Dr. Ruth Drown η μητέρα της Ραδιονικής

Οι ίδιες οι λέξεις που περιγράφουν την διαδικασία, πάντως, σαν ηλεκτρονικά ή ραδιονική, τελικά έγινε ένα εμπόδιο που προκάλεσε μια λάθος κατεύθυνση στην εστίαση ως προς την αληθή φύση της ενέργειας. Αυτό το έκανε πιο εύκολο για τα θεμελιωμένα ιατρικά συμφέροντα να χλευάζουν και να γελοιοποιούν αυτήν την επιστήμη στο σύνολο της.  «Η ορολογία αναπόφευκτα, έγινε ένα εμπόδιο σε αυτήν την νέα προσέγγιση στην διάγνωση. Η ανάπτυξη της δουλειάς του Abrams παραλληλίστηκε με την πρώτη ανάπτυξη του ραδιοφώνου. Όλα αυτά συνέβηκαν όταν για πρώτη φορά η ακτινοβολία ανέτειλε στην ανθρώπινη συνείδηση.

Οι όροι που χρησιμοποιήθηκαν στην δουλειά του Abrams όπως η ραδιοθεραπεία είχαν χρησιμοποιηθεί από άλλη τεχνολογία εξ ολοκλήρου. Η σύγχυση της ορολογίας έχει παραμείνει μέχρι σήμερα και μέσω των δεκαετιών, δόθηκε αυτόματα η εμπειρογνωμοσύνη στους ηλεκτρονικούς μηχανικούς για να εκτιμήσουν την ραδιονική. Είναι γεγονός ότι τέτοιοι άνθρωποι δεν γνωρίζουν οτιδήποτε για την ενέργεια που είχε σχέση με τα όργανα του Abrams ή της Drown, και έχουν συμβάλει πολύ στον στραγγαλισμό και την γελοιοποίηση της Αμερικανικής έρευνας προς την κατεύθυνση που ξεκίνησε ο Abrams.»

Η μέθοδος διαγνώσεως του Abrams

Για να παρθεί η E.R.A. στο σύστημα διαγνώσεως του Abrams εμπλεκόντουσαν τρεις άνθρωποι: 1) ο ίδιος ο άρρωστος ή ένα βιοενεργητικό υποκατάστατο του ασθενούς – μια σταγόνα από το αίμα του, 2) ένα άτομο με καλή υγεία που θα χρησίμευε σαν το «υποκείμενο» (όρος του Abrams) και 3) ο διαγνώστης ή χειριστής του μηχανήματος. Η διαδικασία που χρησιμοποιείτο συγκρινόταν η διαφορά στους «συντονισμούς» από το υγειές άτομο ή το «υποκείμενο» με αυτούς του άρρωστου ή από το δείγμα του αίματος του.

Το υποκείμενο ουσιαστικά δρούσε σαν ανιχνευτής για να βρεθούν τα συγκεκριμένα παθογόνα που επηρέαζαν τον ασθενή. Ως προς τις συσκευές, η διαγνωστική μέθοδος του Abrams χρησιμοποιούσε ένα πόλο από μια στάνταρτ ηλεκτρική πρίζα (110 βολτ εναλλασσόμενο τότε) και αυτό προκαλούσε προβλήματα από συγκεκριμένα χρώματα, φώτα, ή συγκεκριμένες ξένες ουσίες που βρισκόντουσαν στο δωμάτιο όταν γινόταν το τέστ.

Το Πρωτόκολλο Θεραπείας του Abram

Για την θεραπεία, η μέθοδος του Abrams απαιτούσε την χρήση ενός ηλεκτροδίου που τοποθετείτο πάνω στην πάσχουσα περιοχή και μερικές γυάλινες ράβδοι χρησιμοποιούνταν που σάρωναν εμπρός και πίσω την πάσχουσα περιοχή. Η μέθοδος του Abrams επέτρεπε στον γιατρό να θεραπεύει ένα ασθενή ή ολόκληρη ομάδα με μια μόνο σύνδεση. Οι γιατροί που χρησιμοποιούσαν την μέθοδο του Abrams απολάμβαναν ένα βαθμό επιτυχίας στις θεραπείες τους και μερικές φορές τα αποτελέσματα ήταν θεαματικά, παρέχοντας μεγάλη ενθάρρυνση σε αυτούς, αλλά η επιτυχία για τον Abrams ήρθε πιο πολύ στην περιοχή της πολύ βελτιωμένης διαγνωστικής.

