Τι είναι ο τρομακτικός δεύτερος θάνατος της Αποκάλυψης;  Υπαινίσσεται η Αποκάλυψη την δυνατότητα εντός των φυσικών νόμων να διατηρείται μία ζωή αθάνατη;….

Τι είναι ο τρομακτικός δεύτερος θάνατος της Αποκάλυψης;  Υπαινίσσεται η Αποκάλυψη την δυνατότητα εντός των φυσικών νόμων να διατηρείται μία ζωή αθάνατη;….

Επειδή τα πάντα πλέον είναι πιθανά βάσει των δυνατοτήτων ραγδαίων εξελίξεων της τεχνολογίας που είναι Προδυνατότητες, ας εικάσουμε τι μας λέγει η Αποκάλυψη εις τα έσχατα κεφάλαια της, αφού ήδη γνωρίζουμε και βλέπουμε όσα διεξάγονται εις τα κεφάλαια πριν που είναι πλέον ολοφάνερα.

Αποκ. 19,20 καὶ ἐπιάσθη τὸ θηρίον καὶ ὁ μετ᾿ αὐτοῦ ψευδοπροφήτης ὁ ποιήσας τὰ σημεῖα ἐνώπιον αὐτοῦ, ἐν οἷς ἐπλάνησε τοὺς λαβόντας τὸ χάραγμα τοῦ θηρίου καὶ τοὺς προσκυνοῦντας τῇ εἰκόνι αὐτοῦ· ζῶντες ἐβλήθησαν οἱ δύο εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρὸς τὴν καιομένην ἐν θείῳ.

Οι δύο εβλήθησαν εις την λίμνη του πυρός, δηλαδή θηρίον & ψευδοπροφήτης. Αυτοί οι δύο είτε εγκαινιάζουν εισαγωγικώς την κόλλαση, ή υπάρχουν και άλλοι παλαιότεροι ανθρώποι, γίγαντες, δαίμονες, υβρίδια του Σύμπαντος, μεταλλαγμένοι, τεχνητής ανοημοσύνης κ.τλ…

Αποκ. 19,21 καὶ οἱ λοιποὶ ἀπεκτάνθησαν ἐν τῇ ῥομφαίᾳ τοῦ καθημένου ἐπὶ τοῦ ἵππου, τῇ ἐξελθούσῃ ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ· καὶ πάντα τὰ ὄρνεα ἐχορτάσθησαν ἐκ τῶν σαρκῶν αὐτῶν.

Παρότι οι δύο εβλήθησαν εις την λίμνην του πυρός, οι λοιποί δηλαδή όσοι λάβουν το χάραγμα, απεκτάνθησαν, δηλαδή μετά τα 3,5 έτη ή 42 μήνες ή 1260 ημέρες του χαράγματος, κανένας χαραγμένος δεν θα παραμείνει ζωντανός! Ο Θεός θα τους εκκαθαρίσει με γονοκτονία την υβριδιακή εθνικότητα τους! Είναι ολοφάνερον. Δεν θα βληθούν εις την κόλλαση ζωντανοί όπως οι δύο, αλλά θ’ αποθάνουν όπως οι κανονικοί ανθρώποι. Άρα οι δύο ίσως δεν αποθαίνουν, ήτοι διά της τεχνολογίας αποκτήσουν αιώνια ζωή εντός πλαισίων Φύσεως και αφού ακόμη δεν ανακαινίσθηκαν τα σύμπαντα και δεν καταργήθηκε η νυν Φύσις, ζώντες βλήθονται εις κόλασιν. Των δε χαραγμένων θα φαγωθούν οι σάρκες. Η σάρκα είναι μάζα και η μάζα ενέργεια, άρα τε ανακυκλώσιμες ενέργειες και μάζες [μαζενέργειες].

Αποκ. 20,1 Καὶ εἶδον ἄγγελον καταβαίνοντα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, ἔχοντα τὴν κλεῖν τῆς ἀβύσσου καὶ ἅλυσιν μεγάλην ἐπὶ τὴν χεῖρα αὐτοῦ.

Αποκ. 20,2 καὶ ἐκράτησε τὸν δράκοντα, τὸν ὄφιν τὸν ἀρχαῖον, ὅς ἐστι Διάβολος καὶ ὁ Σατανᾶς ὁ πλανῶν τὴν οἰκουμένην, καὶ ἔδησεν αὐτὸν χίλια ἔτη,

Ο διάβολος την γλυτώνει προς το παρόν ήτοι χίλια έτη, δεν βλήθεται εντός της λίμνης του πυρός όπως το θηρίον & ο ψευδοπροφήτης.

