Ενώ η κυβέρνηση συνεχίζει να κλιμακώνει την  εκστρατεία βομβαρδισμών της κατά της Υεμένης – ορισμένοι αναφέρουν περισσότερα από 60 χτυπήματα μόνο σήμερα και ο Πρόεδρος Τραμπ υπόσχεται ότι θα συνεχίσουν «για πολύ καιρό» – αυξάνονται οι εικασίες ότι η συσσώρευση του Ντιέγκο Γκαρσία είναι η αρχή της μακράς διαδικασίας τοποθέτησης των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων για επίθεση στο Ιράν.

Ο Πρόεδρος Τράμπ προειδοποίησε σήμερα, ότι  «η μεγάλη του προτίμηση είναι να τα καταφέρουμε με το Ιράν… αν δεν τα καταφέρουμε, θα συμβούν άσχημα πράγματα με το Ιράν».

Είναι, λοιπόν, ο πρόεδρος των ΗΠΑ που έχει εκλεγεί με την υπόσχεση να τερματίσει τους πολέμους αντί να τους ξεκινήσει έτοιμος να ξεκινήσει έναν πόλεμο ενάντια στο σύγχρονο, τεχνολογικά προηγμένο έθνος των 90 εκατομμυρίων με εξαιρετικά περίπλοκο έδαφος, προηγμένες στρατιωτικές δυνατότητες και μια πρόσφατα υπογραφείσα συνθήκη στρατηγικής εταιρικής σχέσης με τη Ρωσία;

Κανείς δεν ξέρει.

Το Κογκρέσο φαίνεται να μην ενδιαφέρεται για τη συνταγματική του υποχρέωση να δώσει το κόκκινο ή το πράσινο φως για τον πόλεμο.

Πιστεύει κανείς ότι θα βγουν από τον λήθαργο καθώς ο Χέγκσεθ, ο Βαλς, ο Ρούμπιο και η υπόλοιποι οδηγούν τις ΗΠΑ σε επίθεση κατά του Ιράν;

Μπλοφάρει με το Ιράν ο Τράμπ ή σχεδιάζει όντως να του επιτεθεί;
Είναι λοιπόν αυτή μια μεγάλη μπλόφα για να επιστρέψει η Τεχεράνη για να διαπραγματευτεί τη συμφωνία που ο ίδιος ο Τραμπ ακύρωσε όταν ανέλαβε τα καθήκοντά του την πρώτη φορά;

Και αν ναι, γιατί το Ιράν θα εμπιστευόταν την Ουάσιγκτον αυτή τη φορά;

Ή μήπως ο Τραμπ θα εισακούσει το κάλεσμα του Νετανιάχου του Ισραήλ και θα επιτεθεί κατά του Ιράν;

Ήδη οι κορυφαίες επιλογές του Τραμπ, συμπεριλαμβανομένου του πρεσβευτή του στο Τελ Αβίβ, Μάικ Χάκαμπι,ζητούν δράση κατά του «κεφαλιού του φιδιού» όπως συνηθίζει να περιγράφει ο Μπίμπι το Ιράν.

Τα κομμάτια μπαίνουν στη θέση τους και ολόκληρο το υπουργικό συμβούλιο του Τραμπ είναι γεμάτο με άτομα για τα οποία ο πόλεμος με το Ιράν είναι το μοναδικό πιο σημαντικό θέμα στην ατζέντα της εξωτερικής πολιτικής.

Τραγικές οι συνέπειες για την οικονομία των ΗΠΑ θα έχει ο πόλεμος με το Ιράν
Όπως επισημαίνει ο αναλυτής William Schryver, το Ιράν δεν είναι σίγουρα η Υεμένη, το Αφγανιστάν, το Ιράκ του Σαντάμ, η Λιβύη του Καντάφι ή ο Παναμάς του Νοριέγκα.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες επί Προεδρίας Μπάιντεν έχουν ρίξει ότι είχαν στη διάθεσή τους σε μια προσπάθεια να εξασφαλίσουν μια στρατηγική ήττα για τη Ρωσία και έχασαν.

Ωστόσο ο πόλεμος με το Ιράν θα μπορούσε κάλλιστα να είναι το τέλος της ίδιας της αμερικανικής οικονομίας.

Όλα για μια εξωφρενική θεωρία ντόμινο που παρουσιάζεται από “θρησκευτικούς εξτρεμιστές” των ΗΠΑ, που ισχυρίζονται ότι η Τεχεράνη επιδιώκει να «καταλάβει» τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Η εμπλοκή Ισραήλ- Ελλάδας-Τουρκίας-Κύπρου
Άποψή μας είναι πως σε ενδεχόμενη στρατιωτική επίθεση των ΗΠΑ κατά του Ιράν, ο Τράμπ τουλάχιστον σε πρώτο χρόνο, δεν θα επιχειρήσει να εμπλέξει τις Αραβικές χώρες του Κόλπου άμεσα, κάνοντας χρήση των Αμερικανικών βάσεων σε αυτές, σε μια προσπάθεια να αποφευχθούν τα Ιρανικά αντίποινα σε αυτές.

Εντούτοις πιστεύουμε πως είναι πάρα πολύ πιθανό να εμπλακούν μυστικά στην επίθεση, εκτός από Ισραήλ και άλλες χώρες, όπως Μ.Βρετανία από τις βάσεις της στην Κύπρο, αλλά και η Ελλάδα μέσω της Σούδας κυρίως, καθώς και η Τουρκία μέσω της αεροπορικής βάσης του Ιντσιρλίκ και του ραντάρ του Κιούρετσικ.

Από τις προαναφερθείσες χώρες, η μόνη που μοιράζεται σύνορα με το Ιράν είναι η Τουρκία, η οποία εκτιμούμε πως θα ζητήσει γενναία ανταλλάγματα προκειμένου να επιτρέψει στις ΗΠΑ να κάνουν χρήση του εναερίου χώρου της για προσβολές κατά του Ιράν.

Κλείνοντας επισημαίνουμε πως δεν είναι προς το συμφέρον Ελλάδας και Κύπρου να διεξαχθεί στρατιωτική επίθεση των ΗΠΑ κατά του Ιράν, ή αν αυτή πραγματοποιηθεί, μας συμφέρει η Τουρκία να αρνηθεί να συμμετάσχει.

pentapostagma.gr