Η ανακάλυψη της E.R.A. επέτρεψε στον Abrams και τους ακολούθους του να κλειδώνουν πάνω σε μια χαρακτηριστική συχνότητα ιδιοσυντονισμού του παθογόνου εισβολέα και έτσι να αναγνωρίζουν την παρουσία του και τον τύπο του, σε αντίθεση με τους συναδέλφους τους της ορθόδοξης ιατρικής που ουσιαστικά βασιζόντουσαν σε μια καλή μαντεψιά. Θα ερχόταν η μέρα που η Ruth Drown θα επέκτεινε σε μεγάλο βαθμό τα σημαντικά θεμέλια της Ραδιονικής, που τα θεμέλια της είχε βάλει το έξυπνο και εκλεπτυσμένο μυαλό του Dr. Albert Abrams.

Ένα Νέο Κεφάλαιο στην ζωή της Ruth Drown

Αφού ξεκίνησε να δουλεύει με τον Dr. Strong, οι διαισθητικές ικανότητες και το ένστικτο της θεραπείας της Drown έγιναν αμέσως προφανή. Γρήγορα κέρδισε μια θαυμαστή φήμη στους ασθενείς που υπηρετούσε, καθώς και ανάμεσα στους άλλους γιατρούς που χρησιμοποιούσαν την μέθοδο του Abrams. Ένας τέτοιος γιατρός, ένας οστεοπαθητικός ο Dr. Thomas McAllister, ενδιαφέρθηκε πολύ για τις ικανότητες της Ruth, που της ζήτησε να δουλέψει μαζί του ως πλήρως απασχολούμενη υπάλληλος κι εκείνη δέχτηκε.

Εντυπωσιασμένος από την προθυμία της να μάθει, της δάνεισε τα βιβλία του και τις έδωσε προσωπικές οδηγίες στις τέχνες της ιατρικής. Μια ασθενής του De McAllister η Louise Thrall ήταν τόσο ενθουσιασμένη από την ποιότητα της δουλειάς της Ruth επάνω της ώστε της δάνεισε 5.000 δολάρια ώστε να παρακολουθήσει το Osteopathic College στο Kirksville, στο Missouri. Δυστυχώς η Ruth δεν μπόρεσε να παρακολουθήσει πάνω από ένα χρόνο γιατί αναγκάστηκε να γυρίσει στο Los Angeles λόγω της φθίνουσας υγείας της μητέρα της που πρόσεχε τα δύο παιδιά της.

Αναγκασμένη να στηρίξει και να μεγαλώσει τα παιδιά της, παρέμεινε στο Los Angeles και μπήκε στο Χειροπρακτικό κολλέγιο και αποφοίτησε το 1926. Πήρε άδεια σαν Γιατρός της Χειροπρακτικής στην Καλιφόρνια το 1927. Ενώ παρακολουθούσε την χειροπρακτική σχολή, η Ruth πέρναγε αρκετό από τον χρόνο της πειραματιζόμενη με νέους τρόπους να χειριστεί την ενέργεια της ζωής, που συνάντησε στην Ραδιονική διαγνωστική.

Ήξερε ότι έπρεπε να απλοποιήσει την διαδικασία του Abrams και να εξουδετερώσει την ανάγκη της χρήσεως ενός υγιούς «υποκειμένου» για να καθορίσει την διάγνωση του ασθενούς. Πείστηκε ότι η χρήση της πρίζας με το εναλλασσόμενο ρεύμα ήταν τεράστιο λάθος και μόλυνε τον ασθενή με μια χονδροειδή και βάρβαρη ενέργεια που ήταν ένα ανάθεμα στις λεπτότερες ενεργειακές εκροές της ζωής. Πάνω από όλους, ήθελε να εξατομικεύσει τη διάγνωση και να χρησιμοποιήσει θεραπεία προσαρμοσμένη για κάθε ασθενή ώστε να μεγιστοποιήσει την επίδραση της θεραπείας.

