Την έντονη αντίδραση του Υπουργείου Εξωτερικών προκάλεσε το κάλεσμα που έγινε σήμερα Σάββατο από την Τουρκία στους μουσουλμάνους για προσευχή μέσα από το χώρο του παγκοσμίου μνημείου της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη.
Οι νέες τουρκικές προκλήσεις που προφανώς έχουν στόχο να αλλάξουν τον χαρακτήρα της Αγίας Σοφίας ως μνημείου παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς έχουν ξεκινήσει εδώ και τουλάχιστον τέσσερις μήνες. Σ αυτό το διάστημα ο μουεζίνης απηύθυνε την προσευχή από δωμάτιο που βρίσκεται στον περίβολο του μνημείου, ενώ σήμερα Σάββατο προχώρησε σε κάλεσμα μέσα από την Αγία Σοφία.
Ο Εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών, κ. Ευστράτιος Ευθυμίου, απαντώντας σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου δήλωσε:
«Εκφράζουμε την έντονη ανησυχία και δυσφορία μας για ένα ακόμη βήμα που υπονομεύει τον χαρακτήρα της Αγίας Σοφίας ως μνημείου παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς και που προφανώς δεν συνάδει με τις αρχές που οφείλουν να διέπουν ένα σύγχρονο, κοσμικό κράτος.
Έχουμε κατ’ επανάληψη τονίσει με σειρά ενεργειών μας με σκοπό την ενημέρωση κρατών και διεθνών οργανισμών, ότι η απόπειρα αλλαγής χρήσης από μουσείο σε τέμενος της Αγίας Σοφίας που έχει χαρακτηριστεί από την UNESCO ως παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά είναι ένα διεθνές ζήτημα.
Ένα ζήτημα μείζονος σημασίας που άπτεται της προστασίας της ταυτότητας ενός μνημείου που ανήκει στον πανανθρώπινο πολιτισμό.
Αυτό πρέπει να το αντιληφθεί πρώτη από όλους η Τουρκία. Την καλούμε για άλλη μια φορά να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις του ευρωπαϊκού πολιτισμού και να σταματήσει να υποστηρίζει αναχρονιστικές και ακατανόητες δραστηριότητες.
Οφείλει να επιδείξει, επιτέλους, τον απαιτούμενο σεβασμό προς το Διεθνές Δίκαιο και τις διεθνείς υποχρεώσεις που έχει αναλάβει για σεβασμό του συνόλου των μνημείων που βρίσκονται στην επικράτειά της, χριστιανικών ή μη».
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
ΣΕ ΛΙΓΟ ΠΟΥ ΘΑ ΠΕΤΑΝΕ ΤΑ ΑΟΡΑΤΑ ΣΤΕΛΘ F-35 ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΕΙΔΗΣΗ, ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΙ ΘΑ ΛΕΤΕ ΗΛΙΘΙΟΙ…
ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΘΕΛΑΤΕ ΟΥΤΕ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ “ΡΑΝΤΑΡ” ΠΟΥ ΠΙΑΝΕΙ ΤΑ ΣΤΕΛΘ…
ΘΑ ΦΑΤΕ ΚΑΛΑ ΝΕΟΠΡΟΔΟΤΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ…ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΟΓΓΟΛΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΔΡΑΚΟΝΙΑΝΗ ΚΙΝΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΠΟΥ ΠΑΤΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΚΥΝΑΤΕ ΣΑΝ ΠΑΛΙΟ-ΜΟΣΧΑΡΟ-ΖΟΜΠΙ…..
Ο Ναός της Αγίας Σοφίας Του Θεού δεν είναι μνημείο ούτε ανήκει σε κανένα πανανθρώπινο πολιτισμό .. Ο Ναός ανήκει στον Θεό και ο Θεός του δέχεται όλους όσους πάνε σε Αυτόν με καθαρή καρδιά ..
Οι άθεοι υπερασπίζονται την Αγία Σοφιά και κάνουν πως τους νοιάζει τάχα μου … Καλό -)
Δεν τσιμπάμε , οπότε τσάμπα τα στήνετε .. Ας μην μας ζαλίζουν λοιπόν οι όψιμοι “υπερασπιστές” της πίστης λόγο πολιτικών σκοπιμοτήτων ,. αφού ξέρουμε πολύ καλά πως δεν πιστεύουν πουθενά και απλά προσποιούνται για να υποστηρίξουν όχι την πίστη , αλλά τα προσωπικά και πολιτικά συμφέροντά τους ..
Ο διάβολος χωρίζει τα τέκνα Του Θεού και τα στρέφει το έναν εναντίον του άλλου και όσοι τον υπηρετούν .. Ενώ Ο Θεός τα ενώνει και τα οδηγεί στην ειρήνη καθώς και οι υπηρέτες Του Θεϊκού Θελήματος ..
