Όλα όσα προφήτεψαν οι Άγιοι της ορθοδοξίας τα ζούμε ήδη στις ημέρες μας αυτό είναι το μόνο σίγουρο, ειδικά μετά την κίνηση της ισραηλινής κυβέρνησης να «επέμβει» χωροταξικά στο ισλαμικό τέμενος στην Ιερουσαλήμ, σύμφωνα με την διεθνή ένωση ισλαμικών χωρών.
Το Ισραήλ έχει ξεκινήσει την στεγανοποίηση στο συγκρότημα του μεγάλου Τζαμιού Al-Aqsa στην ανατολική Ιερουσαλήμ, με στόχο τη δημιουργία ενός χώρου προσευχής για τους Εβραίους προσκυνητές, προειδοποίησε ο οργανισμός Ισλαμικής Συνεργασίας (OIC) εγείροντας σοβαρές ανησυχίες για τις ισλαμικές αντιδράσεις στο θέμα αυτό.
«Η τοποθέτηση ενός γυάλινου δωματίου μέσα στην αυλή του συγκροτήματος του Τζαμιού Al-Aqsa είναι ένα πρώτο βήμα προς τη χωροταξική κατανομή του τζαμιού», δήλωσε ο Ahmad al-Ruwaidhi, εκπρόσωπος του OIC στην Παλαιστίνη σε συνέντευξη τύπου .
Η κίνηση αυτή υποστήριξε, «ακολουθεί την επιβολή μιας διχοτόμησης [από το Ισραήλ] με τη μορφή καθημερινών επιδρομών [στο Τζαμί Al-Aqsa] από Εβραίους εποίκους».
«Τι περισσότερο, η κίνηση αυτή αποκαλύπτει την πρόθεση του Ισραήλ να αφιερώσει ένα μέρος του Ιερού Τεμένους των απανταχού μουσουλμάνων για τελετές του Ταλμούδ στο εσωτερικό του «Αλ-Χαράμ αλ-Σαρίφ», δήλωσε ο Al-Ruwaidhi είπε, χρησιμοποιώντας τον αραβικό όρο για το Τζαμί Al-Aqsa.
Ο εκπρόσωπος όλων των μουσουλμανικών χωρών του κόσμου προειδοποίησε επίσης για τους κινδύνους από τις ισραηλινές ανασκαφές που φέρονται να διεξάγονται κάτω από τον ιερό χώρο.
Υπό το φως αυτών των ανασκαφών, ο Al-Ruwaidhi είπε, «φοβόμαστε ότι το Τζαμί Al-Aqsa τζαμί θα καταρρεύσει σε περίπτωση φυσικού ή τεχνητού σεισμού».
Ο Σέιχ Μοχάμεντ Χουσεΐν, ο οποίος είναι ο μεγάλος μουφτής της Ιερουσαλήμ από την πλευρά του επανέλαβε την ισλαμική ταυτότητα της Ιερουσαλήμ και του Τεμένους Αλ Ακσά.
Για τους μουσουλμάνους, το Τζαμί Al-Aqsa αντιπροσωπεύει τον τρίτο ιερότερο τόπο του κόσμου. Οι Εβραίοι, από την πλευρά τους, αναφέρονται στην περιοχή ως το «Όρος του Ναού», υποστηρίζοντας ότι εκεί ήταν η περιοχή δύο εβραϊκών ναών στην αρχαιότητα.
Μερικές εξτρεμιστικές εβραϊκές ομάδες και οργανώσεις απεύθυναν έκκληση για την καταστροφή του Τζαμιού Al-Aqsa για να κτιστεί ο εβραϊκός ναός στην θέση του.
Όλοι οι ορθόδοξοι Χριστιανοί, ‘Έλληνες, Ρώσοι , Βούλγαροι , Αρμένιοι κά. γνωρίζουμε ότι η κατασκευή του αποκαλούμενου Τρίτου Ναού του Σολομώντα αποτελεί την «επιτομή» των μελλούμενων γεγονότων για όλη την ανθρωπότητα και όλον τον πλανήτη.
Μια ανθρωπότητα που «όλως τυχαίως» ευρίσκεται ένα «βήμα» πριν το παγκόσμιο οικονομικό κραχ ελέω Κίνας, που παρακολουθεί με απάθεια την «εισβολή» εκατομμυρίων Μουσουλμάνων στην χριστιανική Ευρώπη, βάσει όμως προγραμματισμένου σχεδίου.
Με την πείνα την ανεργία, την ανέχεια την πορνεία να «καλπάζουν», με τις απανταχού « χρωματιστές επαναστάσεις» να σαρώνουν όλο το παλαιό πολιτικό κατεστημένο, και με έναν «παγκόσμιο πόλεμο ανάμεσα σε Ρωσία και ΗΠΑ» να ευρίσκεται στο τελικό στάδιο «εκτέλεσης».