Αποκ. 20,5 καὶ οἱ λοιποὶ τῶν νεκρῶν οὐκ ἔζησαν ἕως τελεσθῇ τὰ χίλια ἔτη. αὕτη ἡ ἀνάστασις ἡ πρώτη.

Οι λοιποί των νεκρών ήτοι των δεν έζησαν ώσπου να παρέλθουν τα χίλια έτη. Ώδε όλα τα «λεφτά» ή λεπτά της αντίληψης! Τούτον δηλώνεται μετά την δήλωση περί δέασης του σατανά. Το θηρίον & ψευδοπροφήτης που θα είναι εν μέρει τουλάχιστον τεχνητή ανοημοσύνη ελεγχόμενη από δαιμόνια εβλήθησαν εις την λίμνην του πυρός, αλλά δεν θα είναι μόνον μηχανήματα αλλά & ψυχές. Οι χαραγμένοι τους αποθαίνουν & τώρα αναγνώθουμε περί λοιπών νεκρών. Ώστε είτε είναι οι χαραγμένοι, είτε όσοι αποθαίνουν από τούδε και εις το εξής ώσπου να πληρωθούν τα 1000 έτη. Το καταπληκτικόν είναι ότι δηλούται πως υπάρχουν νεκροί που ζουν και νεκροί που δεν ζουν. Οι αγίοι είναι νεκροί αλλά ζουν και δη είναι Ισάγγελοι. Η δυνατότητα αυτή υπάρχει & διά τους μη άγιους εφόσον το αποφασίσει Ο Θεός. Δηλούται ευθαρσώς ότι ο σατανάς είναι νεκρός αλλά ζη, ότι το δέσιμον είναι είδος θανάτου αλλά ζωντανού, έναν είδος ύπνου διά 1000 έτη!

Αποκ. 20,6 μακάριος καὶ ἅγιος ὁ ἔχων μέρος ἐν τῇ ἀναστάσει τῇ πρώτῃ· ἐπὶ τούτων ὁ δεύτερος θάνατος οὐκ ἔχει ἐξουσίαν, ἀλλ᾿ ἔσονται ἱερεῖς τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ Χριστοῦ, καὶ βασιλεύσουσι μετ᾿ αὐτοῦ χίλια ἔτη.

Ώδε τα πράγματα γίνονται εκτός από καταπληκτικά & θριαμβευτικά! Καθότι δηλούνται ευθαρσώς ότι με το βλήμμα του θηρίου & ψευδοπροφήτου εις την κόλλαση, αποθαίνουν ταυτοχρόνως όλοι οι χαραγμένοι, αποθαίνει ο σατανάς & δαίμονες του ή έστω μόνον ο σατανάς και συνάμα είναι ζων, ήτοι έναν είδος ύπνου & συνταυτοχρόνως αναστήνονται οι άγιοι οίτινες απόθαναν εξ’ αρχής κόσμου έως εκείνη την στιγμήν συμπεριλαμβανομένων των θυμάτων του θηρίου & ψευδοπροφήτου που είναι Μάρτυρες Ιαχά Χριστιανοί! Όσοι δεν είναι χαραγμένοι, δεν αποθαίνουν & όπως φαίνεται θα ζήσουν και τεκνοποιήσουν διά 1000 έτη ώσπου να αποδεθεί ή και αποϋπνωθεί ο σατανάς ή και αναστηθεί ολίγον διά να δοκιμάσει τα έθνη όπως υποδεικνύεται εις το ακόλουθον εδάφιον.

Αποκ. 20,7 Καὶ ὅταν τελεσθῇ τὰ χίλια ἔτη, λυθήσεται ὁ σατανᾶς ἐκ τῆς φυλακῆς αὐτοῦ,

Εκτός των άλλων όσων είπαμε μόλις προηγουμένως, αυτός ο θάνατος με ζωντανόν τον σατανά, είναι θάνατος φυλακής, περιορισμού, αδράνειας, «κρυωνικής», καταστολής των αισθήσεων ή και αδυναμίας αυτοβουλίας & ελευθεροτεκτονισμού του!

Αποκ. 20,8 καὶ ἐξελεύσεται πλανῆσαι τὰ ἔθνη τὰ ἐν ταῖς τέσσαρσι γωνίαις τῆς γῆς, τὸν Γὼγ καὶ τὸν Μαγώγ, συναγαγεῖν αὐτοὺς εἰς τὸν πόλεμον, ὧν ὁ ἀριθμὸς αὐτῶν ὡς ἡ ἄμμος τῆς θαλάσσης.

