To Covid-ιανό Συμβόλαιο είναι ένα Φαουστ-ιανό Συμβόλαιο!

Τα ατομικά δικαιώματα, όπως τα αντιλαμβανόμαστε παραδοσιακά, υπάρχουν πριν από το κράτος και είναι ξεχωριστά από αυτό. Όχι πια, στην εποχή του Covid και του lockdown.

Όλα όσα δεν είχαμε αποδεχτεί προηγουμένως από την κυβέρνηση έχουν εγκαταλειφθεί. Είναι μια συμφωνία Faustian…. Γιατί οι δυτικές κυβερνήσεις απέρριψαν σαράντα χρόνια ιατρικής επιστημονικής συναίνεσης, για παράδειγμα σχετικά με μάσκες και lockdown; (σσ ως και την ελευθερία ν’ αναπνέεις ελεύθερα;)..
Και επανεκλέγουμε τυραννικές κυβερνήσεις; Γιατί συμφωνήσαμε τόσο εύκολα να φορέσουμε μάσκες,… να δώσουμε προσωπικές πληροφορίες στο κράτος, να καταγγείλουμε τους γείτονές μας για τη «κακή» τους “συμπεριφορά, να εγκαταλείψουμε τις αγκαλιές απ΄τα αγαπημένα μας πρόσωπα; υιοθετήσαμε μίνι-τυράννους όπως ο Daniel Andrews (πρωθυπουργός της Πολιτείας της Βικτώριας στην Αυστραλία), ο οποίος εξαπέλυσε τα σκυλιά επίθεσης από τη διεφθαρμένη στρατιωτική αστυνομία της VicPol (Victoria State Police) σε αθώους πολίτες. Γιατί η Δύση σταμάτησε τη διαφωνία;

Τι συνέβη ώστε οι πολίτες που άλλοτε ήταν ενημερωμένοι κι αποφασισμένοι σήκωσαν τα χέρια τους ψηλά και λένε, “Εντάξει, παραδιδόμαστε”; Ή χειρότερα, να πιστέψουμε, προφανώς ειλικρινά, ότι οι κυβερνήσεις μας υποκινούνται από συμπόνια και κοινή λογική.

Οι πολιτικοί και οι ψηφοφόροι έχουν συνάψει σύμφωνο με τον διάβολο. Και ο ένας με τον άλλον. Και υπήρξε αναστολή της κριτικής σκέψης σε ολόκληρη την κοινωνία · ένα ουσιαστικό, αδήλωτο σύμφωνο έχει προηγηθεί έναντι όλων των άλλων. Πρόκειται για το σύμφωνο μεταξύ νεανικών και εγωιστών πολιτικών και υπάκουων και ενδιαφερόμενων πολιτών. Το κοινό χαρακτηριστικό κάθε συμβαλλόμενου μέρους σε αυτό το κακό σύμφωνο ήταν η προθυμία όλων να προσποιούνται ότι τα πράγματα που δεν είναι αληθινά είναι αληθινά.

Το κράτος ισχυρίζεται ότι «προστατεύει» τους πολίτες του. Οι στοιχηματιστές ισχυρίζονται ότι αυτό είναι γνήσιο και αν όλοι παίζουμε τον ρόλο μας, όλα θα πάνε καλά. Το κράτος υπογράφει τους ελέγχους. Με μετρητά. Μερικοί έχουν πράγματι ενστερνιστεί την αφήγηση φόβου, άνευ όρων. Άλλοι βρίσκουν απλώς έναν τρόπο να βγάλουν λεφτά. Αρκεί να δούμε την εγωιστική συμπεριφορά, ακόμη και διεφθαρμένη, σε ορισμένες περιπτώσεις, των εταιρειών που πιπιλίζουν τα χρήματα του JobKeeper, την εθελοντική τοποθέτηση των ατομικών δικαιωμάτων από τους εύπορους δικαιούχους της κρατικής γενναιοδωρίας, τον ολοκληρωτισμό του πελατειακού χαρακτήρα των πρωθυπουργών….Και κάθε κόμμα κερδίζει κάτι. Ο θρίαμβος του θεάτρου, της οπτικής και της διαχείρισης πάνω από την αρχή. Διαπραγματεύσεις για δικαιώματα. Τι κυνικό μέρος έχει γίνει ο κόσμος.