https://youtu.be/G_4qBOmV6oU
pentapostagma
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
Ας δούμε την εικόνα της Υπαπαντής του Κυρίου. Της υποδοχής του Κυρίου, κατά την τεσσαρακοστή μέρα της Γεννήσεώς του στον ναό. Στον μοναδικό ενυπάρχοντα τότε ναό, τον ναό των Ιουδαίων, τον ναό του Σολομώντος. Η Ιουδαϊκή θρησκεία είχε μόνο έναν ναό. Μέχρι να κατασκευαστεί ο ναός αυτός από τον Σολομώντα, δεν είχαν ναό. Απλώς, είχαν μία σκηνή από τα χρόνια του Μωϋσή, τη σκηνή του Μαρτυρίου, στην οποία φύλατταν όλα τα αγιασμένα αντικείμενα. Είχαν τοποθετήσει τις πλάκες του νόμου, το μάννα, την ράβδο, ότι είχαν σαν στοιχεία. Και τα κουβαλούσαν στις πλάτες τους, λέγοντας, πως αυτή είναι η σκηνή του Μαρτυρίου, όπου έκαναν προσευχή. Όταν ο Ισραήλ εγκαθήσταται – οριστικά πια – στον τόπο του και αποκτά βασίλειο, (ο Σολομών είναι ο τρίτος μεγάλος βασιλιάς) τότε χτίζουν και τον ναό του Σολομώντος. Και ήταν ο μοναδικός ναός όπου εγίνοντο οι τελετουργίες και οι θυσίες. Χωρίς την ύπαρξη ναού δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα. Και όταν μάλιστα αργότερα, καταλύθηκε ο ναός, ή όταν έφυγαν οι Εβραίοι από τον τόπο τους που πιάστηκαν αιχμάλωτοι, όσο ήταν στην εξορία και είχε καταστραφεί ο ναός τους, λειτουργίες δεν γίνονταν. Μονάχα προσευχή γινόταν. Οι Εβραίοι πέρασαν δύο αιχμαλωσίες. Την βαβυλώνια αιχμαλωσία και την αιχμαλωσία στους Ασυρίους. Μάλιστα, την κατάλυση του ναού του Σολομώντος το 67 μ.Χ., την είχε προβλέψει ο Χριστός και είχε πει πως σε αυτόν τον ναό δεν θα μείνει λίθος επί λίθον. Το 67μ.Χ. όταν μπήκαν μέσα τα στρατεύματα του Βεσπασιανού, διέλυσαν τα πάντα. Έγινε στα Ιεροσόλυμα μια τριετής πολιορκία και οι Εβραίοι άντεξαν τρία χρόνια. Κατέληξαν όμως, σε τραγικές στιγμές. Πρώτα, έφαγαν όλα τα ζώα της πόλης, μέχρι γάτες και ποντικούς και μετά έφαγαν τα παιδιά τους για να υπερασπιστούν την ιερά πόλη. Και κατέπεσε η πόλη και διεσπάρησαν. Είναι η ιστορική διασπορά του Ισραήλ σε όλα τα μέρη του κόσμου, μέχρι το έτος 1948 που γύρισαν και απέκτησαν το κράτος του Ισραήλ. Από τότε και μέχρι τώρα που δεν έχουν τον ναό (παρόλο που έχουν κράτος, αλλά επειδή δεν έχουν τον ναό), τελετουργίες δεν κάνουν. Ουδεμία τελετουργία. Όλα τα άλλα που κάνουν είναι μια έκφραση συνάξεως, συγκέντρωσης στη συναγωγή, για να θυμηθούν τα τελούμενα εν τω ναώ. Για αυτό μέχρι σήμερα, ο λαός του Ισραήλ έχει φοβερό πόθο να χτίσει ξανά τον ναό του Σολομώντος. Ο ναός όμως δεν μπορεί να χτιστεί. Έχει μόνο το τείχος των δακρύων. Γιατί πάνω στο χώρο του ναού του Σολομώντος, σήμερα βρίσκεται το τέμενος του Ομάρ. Ένα ισλαμικό τέμενος το οποίο αυτή τη στιγμή λειτουργεί σαν μουσείο, αλλά αυτό τους αναιρεί όλη τη δυνατότητα να κάνουν λατρεία. Και αυτό είναι μεγάλη προσδοκία για όλο τον λαό του Ισραήλ. Η προσδοκία του Ισραήλ είναι να ανοιχτεί αυτός ο χώρος, ως ναός.
Στην εικόνα της Υπαπαντής, βρισκόμαστε στον μοναδικό χώρο που γίνονταν λατρείες. Και γίνονταν τότε λατρείες. Ο Χριστός έρχεται στην εποχή που υπάρχει ο ναός του Σολομώντος. Βρισκόμαστε λοιπόν σε αυτό τον ναό, ο οποίος όπως τον βλέπουμε στην εξωτερική του εμφάνιση, έχει ύφος ορθοδόξου χριστιανικού ναού. Γιατί βλέπετε υπάρχουν τα διμόθυρα, όπως ήταν μέχρι τον 8ο ή 9ο αιώνα. Έχουμε την Αγία Τράπεζα και έχουμε το κιβώριο – ή ουρανός όπως λεγόταν – το οποίο είναι ένα στοιχείο που συναντάται στην ορθόδοξη αρχιτεκτονική. Κιβώριουμ, είναι αυτό που σκεπάζει. Και αν πάτε σε πρωτοχριστιανικούς ναούς ή ναούς μέχρι του 4ου, 5ου αιώνα θα βρείτε κιβώρια. Αν πάτε στην Εκατονταπυλιανή της Πάρου και προσκυνήσετε, θα δείτε το ιερό που έχει πάνω κιβώριο. Και όλοι οι παλιοί ναοί έχουν κιβώριο. Άρα, αυτός ο ναός εδώ, εκ της εμφανίσεώς του, μας θυμίζει χριστιανικό ναό. Είναι πάρα πολύ σωστό αυτό, γιατί ο ναός του Σολομώντος καταλύεται και μετασχηματίζεται σε ένα ναό χριστιανικό. Δηλαδή, ο ναός απλώς αλλάζει τον τρόπο της θυσίας. Γινόταν θυσία με ζώα, τώρα γίνονται θυσίες λογικές. Θυσιάζεται ο Χριστός και κάνουμε θυσία λογική. Θυσιάζουμε την καρδιά μας στον Χριστό. «Καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην» θέλει ο Θεός. «Έλεος θέλω και ου θυσία». Καρδίαν η οποία είναι συντετριμμένη. Άρα, αυτός ο ναός εδώ στην εικόνα της Υπαπαντής, καλώς αγιογραφείται ως ορθόδοξος, παρόλο που όταν μπήκε ο Χριστός ήταν ο ναός του Σολομώντος. Αλλά εδώ, γίνεται μετασχηματισμός γιατί μπαίνει και ο Χριστός. Κι όλα τα μετασχηματίζει σε έναν ορθόδοξο ναό. Προσέξτε αυτές τις μεταφορές. Άρα, ξεπερνάμε εδώ την ιστορικότητα των γεγονότων και μπαίνουμε στην ερμηνεία των γεγονότων. Σας το έχω πει και άλλη φορά, εμείς δεν κάνουμε ιστορική ανάλυση. Ούτε παρουσιάζουμε δίκην εικονογραφημένων σχεδίων μια ιστορία. Στην αγιογραφία θεολογούμε πάνω στην ιστορία. Για αυτό πολύ σωστά, δεν αγιογραφούμε τον ναό του Σολομώντος όπως φανταζόμασταν ή ξέρουμε περίπου πως ήταν. Μπαίνουμε σε στοιχεία του χριστιανικού ναού, που διατηρεί τα παλιά τα στοιχεία και δίνει απλώς και ένα άλλο ήθος. Δεν υπάρχει το θυσιαστήριο που θυσίαζαν τα ζώα, αλλά υπάρχει το θυσιαστήριο που θα θυσιαστεί ο Χριστός στην Αγία Τράπεζα…………
http://www.oodegr.com/oode/orthod/ag_eikones/ypapandi_1.htm
Ο προβληματισμός των μουσουλμάνων για τον απόστολο Παύλο
Στη συζήτηση για την εγκυρότητα του χριστιανισμού, ο απόστολος Παύλος αποτελεί το κατ’ εξοχήν «κόκκινο πανί» για τους μουσουλμάνους, όπως και για όλους τους αρνητές του χριστιανισμού. Συκοφαντείται ως απατεώνας και ψεύτης, που «αλλοίωσε» το νόημα της διδασκαλίας του Χριστού και «μεταμόρφωσε» το χριστιανισμό, δίνοντάς του τη μορφή που ξέρουμε. Μάλιστα, του προσάπτεται ως «επινόηση» η ιδέα της Θεότητας του Χριστού και της απολυτρωτικής σημασίας των Παθών Του για τους ανθρώπους.
