Το ίδιο και οι μύες της πλάτης και του κορμού, οι οποίοι προστατεύουν και στηρίζουν τη σπονδυλική στήλη.

Ο Γουίλιαμς, 59 ετών, και ο Γουίλμορ, 62 ετών, επέστρεψαν στη Γη την Τρίτη μετά από το διαστημικό έπος των 286 ημερών και οι γιατροί προειδοποιούν ότι αντιμετωπίζουν μακρύ δρόμο για να ξαναγίνουν υγιείς.

Με βάση τη διάρκεια της αποστολής τους, «πιθανότατα θα χρειαστούν τουλάχιστον τρεις έως έξι μήνες για να νιώσουν και πάλι πλήρως φυσιολογικοί, και πιθανότατα περισσότερο για να επανέλθει η σπονδυλική τους στήλη στην προ της πτήσης κατάσταση», δήλωσε στη DailyMail.com ο Dr Ehsan Jazini, χειρουργός σπονδυλικής στήλης στο VSI.

Ο Δρ Jazini δήλωσε ότι το πρόγραμμα αποκατάστασής τους θα περιλαμβάνει πιθανότατα προοδευτικές ασκήσεις σταθεροποίησης του κορμού και της σπονδυλικής στήλης, διατάσεις και ασκήσεις κινητικότητας, αργή επανένταξη σε δραστηριότητες με μεγάλη επίπτωση και παρακολούθηση για ενδείξεις κήλης ή προβλήματα χρόνιου πόνου.

‘Όπως ακριβώς λέω στους ασθενείς μου, θα χρειαστούν πολλή υπομονή και συνέπεια στη διαδικασία αποκατάστασης’.

‘Στο διάστημα, η σπονδυλική στήλη διαστέλλεται λόγω της έλλειψης βαρύτητας’, δήλωσε η Dr Deena Adimoolam, ειδικός οστικών παθήσεων και ενδοκρινολογίας στο Summit Health.

Ταυτόχρονα, η έλλειψη βαρύτητας στον ISS προκαλεί απώλεια οστών και μυϊκή ατροφία, η οποία επηρεάζει επίσης την πλάτη και τη σπονδυλική στήλη.

Ο Δρ Michael Eng, ορθοπεδικός χειρουργός του Ορθοπεδικού Ινστιτούτου Hoag, δήλωσε ότι οι Williams και Wilmore «μπορούν λίγο πολύ να υπολογίζουν σε ένα επίπεδο μυϊκής ατροφίας, ακόμη και στα μικρότερα επίπεδα.

‘Η ατροφία των βασικών μυών μπορεί να επηρεάσει τη στάση του σώματος, αλλά ανάλογα με τη σοβαρότητα της ατροφίας μπορεί επίσης να οδηγήσει σε κίνδυνο κήλης δίσκου.

‘Ο εξασθενημένος πυρήνας περιλαμβάνει παρασπονδυλικούς μύες, οι οποίοι είναι αρκετά σημαντικοί για την ασφαλή λειτουργία της σπονδυλικής σας στήλης’.

Ο Williams και ο Wilmore έμειναν 286 ημέρες στο διάστημα πριν πέσουν στα ανοιχτά της Tallahassee, στη Φλόριντα, το βράδυ της Τρίτης.

Όπως όλοι οι αστροναύτες, γυμνάζονταν τουλάχιστον δύο ώρες την ημέρα για να μειώσουν την απώλεια οστών και μυών. Όμως όσο περισσότερο μένει το ανθρώπινο σώμα στο διάστημα, τόσο πιο δύσκολο μπορεί να είναι να ανακάμψει από αυτή τη ζημιά όταν επιστρέψουν στη Γη.

‘Ακόμη και με τις πρακτικές προ-προσγείωσης, η επιστροφή τους στη βαρύτητα εξακολουθεί να αποτελεί μια σημαντική προσαρμογή για τη σπονδυλική τους στήλη, καθώς τίποτα δεν αναπαράγει πλήρως αυτή την ξαφνική μετατόπιση πίσω στη γήινη βαρύτητα’, δήλωσε ο Δρ Jazini.

