Η Ναόμι Γουλφ είναι Αμερικανίδα φεμινίστρια συγγραφέας και δημοσιογράφος. Μετά το πρώτο της βιβλίο, Ο Μύθος της Ομορφιάς, έγινε η κορυφαία εκπρόσωπος αυτού που έχει περιγραφεί ως το τρίτο κύμα του φεμινιστικού κινήματος.
Βικιπαίδεια
14 Ιουλίου 2022
Από τότε που η πανδημία COVID-19, της πυρετώδους κινδυνολογίας και του προγραμματισμένου πανδαιμόνιου, ξεκίνησε στα σοβαρά τον Μάρτιο του 2020, η ανατρεπτική ιδιοφυΐα της Ναόμι Γουλφ (Naomi Wolf) αποκαλύπτει τα ψέματα που έρχονται από ψηλά και στοχεύουν στην καταστροφή του Δυτικού Πολιτισμού, ιδίως των ΗΠΑ. Απλά δεν υπάρχει άλλος τρόπος να το περιγράψεις. Οι αποδείξεις είναι εδώ και είναι ξεκάθαρες.
Στα ιστολόγια, τα δοκίμια, τα βίντεο και τις συνεντεύξεις της, η Γουλφ μάς έχει προσφέρει ανεκτίμητες διοράσεις, πολλές από τις οποίες βασίζονται στην πολυετή εμπειρία της στον κόσμο της πολιτικής, της τεχνολογίας και των ΜΜΕ. Στο τελευταίο της αριστούργημα, Τα Σώματα των Άλλων: οι Νέοι Εξουσιαστές, το COVID-19 και ο Πόλεμος Ενάντια στον Άνθρωπο, η Γουλφ όχι μόνο εκθέτει τα μυριάδες τεχνάσματα και επίπεδα της διαβολικής απάτης που δρα στα υψηλότερα επίπεδα της κυβέρνησης, των μεγάλων εταιρειών διαδικτυακής τεχνολογίας, των παραδοσιακών μέσων ενημέρωσης και των φαρμακευτικών κολοσσών, αλλά επίσης μας εισάγει στη δική της ζωή, ώστε να δούμε πώς όλα αυτά έχουν επηρεάσει την ίδια, ακόμα και την πολιτική της – το οποίο, για εκείνη, δεν είναι μικρό πράγμα.
Γνωστή και αφοσιωμένη Δημοκρατική με φιλελεύθερες απόψεις σε όλα τα θέματα που αφορούν τη θέση της κυβέρνησης στη ζωή μας –μεταξύ των πιο αξιοσημείωτων επιτευγμάτων της είναι ότι υπήρξε πολιτική σύμβουλος στις προεδρικές εκστρατείες του Μπιλ Κλίντον και του Αλ Γκορ– βρέθηκε ξαφνικά αμήχανη, αν όχι κατάπληκτη, όταν οι αριστεροί πολιτικοί, διανοητές, στελέχη των ΜΜΕ και συγγραφείς με τους οποίους είχε ιδεολογικά ταχθεί επί χρόνια, ξαφνικά έκαναν μεταβολή και στράφηκαν εναντίον της. Της επιτέθηκαν στα κοινωνικά μέσα, την αγνόησαν και της απαγόρευσαν την πρόσβαση στις πλατφόρμες δικτύωσης, ενώ παράλληλα εισήγαγαν ένα επίπεδο αυταρχισμού, δεσποτισμού και ατιμωρησίας που είχαν να δουν οι ΗΠΑ από την εποχή της αλλοπρόσαλλης ηγεμονίας του Τζορτζ Μπους και του Ντικ Τσένι. Είχε γράψει γι’ αυτήν το 2007 στο βιβλίο της Το Τέλος της Αμερικής. Στο βιβλίο εκείνο κατέγραψε την ποταπή διάλυση των καλύτερων και υψηλότερων αμερικανικών ιδεωδών σε δέκα βήματα, την περίοδο μετά την 11η Σεπτεμβρίου.
Στο Τα Σώματα των Άλλων, φαίνεται σχεδόν σαν να συνεχίζει από εκεί που είχε σταματήσει στο Τέλος της Αμερικής. Πρόσφατα δήλωσε σε διάφορα μέσα ενημέρωσης ότι οι ΗΠΑ βρίσκονται στο δέκατο βήμα, στο οποίο η κυβέρνηση ανατρέπει το κράτος δικαίου με προεδρικά διατάγματα έκτακτης ανάγκης, παρακάμπτοντας το Κογκρέσο και ανοίγοντας την πόρτα στον στρατιωτικό νόμο. “Σε αυτό το στάδιο”, γράφει η Γουλφ σε εκείνο το βιβλίο, “το ένα σοκ διαδέχεται το άλλο τόσο γρήγορα ώστε οι θεσμοί της κοινωνίας των πολιτών αρχίζουν να παραπαίουν”.
Τώρα, ωστόσο, τα πράγματα έχουν αλλάξει δραματικά όσον αφορά το ποιος είναι που εφαρμόζει αυτά τα δέκα βήματα. Αντί της διάλυσης αυτών των αγαπημένων αμερικανικών ιδεωδών από τη Δεξιά –από τον Μπους και τον Τσένι και άλλους ομοϊδεάτες τους–, όπως είχε περιγράψει η Γουλφ στο Τέλος της Αμερικής, είναι τώρα, με σπάνιες εξαιρέσεις, η Αριστερά με επικεφαλής τον Τζο Μπάιντεν και την Καμάλα Χάρις και τα τσιράκια τους, αυτοί που, ξεκινώντας από τις αρχές του 2020, ξαφνικά σύρρευσαν πάνω μας σαν σύννεφο ακρίδων σκοτεινιάζοντας τον ουρανό απ’ άκρη σε άκρη. Οι εθνικοί ηγέτες σε μεγάλο μέρος της υδρογείου ακολούθησαν αντίστοιχα, εξαπολύοντας παρόμοια σμήνη.
Στην πραγματικότητα, από τον Μάρτιο του 2020, η ζωή στη Γη γίνεται ολοένα πιο ειδεχθής, με την παραπλανητική ρητορική της Αριστεράς, με τη λογοκρισία, τη φίμωση και τον παραγκωνισμό όσων προσπαθούν να αποκαλύψουν κρίσιμες αλήθειες για το αφήγημα του COVID-19, και με τα κατάφωρα ψέματά τους να μας πλήττουν καθημερινά και να μας προκαλούν σωματικά και ψυχολογικά τραύματα. Κι όλα αυτά στο όνομα της προστασίας της υγείας και της ευημερίας μας και της διατήρησης της ασφάλειάς μας. Τίποτα δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια.
Από τις πρώτες σελίδες τού Τα Σώματα των Άλλων, η Γουλφ καταγράφει με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες και ευγλωττία αυτό που βλέπει να συμβαίνει στην αγαπημένη της Αμερική μπροστά στα ίδια της τα μάτια, από το αρχικό lockdown τον Μάρτιο του 2020 μέχρι τη σταδιακή κατάρρευση των εκπαιδευτικών μας ιδρυμάτων με τη συνεπακόλουθη διανοητική και κοινωνική επιδείνωση εκατομμυρίων μαθητών κάθε ηλικίας, μέχρι το τελικό κλείσιμο αναρίθμητων μικρών επιχειρήσεων –της γερής, ανθεκτικής ραχοκοκαλιάς της αμερικανικής ζωής που στηρίζει οικονομικά εκατομμύρια άτομα και οικογένειες–, επιχειρήσεων πολλές από τις οποίες δεν ξανάνοιξαν ποτέ λόγω χρεοκοπίας, έχοντας αναγκαστεί να κλείσουν για υπερβολικά μεγάλο διάστημα. Παράλληλα, τα μεγάλα πολυκαταστήματα (στα οποία επιτράπηκε να παραμείνουν ανοιχτά καθ’ όλη τη διάρκεια του lockdown ως “βασικές υπηρεσίες”), η Amazon και οι φαρμακευτικές εταιρείες, συσσώρευαν κέρδη όσο ποτέ άλλοτε.