Ο Ναός της; Αγίας Σοφίας Του Θεού ήταν και είναι ιερός τόπος ΚΑΙ για τις τρεις βιβλικές θρησκείες ..
Ως Ορθόδοξος Χριστιανικός Ναός , ως Ρωμαιοκαθολικός ναός μετά την άλωση του 1204 μχ , ως Μουσουλμανικός Ναός αργότερα , αλλά και ιερός τόπος των Ιουδαίων συνεχώς , αφού εντός του Ναού υπάρχει η μαρμαρένια πύλη του Ναού του Σολομώντα που χώριζε τα άδυτα των άδυτων από τον υπόλοιπο Ναό .. Και το οποίο το είχε φέρει ο Ιουστινιανός για να το τοποθετήσει στον γυναικωνίτη και ο οποίος αναφώνησε όταν μπήκε μέσα στον τελειωμένο πλέον Ναό «Δόξα τω Θεώ τω καταξιώσαντί με τοιούτον έργον επιτελέσαι. Νενίκηκά σε, Σολομών!», θέλοντας έτσι να εκφράσει το θαυμασμό του για το μνημείο το οποίο ήταν πιο θαυμαστό από τον Ναό του Σολομώντα στα Ιεροσόλυμα.
Για αυτό και η Κωνσταντινούπολη ονομάζετε και Νέα Ιερουσαλήμ εκτός από Νέα Ρώμη ..
Και στο κάτω , κάτω της γραφής από το να είναι μουσείο και να πουλιούνται χαϊμαλιά και ότι άλλο φανταστεί ο ανθρώπινος νους εντός της και να φωτογραφίζονται διάφορες τσιτσίδι , καλύτερα να ακούγονται ύμνοι προς Τον Θεό από τους αδελφούς μας Μουσουλμάνους ..
Τα θαύματα του Αγίου Γεωργίου του Κουδουνά ήταν και είναι πολλά όχι μόνο προς τους Ρωμιούς, οι οποίοι του έτρεφαν πάντοτε μεγάλη ευλάβεια -παλαιότερα δεν υπήρχε ρωμαίικη οικογένεια που να μην επισκεπτόταν τουλάχιστον μία φορά το χρόνο τον Κουδουνά-, αλλά και χωρίς εξαίρεση προς όλους, όσοι με πίστη προσέρχονται στη χάρη του.
Έτσι εξηγείται η μεγάλη προσέλευση αλλοθρήσκων στο Μοναστήρι απ’ όλη σχεδόν την Τουρκία.
Στις 23 Απριλίου, την ημέρα δηλαδή που εορτάζει ο Άγιος και πανηγυρίζει το Μοναστήρι, δεκάδες χιλιάδες προσκυνητές καταφθάνουν, όχι μόνο από την Κωνσταντινούπολη αλλά και από άλλες πόλεις, για να προσκυνήσουν το Μεγαλομάρτυρα και να ζητήσουν την βοήθειά του στα προβλήματά τους. Σχεδόν όλοι αυτοί οι προσκυνητές είναι αλλόθρησκοι. Πολλοί θα επιστρέψουν αργότερα, για να ευχαριστήσουν τον Αη-Γιώργη, που άκουσε την προσευχή τους και ικανοποίησε την επιθυμία τους, φέρνοντας και το απαραίτητο λάδι για το καντήλι του. Με συγκίνηση τους ακούς τότε να εξιστορούν ένας το πώς γιατρεύτηκε το παιδί του, άλλη το πώς έγινε μητέρα ύστερα από πολλά χρόνια ατεκνίας, τρίτος το πώς απέκτησε σπίτι κ.ο.κ.
Το δεύτερο πανηγύρι του Μοναστηριού γίνεται στις 24 Σεπτεμβρίου, εορτή της Παναγίας της Μυρτιδιωτίσσης και της Αγίας πρωτομάρτυρος Θέκλης. Και με την ευκαιρία αυτή, συρρέει πάλι μεγάλο πλήθος αλλοθρήσκων προσκυνητών.
Τελικά τη ρώτησα, «δεν είστε μουσουλμάνα;». «Είμαι». «Τότε γιατί πηγαίνετε σε ελληνορθόδοξο μοναστήρι;» «Ορθόδοξος, μουσουλμάνος, δεν έχει σημασία». «Γιατί πηγαίνετε;» επιμένω εγώ… «Πίστη!».