Φυσικά, όπως αποδεικνύει η πείρα και η ιστορία των αγίων της αρχαίας και της ορθόδοξης Εκκλησίας, όλα αυτά δεν είναι καθόλου επινοήσεις του Παύλου, αλλά αποκάλυψη του Τριαδικού Θεού, διά του Χριστού και του Αγίου Πνεύματος, στους αποστόλους και σε όλους τους ανθρώπους που πλησιάζουν το Θεό και μεταμορφώνονται εν Χριστώ.
Ο Παύλος συκοφαντείται ως απατεώνας. Τι κι αν ο ίδιος είδε το Χριστό στο όραμα της Δαμασκού και άλλαξε 100% το δρόμο του στη ζωή; Τι κι αν ο Χριστός διατήρησε επικοινωνία μαζί του σε όλη του τη ζωή; (Πράξ. 18, 9-10: «Είπε δε ο Κύριος δι’ οράματος εν νυκτί τω Παύλω· μη φοβού, αλλά λάλει και μη σιωπήσης, διότι εγώ ειμί μετά σου», Πράξ. 22, 17-21, Β΄ Κορινθ. 12, 8-9, κ.λ.π.). Τι κι αν ο Παύλος αξιώθηκε να κάνει θαύματα, να θεραπεύσει δαιμονισμένους (π.χ. Πράξ. 16, 16-18, και 19, 11-12 – επικαλούμενος το όνομα του Χριστού κι όχι κάποια «δική του δύναμη», όπως θα έκανε αν ήταν μάγος ή απατεώνας), σε σημείο που πολλοί μάγοι της Εφέσου να καίνε δημόσια τα βιβλία τους; (Πράξ. 19, 19).
Τι κι αν αξιώθηκε να αναστήσει νεκρό (Πράξ. 20, 9-12), να ελευθερωθεί από τη φυλακή μέσω θαύματος (Πράξ. 16, 25-33), να μεταφερθεί στον ουρανό και εκεί να γνωρίσει ιδιαίτερες αποκαλύψεις, «άρρητα ρήματα»; (Β΄ Κορ. 12, 1-4)… Τι κι αν ο άγιος απόστολος Ανανίας καθοδηγήθηκε από το Χριστό προς τον Παύλο, με τη διαβεβαίωση ότι Εκείνος θα τον αποστείλει να υποστηρίξει το όνομά Του ενώπιον εθνών και βασιλέων και ότι θα πάθει πολλά υπέρ του ονόματος Του; (Πράξ. 9, 1-16). Τι κι αν, τέλος, βασανίστηκε και κινδύνεψε όντως αμέτρητες φορές (Πράξ. 16, 23, Β΄ Κορ. 11, 24-27, κ.λ.π.) και τελικά έδωσε και τη ζωή του για το Χριστό, τον Οποίο υπεραγαπούσε, προτιμώντας μάλιστα να πεθάνει για να βρεθεί κοντά Του παρά να συνεχίσει τη γήινη ζωή του; (προς Φιλιππησίους 1, 21-23).
Παρ’ όλα αυτά, δε γράφω το παρόν για να συζητήσουμε για τον Παύλο. Αφού τόσο ενοχλεί τους μουσουλμάνους αδελφούς μου η παρουσία του στη χορεία των αποστόλων του Ιησού Χριστού, Υιού του Θεού και Θεού, ας τον αφήσουμε.
Η αξιοπιστία του Πέτρου
Στο βιβλίο «Ο προφήτης Μουχάμμεντ στη Βίβλο», κεφ. «Μισπά», ο μουσουλμάνος συγγραφέας αναφέρεται στη μετονομασία του αποστόλου Σίμωνα από τον Ιησού σε «Πέτρο». Τονίζεται δε ιδιαίτερα ότι ο Ιησούς τον ονόμασε «Πέτρο» επειδή αυτό, κατά το συγγραφέα, παραπέμπει στα μισπά, δηλ. σε ιερά λίθων που εντοπίζει στην αρχαία παράδοση. Γράφει: «Όταν ο Χριστός (αλέϊχι σαλάμ) ονόμασε τον πρώτο του μαθητή Σίμωνα με το χαρακτηρισμό “Πέτρος”, σίγουρα είχε στο μυαλό του την αρχαία ιερή “σάφα” [σ.σ. πέτρα] που πολλά χρόνια πριν είχε χαθεί… Τα λόγια του Χριστού: “Εσύ είσαι ο Πέτρος” (στα αραβικά: “άντας σάφα”) κ.τ.λ. (Ματθαίος, 16:18; Ιωάννης, 1:42). Έτσι λοιπόν φαίνεται ότι αφού ο Σίμων (ή η ομολογία του) ήταν “Σάφα”, η εκκλησία η οποία επρόκειτο να χτιστεί πάνω σ’ αυτόν ήταν το “Μισπά” (ή “Μισφά”). Ποιο είναι όμως αυτό το μυστήριο που κρύβεται στη λέξη “σάφα”; Είναι ένας από τους μεγαλύτερους χαρακτηρισμούς του προφήτη Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέϊχι ουά σαλάμ), το “Μουσταφά”».