Το ίδιο συνέβη και σε άλλες χώρες. Κι ήταν όλο σχεδιασμένο και σκόπιμο, γράφει η Γουλφ, για να εισαγάγει τα έθνη όλου του κόσμου σε αυτό που το Διεθνές Οικονομικό Φόρουμ αποκαλεί “Μεγάλη Επανεκκίνηση”, μια παγκόσμια κυβέρνηση που θα διοικείται από μια μη εκλεγμένη, τυραννική ελίτ που πιστεύει ότι ξέρει τι είναι καλύτερο για τον καθένα μας και για όλη την ανθρωπότητα.
“Ο πραγματικός στόχος δεν είχε καμία σχέση με τη δημόσια υγεία”, γράφει.
“Ο πραγματικός στόχος είναι να διαλύσει και να καταστρέψει τον δυτικό και ανθρώπινο πολιτισμό και να τον αντικαταστήσει με έναν τεχνοφασιστικό πολιτισμό – έναν πολιτισμό στον οποίο έχουμε ξεχάσει τι μπορούν να κάνουν τα ελεύθερα ανθρώπινα όντα.”
Σχετικά με όλα αυτά, η Γουλφ γράφει: “Έτσι, το 2020-22 τέθηκε σε εφαρμογή ένα σχέδιο για τη συντριβή των δυτικών λαών, τη συντριβή των δυτικών οικονομιών και την κλοπή των περιουσιακών στοιχείων της εργατικής και μεσαίας τάξης. Σε αυτό προστέθηκε η στρατηγική της εφαρμογής μαζικού εμβολιασμού με μια ελλιπώς δοκιμασμένη ουσία, ως πρόσχημα για την επιβολή ενός συστήματος ψηφιακής ταυτότητας που θα μπορούσε να δημιουργήσει μια κοινωνία επιτήρησης όπως στην κομμουνιστική Κίνα και να δημιουργήσει αμύθητο πλούτο για πολύ λίγους από τη συλλογή δεδομένων”.
Σαν να μην ήταν αυτό αρκετά συνταρακτικό ως προς τον αντίκτυπό του στην αμερικανική κουλτούρα, ήταν και προσωπικά σοκαριστικό για την ίδια. Σχετικά με την απώλεια φίλων και συναδέλφων της εδώ στις ΗΠΑ και αλλού, γράφει: “Αυτός ήταν ο λαός μου, η φυλή μου, όλη μου η ζωή, το προοδευτικό κομμάτι του ιδεολογικού κόσμου – και έγινε όλο και πιο άκριτο, όλο και λιγότερο ικανό να συζητήσει ή να αιτιολογήσει….. Ήταν σαν αυτές οι κοινότητες να βρίσκονταν στη μέγγενη μιας συλλογικής παραίσθησης, όπως το κυνήγι μαγισσών του 16ου και 17ου αιώνα. Κατανοήσεις και ολόκληρα ιδεολογικά συστήματα εγκαταλείφθηκαν εν μία νυκτί. Ευφυείς, ενημερωμένοι άνθρωποι ξαφνικά έβλεπαν πράγματα που δεν υπήρχαν και αδυνατούσαν να δουν πράγματα που βρίσκονταν αναμφισβήτητα μπροστά στα μάτια τους”.
Πώς συνέβη αυτό; Η απάντηση της Γουλφ είναι τόσο ανησυχητική όσο και τα γεγονότα που την οδήγησαν σε αυτό το συμπέρασμα. Και, κατά κάποιον τρόπο, βοηθά στο να αποκτήσει νόημα ένας κόσμος στον οποίο λίγα πράγματα έχουν πλέον οποιοδήποτε νόημα.