Αποκ. 20,10 καὶ ὁ διάβολος ὁ πλανῶν αὐτοὺς ἐβλήθη εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρὸς καὶ τοῦ θείου, ὅπου καὶ τὸ θηρίον καὶ ὁ ψευδοπροφήτης, καὶ βασανισθήσονται ἡμέρας καὶ νυκτὸς εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Αφού πλανήση τα έθνη ο σατανάς, βλήθεται εις την λίμνην του πυρός, μάλλον ζωντανός όπως το θηρίον & ο ψευδοπροφήτης, τι λέμε μάλλον; Οπωσδήποτε ζωντανός, καθότι ο δεύτερος θάνατος είναι ζωντανή υπόθεση. Το θηρίον & ο ψευδοπροφήτης βλήθησαν ζώντες & οι λοιποί που βλήθησαν αργότερα πρωτίστως αναστήθηκαν από τον πρώτον θάνατον & ύστερον βλήθησαν εις τον δεύτερον θάνατον. Δηλαδή, ο πρώτος με τον δεύτερον θάνατον είναι δύο διαφορετικές καταστάσεις και προϋπόθεση να ευρίσκεται κάποιος εις τον μεν ή το δε δεν πρέπει να ευρίσκεται εις τον άλλον ή και να φύγει από τον άλλον. Ή είναι ζωντανός είς τον δεύτερον θάνατον ήτοι κόλαση είτε νεκρός είς τον πρώτον θάνατον, που είναι είδος θεραπεία από το κακόν και τέλος δίχως να πληρώσει τις τα χρέη του, τα ηθικά χρέη του, ασεβή χρέη του!

Αποκ. 20,11  Καὶ εἶδον θρόνον μέγαν λευκὸν καὶ τὸν καθήμενον ἐπ᾿ αὐτῷ, οὗ ἀπὸ προσώπου ἔφυγεν ἡ γῆ καὶ ὁ οὐρανός, καὶ τόπος οὐχ εὑρέθη αὐτοῖς.

Κατάργηση όλης της αστροφυσικής, φυσικής, κόσμου, νόμων φύσεως….

Αποκ. 20,12 καὶ εἶδον τοὺς νεκρούς, τοὺς μεγάλους καὶ τοὺς μικρούς, ἑστῶτας ἐνώπιον τοῦ θρόνου, καὶ βιβλία ἠνοίχθησαν· καὶ ἄλλο βιβλίον ἠνοίχθη, ὅ ἐστι τῆς ζωῆς· καὶ ἐκρίθησαν οἱ νεκροὶ ἐκ τῶν γεγραμμένων ἐν τοῖς βιβλίοις κατὰ τὰ ἔργα αὐτῶν.

Οι νεκροί διαχωρίζονται σε μεγάλους όπως οι διαβόλοι, το θηρίον, ο ψευδοπροφήτης, οι εξουσιαστές δύναμης επί γης και ίσως και τέρατα & μικροί οι συνήθεις άνθρωποι. Και ηνοίχθησαν τα βιβλία των πράξεων τους & άλλον βιβλίον ηνοίχθηκε που γράφει τα ονόματα των σεσωσμένων, δηλαδή το βιβλίον τούτον είναι η Πρόκρισις, τα Προκριματικά που έγιναν προ πάντων των αιώνων, πριν προκύψουν οι νεκροί αυτοί ως οντότητες και που Ο Θεός γνώριζε πότε θα προκύψουν ελευθέρως & τι θα πράξουν και πού θα καταλήξουν πριν καν γεννηθούν…. Πριν καν γεννηθεί η φύση που θα τους γεννούσε…..

Αποκ. 20,13 καὶ ἔδωκεν ἡ θάλασσα τοὺς νεκροὺς τοὺς ἐν αὐτῇ, καὶ ὁ θάνατος καὶ ὁ ᾅδης ἔδωκαν τοὺς νεκροὺς τοὺς ἐν αὐτοῖς, καὶ ἐκρίθησαν ἕκαστος κατὰ τὰ ἔργα αὐτῶν.

Έδωκαν τους νεκρούς τους προς κρίσιν, πριν αποθάνουν και οι ίδιοι αργότερα όπως λέγει το ακόλουθον εδάφιον. Τι εννοεί επ’ ακριβώς με τις διαχωριστικές έννοιες θάλασσα, θάνατος & άδης, είναι δυσνόητον έστω έως τινός βαθμού. Ο άδης είναι οι αρχαίοι νεκροί ή όσοι κατέληξαν εκεί. Η θάλασσα είναι μία περιοχή της γης, ο θάνατος είναι ο πρώτος θάνατος & δη όσοι είναι ζωντανοί νεκροί όπως οι δαίμονες και ο σατανάς, ήτοι κολασμένοι. Δεν αναφέρεται γη, ή εννοείται με τις έννοιες άδης & θάνατος και εάν ισχύει πιθανότερον με την έννοια άδης. Ή εννοεί ότι πρώτοι θα αναστηθούν οι νεκροί της στεριάς & ύστερα οι νεκροί σε θάλασσα, άδη & θάνατον ήτοι ζωντανοί νεκροί περιλαμβανομένων των δαιμονικών πνευματικών πλασμάτων. Ή ο άδης ή ο θάνατος εννοεί τους νεκρούς σε όλα τα σύμπαντα του Σύμπνατος & θάλασσα εννοεί τους νεκρούς της επί γής ήτοι λαούς, έθνη, φυλές, γλώσσες, όπως εξηγείται αλλού εις την Αποκάλυψη η έννοια θάλασσα….

Αποκ. 20,14 καὶ ὁ θάνατος καὶ ὁ ᾅδης ἐβλήθησαν εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρός· οὗτος ὁ θάνατος ὁ δεύτερός ἐστιν.

Αναφέρει ότι εβλήθησαν εις τιμωρρίαν λίμνης πυρός ο θάνατος & ο άδης, αλλά όχι η θάλασσα, είτε επειδή είναι η έννοια λαοί, έθνη, φυλές και γλώσσες που δεν είναι οντότητες αλλά γενική ονομασία ή επειδή είναι ύλη και ανακυκλώνεται και είναι τα σαρκία. Εάν ισχύει τότε ο θάνατος και ο άδης εμπεριέχουν ψυχές και όχι σαρκία…. Συνάμα μας ευθαρσώς δηλούται ότι δεν θα υπάρχει πια θάνατος ούτε άδης & ότι αυτοί οι δύο θ’ αποθάνουν, δηλαδή δεν θα υφίσταται θάνατος, αλλά είτε ζωή φωτός Χριστού, είτε ζωή σκοτίας. Εξού & η ρήση: Εγώ ειμί το φως του κόσμου, ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήσει εν τη σκοτία, αλλ’ έξει το φως ζωής» (Ιωαν. 8,12). Κυρίαρχη λέξη η περιπάτηση που σημαίνει Κίνηση και η Κίνηση είναι ζωής, ώστε ο σεσωσμένος περιπατή εν τω φωτί & ο κολασμένος εν τη σκοτιά! Κανέναν είδος ακινησίας, καταστολής, εξαφάνισης ως μη γινόμενου, ήτοι κανέναν είδος θανάτου [που καλείται πρώτος]….

ποκ. 20,15 καὶ εἴ τις οὐχ εὑρέθη ἐν τῇ βίβλῳ τῆς ζωῆς γεγραμμένος, ἐβλήθη εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρός.

Αληθής ζωή δηλούται όστις δεν καταλήξει εις τον δεύτερον θάνατον & εις τον δεύτερον θάνατον είναι προορισμένος να καταλήξει & ο πρώτος θάνατος. Δηλαδή αρχίζει να ζη σε μία φρικτή κατάσταση & βεβαίως προσωποποιείται ως υπαρκτή οντότητα & ίσως ο πρώτος θάνατος είναι μία επιδημία, υπαρκτή πολυσυχνότητα, δηλαδή η Φυσική της ακινησίας.

Αποκ. 21,1 Καὶ εἶδον οὐρανὸν καινὸν καὶ γῆν καινήν· ὁ γὰρ πρῶτος οὐρανὸς καὶ ἡ πρώτη γῆ ἀπῆλθον, καὶ ἡ θάλασσα οὐκ ἔστιν ἔτι.

Προηγουμένως αναφέρεται ότι εβλήθην ο θάνατος & ο άδης εις τον δεύτερον θάνατον, αλλά ουδεμία μνεία περί θαλάσσης. Ώδε γίνεται μνεία περί θαλάσσης. Και εάν είναι τα έθνη, φυλαί, γλώσσαι & λαοί, δεν υπάρχουν πιά έννοιες γενικές ή εάν είναι οι συχνότητες και κύματα ύλης, δεν υπάρχει πια ύλη!!!! Καταργείται η ύλη!!!!