Δε συμφωνώ με αυτή την τοποθέτηση. Η περί μισπά ιδέα είναι άγνωστη και αδιάφορη στο χριστιανισμό – ούτε ο ίδιος ο Πέτρος δεν ασχολήθηκε με κάτι τέτοιο, όπως θα είχε κάνει, αν όντως τον αφορούσε προσωπικά. Και φυσικά, όπως έχω καταδείξει στα σχόλια που δημοσιεύονται κάτω από το βιβλίο, ο ερχομός του Μωάμεθ δεν προαναγγέλλεται στις προφητείες της Αγίας Γραφής.
Αυτό που με ενδιαφέρει εδώ όμως είναι ότι ο συγγραφέας φανερά αναγνωρίζει ότι όντως ο άγιος απόστολος Πέτρος ευλογήθηκε από τον Ιησού και χαρακτηρίστηκε θεμέλιο της Εκκλησίας Του.
Είναι σημαντικό βέβαια να θυμηθεί κάθε μουσουλμάνος πότε ο Κύριος είπε στον Πέτρο αυτά τα λόγια: «επιβράβευσε» τον Πέτρο με αυτό το χαρακτηρισμό, επειδή εκείνος διακήρυξε προς τον Ιησού: «εσύ είσαι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού του ζώντος» (Ματθ. 16, 13-20, Μάρκ. 8, 27-30, Λουκ. 9, 18-21)! Αυτό ο Ιησούς βεβαίωσε ότι του το αποκάλυψε ο Ίδιος ο Θεός Πατέρας. Και μόνο αυτά τα λόγια αρκούν, για να ανατρέψουν ολόκληρη τη χριστολογία του Ισλάμ.
Άλλωστε, και μόνο το γεγονός ότι ο Ιησούς έχει δική Του Εκκλησία, που την αποκαλεί «η Εκκλησία μου» (κι όχι «η Εκκλησία του Θεού»), φανερώνει τη θεότητά Του. Θα τολμούσε ποτέ ένας προφήτης –τόλμησε ο Μωάμεθ;– να πει κάτι αντίστοιχο για τη διδασκαλία του Θεού που (υποτίθεται ότι) μεταφέρει;
Επίσης, ο Ιησούς αμέσως παρακάτω λέει ότι θα δώσει στον Πέτρο τα κλειδιά της βασιλείας των ουρανών, ώστε να βάζει μέσα όποιον θέλει, συγχωρώντας τις αμαρτίες του. Αν ο συγγραφέας μας δέχεται ότι ο Χριστός πράγματι μετονόμασε το Σίμωνα σε Πέτρο, οφείλει να δεχτεί και ότι ο Χριστός έχει στη διάθεσή Του τα κλειδιά της βασιλείας των ουρανών και μπορεί να τα παραχωρεί σε όποιον θέλει. Και ποιος μπορεί να έχει τέτοια εξουσία, εκτός από τον Ίδιο το βασιλιά της βασιλείας αυτής, δηλαδή το Θεό;
Ο Ιησούς λοιπόν είπε γι’ αυτή την Εκκλησία ότι «πύλες Άδη δεν θα τη νικήσουν» (Ματθ. 16, 18). Θα είναι λοιπόν αιώνια, όχι προσωρινή ούτε μεταβατική «μέχρι να εμφανιστεί ένας άλλος εκλεκτός», όπως αυθαίρετα ισχυρίζονται οι μουσουλμάνοι. Αν ήταν έτσι, τότε τι είδους πέτρα ήταν αυτή; Ό,τι θεμελιώνεται στην πέτρα, δεν προορίζεται για κατάργηση ούτε αλλάζει ποτέ θεμέλια.
Εκτός από τα παραπάνω, ο «μουσουλμάνος απολογητής» Άχμεντ Ελντίν γράφει για τον απόστολο Παύλο: «Πώς τολμάει να εναντιώνεται στον Πέτρο, όταν ο Πέτρος είναι ευλογημένος από τον Ιησού;» (προς το τέλος του σχολίου). Προφανώς αναφέρεται στο ίδιο σημείο, στα λόγια του είπε ο Ιησούς στον Πέτρο κατά τη μετονομασία του από Σίμωνα. Ακόμη κι αν δεν αναφέρεται σ’ αυτό όμως (αλλά σε σημεία όπως π.χ. το Λουκ. 22, 31-32, ή το Ιω. 21, 15-17: «βόσκε τα αρνία μου»), γεγονός είναι ότι η μουσουλμανική απολογητική εμφανίζεται και στις δύο περιπτώσεις να αποδέχεται τον απόστολο Πέτρο ως αξιόπιστο μάρτυρα της αληθινής διδασκαλίας του Χριστού.
Ας δούμε λοιπόν τι έχει να μας πει για το Χριστό ο απόστολος Πέτρος.
Α. Η ομιλία του Πέτρου κατά την πεντηκοστή
Πράξεις των αποστόλων, κεφ. 2. Το αρχαίο κείμενο ολόκληρου του κεφαλαίου δημοσιεύεται στο http://www.myriobiblos.gr/bible/nt2/acts/2.asp.
Η πρώτη ομιλία του αγίου αποστόλου Πέτρου γίνεται την ημέρα της πεντηκοστής. Την ημέρα που οι μαθητές του Χριστού «ήταν όλοι συγκεντρωμένοι», όπως έκαναν κάθε μέρα, περιμένοντας την υπόσχεση του Χριστού για την αποστολή του Αγίου Πνεύματος σε αυτούς: «περιμένειν την επαγγελίαν του πατρός ην ηκούσατέ μου· ότι Ιωάννης μεν εβάπτισεν ύδατι, υμείς δε βαπτισθήσεσθε εν Πνεύματι Αγίω ου μετά πολλάς ταύτας ημέρας» (Πράξεις, 1, 4-5).
