Τα αντισώματα για τον COVID-19 εξασθενούν εξαιρετικά γρήγορα από τρεις έως έξι μήνες μετά τον εμβολιασμό, συχνά οδηγώντας σε πρωτοφανείς λοιμώξεις.
Έρευνα με επικεφαλής τους επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο Emory στην Ατλάντα των ΗΠΑ διαπίστωσε ότι ενώ τα εμβόλια κατά του τετάνου και της γρίπης ωθούν το σώμα να παράγει μακρόβια κύτταρα πλάσματος που παράγουν αντισώματα, τα εμβόλια για τον COVID-19 δεν το κάνουν.
Η μελέτη εξηγεί γιατί η προστασία αντισωμάτων που κινητοποιούν στον οργανισμό τα εμβόλια mRNA του COVID-19 εξανεμίζεται τόσο γρήγορα.
Τα εμβόλια mRNA αναγκάζουν το σώμα να παράγει βραχύβια πλασματοκύτταρα που μπορούν να παράγουν αντισώματα μόνο για ένα χρονικό διάστημα πριν πεθάνουν.
Εμβόλια όπως ο τέτανος δίνουν μακροχρόνια ανοσία, με τα αντισώματα να παραμένουν στον οργανισμό για έως και 10 χρόνια.
Τα αντισώματα για τον COVID-19 εξασθενούν εξαιρετικά γρήγορα από τρεις έως έξι μήνες μετά τον εμβολιασμό, συχνά οδηγώντας σε πρωτοφανείς λοιμώξεις.
Η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, Δρ Frances Eun-Hyung Lee, καθηγήτρια ιατρικής και διευθύντρια του προγράμματος Άσθματος, Αλλεργίας και Ανοσολογίας του Πανεπιστημίου Emory, δήλωσε στους The Epoch Times ότι δεν είναι ακόμη σαφές γιατί τα εμβόλια για τον COVID-19 δεν προσφέρουν ανθεκτική ανοσία στα αντισώματα, αν και υπάρχουν πολλές πιθανότητες.
Οι αιτίες όπως τις απαρριθμεί η αναλύτρια εντοπίζονται στους εξής παράγοντες:
– ένας λόγος θα μπορούσε να είναι ότι το σώμα δεν μπορεί να δημιουργήσει μακροπρόθεσμη ανοσία στον COVID-19.
– Το εμβόλιο mRNA του COVID-19 προκαλεί το σώμα να παράγει πρωτεΐνες ακίδας COVID-19 για να τονώσει την ανοσολογική απόκριση, όμως αυτή η πρωτεΐνη ακίδας δεν είναι αρκετά διεγερτική ώστε να προκαλέσει το σχηματισμό πλασματοκυττάρων δια βίου.
– Ένας άλλος λόγος θα μπορούσε να είναι ότι η βάση του εμβολίου mRNA, την οποία παρέχει το εμβόλιο στο σώμα, δεν προκαλεί ανθεκτική ανοσία/αντοχή των αντισωμάτων.
Επί του παρόντος, εμβόλια mRNA για τον αναπνευστικό συγκυτιακό ιό (RSV) βρίσκονται σε εξέλιξη.
Το εάν αυτά τα εμβόλια προσφέρουν ανθεκτική ανοσία στους ιούς από τους οποίους προορίζονται να προστατεύσουν, μπορεί να εξηγήσει την απόκριση του οργανισμού στα εμβόλια COVID-19.
«Θα πρέπει να περιμένουμε και να δούμε αν ο λόγος… είναι μοναδικός για την πρωτεΐνη ακίδας ή αν είναι κάτι μοναδικό για την πλατφόρμα mRNA», είπε ο Λι στους The Epoch Times.
