Ρεπορτάζ: Αντώνης Ζήβας

Πόσο μεγάλος είναι, στ’ αλήθεια, ο Ήλιος μας;
Για τα ανθρώπινα δεδομένα —αλλά και για το ηλιακό μας σύστημα μοιάζει αδιανόητα τεράστιος.

Κι όμως, κάπου εκεί έξω, στα βάθη του Γαλαξία, υπάρχει ένα άστρο που τον κάνει να μοιάζει με… σπινθήρα σε πελώρια φωτιά.

Ο Stephenson 2-18 είναι ένας «κόκκινος υπεργίγαντας», ο μεγαλύτερος γνωστός αστέρας που έχει εντοπιστεί ποτέ από την επιστήμη.

Βρίσκεται περίπου 20.000 έτη φωτός από τη Γη, στον αστερισμό του Ασπίδος (Scutum), και είναι τόσο απίστευτα τεράστιος που, αν τον τοποθετούσαμε στη θέση του Ήλιου, θα κατάπινε τον Δία, τον Κρόνο και θα έφτανε σχεδόν στα όρια του Ουρανού ή και πιο πέρα.

Για να το πούμε απλά: θα μπορούσε να χωρέσει μέσα του περίπου 10 δισεκατομμύρια Ήλιους.

Το «τέρας» του Γαλαξία

Ο Stephenson 2-18 είναι ένα άστρο στο τελικό στάδιο της ζωής του και γι’ αυτό στην αστρονομία ονομάζεται «κόκκινος γίγαντας».

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι σύντομα, (σε αστρονομική κλίμακα, δηλαδή μέσα σε μερικά εκατομμύρια χρόνια) θα καταρρεύσει και θα εκραγεί ως υπερκαινοφανής (supernova), αφήνοντας πίσω του ένα σκοτεινό μικρό αστέρι ή ίσως μία μαύρη τρύπα.

Το φαινόμενο αυτό δεν είναι απλώς εντυπωσιακό. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της αστροφυσικής: πώς μπορεί ένα άστρο να αποκτήσει τέτοια διάμετρο χωρίς να διαλυθεί από τη δική του βαρύτητα; Και ποιοι μηχανισμοί επιτρέπουν τη γέννηση τέτοιων υπεργιγάντων;

Ο Ήλιος μας μπροστά του είναι μια… «σπίθα» στο σκοτάδι

Σε σύγκριση με τον Stephenson 2-18, ο Ήλιος μας φαίνεται σχεδόν… ταπεινός.
Η διάμετρός του είναι περίπου 1,4 εκατομμύρια χιλιόμετρα, ενώ ο Stephenson 2-18 ξεπερνά τα 2,1 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα. Αν τον βλέπαμε από κοντά, το φως του θα έβαφε εκτυφλωτικά τον ουρανό κατακόκκινο. Ένα κοσμικό «φανάρι» που λάμπει μέσα στην απεραντοσύνη του διαστήματος.

Το σύμπαν δεν έχει όρια, μόνο ερωτήματα

Η ύπαρξη ενός τόσο αδιανόητα τεράστιου άστρου, ανατρέπει τις σταθερές μας γνώσεις για το πώς «πρέπει» να είναι ένα αστέρι.

Οι επιστήμονες το μελετούν με τηλεσκόπια υψηλής ευαισθησίας, προσπαθώντας να κατανοήσουν πώς εξελίσσονται οι κολοσσοί του σύμπαντος και πώς επηρεάζουν τη γέννηση νέων άστρων γύρω τους.

Κάθε ανακάλυψη, όμως, γεννά περισσότερα ερωτήματα:
Τι άλλο μπορεί να κρύβεται πιο πέρα; Υπάρχουν ακόμη μεγαλύτερα, αόρατα αστέρια;

Το μόνο βέβαιο είναι πως το σύμπαν δεν σταματά ποτέ να μας προκαλεί δέος αλλά και… περιέργεια.

Με πληροφορίες από: NASA

zougla.gr