Αποκ. 21,2 καὶ τὴν πόλιν τὴν ἁγίαν Ἱερουσαλὴμ καινὴν εἶδον καταβαίνουσαν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸ τοῦ Θεοῦ, ἡτοιμασμένην ὡς νύμφην κεκοσμημένην τῷ ἀνδρὶ αὐτῆς.

Βάσει των όσων είπαμε εις το προηγούμενον εδάφιον, καταργείται η ύλη, τιμωρρούνται ζωντανοί αιωνίως οι αξιοκατάκριτοι & επιβραβεύονται οι σεσωσμένοι. Άρα τε, αφού καταργείται η ύλη, οι αξιοκατάκριτοι & σεσωσμένοι, δεν ζουν σε κατάσταση ύλης αλλά σε κατάσταση αϋλίας.

Όπως βλέπετε δεν ισχύει εις την φύση καμμία δημοκρατία, καταργείται οποιαδήποτε δημοκρατία των ανθρώπων & οποιαδήποτε ελεύθερη βούληση των ανθρώπων. Και όλα αυτά ήταν προσωρινά διά να δοκιμαστούν τι αξίζουν, την αξιοκατάκριση ή την σεσωτηρία. Τα σωματίδια δεν έχουν ελεύθερη βούληση, δεν δρουν αυτόβουλα αλλά όπως τάχθησαν μηχανικώς εκ Θεού. Η βαρύτητα/προπέδη πάντοτε έλκει εκτός εάν το υλικό είναι ποιημένο να μην έλκεται όπως π.χ. το ήλιον.

Η κατάργηση του πρώτου θανάτου από τον δεύτερο θάνατο σημαίνει ότι δεν επιτρέπεται η εξαφάνιση και συνάμα εξαφανίζεται η εξαφάνιση, είναι ύψιστη φωτοδεσμομηχανική /κβαντομηχανική έννοια που έχει σχέση με την Αστροφυσική όπως πιστεύεται ότι ισχύει & βεβαίως υπάρχουν και μεγαλύτερα Μυστήρια….

Δηλαδή έναν όν ή πράγμα δεν εξαφανίζεται πια αλλά είναι εξαφανισμένο μέσω του πρώτου θανάτου που το εξαφανίζει. Ισχύει η κόλλαση της αφάνειας της εμφάνισης στην εξαφάνισης. Νοώντας επαρκώς αυτήν την έννοια δεν έχεις παρά να αισθανθείς έως αρκετής αηδίας την φρίκη της έννοιας κόλλαση….  Και δεν πρόκειται περί μοναξιάς, αλλά περί βασανισμού μέσα σε φυλακή μοναξιάς, καθότι ο κολλασμένος δεν επικοινωνεί & δεν θυμάται πια Θεόν, φως και αισιοδοξία, ούτε καν μάλλον τι έχει πράξει πριν ώστε να καταλήξει σε αυτήν την ψυχαθλιότητα!  Εάν εισέλθεις σε έναν κατασκότεινον δωμάτιον για αρκετά λεπτά λησμονείς το φως, εάν το κάνεις σε έναν δωμάτιο ή σπήλαιον για έναν έτος ή περισσότερον, το μυαλόν δεν έχει ιδέα πια τι είναι φως. Εις την κόλλαση όσον περισσότερον παραμένει κάποιος τόσον περισσότερον απομακρύνεται από το φως και την ίδεα & εικόνα τι είναι φως, σβύνεται από την μνήμη του & την όραση του… Ώστε να θεωρείται πραγματικότητα μόνον ο βασανισμός του και δεν έχει ελπίδα, όπως δεν είχε όταν αμάρτανε. Η αμαρτία είναι προϊόν έλλειψης ελπίδας [ελ+πίδαξ = φωτεινός πίδαξ]. Όστις ελπίζεις εις το φως δεν αμαρτάνει και η έννοια ελπίδα δεν μπορεί να συνδυάζεται περί προσδοκίας περί σκότους ή κακού….

Η κόλλαση είναι τεχνητή μηχανική προγραμματισμένη ανοημοσύνη μόνον της πλευράς του σκότους. Ποίος θυμήθηκε έναν χρώμα που δεν είδε ή που λησμόνησε ή που του αποπρογραμματίστηκε από την μνήμη ή την δυνατότητα βλέψης του μέσω της οιασδήποτε μηχανικής της όρασης, ποίος βλέπει έναν χρώμα που δεν βλέπουν τα οφθαλμά του;…..

Παναγιώτης Δίας