«Η εμπειρία και η διαίσθηση ενώθηκαν και την έπεισαν ότι η εμπορικά διαθέσιμη ηλεκτρική ισχύς, ήταν κατά κάποιο τρόπο εχθρική προς την ενέργεια που προσπαθούσε να συντονίσει και να ελέγξει. Εικοσιπέντε χρόνια αργότερα, ο Dr. Wilhelm Reich θα ανακάλυπτε με το πείραμα Oranur, ότι ένας βίαιος και δυνητικά θανάσιμος ανταγωνισμός υπάρχει μεταξύ της ενέργειας της ζωής και της ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας. Αξίζει να σημειώσουμε επίσης ότι η φωτογραφία Kirlian – που τώρα αρχίζει να ερευνάται στα πανεπιστήμια – εξαρτάται από το εξιτάρισμα της ενέργειας της ζωής με υψίσυχνη ενέργεια για να εξαναγκάσει την ενέργεια της ζωής να παράγει φωταύγεια. Σε αυτήν την εφαρμογή, ο ανταγωνισμός μεταξύ των δύο ενεργειών χρησιμοποιείται στο να αντικειμενοποιεί την ενέργεια της ζωής, αν και αυτό το απλό γεγονός φαίνεται να διαφεύγει στα πρόσωπα που κάνουν αυτήν την δουλειά»

Κοσμική Αναζήτηση

Θα πρέπει επίσης να αναφέρουμε ένα σημαντικό στοιχείο που μοιράζονταν οι Strong, η Drown κι ο Abrams. Ήταν όλοι τους ένθερμοι και σοβαροί σπουδαστές της μεταφυσικής. Διαβάστε στο Orgonodrome.gr το άρθρο «Η Μεταφυσική Πλευρά των Οργονιτών»

Ο Strong ήταν Θεοσοφιστής που καταλάβαινε πλήρως τα θεμέλια της φυσικής ύλης, σαν την πραγματοποίηση ή την έκφραση των μορφών ενέργειας που κωδικοποιούνται στο αόρατο αιθερικό σώμα ή την ανθρώπινη αύρα, που επίσης αποκαλείται το ζωτικό σώμα, σώμα οργόνης, το σώμα της διαμορφώνουσας δύναμης και τελικά αργότερα σαν το βιοπλασμικό σώμα.

Η Ruth Drown μελετούσε την μεταφυσική από το 1916 και αργότερα στην ζωή της, δημοσίευσε βιβλία που αντηχούσαν τον συντονισμό της με αρχαία θέματα όπως της σοφίας της Ατλαντίδος και συχνά έγραφε για τον ρόλο της Kabbalah σαν μια πύλη για τα υψηλότερα επίπεδα της ανθρώπινης συνειδήσεως και γνώσης.

Ο Dr. Abrams ήταν τόσο συντονισμένος με το πνευματικό επίπεδο ώστε μπορούσε να προβλέπει χωρίς λάθος την ημέρα και την ώρα του θανάτου ενός ατόμου, μάλιστα πρόβλεψε τον θάνατο του με ακρίβεια ένα χρόνο πριν συμβεί. Ο Franklin Thomas, ένας εξαιρετικά διορατικός και μέντορας του Trevor Constable στα πρώτα του χρόνια, περιγράφει την Ruth Drown:

«Σαν μια μοναδική κοσμική φιγούρα, που ξεχωρίζει από τις σύγχρονες της, με μια σημαντική παρατήρηση. Στην εποχή της Ατλαντίδος, πρέπει να ήταν ένας δάσκαλος γνώστης αυτών των δυνάμεων που τώρα ανακατεύομαι, σχετικά με την Ραδιονική. Αυτός τώρα βρίσκεται σε αυτό το σώμα, αυτή τη στιγμή, για να συμβάλει στην αναγέννηση του σε ένα υψηλότερο τόξο».

Ο Franklin Thomas είχε την ικανότητα σαν διορατικός, όπως αναφέρεται σε σχέση με το Rudolf Steiner, να ταξιδέψει πίσω στο χρόνο και να διαβάσει τα γεγονότα άλλων εποχών.

