Τι αντιμετωπίζουν οι χριστιανοί σε ένα νεο-μαρξιστικό κόσμο

Ο επιτιθέμενος, άγνωστος σε αυτόν, φέρεται ότι πρόσεξε το σταυρό που φορούσε και έπειτα του είπε: “Πώς είναι ο Trump;”

«Δεν ξέρω», απάντησε ο ευγενικός αλλά παραδοσιακός μοναχός, που δεν έχει καμία σχέση με την πολιτική.

Τότε δέχθηκε μια δυνατή γροθιά στο πρόσωπο.

The King Co Sheriff’s Office just gave me these images of the man suspected of assaulting a Priest at a Burien gas station.  @KIRO7Seattle pic.twitter.com/TdFh3Tmd0l

— AMY CLANCY (@ClancyKIRO7) 17 Απριλίου 2019

Το Middlebury Collegeακύρωσε πρόσφατα μια ομιλία του πρώην ακτιβιστή της Πολωνικής Αλληλεγγύης και φιλόσοφου Ryszard Legutko, διότι σύμφωνα με πληροφορίες δεν μπορούσε να εγγυηθεί την ασφάλειά του. Κατά ειρωνικό τρόπο, ο Legutkoμελετά πώς οι φιλελεύθερες δημοκρατίες γίνονται “μαλακά ολοκληρωτικά” καθεστώτα. Το «έγκλημά του» είναι ότι πρεσβεύει συντηρητικές καθολικές απόψεις για το γάμο και το σεξ. Αυτό, όπως μπορούμε να μαντέψουμε, οδήγησε σε ένα κυνήγι εναντίον του στο Facebookπριν από την προγραμματισμένη εμφάνισή του και μια δήλωση διαμαρτυρίας από φοιτητές που τον ονόμαζαν «ομοφοβικό», «μισογύνη», «ρατσιστή», «σεξιστή» και σχεδόν κάθε είδους «ιδεολογικό αμαρτωλό του σήμερα», σύμφωνα με δήλωση του Legutko.

Εν τω μεταξύ, ο συντάκτης της Washington Post, Richard Cohen πρότεινε να παραιτηθεί ο αντιπρόεδρος Mike Penceεπειδή η σύζυγός του διδάσκει σε μια συντηρητική χριστιανική σχολή που αντιτίθεται στη κοσμική σεξουαλική ανθρωπολογία και αυτό είναι απαράδεκτο για τα σημερινά κοινωνικά ήθη. Τα τελευταία χρόνια, αλυσίδες χριστιανικών εστιατορίων, αρτοποιοί και στελέχη υψηλής τεχνολογίας έχουν πέσει θύματα εκστρατειών μποϊκοτάζ, απειλών και διωγμών που σκοπό έχει να τους γονατίσουν οικονομικά, ένα είδος επαγγελματικής εκτέλεσης σε μια καπιταλιστική κοινωνία.

Σε στενότερο κύκλο, ως Ρώσος Ορθόδοξος Χριστιανός όπως ο προαναφερθείς ηγούμενος, έχω βιώσει ένα είδος απόπειρας κοινωνικής διαγραφής στο κολέγιο της μικρής μας πόλης. Για παράδειγμα, είχα την διεύθυνση ενός μικρού εστιατορίου όταν ένας προοδευτικός συνάδελφος μου από το κολέγιο άρχισε να φωνάζει ότι το ίδρυμα θα έπρεπε να με διώξει γιατί ερχόμουν να «σκοτώσω όλους τους ομοφυλόφιλους και αιρετικούς». Αυτή ήταν μια αναφορά στη θρησκευτική μου ταυτότητα και όχι μια αντανάκλαση του σεβασμού που έχω προς τους συναδέλφους μου που αναγνωρίζονται ως LGBTQIAάτομα.