Ας σημειώσουμε ότι τα λόγια αυτά του Χριστού παραπέμπουν σε δύο σημεία από τα ευαγγέλια: στην υπόσχεσή του ότι, μετά την αποχώρησή Του, θα έρθει στους αποστόλους ο Παράκλητος (Ιω. 14, 26: «ο δε παράκλητος, το Πνεύμα το Άγιον ό πέμψει ο πατήρ εν τω ονόματί μου, εκείνος υμάς διδάξει πάντα…») και στην προφητεία του αγίου Ιωάννη του Προδρόμου «εγώ μεν βαπτίζω υμάς εν ύδατι εις μετάνοιαν· ο δε οπίσω μου ερχόμενος ισχυρότερός μου εστίν, ου ουκ ειμί ικανός τα υποδήματα βαστάσαι· αυτός υμάς βαπτίσει εν Πνεύματι Αγίω και πυρί» (Ματθ. 3, 11).
Ο άγιος ευαγγελιστής Λουκάς, στις Πράξεις των Αποστόλων, αρχή κεφ. 2, στ. 1-13, περιγράφει έτσι την κάθοδο του Αγ. Πνεύματος στους αποστόλους:
«Και όταν έφτασε η ημέρα της πεντηκοστής ήταν όλοι συγκεντρωμένοι. Και έγινε ξαφνικά ήχος από τον ουρανό, όπως όταν φυσάει βίαιος άνεμος και γέμισε όλο το σπίτι όπου βρίσκονταν. Και είδαν να διανέμονται γλώσσες σαν από φωτιά και κάθισε [από μία] πάνω σε κάθε έναν τους. Και γέμισαν όλοι Άγιο Πνεύμα και άρχισαν να μιλούν άλλες γλώσσες, όπως το Πνεύμα τους παραχωρούσε να μιλούν.
Κατοικούσαν λοιπόν στην Ιερουσαλήμ Ιουδαίοι, άντρες ευσεβείς από κάθε έθνος κάτω από τον ουρανό, και όταν έγινε ο ήχος αυτός το πλήθος μαζεύτηκε και εξεπλάγη, γιατί ο καθένας τούς άκουγε να μιλούν στη δική του διάλεκτο. Και εκπλήσσονταν όλοι και θαύμαζαν, λέγοντας μεταξύ τους: “Γαλιλαίοι δεν είναι όλοι αυτοί που μιλούν; Πώς εμείς ακούμε ο καθένας στη δική του μητρική γλώσσα, Πάρθοι και Μήδοι και Ελαμίτες, και οι κάτοικοι της Μεσοποταμίας, της Ιουδαίας και της Καππαδοκίας, του Πόντου και της Ασίας, της Φρυγίας και της Παμφυλίας, της Αιγύπτου και της περιοχής της Λιβύης της “κατά Κυρήνην”, και οι Ρωμαίοι που βρίσκονται εδώ, Ιουδαίοι και προσήλυτοι, Κρήτες και Άραβες, τους ακούμε να κηρύσσουν στις γλώσσες μας τα μεγαλεία του Θεού;”. Και εκπλήσσονταν όλοι και απορούσαν, και άλλος έλεγε: “Τι να είναι αυτό;”, ενώ άλλοι κορόιδευαν, λέγοντας ότι είναι μεθυσμένοι.»
Τότε ο απόστολος Πέτρος «στάθηκε μαζί με τους ένδεκα» (γιατί το Άγιο Πνεύμα ήρθε σε περισσότερους από εκατό μαθητές του Χριστού, μεταξύ αυτών και σε γυναίκες και στην ίδια την Παναγία, όπως φαίνεται από το Πράξ. 1, 14-15), μίλησε και εξήγησε το γεγονός, καλώντας όλους να πιστέψουν και να βαπτιστούν «στο όνομα του Χριστού». Παραθέτω σε μετάφραση την ομιλία του, παραπέμποντας στο πρωτότυπο με το δεσμό που έδωσα παραπάνω:
«Στάθηκε τότε ο Πέτρος μαζί με τους ένδεκα, σήκωσε τη φωνή του και τους είπε: “Άνδρες Ιουδαίοι και όλοι οι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ, μάθετε τα εξής και βάλτε στ’ αφτιά σας τα λόγια μου: αυτοί δεν είναι μεθυσμένοι, γιατί είναι η τρίτη ώρα της ημέρας. Αλλά αυτό είναι που είχε ειπωθεί από τον προφήτη Ιωήλ: “Στις έσχατες ημέρες, λέει ο Θεός, θα εκχύσω από το πνεύμα μου σε κάθε σάρκα και οι γιοι και οι θυγατέρες σας θα προφητέψουν και οι νεαροί σας θα δουν οράματα και οι πιο ηλικιωμένοι θα δουν όνειρα· και πάνω στους δούλους μου και τις δουλες μου τις ημέρες εκείνες θα εκχύσω από το πνεύμα μου και θα προφητέψουν. Και θα δώσω τεράστια φαινόμενα [στο αρχαίο: τέρατα] στον ουρανό πάνω και σημάδια στη γη κάτω, αίμα και πυρ και ατμίδα καπνού· ο ήλιος θα μεταστραφεί σε σκότος και η σελήνη σε αίμα πριν έλθει η ημέρα του Κυρίου η μεγάλη και επιφανής. Και κάθε ένας που θα επικαλεστεί το όνομα του Κυρίου, θα σωθεί”.