Τα μηχανήματα της Drown, Radio-Vision, από τις  μεγαλύτερες ανακαλύψεις του 20ου αιώνα

Το 1935, η Dr. Drown είχε τελειοποιήσει ένα όργανο που ήταν η λογική επέκταση της εμπειρίας της με την φωτογραφία, την εμφάνιση των φιλμ και της Ραδιονικής. Πέτυχε κάτι που τινάζει το μυαλό στον αέρα.

Ανέπτυξε μια απλή συσκευή που ήταν μια μετατροπή της συσκευής της Homo-Vibra Ray. Ανέπτυξε ένα τρόπο να διοχετεύει την ίδια αιθερική ενέργεια της ζωής, που ανίχνευε με το διαγνωστικό κομμάτι της συσκευής της, μέσω μιας φωτογραφικής πλάκας και ενεργοποιούσε μια ειδική αντίστροφη μέθοδο της επεξεργασίας του φιλμ, παρήγαγε εκπληκτικές αξονικές φωτογραφίες του μαλακού και σκληρού ιστού οπουδήποτε μέσα στο σώμα χρησιμοποιώντας ΜΟΝΟΝ μια σταγόνα αίματος του ασθενή σε ένα στυπόχαρτο.

Το 1960, δημοσίευσε ένα βιβλιαράκι που απευθυνόταν σε γιατρούς με τίτλο Radio-Vision, Scientific Milestone. Μέσα στο βιβλιαράκι υπήρχαν 22 από τις πιο καταπληκτικές φωτογραφίες που υπήρξαν ποτέ. Εικόνες με εκπληκτική λεπτομέρεια και κοντράστ των διαφόρων οργάνων και ιστών του σώματος σε αξονική τομή (μοιάζουν πολύ με τις σημερινές αξονικές τομογραφίας) φωτογραφίζονταν χωρίς την παρουσία του ασθενή και χωρίς να εκτίθεται σε ακτινοβολία ηλεκτρομαγνητική, φάρμακα και κωμικό κόστος. Ακριβώς όπως θεράπευε και ο Ασκληπιός χρησιμοποιώντας τους Πωρίες ή Παρείες ή Παρούας ή «φίδια του Ασκληπιού» σύμφωνα με το αρχαιολογικό μουσείο. [διάβασε το σχετικό άρθρο στο terrapapers.com]

Η Δρ Ντράουν βρέθηκε στη θέση να υπερασπίζεται στο δικαστήριο πρωτότυπη επιστημονική έρευνα είκοσι πέντε ετών στις βασικές φυσικές επιστήμες. Οι ίδιοι Ομοσπονδιακοί νόμοι και τα ίδια στρατηγήματα χρησιμοποιήθηκαν λίγα χρόνια αργότερα εναντίον του Δρος Ράιχ και της εφεύρεσής του, του συσσωρευτή οργόνης. Την περίοδο που η κυβέρνηση επιτέθηκε στην Δρα Ντράουν, αυτή είχε ήδη θεραπεύσει περίπου 17.000 ασθενείς με τις συσκευές της και τις διαγνωστικές και θεραπευτικές της μεθόδους.

Η εσωτερική δύναμη αυτής της γυναίκας ήταν συγκλονιστική. Η δυσφήμηση και οι συκοφαντίες που δέχτηκε η Δρ Ρουθ Ντράουν, καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής της, ήταν απίστευτες. Οι λίβελοι που δημοσιεύονταν κάθε τόσο γι’ αυτήν στις εφημερίδες και στα περιοδικά γράφονταν από ανθρώπους που ποτέ δεν τη γνώρισαν. Οι υποτιθέμενες τεχνικές περιγραφές του έργου της, σταθερά καταδικαστικές και κατά κανόνα ανακριβείς, τυπώνονταν σε περιοδικά και σε βιβλία από ανθρώπους που δεν γνώριζαν και, πολύ περισσότερο, δεν κατανοούσαν την εργασία της. Η διαπόμπευση αυτή διήρκεσε επί δεκαετίες.

Διάφορα κακοποιά στοιχεία στην υπηρεσία της αμερικανικής κυβέρνησης, μισθοφόροι των περιοδικών που επαναλάμβαναν σαν παπαγάλοι τα αναθέματα του ιατρικού κατεστημένου εναντίον του τσαρλατανισμού και λειτουργοί του νόμου και των δικαστηρίων, επεδίωκαν να κάνουν τη ζωή της ζωντανή κόλαση. Όταν τελικά κατάφεραν να τη σκοτώσουν, σε μεγάλη έστω ηλικία, μέσω μιας θρασύδειλης νομικής επίθεσης που της προκάλεσε εγκεφαλικό, σίγουρα πρέπει να ένιωσαν ανακούφιση. Σήμερα, χάρη στο Γυναικείο Κίνημα, φαίνεται απίθανο να μπορούσε να επιστρατευθεί τέτοιο χρόνιο μίσος εναντίον μιας μοναχικής γυναίκας.

Το έργο της Ντράουν παρανοήθηκε και διαστρεβλώθηκε, ακόμα και στα διεθνή πλαίσια της ραδιονικής, ένα πεδίο που αναπτύσσεται γοργά και κερδίζει όλο και μεγαλύτερο σεβασμό, καθώς οι κατακτήσεις του εξαπλώνονται. Επίσης, στα γραπτά των επιστημόνων σχετικά με τη ραδιονική είναι εμφανής ένας δισταγμός -που οφείλεται μάλλον στη ζήλια των ανδρών προς μια γυναίκα επιστήμονα- να της αναγνωρίσουν το μέγεθος του επιτεύγματος της να κατορθώσει να αποτυπώσει σε τομή τους μαλακούς και τους σκληρούς ιστούς του ανθρώπινου σώματος. Κανένας ερευνητής της Ιατρικής στον κόσμο, άνδρας ή γυναίκα, δεν κατάφερε να προσεγγίσει ούτε εξ αποστάσεως αυτό το εντυπωσιακό τεχνικό κατόρθωμα. Ανήκει αποκλειστικά σ’ αυτήν.

Κατά τη διάρκεια της καριέρας της, εξαιτίας του ηθικού φράγματος που υψώθηκε μπροστά στο έργο της από το ιατρικό κατεστημένο, η Δρ Ντράουν είχε δημοσιεύσει τα ευρήματά της στο Journal of the Drown Radio Therapy, στα βιβλία της και στο περιοδικό The Philosopher’s Stone. Παρουσίασε την συσκευή της πολλές φορές σε ακροατήρια νόμιμων, εκπαιδευμένων γιατρών, σε όλες τις Η.Π.Α. και στην Αγγλία. Μπορούσε να την πλησιάσει ο καθένας -είτε ανήκε στον επιστημονικό και ιατρικό χώρο, είτε όχι- αρκεί να είχε σοβαρές προθέσεις. Ήταν πρόθυμη να συζητήσει για το έργο της με οποιονδήποτε επιστήμονα. Ελάχιστοι πήγαν. Γνώριζαν ήδη, ή τουλάχιστον έτσι τους είχε πει το ιατρικό κατεστημένο και οι κόλακές του να πιστεύουν, ότι επρόκειτο για απάτη. Όλοι αυτοί πρέπει να ένιωσαν πολύ περήφανοι, αν ζούσαν την δεκαετία του ’60, όταν η Ρωσία πέταξε στο πρόσωπο των Η.Π.Α. τα στοιχεία που απεδείκνυαν ότι η βιοπλασμική ενέργεια όντως υπάρχει ως φυσική δύναμη.