“Είχα αρχίσει να πιστεύω ότι υπήρχε εδώ κάτι περισσότερο από την ανθρώπινη ματαιοδοξία, ανομία ή ακόμη και συμβατική φαυλότητα”, γράφει. “Εδώ υπήρχε μια μόλυνση της ψυχής, την οποία τόσο πολλοί υπέστησαν το 2020-22. Υπήρχε η άτακτη εγκατάλειψη των πιο αγαπημένων μεταπολεμικών ιδεωδών του κλασικού φιλελευθερισμού / του σύγχρονου πολιτισμού· η ξαφνική εγκατάλειψη των κανόνων της κριτικής σκέψης που είχαν επικρατήσει μετά τον Διαφωτισμό· η αποδυνάμωση της αίσθησης προστατευτικότητας των γονέων για τα σώματα και το μέλλον των ανήλικων παιδιών τους· η αποδοχή ενός κόσμου στον οποίο οι άνθρωποι δεν μπορούν να συναθροίζονται για να τελούν λατρεία. Ήρθαμε αντιμέτωποι με τις άξαφνα εκδηλωμένες δομές και τους προωθητές τους, οι οποίοι έστησαν αυτόν τον δαιμονικό κόσμο σε λιγότερο από δύο χρόνια και τον επέβαλαν σε όλους τους άλλους· με αυτούς τους κυβερνήτες Πολιτειών και επικεφαλής ιατρικών συμβουλίων και σχολικών συμβουλίων και δασκάλους· με αυτούς τους αρχηγούς συνδικάτων και εθνικούς ηγέτες και πολιτειακούς ηγέτες και δημοτικούς λειτουργούς· με όλο το φάσμα μέχρι κάτω, τους άνδρες ή γυναίκες που ακύρωναν την πρόσκληση σε συγγενείς τους για [το κοινό γεύμα] την Ημέρα των Ευχαριστιών λόγω κοινωνικής πίεσης – λόγω ενός ιατρικού χαρακτηρισμού [εμβολιασμένος/ανεμβολίαστος] που δεν αφορά κανέναν και δεν επηρεάζει κανέναν. Αυτό το τεράστιο οικοδόμημα της φαυλότητας ήταν υπερβολικά περίπλοκο και όντως υπερβολικά κομψό ώστε να αποδοθεί μόνο στην ανθρώπινη απαξία και στην ανθρώπινη εφευρετικότητα. Υποδήλωνε μια μεταφυσική διάσταση του Κακού”.
Αυτή η εκπληκτική παραδοχή έρχεται μετά από χρόνια κατά τα οποία η Γουλφ πίστευε ότι η “πνευματική της ζωή” δεν ήταν τόσο σημαντική. “Άρχισα να προσεύχομαι ξανά”, γράφει. Γιατί αυτό; Γιατί τώρα; Σε μια συνάθροιση για την ελευθερία σε θέματα υγείας κοντά στο σπίτι της στα βόρεια της Πολιτείας της Νέας Υόρκης, γράφει στο βιβλίο της: “Επειδή είχα εξετάσει από κάθε πρίσμα αυτό που είχε πέσει πάνω μας, χρησιμοποιώντας την κατάρτισή μου στην κριτική σκέψη, και διαπίστωνα ότι ήταν τόσο περίτεχνο στην κατασκευή του και τόσο απηνές, με μια σχεδόν υπεράνθρωπη, φανταχτερή, μπαρόκ φαντασία φτιαγμένη από την ίδια την ουσία της σκληρότητας, ώστε να μην μπορώ να διανοηθώ ότι είχε επιτευχθεί από απλούς ανθρώπους που εργάζονταν στο αδέξιο ανθρώπινο επίπεδο στον χαζό πολιτικό χώρο”.
Όπως και το βιβλίο του Ρόμπερτ Κένεντι Ο Πραγματικός Άντονι Φότσι, έτσι και το Τα Σώματα των Άλλων είναι μια ενδελεχής και σαρωτική έκθεση, τόσο τρομακτική όσο είναι απαραίτητο. Τρομακτική επειδή μαθαίνουμε πόσο θρασύτατα η κυβέρνησή μας, σε κοινό μέτωπο με τις φαρμακευτικές και τα παραδοσιακά ΜΜΕ, μας εξαπατά επί δεκαετίες. Απαραίτητο επειδή αυτά που μαθαίνουμε εδώ μπορούν να σώσουν ζωές, πρώτα και κύρια. Και να σώσουν ό,τι έχει απομείνει από την ατομική και εθνική μας κυριαρχία.