Άνδρες Ισραηλίτες, ακούστε αυτά τα λόγια. Τον Ιησού το Ναζωραίο, άνδρα αποδεδειγμένο από το Θεό σε σας με δυνάμεις και τέρατα και σημεία, που έκανε ο Θεός δι’ αυτού ανάμεσά σας, όπως και εσείς ξέρετε, αυτόν, που σας παραδόθηκε σύμφωνα με την ορισμένη βουλή και πρόγνωση του Θεού, τον συλλάβατε και μέσω χεριών ανόμων τον σκοτώσατε σταυρώνοντας [στο αρχαίο: προσπήξαντες = στερεώνοντάς τον στο έδαφος]. Τον οποίο ο Θεός ανέστησε, λύνοντας τις ωδίνες του θανάτου, διότι δεν ήταν δυνατόν εκείνος να κρατηθεί απ’ αυτόν. Διότι ο Δαβίδ λέει γι’ αυτόν: “Έβλεπα πάντοτε τον Κύριο ενώπιόν μου, γιατί βρίσκεται στα δεξιά μου, για να μη σαλευθώ. Για τούτο ευφράνθηκε η καρδιά μου και αγαλλίασε η γλώσσά μου, ακόμη και το σώμα μου θα αναπαυθεί με ελπίδα [στο αρχαίο: έτι δε και η σάρξ μου κατασκηνώσει επ’ ελπίδι], γιατί δε θα εγκαταλείψεις την ψυχή μου στον Άδη, ουδέ θα αφήσεις τον όσιό σου να γνωρίσει φθορά. Μου γνώρισες οδούς ζωής, θα με γεμίσεις ευφροσύνη με την παρουσία σου [στο αρχαίο: μετά του προσώπου σου]”.
Άνδρες αδελφοί, μπορώ να σας πω με θάρρος για τον πατριάρχη Δαβίδ ότι πέθανε και ετάφη και το μνήμα αυτού βρίσκεται σε μας μέχρι σήμερα. Αλλά επειδή ήταν προφήτης και γνώριζε ότι ο Θεός του ορκίστηκε ότι θα αναδείξει από τους απογόνους του κατά σάρκα το Χριστό, για να καθίσει στο θρόνο του, προείδε και μίλησε για την ανάσταση του Χριστού, ότι δεν εγκαταλείφθηκε η ψυχή του στον Άδη, ούτε το σώμα του γνώρισε φθορά. Αυτόν τον Ιησού ανέστησε ο Θεός, πράγμα για το οποίο όλοι εμείς είμαστε μάρτυρες. Αφού λοιπόν υψώθηκε διά της δεξιάς του Θεού και λαμβάνοντας την επαγγελία του Αγίου Πνεύματος από τον Πατέρα, το εξέχυσε, αυτό που τώρα βλέπετε και ακούτε.
Διότι δεν ανέβηκε ο Δαβίδ στους ουρανούς, όμως λέει: είπε ο Κύριος στον Κύριό μου, κάθισε στα δεξιά μου, μέχρι να θέσω τους εχθρούς σου χαλί κάτω από τα πόδια σου [είπεν ο Κύριος τω Κυρίω μου, κάθου εκ δεξιών μου έως αν θώ τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου]. Ας γνωρίζει λοιπόν με βεβαιότητα όλος ο λαός του Ισραήλ ότι και Κύριο και Χριστό αυτόν ο Θεός ανέδειξε, αυτό τον Ιησού, τον οποίο εσείς σταυρώσατε».
Ο λαός ένιωσε μεγάλη κατάνυξη όταν άκουσε τα λόγια του Πέτρου και είπε στον ίδιο και στους λοιπούς αποστόλους: «Τι να κάνουμε, άνδρες αδελφοί;». Και ο Πέτρος τους είπε: «Μετανοήστε και ας βαπτιστεί ο καθένας ας στο όνομα του Ιησού Χριστού για συγχώρηση των αμαρτιών και θα λάβετε τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος. Γιατί η υπόσχεση είναι για σας και τα παιδιά σας και όλους όσοι βρίσκονται μακριά, όσους θα προσκαλέσει ο Κύριος ο Θεός μας».
Όσοι αποδέχτηκαν αυτά τα λόγια, βαπτίστηκαν και έτσι ιδρύθηκε η Εκκλησία. Οι άνθρωποι που πίστεψαν εκείνη την ημέρα και βαπτίστηκαν ήταν περίπου τρεις χιλιάδες (Πράξ. 2, 41). Όλοι αυτοί ζούσαν με άξονες «τη διδαχή των αποστόλων και την κοινωνία και την κλάση του άρτου [θεία μετάληψη] και τις προσευχές», έχοντας τα πάντα κοινά και προσφέροντας ό,τι μπορούσαν σε όποιον είχε ανάγκη (βλ. Πράξ. 2, 42-47).
ΣΧΟΛΙΑ: α) Ο Πέτρος ακολουθεί το σχήμα που ακολουθούν οι απόστολοι όταν μιλούν για την ανάσταση του Χριστού: ότι «ο Θεός τον ανέστησε». Παράλληλα όμως αναφέρει ότι ο χριστός αναστήθηκε επειδή «δεν ήταν δυνατόν να κρατηθεί από το θάνατο». Συνεπώς, στην ίδια τη φύση του Χριστού υπήρχε η αιτία της ανάστασής Του. Αυτό πρέπει να το κατανοήσουμε σε συμφωνία και με το Ιω. 5, 26,, όπου ο Ιησούς λέει: «ώσπερ γαρ ο πατήρ έχει ζωήν εν εαυτώ, ούτως έδωκε και τω υιώ ζωήν έχειν εν εαυτώ».
Αν οι μουσουλμάνοι αδελφοί μας πιστεύουν πως τα λόγια του Πέτρου φανερώνουν πως ο Χριστός «δεν είναι Θεός», αυτό σημαίνει ότι αποδέχονται πως ο Πέτρος διακήρυξε τη σταύρωση και την ανάσταση ως αληθινά γεγονότα, και μάλιστα κεντρικά στην αποστολή του Χριστού, αντίθετα φυσικά με ό,τι ισχυρίζεται το Κοράνι. Αν το αποδεχτούν αυτό, τότε μπορούμε να συζητήσουμε για τα υπόλοιπα. Προκαταβολικά μόνον λέω ότι ο Υιός ονομάζεται «Ιησούς» και «Χριστός» ως άνθρωπος, και αυτό είναι και ο λόγος για τον οποίο οι απόστολοι διακηρύσσουν ότι ο Θεός Τον ανέστησε. Ως άνθρωπος επίσης ανέβηκε στον ουρανό και κάθισε «στα δεξιά του Θεού» (ανθρωπομορφισμός). Γι’ αυτό η ανθρωπότητα σώζεται διά του Χριστού, γιατί ένας άνθρωπος (ο νέος Αδάμ) ανέβηκε στο «χώρο του Θεού» και εμείς, καθώς ενωνόμαστε με Αυτό τον άνθρωπο, οδηγούμαστε από Αυτόν και μαζί Του στην ένωση με το Θεό.
β) Γίνεται φανερό ότι ο απόστολος Πέτρος ερμηνεύει τις προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης ως αναφερόμενες στο Χριστό και όχι (όπως ισχυρίζονται κάποιοι μουσουλμάνοι ερμηνευτές και απολογητές) ως προαναγγελίες του ερχομού του Μωάμεθ. (Αυτό το αναλύουμε διεξοδικά εδώ). Θα προσθέσω μία μόνο παρατήρηση επ’ αυτού: οι προφητείες μιλούν (και έχει νόημα να μιλούν) για τον ερχομό ενός σωτήρα των ανθρώπων, δεν έχει νόημα να μιλούν για τον ερχομό ενός προφήτη, έστω «του μεγαλύτερου». Προαναγγέλλεται μόνον δευτερευόντως η άφιξη προφητών που συνδέονται άμεσα με τον ερχομό του Χριστού: του Προδρόμου (Ησαΐα 40, 3-11, Μαλαχία, 3, 1-3) και του Ηλία, που θα είναι ο πρόδρομος της Δευτέρας Παρουσίας (Μαλαχία 4, 4-5 [στο Μασσωριτικό, τέλος του κεφ. 3])…………http://www.oodegr.com/oode/islam/kd_mwameth/petros_1.htm
Ρε μεγάλε έλεος!!!! Αυτά δεν είναι σχόλια, αλλά …. ο ΤΙΤΑΝΙΚΟΣ!!!!!!!(όχι δλδ αλλά αν νομίζεις ότι τα διαβάζει κανείς – μπορεί κανένας φυλακισμένος ή άνεργος).
Και τι άλλο να κάνω;;Φίλε. Ελεύθερες!!! Ευτυχώς που υπάρχει και ο αγιος. Αυτός. Άνθρωπος!Και διαβάζω κανά βιβλίο
?????
«το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν»
2. Θεός: το μεγαλείο της δύναμης ή το μεγαλείο της αγάπης;
Από την αρχή της εισήγησής του ο Άχμεντ επιβεβαίωσε το προφανές: ότι κατά το Ισλάμ, ο Θεός δημιούργησε τους ανθρώπους «για να τον λατρεύουν».
Τόνισε βέβαια ότι λατρεία προς το Θεό είναι κάθε σεμνή και ενάρετη πράξη. Αυτή η ιδέα είναι ωραία και σοφή, αλλά και (όπως, επιτρέψτε μου, όλα τα καλά πράγματα στο Ισλάμ) είναι χριστιανικής προελεύσεως. Ο απόστολος Παύλος λέει: «είτε τρώτε, είτε πίνετε, είτε κάτι άλλο κάνετε, όλα να τα κάνετε για τη δόξα του Θεού» (Α΄ προς Κορινθίους, 10, 31). Γι’ αυτό και ο γάμος είναι για μας «μυστήριον μέγα» και τελετουργείται στην εκκλησία, γι’ αυτό κάνουμε το σταυρό μας σε κάθε στιγμή της καθημερινότητάς μας, όταν πέφτουμε για ύπνο κι όταν ξυπνάμε, όταν φεύγουμε από το σπίτι κι όταν επιστρέφουμε, όταν φεύγουν τα παιδιά μας από το σπίτι, όταν αρχίζουμε μια δουλειά κι όταν την τελειώνουμε, όταν η ζύμη είναι έτοιμη για να πλάσουμε τα ψωμιά, όταν βάζουμε το ψωμί στο φούρνο ή το τσουκάλι στη φωτιά κ.τ.λ. Όλα αυτά για μας είναι προσευχές, πράξεις λατρείας προς το Θεό. Το «Κύριε, ελέησον» και το «Δόξα τω Θεώ» είναι φράσεις που ο ορθόδοξος χριστιανός (εκείνος που ζει πραγματικά μέσα στην πνευματική του παράδοση, όχι ο αλλοτριωμένος και εκδυτικισμένος) χρησιμοποιεί αμέτρητες φορές, εντάσσοντάς τις στον καθημερινό του λόγο. «Το να φέρνεις στο νου σου το Θεό είναι πιο σημαντικό από το να αναπνέεις» γράφει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος τον 4ο αι. μ.Χ., τρεις αιώνες πριν την εμφάνιση του Μωάμεθ.
Ο Άχμεντ όμως είπε και κάτι που δεν το περίμενα. Ότι ο Θεός στο Ισλάμ φέρεται να λέει: «Έκανα τον άνθρωπο έτσι, που να αμαρτάνει, για να έχω τη χαρά να τον βλέπω να επιστρέφει σε μένα (μετανοημένος)».
Ο Θεός λοιπόν, κατά το Ισλάμ, δημιούργησε τους ανθρώπους για να απολαμβάνει ο ίδιος. Να απολαμβάνει όχι μόνο τη λατρεία τους (Μας λένε: γιατί ο Θεός να «χρειάζεται» ένα Υιό; Εδώ ρωτώ: γιατί ο Θεός να επιθυμεί λατρεία; Γιατί γενικώς να επιθυμεί κάτι; Δεν είχε όλα όσα χρειαζόταν;), αλλά και τη χαρά να τους βλέπει να μετανοούν για τις πτώσεις τους και να του δίνεται η ευκαιρία να δείχνει μεγαλόψυχος και να τους συγχωρεί.