Κάποιοι που παρευρέθηκαν σ’ εκείνη την αισχρή νομική διαδικασία αναφέρουν ότι ο δικαστής -ένας δίκαιος και αξιοπρεπής άνθρωπος, εμφανώς ταραγμένος με την παρωδία δικαιοσύνης που διαδραματιζόταν μπροστά στα μάτια του- αναστέναξε ηχηρά όταν το σώμα των ενόρκων έδωσε την καταδικαστική ετυμηγορία του. Ο δικαστής είχε κάνει τα πάντα προκειμένου να διασφαλίσει τη δικαιοσύνη. Ο Ομοσπονδιακός δικηγόρος παρότρυνε το δικαστή να διατάξει την Δρα Ντράουν να μην κάνει χρήση των συσκευών της ποτέ ξανά. Ο σκοπός του ήταν να καταστρέψει εντελώς το έργο της. Ο δικαστής αρνήθηκε. Επέβαλε χρηματικό πρόστιμο 1.000 δολαρίων, το ελά-χιστο σύμφωνα με το νόμο και προσπέρασε την πιθανότητα της φυλάκισης. Κατά τη διάρκεια εκείνης της δίκης παρουσιάστηκε πληθώρα αποδεικτικών στοιχείων και ακαταμάχητες μαρτυρίες για την ηθική ανωτερότητα του χαρακτήρα της κατηγορουμένης.

Δυο παγκοσμίως διάσημοι και αξιοσέβαστοι επιστήμονες που κατέθεσαν υπέρ της ακεραιότητας του χαρακτήρα της ήταν ο Δρ Έρνεστ Χολμς και ο Δρ Άρθουρ Γιάνγκ. Ο πρώτος υπήρξε ο ιδρυτής της Εκκλησίας της Θρησκευτικής Επιστήμης και ο δεύτερος ήταν ο εφευρέτης του ελικοπτέρου Μπελ (Bell). Αντιθέτως, όλοι αυτοί που με διάφορους τρόπους ψευδομαρτύρησαν εναντί¬ον της Ντράουν ήταν ασήμαντες προσωπικότητες. Οι καταγεγραμμένες καταθέσεις τους καταδικάζουν τους ίδιους κι όχι τη γυναίκα που προσπάθησαν να καταστρέψουν. Η Δρ Ρουθ Μπ. Ντράουν βγήκε από εκείνο το δικαστήριο με το στίγμα του εγκληματία.

Σχεδόν σαράντα χρόνια αργότερα, κάθε σκεπτόμενος Αμερικανός με ένα έστω ψήγμα ιδεαλισμού στην ψυχή του, μπορεί να δει πως το κάποτε ευγενές αμερικανικό νομικό σύστημα έχει διαφθαρεί σχεδόν ολοσχερώς. Κακοποιοί που συλλαμβάνονται από αστυνομικούς ξεγλιστρούν και μηνύουν αυτούς που τους συνέλαβαν. Μοχθηροί εγκληματίες βρίσκουν νομικούς τρόπους και τελικά κυκλοφορούν ελεύθεροι ανάμεσά μας. Ανθρωπιστές που αφιερώνουν τη ζωή τους στην υπηρεσία της ανθρωπότητας καταδικάζονται ως κακοποιοί. Κι ακόμα, υπάρχουν αφελή θύματα που επιμένουν να αρνούνται ότι αυτή η μαζική διαστροφή της δικαιοσύνης παρακινείται και δρομολογείται από Αχριμανικές δυνάμεις.

Η δίκη της Δρος Ντράουν, το 1951, και η καταδίκη της, έτρεψε σε φυγή δεκάδες άξιους γιατρούς που είχαν μόλις ξεκινήσει να ασχολούνται με το έργο της. Οι μελέτες και οι εφευρέσεις της, εκείνη τη δύσκολη προπολεμική περίοδο, ήταν ένα τεράστιο και δύσκολο έργο. Ακριβώς τότε που η προσπάθειά της απέδωσε καρπούς, η ίδια άρχισε να έχει προβλήματα με το νόμο. Οι περισσότεροι από εκείνους τους πολλά υποσχόμενους νέους επιστήμονες παραιτήθηκαν από την προσπάθεια, επειδή φοβήθηκαν μην θέσουν σε κίνδυνο το επαγγελματικό τους μέλλον. Ένιωσαν ότι το πλοίο βυθιζόταν. Το πλοίο δεν βυθίστηκε.