Δεν είναι η ανοσία δια βίου – Η σύγκριση με το εμβόλιο του ιού RSV
Θεωρήθηκε γενικά ότι όταν οι άνθρωποι μολύνονται ή εμβολιάζονται κατά ιών ή βακτηρίων, η ανοσία που σχηματίζεται θα είναι δια βίου, είπε ο Δρ Stanley Perlman, καθηγητής στο Τμήμα Μικροβιολογίας και Ανοσολογίας στο Πανεπιστήμιο της Αϊόβα, στους The Epoch Times.
Ωστόσο, η τρέχουσα μελέτη και άλλες έρευνες για τον RSV, ο οποίος μολύνει τους ανθρώπους κάθε χρόνο παρά το γεγονός ότι όλοι έχουν αντισώματα κατά του ιού μέχρι την ηλικία των 3 ετών, υποδηλώνουν ότι το αν ένα άτομο έχει ανοσία σε έναν ιό ή βακτήρια μπορεί να διαφέρει ανάλογα με το παθογόνο, είπε η Lee.
Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο Nature Medicine τον Σεπτέμβριο, παρακολούθησε 19 υγιείς εθελοντές που είχαν λάβει εμβόλια κατά της γρίπης, του τετάνου και πολλές δόσεις εμβολίου για τον COVID-19.
Οι ερευνητές εξήγαγαν κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος από τον μυελό των οστών τους και τα παρακολούθησαν για έως και τρία χρόνια.
Διαπίστωσαν ότι αυτοί οι συμμετέχοντες είχαν ανθεκτικά πλασματοκύτταρα – έναν τύπο κυττάρου που παρέχει δια βίου ανοσία – που παράγουν αντισώματα στη γρίπη και τον τέτανο, αλλά καθόλου ή λίγα ανθεκτικά κύτταρα πλάσματος που λειτουργούν ενάντια στις πρωτεΐνες ακίδων COVID-19.
Όταν τα Β-κύτταρά μας (κύτταρα του ανοσοποιητικού μας) συναντούν ένα παθογόνο, διαιρούνται σε κύτταρα πλάσματος και παράγουν αντισώματα.
Τα περισσότερα από αυτά τα κύτταρα θα πεθάνουν, αλλά μερικά θα μεταναστεύσουν σε συγκεκριμένες κόγχες στον μυελό των οστών και θα ωριμάσουν σε πλασματοκύτταρα μεγάλης διάρκειας ζωής.
«Ακόμα κι αν κάποια από αυτά τα κύτταρα θέλουν να πεθάνουν, δεν μπορούν», είπε ο Lee.
«Υποβάλλονται σε αλλαγές στο RNA τους και αλλαγές στο DNA τους, έτσι ώστε να μπορέσουν να γίνουν ανθεκτικά στην απόπτωση (κυτταρικός θάνατος).»
Αυτή είναι μόνο η αρχή
«Υπάρχουν πολλοί άλλοι παράγοντες, μηχανισμοί και προγράμματα, και προσπαθούμε να τα μελετήσουμε και να ξεδιαλύνουμε αυτά τα βήματα, ώστε να καταλάβουμε πώς να κάνουμε καλύτερο το εμβόλιο mRNA του SARS-CoV-2».
Η μακροχρόνια ανοσία επίσης δεν «εγγυάται πλήρη προστασία από μελλοντικές λοιμώξεις», είπε ο Δρ Joseph Varon, καθηγητής ιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Χιούστον και επικεφαλής ιατρός της Συμμαχίας Κριτικής Φροντίδας της Πρώτης Γραμμής COVID-19 (FLCCC) στους Epoch Times.
«Οι ιοί μπορούν να εξελιχθούν για να ξεφύγουν από τις ανοσολογικές αποκρίσεις και η φθίνουσα ανοσία ή άλλοι παράγοντες όπως η ηλικία και η κατάσταση της υγείας μπορεί να επηρεάσουν την ευαλωτότητα».
Αυτός είναι ο λόγος που γίνονται νέα εμβόλια κατά της γρίπης κάθε χρόνο καθώς ο ιός εξελίσσεται και αλλάζει, είπε ο Lee.