Έμεινα άφωνη με την απάντηση! Μια μουσουλμάνα πιστεύει στον Άγιο Γεώργιο! Μου εξήγησε πως πάει για να κάνει ευχή. Είναι η 4η ή η 5η φορά που πηγαίνει, ενώ ο γιος της δεύτερη. «Πραγματοποιήθηκαν οι ευχές σας;», τη ρωτάω. «Ναι», μου λέει, ενώ ο γιος της, αν και απογοητευμένος, επιμένει πιστεύοντας πως ίσως αυτήν -την 3η φορά- και η δική του ευχή πραγματοποιηθεί.
Φτάνοντας στους πρόποδες του λόφου που βρίσκεται το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου του Κουδουνά, το θέαμα είναι εκπληκτικό!!! Χιλιάδες άνθρωποι ανεβαίνουν την ανηφόρα που οδηγεί στο μοναστήρι! Είναι κυρίως μουσουλμάνοι! Οι Έλληνες είναι ελάχιστοι. Μου το είχαν επισημάνει και το προηγούμενο βράδυ της Ανάστασης στην εκκλησία του Πατριαρχείου, «φέτος δεν ήρθαν τόσοι πολλοί από Ελλάδα».
Άνδρες, γυναίκες, παιδιά ανηφορίζουν κρατώντας στα χέρια τους μια… κουβαρίστρα! Πολύχρωμες κλωστές κατά μήκος του δρόμου δίνουν χρώμα στο ήδη ανοιξιάτικο περιβάλλον. Οι άνθρωποι δένουν μικρές κορδέλες ή μαντιλάκια στα κλαδιά των δέντρων, αφήνουν σημειώματα ή ζωγραφιές, για να τους προστατεύει ο Άγιος από κάθε κακό, να αγοράσουν ένα σπίτι, να βρουν καλύτερη δουλειά, να τους αγαπήσει αυτός που θέλουν. «Το όνομα του Βεντούτ, στην καρδιά του, πρόσθεσε την αγάπη μου γι’ αυτόν, ας με αγαπήσει σε παρακαλώ!..».
Με τη φίλη μου τη Γιασεμίν διασχίζουμε δύσκολα τον πετρόχτιστο δρόμο.
Είχε επισκεφθεί το μοναστήρι μικρή, όταν είχε έρθει με τους γονείς της από το Βέλγιο, αλλά δεν θυμάται και πολλά… Η ανηφόρα γίνεται πιο απότομη και κουραστική, και ο κόσμος περισσότερος. Αριστερά η θέα της θάλασσας του Μαρμαρά και η Πόλη από μακριά είναι μαγευτική.
Μια κοπέλα μας προσφέρει κύβους ζάχαρης. «Τι είναι αυτό;», τη ρωτάμε. Έκανε ευχή, λέει, και πραγματοποιήθηκε.
Η φίλη της μας εξηγεί πως όταν η ευχή σου πραγματοποιηθεί, την επόμενη χρονιά πρέπει να επιστρέψεις στην εκκλησία και να μοιραστείς τη… γλύκα της ευχής σου με όλους! «Τι ευχήθηκες;» ρώτησα τη νεαρή, γύρω στα 23-24 φαινόταν. «Να βρω δουλειά σε σχολείο». «Και βρήκες;». «Ναι», απαντά με ένα διάπλατο χαμόγελο ευτυχίας. «Ε, συγχαρητήρια τότε». Ανεβαίνοντας παρατηρώ πως υπάρχουν και άλλοι που κρατούν στα χέρια τους κουτιά με ζάχαρη.
Μεγάλη επιτυχία ο Άγιος στους μουσουλμάνους, μονολογώ.
Αρκετά μέτρα πριν από την εκκλησία ξεκινά η ουρά για να εισέλθεις.
Την προσπερνάμε με τη Γιασεμίν (ένεκα της δημοσιογραφικής ταυτότητας) και πάμε στην είσοδο του ναού.
Απίστευτο! Μοναχοί πουλούν κεριά και μικρά κουδουνάκια (Άγιος Γεώργιος Κουδουνάς) στους μουσουλμάνους, που συνωστίζονται για να… ανάψουν το κερί και να φιλήσουν την εικόνα της Παναγίας και του Αγίου Γεωργίου.
Μια γυναίκα με μαντίλα, υψώνοντας τα χέρια προς τα πάνω, όπως προσεύχονται δηλαδή οι μουσουλμάνοι, επαναλαμβάνει μάλλον ψιθυριστά την ευχή της μπροστά από την εικόνα της Παναγίας. Μια γυναίκα… μαντηλοφορούσα!
Γιορτή του παιδιού και γιορτή του αγίου Γεωργίου
Η ημέρα της ονομαστικής εορτής του Αγίου Γεωργίου ταυτίστηκε φέτος με τη γιορτή του παιδιού στην Τουρκία.
Για τους ορθόδοξους μπορεί η γιορτή να μεταφέρθηκε, όμως οι μουσουλμάνοι είναι… τυπικοί, όπως εδώ και πολλά χρόνια.