Η Δρ Ντράουν περιόρισε τη θεραπευτική πράξη και συνέχισε την έρευνα. Ανέπτυξε μια ειδική τροποποίηση των συσκευών της για τον εντοπισμό ορυκτών. Ωστόσο, η εξύβριση, ο διασυρμός και οι προσβολές συνεχίστηκαν για χρόνια! Αυτό που ο Δρ Βίλχελμ Ράιχ ονόμασε «Συγκινησιακή Πανούκλα» της ανθρωπότητας -παράλογη και καταστρεπτική δράση στο κοινωνικό επίπεδο- είχε στραφεί με μανία εναντίον της Δρος Ντράουν. Όλοι οι μεγάλοι δάσκαλοι της ανθρωπότητας έπρεπε να αντιμετωπίσουν την ίδια μανία.

Το 1963, η Πολιτεία της Καλιφόρνια έκανε μηνύσεις εναντίον της Δρος Ντράουν για απάτη. Αυτή τη φορά, οι κατηγορίες προέκυψαν από τη διάγνωση που έκανε σε μια γυναίκα, δήθεν υγιή, που είχε σταλεί για να την παγιδεύσει. Η Ντράουν ήταν τότε 72 ετών. Συνελήφθη στο σπίτι της κατά τη διάρκεια του γεύματος και οδηγήθηκε στο εργαστήριό της. Κάποιοι υπάλληλοι της Πολιτείας ήταν ήδη εκεί και λεηλατούσαν τα αρχεία των ασθενών και τον εξοπλισμό της. Βέβαια, σ’ αυτήν την εξόφθαλμη καταπάτηση βασικών συνταγματικών δικαιωμάτων ενός αμερικανού συμπατριώτη τους έλαβαν μέρος τηλεοπτικά συνεργεία και πλήθη ανίδεων ρεπόρτερ.

Πέταξαν εκείνη την ηλικιωμένη και αξιοπρεπή κυρία στις φυλακές της Κομητείας του Λος Αντζελες. Η σύλληψη και η φυλάκισή της ενσωματώθηκαν σ’ ένα θριαμβολογικό άρθρο εναντίον του τσαρλατανισμού στο περιοδικό Life, το οποίο μηχανεύτηκε όλη αυτή τη διαδικασία για να ανταποκριθεί στις μεγάλες δεσμεύσεις του προς την επίσημη ιατρική και τη φαρμακευτική βιομηχανία.

Ξεκίνησαν ατέλειωτοι δικαστικοί αγώνες. Ο δικαστής που είχε ορκιστεί δημοσίως πριν από χρόνια ότι θα «πιάσει» την Δρα Ντράουν, εμφανίστηκε στην έδρα για να αποδώσει δικαιοσύνη. Όμως, κάποιο μέλος του Συμβουλίου Εκπαίδευσης του Λος Άντζελες, που γνώριζε εκείνη την παλιά απειλή, έδωσε ένορκη κατάθεση, με αποτέλεσμα να απομακρυνθεί ο δικαστής απ’ την υπόθεση λόγω προκατάληψης.

Το αποτέλεσμα αυτής της τελικής, άγριας επίθεσης στο έργο της και της αναταραχής που επακολούθησε ήταν ένα εγκεφαλικό επεισόδιο, απ’ το οποίο η Δρ Ντράουν ποτέ δεν συνήλθε εντελώς. Πέθανε, αφήνοντας πίσω της ένα τεράστιο έργο. Η ντροπή κι ο εξευτελισμός δεν ανήκουν σ’ αυτήν, αλλά κηλιδώνουν το χαρακτήρα και το κάρμα εκείνου του ασήμαντου εισαγγελέα (είχε εκδιωχθεί στο παρελθόν από δύο ιατρικές σχολές πανεπιστημίων για ελλιπή απόδοση) που σχεδίασε τον αφανισμό της.

ΑΝ αντιλαμβάνεσαι την σημασία των προαναφερθέντων κι έχεις μυαλό, αναλογίσου τι δούλεμα σου κάνουν και αφού κι ΑΝ καταφέρεις ν’ αναλογιστείς … τι σκοπεύεις άραγε να ΚΑΝΕΙΣ;

Έχεις ήδη Συμφωνήσει σ’ όσα Ζεις, γι αυτό τα Ζεις κι ας μην σου αρέσουν !