Η γνώση είναι δύναμη. Σε αυτή τη μάχη –αυτή τη μεγάλη πνευματική μάχη– πρέπει να οπλιστούμε με αυτή την κρίσιμη γνώση, να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας, να περάσουμε στην αντεπίθεση όταν μας δοθεί η ευκαιρία, και να μην παραδοθούμε ποτέ, ώστε να μην παραδώσουμε σε αυτούς που θα έρθουν μετά από εμάς, έναν κόσμο όπου οι άνθρωποι πλέον δεν θα αναγνωρίζουν την ελευθερία, καθότι δεν θα έχουν ποτέ μάθει ότι υπήρξε αυτή, παρά μόνο σε μια περασμένη, ξεχασμένη εποχή.
Η Γουλφ κλείνει το βιβλίο της με τις ακόλουθες γραμμές:
«Κάποια μέρα όλα τα παιδιά και τα εγγόνια μας θα ρωτήσουν τον καθένα μας ευθέως: “Γιατί έμεινες αμέτοχη; Γιατί δεν με βοήθησες;” “Δεν μπορούσα να αναπνεύσω”. Ή, Θεός φυλάξοι, “Τώρα έχω προβλήματα υγείας”.
Ή αλλιώς, θα πουν: “Σε ευχαριστώ πολύ που μίλησες αντί για μένα όταν ήμουν πολύ μικρός για να μιλήσω”.
“Μπαμπά, μαμά, γιαγιά, παππού”, θα ρωτήσουν, “τι κάνατε;”
Επιτρέψτε μου λοιπόν να σας αφήσω με αυτή την ερώτηση:
Τι κάνατε;»
—————–
Σημείωση του μεταφραστή: Ας σημειωθεί – επειδή αυτό συχνά αποτελεί αντικείμενο σύγχυσης – πως οι δηλώσεις της Γουλφ δεν αφορούν την επικινδυνότητα του Covid, μα την καταλληλότητα των μέτρων και των εμβολιασμών και τις πραγματικές προθέσεις ή νοοτροπία των υποστηρικτών τους. Η ίδια η Γουλφ παρακινεί σε συνετή συμπεριφορά σε σχέση με το κόβιντ καθαυτό. Όπως είπε σε εμφάνισή της στη γνωστή πολιτική εκπομπή του Τάκερ Κάρλσον:
«Συγγράφω σχεδόν κάθε μέρα εδώ και μήνες σχετικά με ό,τι βλέπω ως μια φρικτή κρίση στην οποία βρισκόμαστε, την οποία χρειάζεται να αναγνωρίσουμε. Υπό το πρόσχημα μιας –πραγματικής όντως– πανδημίας, στην πραγματικότητα κινούμαστε προς μια κατάσταση πραξικοπήματος, μια κατάσταση αστυνομοκρατούμενου καθεστώτος. […] Πουθενά στο Σύνταγμα δεν λέει ότι τα πάντα μπορούν να ανασταλούν εάν υπάρχει μια κακή αρρώστια. Η κοινωνία μας πέρασε μέσα απ’ τον τύφο, τη χολέρα, την ευλογιά, το AIDS, τη φυματίωση, την πολιομυελίτιδα, την ισπανική γρίπη. Έχουμε βιώσει μια επίθεση στο έδαφός μας. Ποτέ δεν υπήρξαν μήνες και μήνες και μήνες με εκτελεστικές εντολές όταν δεν βρισκόμασταν καν σε πόλεμο. Λοιπόν αυτό είναι εντελώς πρωτοφανές. Δεν έχουν ξαναγίνει ποτέ lockdowns σε ελεύθερες κοινωνίες. Και πραγματικά, μετατρεπόμαστε σε μια εκδοχή ολοκληρωτικού καθεστώτος μπροστά στα μάτια όλων μας. Κι ελπίζω όντως να ξυπνήσουμε γρήγορα, γιατί η ιστορία δείχνει ότι είναι ένα μικρό χρονικό παράθυρο μέσα στο οποίο οι άνθρωποι μπορούν να αντισταθούν, πριν να είναι πλέον υπερβολικά επικίνδυνο να το κάνουν.»
μετάφραση: Κίμων Πετρόχειλος
Πηγή: LewRockwell.com
The Bodies of Others: The New Authoritarians, Covid-19 and the War Against the Human
Σχετική βιντεοσκοπημένη συνέντευξη της Ναόμι Γουλφ στα αγγλικά: Τυραννία και Παραπληροφόρηση στην Πανδημική Κρίση του Covid-19
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek