Η ευρωπαϊκή άμυνα είναι ουσιαστικά ένα πρωτάθλημα πολεμικών παιχνιδιών φαντασίας για εφήβους σε αυτό το σημείο – χωρίς τις γενναιόδωρες χορηγίες.

(Το άρθρο αναδημοσιεύτηκε από το RT.com)

Την Τετάρτη, οι υπουργοί Άμυνας από πέντε ευρωπαϊκά βαριά ονόματα – Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Πολωνία και Βρετανία (ναι, Βρετανία, γιατί προφανώς το Brexit αφορούσε μόνο τις λογικές αποφάσεις της ΕΕ) – συγκεντρώθηκαν στο Παρίσι για να σκεφτούν πώς θα ξαναμπουν με τον αγκώνα τους στο παιχνίδι της Ουκρανίας.

Με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ να διευθύνει ο ίδιος την παράσταση, οι μεγάλοι παίκτες της Ευρώπης προσπαθούν να αποκτήσουν σημασία. Και κάνουν τόσο εξαιρετική δουλειά σε αυτό που ο Γερμανός υπουργός Άμυνας έχει πλέον υποβιβαστεί στο να ακούγεται σαν κάθε ενοχλητικός τύπος που κάθεται δίπλα στο γήπεδο σε έναν αγώνα τένις του Γαλλικού Όπεν και νομίζει ότι προσφέρει αστρική εικόνα για την κατάσταση του παιχνιδιού. «Χαιρετίζουμε την κατάπαυση του πυρός για έναν μήνα», δήλωσε ο Μπόρις Πιστόριους, αναφερόμενος στη συμφωνία που έκανε η κυβέρνηση Τραμπ με την Ουκρανία. “Αλλά τώρα η μπάλα βρίσκεται στο γήπεδο του Βλαντιμίρ Πούτιν. Τώρα είναι η σειρά του Βλαντίμιρ Πούτιν να αποδείξει την επανειλημμένα δηλωμένη ετοιμότητά του για κατάπαυση του πυρός ή ειρήνη «, πρόσθεσε. Επειδή τίποτα δεν φωνάζει “δώσε μου ειρήνη » όσο η συνάντηση της ΕΕ για να ρίξει χρήματα στην αγορά νέων όπλων.

Αλλά όλη αυτή η συζήτηση περί προετοιμασίας για πόλεμο είναι εξαιρετική για την τελευταία προσπάθεια δημοσίων σχέσεων της Ευρώπης: να πείσει τους φορολογούμενους ότι το να στραγγίζουν τα τσακισμένα πορτοφόλια τους σε σημείο που να μοχλεύουν ακόμη και τις ιδιωτικές τους αποταμιεύσεις για μια κούρσα εξοπλισμών, όπως πρότεινε ο Γάλλος υπουργός Εμπορίου Άμυνας, είναι στην πραγματικότητα ένα ιδιοφυές οικονομικό σχέδιο. Κεϋνσιανισμός, αλλά με στρατιωτική ατμόσφαιρα.

Ο Βρετανός υπουργός Άμυνας ισχυρίζεται ότι η ανάγκη για αγορές όπλων προέρχεται στην πραγματικότητα από μια βαθιά, εσωτερική χίπικη διάθεση. “Οι Ουκρανοί θέλουν ειρήνη. Όλοι θέλουμε ειρήνη. Και ως υπουργοί Άμυνας, έχουμε συζητήσει και εργαζόμαστε για να ενισχύσουμε την ώθηση για ειρήνη «, δήλωσε ο John Healey, πιθανώς λαχταρώντας να επιστρέψει στην πατρίδα του για να χωθεί σε μερικά παντελόνια και να σπάσει τα τύμπανα bongo.

Ο υπουργός Άμυνας της Πολωνίας φαίνεται επίσης ότι μόλις βγήκε από ένα λουλουδιασμένο λεωφορείο VW κατευθείαν από το Γούντστοκ. “500 εκατομμύρια Ευρωπαίοι αξίζουν μια δύναμη που θα υπερασπιστεί την ειρήνη. 500 εκατομμύρια Ευρωπαίοι αξίζουν την ευκαιρία να φέρουν την ειρήνη «, δήλωσε ο Wladyslaw Kosinski-Kamysz εξηγώντας γιατί χρειάζονται περισσότερες δαπάνες για όπλα, και ακούγεται σαν τον τύπο που θα πρότεινε επίσης ότι η νηφαλιότητα έρχεται μέσα από ένα υπερβολικό happy hour sip n’ giggle.

Νωρίτερα αυτή την εβδομάδα, οι Γάλλοι και οι Βρετανοί υπουργοί Άμυνας συσκέφθηκαν με τους αρχηγούς των επιτελείων των στρατών τους, εξακολουθώντας να είναι ενθουσιασμένοι με την ιδέα των ηγετών τους για έναν “συνασπισμό των προθύμων » για την Ουκρανία. Αυτό ήταν το braindropping του Βρετανού πρωθυπουργού Keir Starmer, που επαναχρησιμοποιήθηκε από τον πόλεμο του Ιράκ – ίσως επειδή δεν μπορούσε να σκεφτεί μια κατάλληλη ατάκα για να αναφερθεί στην απώλεια 60.000 Βρετανών στρατιωτών στη μάχη του Σομ στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Και όλα αυτά επειδή ο Τραμπ είχε το θράσος να προτείνει μια μεγάλη συμφωνία με τη Ρωσία, με κίνδυνο να ξεσπάσει ειρήνη στην Ουκρανία.

Παρεμπιπτόντως, καμία από αυτές τις ευρωπαϊκές χώρες δεν θέλει πραγματικά στρατεύματα στην πρώτη γραμμή του μετώπου αυτή τη στιγμή. Όχι ότι δεν είναι μια αποτυχία μακριά από το να καταλήξουν εκεί ούτως ή άλλως. Ίσως ο Γάλλος πρόεδρος και στρατηγός της πολυθρόνας, Εμανουέλ Μακρολεόν, μπορεί να εκπαιδεύσει όλα αυτά τα τμήματα, όπως έκανε με την ουκρανική ταξιαρχία «Άννα του Κιέβου» των 900 εκατομμυρίων ευρώ, με 1.700 από αυτούς να εξαφανίζονται πριν καν πέσει ο πρώτος πυροβολισμός.

Ενδιαφέρον είναι ότι η κυβέρνηση Τραμπ φέρεται να θέλει απλώς ιδιώτες εργολάβους επί τόπου γύρω από τις συμφωνίες εκμετάλλευσης πόρων που έχουν οραματιστεί στην Ουκρανία και αλλού, και στις οποίες ο Πούτιν έχει επίσης εκφράσει ενδιαφέρον για συνεργασία. Όμως, γνώστες του θέματος δήλωσαν στη γαλλική Le Figaro ότι οι Ευρωπαίοι δεν πιστεύουν ότι αυτό θα λειτουργήσει και ότι χρειάζονται στρατεύματα του ΝΑΤΟ. Προφανώς, πιστεύουν ότι η Ρωσία θα επιτεθεί στις δικές της κοινές επιχειρήσεις με τους Αμερικανούς στην Ουκρανία.

Την Τρίτη συναντήθηκαν επίσης στο Παρίσι 34 αρχηγοί ευρωπαϊκών και νατοϊκών στρατευμάτων. Αξιοσημείωτη απουσία: οποιοσδήποτε από την Ουάσιγκτον του Τραμπ – παρόλο που ο Στάρμερ είπε ευθέως ότι η ανάπτυξη βρετανικών στρατευμάτων θα εξαρτηθεί από την αεροπορική κάλυψη των ΗΠΑ. Θα περίμενε κανείς λοιπόν ότι κάποιος αξιωματούχος του Τραμπ θα έπρεπε τουλάχιστον να είναι παρών για να γίνει όλο αυτό κάτι περισσότερο από μια άσκηση αυτομαστιγώματος.

Ο Γάλλος υπουργός Άμυνας Sebastien Lecornu λέει ότι οι συζητήσεις δεν αφορούσαν μόνο την τοποθέτηση ευρωπαϊκών μπότες στο έδαφος στην Ουκρανία – αφού προφανώς υπάρχουν πολλοί άλλοι δημιουργικοί τρόποι για την ανάπτυξη στρατευμάτων, προτείνει. Όπως, ας πούμε, η τυχαία τοποθέτησή τους στη Μαύρη Θάλασσα ή γύρω από πυρηνικά εργοστάσια. Γιατί τι θα μπορούσε να πάει στραβά; Απλά κάποιοι χαλαροί τύποι, που χαζεύουν σαν να βρίσκονται έξω από ένα 7-Eleven, αλλά αντί να πίνουν Slurpees, ασφαλίζουν πυρηνικές εγκαταστάσεις. Απολύτως όχι ως πρόσχημα για μελλοντικές ανοησίες – όπως, δεν ξέρω, να χρησιμοποιήσουν άλλη μια κατάπαυση του πυρός για να ξαναγεμίσουν για πόλεμο, όπως παραδέχτηκαν η πρώην καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ και ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ ότι συνέβαινε στο πλαίσιο των συμφωνιών του Μινσκ πριν από μια δεκαετία.

Α, και ανάμεσα σε όλη αυτή τη στρατηγική, συνέταξαν επίσης μια μικρή λίστα επιθυμιών για όπλα. Ο Lecornu απαρίθμησε στοιχεία όπως συστήματα αεράμυνας, διαστημική τεχνολογία, πυρομαχικά, συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης και, φυσικά, κοινές αμυντικές αγορές – διότι τίποτα δεν λέει ότι “μιλάμε σοβαρά για την ειρήνη » όσο ένα στρατιωτικό shopping spree. Μια μικρή λεπτομέρεια σε όλα αυτά, παρεμπιπτόντως: Πώς θα πληρώσετε εσείς οι καραγκιόζηδες για όλα αυτά;

Ο Lecornu έχει ήδη πει ότι η “Ουκρανία » (συνώνυμο σε αυτό το πλαίσιο με το στρατιωτικό βιομηχανικό σύμπλεγμα της ΕΕ) μπορεί να επωφεληθεί από 195 εκατομμύρια ευρώ που έχουν κλαπεί από ρωσικά περιουσιακά στοιχεία που βρίσκονται στη Δύση. Εν τω μεταξύ, ο υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Γαλλίας, Benjamin Haddad, πρώην στέλεχος της δεξαμενής σκέψης με έδρα την Ουάσινγκτον, πρότεινε ότι οι Γάλλοι θα μπορούσαν απλώς να “δουλέψουν περισσότερο » , σύμφωνα με το Politico, το οποίο επικαλείται επίσης το κεντροδεξιό κατεστημένο στέλεχος Cedric Perrin, πρόεδρο της επιτροπής άμυνας και εξωτερικών υποθέσεων της γαλλικής Γερουσίας, ο οποίος εκτιμά ότι τα μετρητά μπορούν να βρεθούν με τη μείωση των σπάταλων δημόσιων δαπανών.

Θεέ μου, μακάρι να το είχατε σκεφτεί αυτό εσείς οι ιδιοφυΐες πριν από τώρα, τότε ίσως να μην καταφεύγατε στην κλοπή και να ψάχνετε τα μαξιλάρια του καναπέ του καθενός για να τροφοδοτήσετε τις φαντασιώσεις σας περί «GI Jean “ – και να σκέφτεστε να αναγκάσετε τους πολίτες να επενδύσουν ό,τι έχει απομείνει από τις ιδιωτικές τους αποταμιεύσεις, αφού ήδη τους έχετε ληστέψει μέσω της εκτόξευσης των τιμών της ενέργειας και του κόστους ζωής ”για την Ουκρανία».

Εν τω μεταξύ, η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, η μη εκλεγμένη πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, δεν μπόρεσε να πείσει επαρκώς αρκετούς εκπροσώπους των ήδη χρεοκοπημένων κρατών-μελών της ΕΕ, οι οποίοι στην πραγματικότητα βασίζονται στο κοινό για την επανεκλογή τους, ότι θα πρέπει να αρχίσουν να δίνουν προτεραιότητα, στους προϋπολογισμούς δαπανών τους, στις σφαίρες έναντι των μπαγκέτες και να αποθηκεύουν τανκς σαν να είναι χαρτί τουαλέτας. Ακόμη και οι πιο φωνακλάδες καταστροφολόγοι για τη λεγόμενη ρωσική απειλή – όπως η Λιθουανία – έχουν ήδη πει στο ΝΑΤΟ ότι όταν πρόκειται να θυσιάσουν κοινωνικές δαπάνες για το πυροβολικό, «Μπα, είμαστε εντάξει».