Αποδέχεσαι και συμφωνείς, για την εικόνα του κόσμου που σου παρουσιάζουν. Πως πρέπει να δουλεύεις για να ζήσεις και μάλιστα, Συμφώνησες πως πρέπει να σου αρέσει που δουλεύεις για να ζήσεις. Συμφώνησες πως πρέπει να κάνεις οικογένεια και να φροντίζεις την οικογένεια σου, μα όχι απαραίτητα και την οικογένεια των άλλων ανθρώπων. Συμφώνησες να κάνεις παιδιά, γιατί χρειάζεσαι τα παιδιά [ποιοί άραγε τα χρειάζονται; Το σκέφτηκες  κάποια στιγμή;] Να κάνεις πολλούς φίλους, πιστούς πελάτες, φανατικούς εχθρούς κλπ κλπ και όλα αυτά Συμφώνησες πως είναι αληθινά και μάλιστα πως είναι δικές σου σκέψεις ή ανακαλύψεις κι αυτός είναι ο μοναδικός λόγος που υπάρχουν. Επειδή Συμφώνησες πως υπάρχουν.

Πότε Συμφωνείς; Πότε ήδη συμφώνησες; Κάθε φορά που ψηφίζεις συμφωνείς με όλα όσα κάνουν οι πολιτικοί οποιουδήποτε κόμματος, γιατί ψηλά στην πυραμίδα είναι όλα ένα, από το άκρα αριστερό μέχρι το άκρα δεξιό. Το να τους βλέπεις να διαφωνούν τάχα μου, είναι επειδή απευθύνονται στην βάση της πυραμίδας, δηλαδή σ’ εσένα, την μαϊμουδίτσα.

Συμφωνείς κάθε φορά που γιορτάζεις ότι γιορτάζει η μάζα, Χριστούγεννα, Καρναβάλι,  Βαλεντίνο, Πάσχα και κάνεις ό,τι κάνει η μάζα, μην τα αναλύω εδώ, παρατήρησε τον εαυτό σου ή τους ανθρώπους γύρω σου. Κάθε φορά που αποδέχεσαι κάθε σύστημα τραπεζικό, πολιτικό, θρησκευτικό, αθλητικό, ιατρικό, κάθε δηλ. –ισμό δηλαδή δίνεις την Συμφωνία σου για να εξακολουθήσει αυτό το σύστημα να υπάρχει και να αναπαράγεται.

Θα μπορούσα να γράφω μέρες, αλλά έχω σημαντικότερα πράγματα να κάνω κι ο χρόνος μου είναι πολύτιμος για να τον διαθέσω στις σκλαβωμένες μαϊμουδίτσες, προτιμώ να απολαύσω τον καφέ και το γλυκό μου στην παραλία, αλλά σου ‘δωσα ένα τυφλοσούρτη για να πάρεις χαμπάρι πως όλα είναι αλληλένδετα κι όποιος είναι χριστιανός, ψηφοφόρος, οπαδός, φαν, ακόλουθος, μαθητής, δάσκαλος, κλπ. κλπ. έχει δηλητηριάσει το μυαλό και τα κύτταρα του με το μικρόβιο της πίστης, της υποταγής, της υπακοής, της μόδας, του επίκαιρου ή όπως κι αν το αποκαλεί, τότε δεν μπορεί να αντιληφθεί τι γράφει ο κάθε ΕΛΛΗΝΑΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ, που αν ήταν ΕΛΛΗΝΑΣ έπρεπε να τους γνωρίζει απ’ έξω κι ανακατωτά, άλλωστε ούτε αυτά που γράφω στο terrapapers ή στο strange μπορεί να αντιληφθεί και γι’ αυτό τον κυβερνούν τα κατακάθια που πιστεύει και προσκυνάει.

Άντε καλοφάγωτοι ανθρώπινα μαϊμουδάκια

***

@Ιων Μάγγος /άρθρο που δημοσιεύτηκε στο παράξενο περιοδικό strange n. 154 εδώ με προσθήκες

«Είναι δύσκολο να καταλάβει το ανθρώπινο ζώο, πως ο Κύριος στηρίζεται στο βασικό γεγονός ότι δεν καταλαβαίνει το ανθρώπινο ζώο, την ύπαρξη του Κυρίου. Έτσι τον ελέγχει και τον χειρίζεται» Ηώ Αναγνώστου

terrapapers.com