Το εμβόλιο είναι ένας τρόπος να αναγκάσουμε τους ανθρώπους να αποκτήσουν μια συσκευή επίβλεψης και παρακολούθησης …

[O φιλόσοφος Giorgio Agamben κλήθηκε σε ειδική συνεδρίαση της ιταλικής Γερουσίας για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού (εμβόλιο, πράσινη κάρτα κ.λπ.). Στη σύντομη και ουσιαστική παρέμβασή του έθεσε καίρια ερωτήματα και είπε «πικρές αλήθειες». Γι’ αυτό και η Правда του συστήματος – το Facebook – τον λογόκρινε! Ε.Δ.Ν.]

Θα ήθελα να επικεντρωθώ σε δύο μόνο σημεία για να επιστήσω την προσοχή των κοινοβουλευτικών που θα πρέπει να ψηφίσουν για τη μετατροπή σε νόμο του διατάγματος για την πράσινη κάρτα.

Το πρώτο είναι η προφανής αντίφαση του εν λόγω διατάγματος. Γνωρίζετε ότι, χάρη σε ένα διάταγμα, η κυβέρνηση απαλλάσσεται από κάθε ευθύνη για ζημίες που προκαλούνται από το εμβόλιο. Και η σοβαρότητα αυτών των βλαβών αποδεικνύεται από το γεγονός ότι το άρθρο 3 του ίδιου διατάγματος αναφέρει ρητά τα άρθρα 589 και 590 του ποινικού κώδικα, τα οποία αναφέρονται σε ανθρωποκτονίες και ακούσιους τραυματισμούς.

Όπως έχουν επισημάνει έγκυροι νομικοί, αυτό σημαίνει ότι το κράτος δεν αισθάνεται ικανό να αναλάβει την ευθύνη για ένα εμβόλιο που δεν έχει ολοκληρώσει τη φάση των δοκιμών του.

Και όμως, ταυτόχρονα, προσπαθεί να αναγκάσει τους ανθρώπους να εμβολιαστούν με κάθε τρόπο, αποκλείοντάς τους αν όχι από την κοινωνική ζωή και τώρα, με το διάταγμα που ψηφίζετε, στερώντας τους ακόμη και την ευκαιρία να εργαστούν.

Είναι δυνατόν να φανταστούμε πιο ανώμαλη νομική και ηθική κατάσταση; Πώς μπορεί το κράτος να κατηγορήσει για ανευθυνότητα όσους αποφασίζουν να μην εμβολιαστούν, όταν το ίδιο το κράτος είναι το πρώτο που αρνείται επίσημα οποιαδήποτε ευθύνη για τις πιθανές σοβαρές συνέπειες του εμβολίου;

Θα ήθελα οι κοινοβουλευτικοί να απαντήσουν σε αυτήν την αντίφαση, η οποία κατά τη γνώμη μου είναι νομικό τερατούργημα.

Το δεύτερο σημείο στο οποίο θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σας δεν είναι το ιατρικό πρόβλημα του εμβολίου, αλλά το πολιτικό πρόβλημα της πράσινης κάρτας .

Επιστήμονες και γιατροί είπαν ότι η πράσινη κάρτα δεν έχει ιατρική σημασία από μόνη της, αλλά χρησιμεύει για να αναγκάσει τους ανθρώπους να εμβολιαστούν. Νομίζω όμως ότι πρέπει να πούμε το αντίθετο: ότι το εμβόλιο είναι ένας τρόπος να αναγκάσουμε τους ανθρώπους να αποκτήσουν την πράσινη κάρτα. Δηλαδή, μια συσκευή επίβλεψης και παρακολούθησης ατόμων, ένα μέτρο χωρίς προηγούμενο.