Oι 3 μεγάλοι Πατέρες της Σύγχρονης Πολιτικής Επιστήμης οι Hobbes, Locke και Rousseau, επεξεργάστηκαν μια θεωρία Κοινωνικού Συμβολαίου στην οποία τ΄ατομικά δικαιώματα ταυτοποιήθηκαν ως προγενέστερα του κράτους. Αυτή η θεωρία πρέπει να επικαιροποιηθεί επί Covid. Εμείς, οι φοβισμένοι πολίτες, συμφωνούμε να παραδοθούμε στο κράτος, το οποίο σκοτώνει ιούς, δικαιώματα που κάποτε ήταν πολύτιμα και εδραιωμένα στον ιδιωτικό μας τομέα.

Ζούμε τώρα σε έναν κόσμο στον οποίο τα αναφαίρετα δικαιώματά μας – που εκχωρούνται από τον Θεό; – αντικαθίστανται από ένα κωδικοποιημένο σύνολο αποδεκτών δικαιωμάτων που διαβιβάζονται από τις κυβερνήσεις. Κωδικοποιημένα δικαιώματα που είναι εξαιρετικά ενδεχόμενα και υπόκεινται σε αλλαγές ανά πάσα στιγμή.

Ένα καθεστώς, όπως στην περίπτωση των υποχρεωτικών εμβολίων που επιτρέπουν σε ορισμένα άτομα να έχουν πρόσβαση σε ορισμένες δραστηριότητες, στο οποίο οι ελευθερίες μπορούν να «ανταλλάσσονται» για άλλες ελευθερίες. Επίσης, όλα αυτά βασίζονται σε μια φαντασία – ότι η κυβέρνηση μπορεί να σταματήσει τους ιούς – αλλά δεν φαίνεται να έχει σημασία. Όσο παίρνουμε το μερίδιό μας.

………….

Η παρατεταμένη και αναπάντητη ερώτηση από τους λίγους (φαινομενικά) σκεπτικιστές που αγαπούν την ελευθερία είναι, φυσικά,: Πώς φτάσαμε εδώ; Το κράτος αναπτύχθηκε ανεξέλεγκτα τον περασμένο αιώνα. Με, ως επακόλουθο, την εμφάνιση της διοικητικής τάξης εμπειρογνωμόνων (σσ η μετάβαση από την αστικού τύπου Δημοκρατία στην Αριστοκρατία στην Πλατωνική Πολιτεία των Αρίστων είναι προφανής) που επιθυμούν να κυβερνήσουν τον κόσμο και πιστεύουν ότι έχουν το δικαίωμα να το πράξουν, με βάση τις φωτισμένες απόψεις τους και τις τεχνικές γνώσεις τους. Κοιτάξτε αυτούς τους ναζιστές της τεχνολογίας. Το παράγωγο της αποστολής τους.

Ο καλύτερος απολογισμός αυτής της διαδικασίας παραμένει το ο ”Δρόμος προς τη δουλοπαροικία” που συνέγραψε ο Hayek ο μεγάλος Αυστριακός οικονομολόγος και φιλόσοφος της ελευθερίας μέσα στις σκιές του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου και της νεογέννητης σοβιετικής αυτοκρατορίας. Η εικόνα που απεικονίζει καλύτερα τη θέση του Hayek είναι αυτή του βατράχου που σιγοβράζει.

Η τυραννία που είναι πιο πιθανό να πετύχει είναι αυτή που υπόσχεται ουτοπικά αποτελέσματα στη γη, προς το συμφέρον μας και με καλοπροαίρετες προθέσεις και μεθόδους. Δώστε μας λίγο περισσότερη δύναμη και θα σας φροντίσουμε. Από την κούνια στον τάφο. Εμπιστευτείτε το κράτος.

Το πιο πρόσφατο παράδειγμα αυτής της προσέγγισης είναι η εκστρατεία φόβου για την κλιματική αλλαγή. Αυτή η εκστρατεία ψεύδους έπεισε μεγάλο μέρος της Δύσης – κυβερνήσεις, γραφειοκρατίες, επιχειρήσεις, αθώους πιστούς, συναδέλφους ταξιδιώτες, χρήσιμους ηλίθιους – ότι αντιμετωπίζαμε μια καταστροφή.

Οι ιστορίες των μέσων μαζικής ενημέρωσης μπορούν να είναι απαραίτητες για τον πολίτη χωρίς ενημέρωση. Ήταν μια τέλεια πρόβα προετοιμασίας για τον πανικό του Covid. Πείστε τους ανθρώπους ότι υπάρχει μια απειλή, και ότι έχουμε την απάντηση. Και πέσαμε στην παγίδα. Ο μόνος πολιτικός φιλόσοφος που δεν ανέφερα νωρίτερα είναι ο Machiavelli. Εξήγησε πώς γίνεται. Και οι σύγχρονοι οπαδοί του στην Covidian-ό Κλάδο το έμαθαν καλά. Ο Αδάμ και η Εύα έπεσαν από το κάλεσμα του φιδιού στη «λογική» τους. Έπειτα έχασαν τη θέση τους στον Παράδεισο.

Υπάρχει ένα μάθημα που πρέπει να αντληθεί από την ιστορία της Γένεσης: Τι έκανε στην πραγματικότητα ο Φάουστ; Εδώ είναι ένας ορισμός: διαπραγμάτευση Faustian, ένα σύμφωνο με το οποίο ένα άτομο ανταλλάσσει κάτι ύψιστης ηθικής ή πνευματικής σημασίας, όπως προσωπικές αξίες ή ψυχή, για ένα κοσμικό ή υλικό πλεονέκτημα, όπως η γνώση, η δύναμη ή ο πλούτος (σσ η υγεία).

Ο όρος αναφέρεται στο μύθο του Φάουστ (ή του Φάουστου, ή του Γιατρού Φάουστ), ενός χαρακτήρα στη γερμανική λαογραφία και λογοτεχνία, ο οποίος συμφωνεί να παραδώσει την ψυχή του σε ένα κακό πνεύμα (μέσα σε μερικές θεραπείες, Mephistopheles ή Mephisto, εκπρόσωπος του Σατανά) σε αντάλλαγμα για τη γνώση απρόσιτη για την ανθρωπότητα και τις μαγικές δυνάμεις που του δίνουν πρόσβαση σε όλες τις απολαύσεις του κόσμου.

Μια συμφωνία Φαουστινή γίνεται με μια δύναμη που ο διαπραγματευτής αναγνωρίζει ως κακή ή ηθική. Οι συμβιβασμοί Faustian είναι εγγενώς τραγικοί ή καταδικασμένοι σε αποτυχία για το άτομο που τους έκλεισε, γιατί αυτό που δίνεται τελικά αξίζει πολύ περισσότερο από αυτό που επιτυγχάνεται, είτε ο διαπραγματευτής το συνειδητοποιεί είτε όχι.

Αυτό συμπεραίνεται από την τελευταία χρονιά. Αντιστοιχεί στην υπόθεση Covid, δεν είναι έτσι;

Δεν είναι ωραίο.

Strategika22/5/21- reseauinternational.

Το άρθρο είναι του Paul Collits είναι ανεξάρτητος συγγραφέας και πρώην ακαδημαϊκός που έχει δημοσιεύσει ευρέως θέματα πολιτικής, οικονομίας, δημόσιας πολιτικής, εκπαίδευσης, περιφερειακής και αγροτικής ανάπτυξης, θρησκείας και πολιτισμού.

dimpenews.com