«Στις 23 Απριλίου και στις 24 Σεπτεμβρίου ερχόμαστε», μου είχε είπε η συμπαθητική κυρία στο φαιτόνι.
Το βλέμμα μου πέφτει στη Χάλκη. Η Θεολογική Σχολή δεν φαινόταν από το σημείο που βρισκόμουνα, όμως την είχαμε δει όταν περνούσαμε με το βαπόρι, βουβή ανάμεσα στα δέντρα.
Αν και απόγευμα ο ήλιος καίει… Ο κόσμος συνεχίζει να έρχεται, ενώ κάποιοι φαίνεται να έχουν προετοιμαστεί να περάσουν τη νύχτα τους εκεί, δίπλα στο μοναστήρι. Τελικά, τα θαύματα δεν έχουν θρησκεία και η πίστη είναι η ανάγκη του ανθρώπου να πιστέψει πως μπορεί να τα καταφέρει!
Κατηφορίζοντας μαζέψαμε πολλούς κύβους ζάχαρης με τη Γιασεμίν. «Έκανες ευχή;» τη ρωτάω. «Ναι» μου απαντά, «εσύ;». Κι εγώ, να δούμε λοιπόν…
Στην είσοδο του ναού κάποιες νεαρές κοπέλες έγραφαν σε ένα αλουμινιένο τμήμα του τοίχου την ευχή τους.
Οι Τούρκοι αστυνομικοί επιτηρούν τη γραμμή που υπάρχει ακόμα και μέσα στην εκκλησία. Δεν φαίνεται να τους ενοχλεί, ούτε να ξαφνιάζονται. Μάλλον η πιο ξαφνιασμένη ήμουν εγώ.
Μπροστά στην εικόνα του Αγίου Γεωργίου του Κουδουνά, όλοι… προσκυνούν!
Η εικόνα είναι γεμάτη τάματα και πολλά ρολόγια!
Δεν κατάλαβα για ποιο λόγο υπάρχουν τα ρολόγια, αλλά δεν πειράζει…Ούτε χρόνος υπήρχε, ούτε κάποιος διαθέσιμος να ρωτήσω. Όλοι ήταν είτε απασχολημένοι, είτε απορροφημένοι.
Στο πίσω μέρος της εκκλησίας, πάνω στο βράχο, ορισμένες γυναίκες λιώνουν τους κύβους της ζάχαρης, κολλάνε τα κεριά και επαναλαμβάνουν ψιθυριστά την ευχή τους. Είναι 4 το απόγευμα και στην ουρά περιμένουν τουλάχιστον 1.000 άτομα. Ακόμη ανεβαίνουν…»
Υ.Γ,Στην φωτογραφία είναι η Πύλη του παραδείσου που βρισκόταν στον Ναό του Σολομώντα και τώρα βρίσκεται στον Ναό της Αγίας Σοφίας και χωρίζει τον γυναικωνίτη από τον υπόλοιπο Ναό ..
http://a.disquscdn.com/uploads/mediaembed/images/3886/8351/original.jpg?w=800&h
“Η Πύλη του… Παραδείσου, που ήταν η Πύλη του ναού του… Σολομώντα στην Τζερούσαλεμ”
“Οι τρεις ΑΔΕΛΦΕΣ βιβλικές θρησκείες”
“Η Κωνσταντινούπολη είναι η νέα… ΤΖΕΡΟΥΣΑΛΕΜ”
“Η Αγία Σοφία είναι ιερή και για τους ΙΟΥΔΑΙΟΥΣ”
“οι βασικοί κίονες του μνημείου είναι ΚΛΕΜΕΝΟΙ από αρχαίους ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ λαούς που κάποιοι τους κατέστρεψαν”
Πρέπει να πούμε κάτι παραπάνω για τον ΙΟΥΔΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ, την ΑΔΕΡΦΙΚΗ του σχέση με τον ΕΒΡΑΙΣΜΟ, την βαθιά ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΗ θέση και των δύο απογόνων του ΑΒΡΑΑΜ και του ΙΣΑΑΚ (υπέρ των προπατόρων τους).
Εμείς οι Έλληνες γιατί πρέπει να ασχολούμαστε με τις ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΕΣ διενέξεις ΙΟΥΔΑΙΩΝ και ΙΟΥΔΑΙΟΓΕΝΩΝ;
Αυτός είναι ΜΕΣΑΝΑΤΟΛΙΤΙΚΟΣ ΕΜΦΥΛΙΟΣ και δεν μας ενδιαφέρει!
ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΤΤΑ!!!
Νομιζω οτι θα το κανουν και με τις ευλογιες του Πουτιν μαλιστα…