Ο μεγαλύτερος κοινωνικός και επαγγελματικός εξοστρακισμός που η οικογένειά μου και εγώ είχαμε βιώσει σε μια μικρή πανεπιστημιακή κοινότητα ενισχύθηκε από τα αντιρωσικά αισθήματα στην αντί-Τραμπ «αντίσταση» που σχετίζεται με το μίσος κατά του παραδοσιακού Χριστιανισμού. Κατά ειρωνικό τρόπο, αυτό συμβαίνει σε μια περιοχή που κάποτε υπήρχε δραστηριότητα από την Ku Klux Klan, η οποία στόχευε ορθόδοξους χριστιανούς μεταξύ άλλων μειονοτήτων.

Μια τέτοια άρνηση της ανθρώπινης ύπαρξης έχει βαθιές ρίζες. Στην κλασσική επαναστατική φιλοσοφία του Karl Marx και του Friedrich Engels, η θρησκεία είναι μια ιδεολογία με την οποία «η άρχουσα τάξη προσπάθησε να διατηρήσει και να νομιμοποιήσει το status quo και έτσι προσπάθησε να κρατήσει άλλες τάξεις σε υποταγή σε αυτήν», σημειώνει ο πνευματικός ιστορικός James Thrower. Αλλά ο λενινισμός, όπως σημειώνει, έκανε “τον ενεργό αγώνα ενάντια στη θρησκευτική ιδεολογία” κρίσιμο για “έναν επιτυχημένο αγώνα ενάντια στην πολιτική και οικονομική καταπίεση”.

Από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο «πολιτιστικός μαρξισμός» στη Δύση επιδιώκει να αναστρέψει την μαρξιστική επανάσταση μέσω της πολιτισμικής αλλαγής, ακολουθώντας την καθοδήγηση του Ιταλού θεωρητικού Antonio Gramsci, ο οποίος ισχυριζόταν στα σημειωματάρια της φυλακής ότι η «προλεταριακή ηγεμονία» χρειάζεται να μιμείται τη θρησκεία επαναλαμβάνοντας αδιάλειπτα πολιτιστικά μηνύματα και δημιουργώντας τη δική της πνευματική ελίτ σε θεσμούς που έχουν επιρροή. Αυτός ο «πόλεμος της θέσης» για τη δημιουργία των συνθηκών για την επανάσταση είναι περισσότερο γνωστός από τους διανοούμενους μετά τη δεκαετία του 1960 ως η «μακρά πορεία μέσα από τα θεσμικά όργανα», ανάλογη με τη μακρά πορεία του Μάο.

Στο Umpquaa Community College στο Όρεγκον το 2015, 10 άνθρωποι σκοτώθηκαν σε μια σφαγή στην οποία ο δράστης ρωτούσε τους ανθρώπους εάν ήταν χριστιανοί και τους πυροβολούσε εάν ήταν.

Η βίαιη δίωξη των Χριστιανών στις ΗΠΑ το 2019 παραμένει φυσικά μικρή σε σύγκριση με τον κόσμο γενικότερα, όπου οι έρευνες δείχνουν ότι ο Χριστιανισμός είναι η θρησκεία που είναι νο 1 στο στόχαστρο από όλες τις παγκόσμιες θρησκείες. Η θανατηφόρα επίθεση της Κυριακής του Πάσχα του 2019 στις εκκλησίες στη Σρι Λάνκα είναι μόνο το τελευταίο από τέτοια περιστατικά, συμπεριλαμβανομένων των αποκεφαλισμών στη Λιβύη, των δολοφονιών Χριστιανών στην Κένυα και στη Νιγηρία, από ισλαμιστές. Κάτω από τον σοβιετικό κομμουνισμό, εκατομμύρια πιστοί σκοτώθηκαν και ο κινεζικός κομμουνισμός εξακολουθεί να διώκει τις θρησκευτικές μειονότητες, συμπεριλαμβανομένων των χριστιανών.

Παρά το εχθρικό παγκόσμιο περιβάλλον, η θρησκεία σήμερα υποβαθμίζεται στα πολιτικά της Αμερικανικής ποικιλομορφίας, και το ενδιαφέρον στρέφεται μόνο στις φυλετικές και σεξουαλικές ανησυχίες ως προς τις οποίες ο Χριστιανισμός χαρακτηρίζεται ως «καταπιεστής». Στο παρελθόν, η θρησκεία διατηρήθηκε ως παράγοντας ποικιλομορφίας, μόνο για να προστατεύσει τους Εβραιο-Αμερικανούς από τον αντισημιτισμό και τους μουσουλμάνους από την ισλαμοφοβία. Ποτέ για να προστατεύσει τους χριστιανούς από συκοφαντίες ή διακρίσεις.

Οι «προοδευτικοί» λένε ότι ο χριστιανισμός έχει προκαλέσει αυτοκτονίες στους νεαρούς LGBTQIA, χωρίς αποδεικτικά στοιχεία ή επαρκείς ελέγχους για άλλους κοινωνικούς και συναισθηματικούς παράγοντες και πολιτισμικές αποχρώσεις. Όλες αυτές οι περιπτώσεις είναι τραγικές. Οποιαδήποτε δίωξη κατά ανθρώπων είναι μη-χριστιανική και απεχθής. Αλλά η απλοϊκή ανάθεση ευθύνης σε ένα συγκεκριμένο σύστημα πεποιθήσεων ή πολιτισμού απλώς αντιστρέφει το μίσος.

Αυτό επεκτείνεται στην επιθυμία να εξαλειφθούν οι άνθρωποι της πίστης γιατί είναι «αντιεπιστημονικά» εμπόδια στην κοινωνική πρόοδο.

Αλλά η ιστορία των κομμουνιστικών διώξεων κατά των παραδοσιακών χριστιανών αποτελεί πηγή έμπνευσης σε όσους αντιμετωπίζουν έναν «μαλακό ολοκληρωτισμό», αναλογιζόμενοι πως υπέφερε η πίστη υπό τη «σκληρή» του μορφή. Το βιβλίο “Everyday Saints” («Καθημερινοί Άγιοι» / «Σχεδόν (;) Άγιοι», ο τίτλος που δόθηκε στην ελληνική έκδοση του βιβλίου) του Ρώσου μητροπολίτη Τίχωνα (Σεβνούκοφ) περιγράφει πώς μια ρωσική μονή είχε κακή φήμη.

Συγκέντρωσαν τους κατοίκους τους στην πλατεία της αγοράς και έπειτα άρχισαν να σέρνουν τους μοναχούς της μονής στους δρόμους.

Ο κομισάριος φώναξε δυνατά στους ανθρώπους, καθώς τους έδειχνε εκείνους τους άντρες με τα μαύρα:

“Πολίτες! Κάτοικοι της πόλης! Γνωρίζετε αυτούς τους μεθύστακες, τους κοιλιόδουλους και τους τεμπέληδες καλύτερα από μένα! Τώρα η εξουσία τους έχει τελειώσει. Αλλά για να καταλάβετε καλύτερα πώς αυτοί οι τύραννοι έχουν ξεγελάσει τους εργάτες και τους αγρότες για αιώνες, θα ρίξουμε το σταυρό τους και τις άγιες γραφές τους στο χώμα μπροστά τους. Τώρα, μπροστά στα μάτια σας, θα δείτε πως κάθε ένας από αυτούς θα πατήσει πάνω σε αυτά τα εργαλεία της εξαπάτησης και της υποδούλωσης του λαού! Και τότε θα τους αφήσουμε να φύγουν και αφήστε τους τέσσερις ανέμους να τους διασκορπίσουν!”

Το πλήθος φώναξε. Και καθώς ο λαός επευφημούσε, βγήκε μπροστά ο ηγούμενος του μοναστηριού, ένας άτακτος άνδρας με χοντρό πρόσωπο και μύτη κόκκινη από το πιοτό. Και γυρνώντας στους άλλους μοναχούς τους είπε: “Λοιπόν, αδερφοί μου, έχουμε ζήσει σαν γουρούνια, αλλά ας πεθάνουμε τουλάχιστον σαν χριστιανοί!”

KO / πηγή