Οι λοιμώξεις δεν ενίσχυσαν την ανοσία
Μερικοί συμμετέχοντες πιθανότατα προσβλήθηκαν από τον COVID-19 καθ’ όλη τη διάρκεια της μελέτης, γεγονός που υποδηλώθηκε από μια ξαφνική αύξηση των επιπέδων αντισωμάτων COVID-19 παρά την έλλειψη ανοσοποίησης.
Ωστόσο, οι συγγραφείς διαπίστωσαν ότι αυτό δεν συνδέεται επίσης με το σχηματισμό μακροχρόνιων κυττάρων πλάσματος.
Αυτό το εύρημα συμφωνεί με προηγούμενη έρευνα του Πανεπιστημίου του Μέριλαντ, η οποία διαπίστωσε ότι οι λοιμώξεις από τον COVID-19 δεν επάγουν μακροπρόθεσμη προστασία αντισωμάτων.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι λοιμώξεις μπορεί να οδηγήσουν σε ισχυρότερη ανοσία από ό,τι μπορούν να προσφέρουν τα εμβόλια. Η δια βίου ανοσία στη γρίπη, για παράδειγμα, πιθανότατα οφείλεται στη φυσική ανοσία και όχι στον εμβολιασμό.
Τα αντισώματα που σχηματίζονται μόνο από το εμβόλιο της γρίπης μπορεί να διαρκέσουν μερικούς μήνες. Ωστόσο, δεδομένου ότι πολλά εμβολιασμένα άτομα θα μολυνθούν επίσης, αυτή η διασταυρούμενη αντιδραστικότητα είναι πιθανό να οδηγεί τα κύτταρα πλάσματος να ωριμάσουν σε ανθεκτικά κύτταρα, είπε ο Lee.
Η ενισχυτικές δόσεις δεν αύξησαν τα ανθεκτικά αντισώματα
Ορισμένοι συμμετέχοντες στη μελέτη έλαβαν αρκετές δόσεις εμβολίων mRNA κατά του COVID-19 κατά την περίοδο της μελέτης.
Οι συγγραφείς διαπίστωσαν ότι η ύπαρξη περισσότερων δόσεων εμβολίων mRNA «δεν προάγει απαραίτητα περισσότερες» μακροχρόνιες αποκρίσεις πλασματοκυττάρων στη μικρή κοόρτη της μελέτης.
«Αυτά τα ευρήματα ενισχύουν το γεγονός ότι οι ενισχυτές δεν λειτουργούν πραγματικά σε αυτό το σημείο», είπε ο Varon.
«Οι ενισχυτές μπορούν να αποκαταστήσουν προσωρινά την προστασία αυξάνοντας τα κυκλοφορούντα αντισώματα και τα κύτταρα του ανοσοποιητικού της μνήμης».
Ο Δρ William Schaffner, καθηγητής προληπτικής ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Vanderbilt στο Νάσβιλ του Τενεσί, είπε ότι τα άτομα που διατρέχουν υψηλό κίνδυνο να πεθάνουν από COVID-19 θα πρέπει να ακολουθούν το πρόγραμμα από τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των ΗΠΑ (CDC). που συνιστά τον εμβολιασμό κάθε έξι μήνες.
Η Lee συμφώνησε, προσθέτοντας ότι ενώ η μελέτη της διαπίστωσε ότι η προστασία των αντισωμάτων είναι βραχύβια, υπάρχουν άλλα κύτταρα στο σώμα, όπως τα Τ-κύτταρα, μέσω των οποίων οι εμβολιασμοί παρέχουν μακροχρόνια ανοσία και, ως εκ τούτου, θα μπορούσαν να είναι ακόμα χρήσιμοι για άτομα σε υψηλότερο κίνδυνο μόλυνσης.
bankingnews.gr
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek