Τα αυτονόητα και μια τρομακτική θεωρία που αν βγει…

Θα χρειαστεί να πω τα αυτονόητα όπως και πολλοί άλλοι, αλλά πρέπει.

Πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους ότι με αφορμή τις επιδημίες, την κλιματική αλλαγή, την επισιτιστική αλλά και ενεργειακή κρίση, θα ειπωθεί ότι οι κυβερνήσεις ανά τον κόσμο δεν μπορούν η κάθε μία χωριστά να αντιμετωπίσει τις πρωτόγνωρες δύσκολες καταστάσεις. Θα κριθεί αναγκαίο να πορευτούν σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση για την ανθρωπότητα, ενωμένες ως μία, κάτω από μια υπέρτατη αρχή η οποία θα παίρνει όλες τις αποφάσεις και προφανώς κάτω από την επίβλεψη ενός παγκόσμιου ηγέτη. Ο οποίος δεν θα έχει την εικόνα του φοβερού και απλησίαστου διευθυντή όπως για παράδειγμα μπορεί να γίνεται σε μια μεγάλη εταιρεία ας πούμε. Ναι μεν θα είναι ο μεγάλος αρχηγός αλλά με ένα πιο προσιτό προφίλ.

Αυτο δεν πρόκειται να γίνει μέσα σε μια νύχτα. Με την πάροδο των χρόνων ο κόσμος θα αλλάζει προς αυτή την κατεύθυνση. Άλλωτε θα φαίνεται ότι προχωράει γρήγορα και άλλωτε πιο αργά, κάτι που θα εξαρτάται από αστάθμητους παράγοντες, όπως η αντίδραση των λαών αλλά και απρόβλεπτα παγκόσμια γεγονότα όπως πολεμικές συγκρούσεις και φυσικές καταστροφές (αυτό κρατά το, δες στο τέλος του άρθρου).

Στα χρόνια που έρχονται αλλά και τώρα που ζούμε, δεν θα μπορεί ο άνθρωπος να διακρινει τι έχει προκληθεί από εντολή κέντρων εξουσιας και τι με φυσικό τρόπο. Ποια ασθένεια δημιουργήθηκε και ποια ήρθε με φυσικό τρόπο. Το ίδιο θα ισχύει και για τα υπόλοιπα που σου είπα αρχικά. Θα επικρατήσει ένα χάος πληροφορίας και η σωστή επιλογή θα είναι δύσκολο κατόρθωμα. Ήδη το ζούμε.

Πατώντας σε αυτό το χάος λοιπον, επιδιώκουν τον πλήρη έλεγχο της ανθρωποτητας με πολλούς και διάφορους τρόπους. Αυτό γίνεται ήδη και θα συνεχίσει να γίνεται. Πάντα με γνώμονα το ευρύτερο καλό. Το ευρύτερο καλό θα το ακούς πιο συχνα από δω και στο εξής με πιο έντονο και αυταρχικό τρόπο. Σταδιακά δεν θα υπάρχει το εγώ αλλά το εμεις. Πράγμα που μπορεί να ακούγεται σωστό αλλά εξαρτάται από το ποιος δίνει τις εντολές και με τι σκοπο. Έτσι δεν είναι; Η ιστορία έχει πολλά τέτοια παραδείγματα που ανώτεροι σκοποί για το ευρήτερο καλό τελικά αποδείχθηκαν σχέδια παράφρονων ανθρώπων ενω χαρακτηρίστηκαν και εγκλήματα κατά τις ανθρωπότητας ή ολοκαυτώματα.

Όσον αφορά τον έλεγχο, παραδείγματα βλέπετε ήδη στο παρών. Στο μέλλον όμως επιλογές δεν θα υπάρχουν. Εκεί θα κληθείς να αποφασίσεις μεταξύ μιας φαινομενικά εύκολη λύσης (του συστήματος) με αντάλλαγμα την ίδια σου τη ψυχή ή την ελευθερία σου.

Να σου θυμίσω μόνο ότι πολλές φορές στο παρελθόν, η έννοια ελευθερία ταυτίστηκε με το θάνατο. Αλλά και με τη λύτρωση της ψυχής ταυτόχρονα. Παραδείγματα τέτοιων δύσκολων επιλογών όμως θα βρεις αναρίθμητα στην ιστορία. Δεν νομίζω όμως ότι μιλάς με θαυμασμό στα παιδιά σου για τον Εφιάλτη ή τον Νέρωνα. Έτσι δεν είναι;

Θα μου πεις τι συγκρίνεις. Εγώ θέλω απλά να επιβιώσω. Και σε ρωτώ…με τι κόστος; Με οποιοδήποτε κόστος;

Αν μέχρι τώρα δεν βλέπεις το μεγαλύτερο πλάνο, αν δεν έχεις καταλάβει ακριβώς (γιατί το να έχεις απλά μια ιδέα δεν αρκεί) σε τι μονοπάτια θα περπατήσεις, λυπάμαι για την ψυχή σου.

Μα εγώ θα σώσω τον κόσμο; Τον κόσμο αγαπητέ δεν μπορεί να τον σώσει κανείς πλην Ενός. Και αυτό δεν θα γίνει πάρα μόνο πριν το τέλος όλων. Γιατί ο Θεός θα σου δίνει την ευκαιρία να δεις την Αλήθεια μέχρις εσχάτων. Που σημαίνει ότι η ψυχή σου είναι το πολυτιμότερο πράγμα που έχεις.

Το μόνο που μπορείς να κάνεις στα δεινά που έρχονται, είναι απλά να τα καθυστερήσεις. Και η καθυστέρηση αυτών, θα σου δώσει χρόνο για ψυχική και ίσως υλική προετοιμασία. Για να μπορέσεις να αντέξεις το μετά.

Και επειδή έχεις απορίες. Μην πας μακριά, στο τελείωμα του χρόνου. Αύριο πεθαίνεις. Και μην σταυροκοπιέσαι. Δεν είσαι αθάνατος (τουλάχιστον όχι σε αυτόν τον κόσμο). Είσαι έτοιμος; Τα χεις καλά με τον εαυτό σου; Αν σταθείς μπροστά στο Χριστό, θα σκύψεις το κεφάλι από ντροπή ή θα πέσεις στην αγκαλιά του για να αισθανθείς για πρώτη φορά λυτρωμένος;

Αυτό θα έπρεπε να εργάζεσαι καθημερινά. Μην κοιτάς μακριά. Το καντήλι σου μπορεί να μην κρατάει τόσο δρόμο αναμμένο. Το τέλος για τον κάθε ένα από εμάς, είναι η ώρα που φεύγει. Και αυτή η ώρα μπορεί να είναι γρηγορότερα από οτιδήποτε άλλο περιμένεις. Αν λοιπόν ήδη εργάζεσαι για τη σωτηρία της ψυχής σου, δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα.

Και ο φόβος είναι αυτό στο οποίο ποντάρει το σύστημα για να σε υποτάξει. Ο φόβος και η απειλή για το άγνωστο που για σένα πρακτικά, ωμά και ρεαλιστικά, μεταφράζεται στο ξεβώλεμα και το να βγεις μέσα από αυτό που λέγεται comfort zone στα αγγλικά. Από την ζώνη ασφαλείας σου δηλαδή, από τη σπηλιά σου.

Ίσως τελικά όμως αυτό που θεωρείς ασφάλεια, να μην είναι και τόσο αθώο. Η πολύ ασφάλεια λειτουργεί και σαν ναρκωτικό και σε κάνει μαλθακό. Όπως το πολύ νταντεμα στα παιδιά τα κάνει κακομαθημένα.

Δες το και αλλιώς όμως. Στο σπίτι σου αισθάνεσαι ασφαλής, σωστά. Σωστά. Το σπίτι έχει πόρτα σωστά; Σωστά. Με το που βγεις από αυτό… τώρα τι είσαι; Πώς αισθάνεσαι έξω, στον κόσμο που αλλάζει καθημερινά μπροστά στα μάτια σου. Πώς αισθάνεσαι εκεί έξω όταν το μόνο που σκέφτεσαι είναι το πότε θα περάσει η ώρα να γυρίσεις πίσω στην ασφάλεια σου; Τελικά είσαι ασφαλής εκεί μέσα ή απλά φοβισμένος και κρύβεσαι;

Τέσσερις τοίχοι από τούβλα δεν σου προσφέρουν τίποτα. Ασφάλεια και παρηγοριά και δύναμη θα βρεις μόνο στο Χριστό. Τέλος, τα 12,000 χρόνια έχουν περάσει. Ο ήλιος θα κάνει την αρχή και μετά τα τεράστια κύματα θα ξεπλύνουν τη γη από τη βρωμιά.

Σχετικά με John Tasoulas

Δείτε όλα τα άρθρα του/της John Tasoulas →