Τι μένει λοιπόν να κάνουμε; Εύκολο. Να βάλουμε μπροστά τη μηχανή του φόβου, να την ανεβάσουμε στο 11 και να κάνουμε σαν τα ρωσικά τανκς να έχουν ήδη παραταχθεί στα σύνορα της ΕΕ και να πρόκειται να την χτυπήσουν από πόρτα σε πόρτα σαν εκπτώσεις της Μαύρης Παρασκευής, και ότι ο μόνος τρόπος για να τους σταματήσουμε είναι να αγοράσει η ΕΕ παρορμητικά όπλα – μερικά από τα οποία δεν θα υπάρχουν καν για χρόνια, ακόμη και αν η επένδυση κατασκευής γινόταν σήμερα.

Μιλάμε για 800 δισεκατομμύρια ευρώ που η βασίλισσα Ούρσουλα θέλει να τινάξουν στον αέρα οι χώρες της ΕΕ. Και μέσα σε αυτή την καρτέλα των 800 δισεκατομμυρίων ευρώ; Ένα νέο δανειακό πρόγραμμα ύψους 150 δισεκατομμυρίων ευρώ – επειδή τίποτα δεν διορθώνει το εξουθενωτικό χρέος όπως το να αρπάζεις ένα μεγαλύτερο φτυάρι. Παράξενη κίνηση, αν σκεφτεί κανείς ότι η φον ντερ Λάιεν έχει περάσει χρόνια μαλώνοντας χώρες όπως η Γαλλία για το ανεξέλεγκτο χρέος τους, αναγκάζοντάς τες να περικόψουν τις δαπάνες και να αυξήσουν τους φόρους.

Πώς δικαιολογεί λοιπόν αυτή την ένδοξη στροφή; Απλά. Είναι επείγον! Και οι καταστάσεις έκτακτης ανάγκης μερικές φορές αντιμετωπίζονται καλύτερα χωρίς την ταλαιπωρία της δημοκρατίας. Έτσι, κατέφυγε στο άρθρο 122 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης – ένας εύχρηστος μικρός γραφειοκρατικός κώδικας απάτης που επιτρέπει στο Συμβούλιο της Ευρώπης, κατόπιν αιτήματος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της βασίλισσας Ούρσουλας, να παρακάμψει εντελώς το εκλεγμένο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, εάν υπάρχει οικονομική κρίση που συνδέεται με τον ενεργειακό εφοδιασμό ή με μια φυσική καταστροφή.

Αλλά όταν είσαι η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, προφανώς τα ψιλά γράμματα είναι απλώς μια μικρή λεπτομέρεια. Το χρησιμοποίησε για να αποκομίσει τα κέρδη από τις ενεργειακές εταιρείες, να χρηματοδοτήσει το σύστημα “πληρώνομαι για να μείνω σπίτι “ σε όλο το μπλοκ κατά τη διάρκεια της πανδημίας του Κόβιντ, να επιβάλει μια καταστολή της ενεργειακής κατανάλωσης που άφησε τους Ευρωπαίους να φορούν ζιβάγκο και να κάνουν γρήγορο ντους για να ”αποκτήσουν τον Πούτιν » και να επιβάλει ένα ανώτατο όριο τιμών φυσικού αερίου που βολικά ΔΕΝ ήταν το υψηλότερο που ήθελαν τα κράτη μέλη, ανέφερε η Le Monde .

Και όλα αυτά τα μέτρα βάσει του άρθρου 122 υποτίθεται ότι είναι μόνο προσωρινά. Αλλά η μεγάλη στρατιωτική σπατάλη της Ούρσουλα; Αυτό διαμορφώνεται να είναι το είδος της σχέσης της μιας βραδιάς που συνοδεύεται από μια ζωή μετάνοιας.

Όσο για τη δημοκρατική διαδικασία που υπονομεύει αυτή η χρήση του παραθυριού; Λοιπόν, όταν πρόκειται για την ταχεία προώθηση μιας επιθυμητής λίστας όπλων, η δημοκρατία είναι προφανώς σαν μια ζώνη ασφαλείας σε ένα χολιγουντιανό κυνηγητό αυτοκινήτων που μπορεί απλά να αγνοηθεί όταν τα πράγματα γίνονται πικάντικα.