β’ Η Ελληνική Ιστορία με τα δικά μου μάτια.Ἀπό το Μῦθο στον Λόγο.

“Ἡ Γένεση τοῦ Λόγου καὶ ἡ Γέννηση τῆς Φιλοσοφίας”

Η ελληνική φιλοσοφία δεν γεννήθηκε σε κάποιο “εργαστήριο σκέψης”.
Γεννήθηκε μέσα από την ιερή ανάγκη να κατανοηθεί το Είναι.

Ἀπό το Μῦθο στον Λόγο:

Οι πρώτοι ποιητές, όπως ο Ὅμηρος και ο Ἡσίοδος, δεν έγραφαν παραμύθια.
Έγραψαν κοσμολογίες.
Ο Μῦθος ήταν η πρώτη μορφή της Σκέψης, ντυμένη με εικόνες, ρυθμό και ποίηση.

Όταν ήρθε ο χρόνος, ο Μῦθος δεν καταργήθηκε, μετεμορφώθηκε σε Λόγο.

Ο Ἀναξίμανδρος, ο Ἡράκλειτος, ο Πυθαγόρας, δεν αρνήθηκαν το θείο,
το μετέφρασαν σε αρχή, σε τάξη, σε νόμο.
Το “ὕδωρ” του Θαλή, το “ἄπειρον” του Ἀναξίμανδρου, ο “λόγος” του Ἡρακλείτου, είναι τρόποι να εκφραστεί η ίδια ιερή ιδέα, ότι ο κόσμος έχει νοημότητα, όχι τυχαιότητα.

Ὁ Λόγος ὡς Ἱερόν:

Για τον Ἡράκλειτο, ο Λόγος δεν ήταν απλώς λόγια. Ήταν η κοσμική αρμονία, το μέτρο που διέπει τα πάντα.
Να “ἀκούεις” τον Λόγο, σήμαινε να ζεις σε συμφωνία με το Σύμπαν.

Ο Πυθαγόρας μετέτρεψε τη Μύηση σε Αριθμό. Η αριθμητική για εκείνον δεν ήταν μαθηματικά, ήταν ιερογλυφική του Όντος. Κάθε αναλογία, κάθε ήχος, κάθε σχέση, αποκάλυπτε το αποτύπωμα του θείου Νου μέσα στη δημιουργία.

Ο Παρμενίδης και οι Ἐλεάτες ανέβασαν τη Σκέψη στο καθαρό επίπεδο του Εἶναι. Εκεί όπου το Είναι είναι Ακίνητο, Αιώνιο, Άφθαρτο.

Ὁ Σωκράτης – Ὁ Μύστης τοῦ Διαλόγου:

Στον Σωκράτη, η φιλοσοφία επιστρέφει στην καρδιά. Η “μύηση” δεν γίνεται πια σε ναό, αλλά μέσα στον διάλογο. Ο Σωκράτης καλεί τον άνθρωπο να “γνώθι σαυτόν” ότι έλεγε και το Δελφικό παράγγελμα.

Ὁ Πλάτων – Ὁ Συνεχιστής τῆς Ἐσωτερικῆς Παιδείας:

Ο Πλάτων ενώνει τα πάντα: Μύηση, Παιδεία και Λόγο.
Στους “Διαλόγους” του, η φιλοσοφία είναι πορεία από το σκοτάδι της άγνοιας στο φως της Ιδέας, όπως η πορεία του μυούμενου στα Ελευσίνια Μυστήρια. Η “Ακαδημία” του δεν ήταν σχολείο, ήταν ιερό της Σκέψης.

Eκεί ο μαθητής μάθαινε πρώτα να καθαρίζει τον νου του, και ύστερα να συλλογίζεται, να αμφισβητεί, να ενοποιεί.

Ο ίδιος έλεγε: “Ἡ φιλοσοφία ἐστὶ μελέτη θανάτου.”
Δηλαδή, άσκηση στην απελευθέρωση, όχι μόνο από το σώμα, αλλά από την ψευδαίσθηση.

Ὁ Ἀριστοτέλης – Ὁ Λόγος ὡς Ἐπιστήμη: Με τον Αριστοτέλη, η ελληνική διάνοια αποκτά μεθοδολογία. Ο Μύστης έγινε πλέον Ερευνητής.
Ο Νόμος της φύσης, της κοινωνίας, της λογικής, αναλύεται, ταξινομείται, αποδεικνύεται.

Και όμως, ο Αριστοτέλης δεν εγκαταλείπει το ιερό υπόβαθρο.
Όταν μιλά για το “Πρῶτον Κινοῦν Ἀκίνητον”, δεν περιγράφει μηχανισμό
μιλά για Θεία Αρχή, για το Νόημα που κινεί το Παν.

Ἡ Φιλοσοφία ὡς Ἑλληνική Αποστολή: Η φιλοσοφία δεν είναι απλώς ελληνική επινόηση. Είναι ο ελληνικός τρόπος να κοινωνήσεις με το Θείο μέσω της Λογικής. Είναι η συνέχεια της Μύησης με άλλα μέσα.

Ο Έλληνας δεν σταμάτησε στη λατρεία, ούτε εγκλωβίστηκε στη θεωρία. Ένωσε το Βίωμα με τη Σκέψη, τη Θρησκεία με την Επιστήμη, την Καρδιά με τον Νου. Έτσι γεννήθηκε το πνεύμα του Ελληνισμού.

GEWKWN 2025

Υ.Γ το επομενο αρθρο εχει τιτλο “Ἡ Ἐλληνορωμαϊκή Σύνθεση καὶ τὸ Πέρασμα στὸ Βυζάντιο”