Giorgio Agamben: «Δεν είναι δυνατόν οι πολίτες της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας να έχουν λιγότερα δικαιώματα από τους Σοβιετικούς πολίτες»!!! Και μετά, ήθελε να μη τον λογοκρίνει το Facebook…

Οι πολιτικοί επιστήμονες γνωρίζουν εδώ και καιρό ότι οι κοινωνίες μας έχουν περάσει από το πρότυπο της «πειθαρχίας» σε αυτό των κοινωνιών «ελέγχου», με βάση έναν σχεδόν απεριόριστο αριθμητικό έλεγχο των ατομικών συμπεριφορών. Έχουν πλέον γίνει αριθμήσιμες. Έχουμε συνηθίσει σε αυτούς τους μηχανισμούς ελέγχου. Αλλά, σας ρωτώ, μέχρι πού είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε αυτόν τον έλεγχο;

Είναι δυνατόν οι πολίτες μιας κοινωνίας που αυτοαποκαλείται δημοκρατική να είναι σε χειρότερη κατάσταση από τους πολίτες της Σοβιετικής Ένωσης υπό τον Στάλιν; Γνωρίζετε ότι οι Σοβιετικοί πολίτες ήταν υποχρεωμένοι να δείχνουν το πάσο τους κάθε φορά που μετακινούνταν από τη μια χώρα στην άλλη [σ.τ.μ.: εννοεί προφανώς τη μετακίνηση από μια σοβιετική Δημοκρατία σε άλλη]. Εμείς, αντίθετα, πρέπει να δείχνουμε ένα πάσο για να πάμε σε εστιατόρια, μουσεία, κινηματογράφο και τώρα για να πάμε στη δουλειά.

Όλα οδηγούν στην πεποίθηση ότι οι διαδοχικοί νόμοι και διατάγματα πρέπει να θεωρούνται ως μέρος μιας διαδικασίας μετασχηματισμού θεσμών και προτύπων διακυβέρνησης. Αυτοί οι μετασχηματισμοί είναι ακόμη πιο ύπουλοι κατά το ότι, όπως και με τον φασισμό, πραγματοποιούνται χωρίς να αλλάξουν το κείμενο του Συντάγματος, αλλά κρυφά. Το πρότυπο που διαβρώνεται και διαγράφεται είναι αυτό των κοινοβουλευτικών δημοκρατιών με τα συνταγματικά τους δικαιώματα και εγγυήσεις. Στη θέση τους θεσπίζεται ένα υπόδειγμα διακυβέρνησης στο οποίο, στο όνομα της βιοασφάλειας και του ελέγχου, οι ατομικές ελευθερίες θα περιορίζονται όλο και περισσότερο.

Η αποκλειστική εστίαση στη μετάδοση και την υγεία νομίζω ότι μας εμποδίζει να αντιληφθούμε τη σημασία αυτού του μεγάλου μετασχηματισμού της πολιτικής σφαίρας και μας εμποδίζει επίσης να συνειδητοποιήσουμε ότι η ασφάλεια και το επείγον δεν είναι παροδικά φαινόμενα, αλλά αποτελούν τη νέα μορφή διακυβέρνησης. Πιστεύω ότι, με αυτή την προοπτική, είναι πιο επείγον από ποτέ οι βουλευτές να εξετάσουν τον συνεχιζόμενο πολιτικό μετασχηματισμό, ο οποίος μακροπρόθεσμα αποσκοπεί να αποστερήσει το Κοινοβούλιο από τις εξουσίες του, ανάγοντάς σε απλό εγκριτικό μηχανισμό – στο όνομα της βιοασφάλειας – των διατάξεων που εκδίδονται από οργανισμούς και άτομα που έχουν πολύ μικρή σχέση με το Κοινοβούλιο.

Giorgio Agamben,
Ομιλία για την πράσινη κάρτα ενώπιον της Επιτροπής Συνταγματικών Υποθέσεων της Ιταλικής Γερουσίας,

Μετάφραση: Ευάγγελος Δ. Νιάνιος

anixneuseis.gr

Πηγή: http://www.benoit-et-moi.fr/2020/2021/10/08/le-formidable-coup-de-gueule-dun-philosophe-pas-de-droite/