Ο Rubio πέρασε περισσότερο από ένα χρόνο σε τροχιά και δήλωσε ότι χρειάστηκαν μήνες για να πλησιάσει τη φυσική του κατάσταση πριν από την πτήση μετά την επιστροφή του.

Τον Ιανουάριο του 2024, δήλωσε στο περιοδικό Time ότι η αποκατάστασή του περιελάμβανε «πολλή άσκηση, πολλές δοκιμές και επιστήμη».

Μια πρόσφατη μελέτη διαπίστωσε ότι το 77% των αστροναυτών βιώνουν πόνο στην πλάτη κατά τη διάρκεια της διαστημικής πτήσης, το 47% αναφέρουν οξύ πόνο μετά την επιστροφή τους και το 33% υποφέρουν από χρόνιο πόνο πολύ καιρό μετά την αποστολή τους.

Όπως ο Williams και ο Wilmore, ο Rubio δεν περίμενε ότι θα βρισκόταν στο διάστημα για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα όσο βρισκόταν.

Όταν εκτοξεύτηκε με το διαστημόπλοιο Soyuz MS-22 στις 21 Σεπτεμβρίου 2022, πίστευε ότι θα βρισκόταν στον ISS μόνο για μια τυπική μακροχρόνια παραμονή έξι μηνών.

Αλλά η αποστολή του παρατάθηκε αφού το Soyuz χτυπήθηκε από διαστημικό σκουπίδι ενώ ήταν συνδεδεμένο με τον ISS, με αποτέλεσμα το διαστημόπλοιο να διαρρεύσει όλο το ψυκτικό του υγρό.

Ένα νέο διαστημόπλοιο Σογιούζ έπρεπε να σταλεί στον διαστημικό σταθμό για να φέρει τον Ρούμπιο και τους δύο Ρώσους συναδέλφους του στο πλήρωμά του. Προσγειώθηκαν στις 27 Σεπτεμβρίου 2023.

Όπως ο Rubio, έτσι και οι Williams και Wilmore θα υποβληθούν σε ένα εκτεταμένο πρόγραμμα αποκατάστασης για να αντιστρέψουν τις συνέπειες της εννεάμηνης διαστημικής αποστολής τους.

Το πρόγραμμα αυτό θα διαρκέσει περίπου 45 ημέρες και θα τους επιβάλλει να ασκούνται για δύο ώρες την ημέρα, επτά ημέρες την εβδομάδα.

Αν και προσαρμόζεται στις ιδιαίτερες ανάγκες κάθε αστροναύτη, γενικά αποτελείται από τρεις βασικές φάσεις.

Η πρώτη φάση επικεντρώνεται στην ανάκτηση της δύναμης, της ευλυγισίας και της ικανότητας βάδισης. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει ασκήσεις προπόνησης βάδισης, ασκήσεις εύρους κίνησης και προπόνηση με εμπόδια.

Οι ασκήσεις προπόνησης βάδισης είναι κινήσεις σχεδιασμένες για τη βελτίωση της δύναμης, της ισορροπίας και του συντονισμού κατά το βάδισμα. Παραδείγματα περιλαμβάνουν τα καθίσματα, τις ανυψώσεις των ευθειών των ποδιών, την ορθοστασία στο ένα πόδι και το καθιστό βάδισμα.

Για να βελτιώσουν το εύρος της κίνησής τους, οι αστροναύτες μπορεί να εκτελούν αντλίες αστραγάλου, οι οποίες περιλαμβάνουν καθιστή ή ξαπλωμένη θέση ενώ λυγίζουν τα πόδια. Μπορούν επίσης να κάνουν διατάσεις για να χαλαρώσουν τις γάμπες, τους τετρακέφαλους και τους οπίσθιους μηριαίους.

Οι αστροναύτες μπορεί να πρέπει να περιηγηθούν σε μια διαδρομή εμποδίων ή να πατήσουν πάνω και γύρω από αντικείμενα για να βελτιώσουν τον συντονισμό τους.

Αφού σημειώσουν κάποια βελτίωση κατά την πρώτη φάση, οι αστροναύτες προχωρούν στη δεύτερη φάση, η οποία προσθέτει ασκήσεις ιδιοδεκτικότητας και καρδιοαναπνευστική αποκατάσταση.

Οι ιδιοδεκτικές ασκήσεις ενδυναμώνουν το σώμα και βελτιώνουν την αντίληψη του νου για την κίνηση και τη θέση του.

Παραδείγματα περιλαμβάνουν τα αντίστροφα λάντζες, τα χτυπήματα των δακτύλων των ποδιών με ζώνη και τα καθίσματα σούμο με ανύψωση των ποδιών.

Ορισμένες από αυτές τις ασκήσεις είναι πιο σύνθετες. Μπορεί να ζητηθεί από τους αστροναύτες να σηκώσουν ένα αντικείμενο από το πάτωμα ενώ στέκονται στο ένα πόδι, πράγμα που απαιτεί να λυγίσουν στη μέση και να διατηρήσουν την ισορροπία τους καθώς σκύβουν.

Όσον αφορά την καρδιοπροπόνηση, οι αστροναύτες μπορούν να χρησιμοποιήσουν διάδρομο, ελλειπτικό ή στατικό ποδήλατο για να επαναφέρουν την αντοχή τους στην κατάσταση πριν από την πτήση.

Η τρίτη φάση, η μεγαλύτερη σε διάρκεια φάση, επικεντρώνεται στην επαναφορά του αστροναύτη στο βέλτιστο επίπεδο σωματικής απόδοσης μέσω της προπόνησης λειτουργικής ανάπτυξης.

Αυτή η εκπαίδευση βοηθά τους αστροναύτες να ανακτήσουν τις δεξιότητες και τις ικανότητες που χρειάζονται προκειμένου να κάνουν τη δουλειά τους και να συμμετέχουν πλήρως στην καθημερινή τους ζωή με ευκολία και αποτελεσματικότητα.

Μπορεί να περιλαμβάνει πιο υψηλής έντασης ασκήσεις, όπως τα jump squats και τα jump lunges, τα mountain climbers, τις σανίδες και τις άρσεις θανάτου.

Οι περισσότεροι αστροναύτες επιστρέφουν στο επίπεδο της φυσικής τους κατάστασης κατά την επαναποστολή μετά τις 45 ημέρες, σύμφωνα με τη NASA.

Αλλά μπορεί να χρειαστούν μήνες ή ακόμη και χρόνια για να ανακάμψουν κάποιοι, ενώ έρευνες έχουν δείξει ότι πολλοί αστροναύτες δεν αποκαθιστούν ποτέ πλήρως την οστική τους πυκνότητα.

Ο Δρ John Jaquish, βιοϊατρικός μηχανικός, δήλωσε προηγουμένως στη DailyMail.com ότι θα μπορούσαν ακόμη να ανακτήσουν την οστική πυκνότητα που είχαν πριν από την πτήση, αν χρησιμοποιούσαν οστεογενετική φόρτιση, αλλά δεν θα είναι εύκολο.

Αυτό περιλαμβάνει ασκήσεις που ενδυναμώνουν τα οστά ασκώντας τους πίεση, όπως τα καθίσματα, τα lunges ή τα άλματα.

Αλλά για να τονωθεί η ανάπτυξη των οστών, τα οστά των αστροναυτών θα πρέπει να αντέξουν φορτίο 4,2 φορές το σωματικό τους βάρος, δήλωσε ο Δρ Jaquish.

Ενδεικτικά, «το παγκόσμιο ρεκόρ στο κάθισμα είναι μόνο τέσσερις φορές το σωματικό βάρος, οπότε το ελάχιστο [βάρος] που χρειάζεστε είναι μεγαλύτερο φορτίο από τους κατόχους του παγκόσμιου ρεκόρ», είπε.

newsbomb.gr/