Η «αγάπη» λοιπόν που δείχνει ο ισλαμικός Θεός στους ανθρώπους δε μπορεί να υπερβαίνει την αγάπη που έχει κάποιος για τα παιχνιδάκια του. Περιέχει μάλιστα μια θεμελιώδη αντίφαση: αν ο Θεός δημιούργησε σκόπιμα τον άνθρωπο τέτοιο, που να αμαρτάνει, γιατί τον τιμωρεί όταν αμαρτήσει; Δε φταίει ο άνθρωπος, αλλά ο Θεός που τον έφτιαξε ατελή, για να… απολαμβάνει ο ίδιος τη μετάνοιά του! Ο άνθρωπος δεν είναι ελεύθερος να μην αμαρτήσει – συν τοις άλλοις, αν κάποιος αγωνιστεί τόσο, ώστε να μην αμαρτήσει ποτέ (υποθετικά μιλώντας), κι αυτό είναι αμαρτία, γιατί στερεί από το Θεό την απόλαυση που τόσο λαχταρά, την ευκαιρία να τον συγχωρήσει και να… νιώσει μεγαλόψυχος.
Αντίθετα, κατά το χριστιανισμό, ο Θεός δημιούργησε τους ανθρώπους για να απολαμβάνουν εκείνοι, όχι ο Ίδιος. Να απολαμβάνουν τη θεία χάρη, που απλόχερα, δωρεάν και χωρίς καμιά δέσμευση τους παρέχει και τους κάνει μέτοχους της θεότητάς Του, θεούς κατά χάριν, θεία όντα, αγίους.
Τους έχει άλλωστε εξ αρχής δημιουργήσει κατ’ εικόνα και ομοίωσή Του, πράγμα που προφανώς το Ισλάμ δεν καταδέχεται να παραδεχτεί.
Στο Ισλάμ ο Θεός έχει το μεγαλείο της δύναμης και νοιάζεται κατά βάσιν για τον εαυτό του. Στο χριστιανισμό έχει το μεγαλείο της αγάπης και νοιάζεται αποκλειστικά και μόνο για το δημιούργημά Του, γι’ αυτό και γίνεται άνθρωπος και θυσιάζεται γι’ αυτό. Γι’ αυτό ο ισλαμικός Θεός ζητάει από τον άνθρωπο υποταγή (=Ισλάμ), ενώ ο χριστιανικός Θεός ζητάει από τον άνθρωπο αγάπη (και μάλιστα τον κρίνει για την αγάπη στο συνάνθρωπο, όχι στον Ίδιο το Θεό, κατά Ματθαίον 25, 31-46).
Αυτά έχουν άμεση σχέση με την αποκάλυψη του Χριστού ότι ο Θεός είναι Τριαδικός. Ο Τριαδικός Θεός δεν είναι μόνο «πάνω από τους ανθρώπους», όπως ο ισλαμικός, αλλά και πάνω από αυτούς (Πατήρ) και δίπλα τους (Υιός, που είναι και άνθρωπος, αδελφός μας – εκπλήρωση της προφητείας στο Δευτερονόμιο, 18, 18-19, για τον προφήτη «από τους αδελφούς σας»), αλλά και μέσα τους (Άγιο Πνεύμα). Γι’ αυτό μπορεί να είναι ταπεινός, Θεός αγάπη, Θεός που θυσιάζεται.
Όταν ρώτησα τον Άχμεντ «ο Θεός, κατά το Ισλάμ, αγαπάει περισσότερο τον εαυτό του ή τους ανθρώπους;», μου δήλωσε ότι αυτό είναι άγνωστο. Όχι, δεν είναι άγνωστο – αντίθετα, είναι προφανές: ο ισλαμικός Θεός αγαπάει ουσιαστικά μόνο τον εαυτό του και δημιούργησε τους ανθρώπους για να ευχαριστήσει τον εαυτό του. Τους αγαπά κι αυτούς, στο βαθμό που τον ικανοποιούν.
Στο χριστιανισμό επίσης είναι προφανές ότι ο Θεός αγαπάει περισσότερο τους ανθρώπους παρά τον εαυτό Του, γι’ αυτό και γίνεται άνθρωπος και θυσιάζεται για χάρη τους, ακόμη και για εκείνους που δεν θα Του το αναγνωρίσουν ποτέ (π.χ. οι μουσουλμάνοι αδελφοί μας).
Δε θα γράψω τις δικές μου εντυπώσεις από τη σύγκριση αυτή. Ας συλλογιστεί κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος ποια από τις δύο διδασκαλίες είναι πιο ταιριαστή στο Υπέρτατο Ον (η χριστιανική ή η ισλαμική), ποια είναι πιθανότερο να είναι αληθινή και, τελικά, ποια τον εκφράζει περισσότερο ώστε να την ακολουθήσει ως ελεύθερος άνθρωπος.
***
Τα παραπάνω εξηγούν γιατί στο Ισλάμ είναι τόσο εύκολο και συχνό, ακόμη και σήμερα, να δολοφονείται εκείνος που αλλάζει θρησκεία.
Εφόσον, κατά το Ισλάμ, σκοπός της ύπαρξης του ανθρώπου, δοσμένος από το Θεό, δεν είναι παρά να λατρεύει το Θεό, εκείνος που παύει να τον λατρεύει, και που φαίνεται αμετάπειστος σ’ αυτό (γι’ αυτό του δίνεται διορία τριών ημερών), ΔΕΝ έχει πια κανένα σκοπό στη ζωή. Είναι σίγουρο ότι δεν θα εκπληρώσει το σκοπό, «για τον οποίο τον έπλασε ο Θεός». Αφού ο Θεός δεν έπλασε τον άνθρωπο για χάρη του ανθρώπου, αλλά για χάρη του ίδιου του Θεού, ποιος ο λόγος να ζει ένας τέτοιος άνθρωπος; Κλαδέψτε τον λοιπόν, για να μην απολαμβάνει και δωρεάν τα δώρα του Θεού στον κόσμο (τροφή, φως, αέρα κ.τ.λ.).
Ο Άχμεντ τόνισε ότι «το Ισλάμ δεν ζητάει το θάνατο του άπιστου, όσες φορές αυτό συνέβη, συνέβη αντίθετα με τη διδασκαλία του Ισλάμ». Ακόμη κι έτσι, είναι εύκολο από μια τέτοια ιδέα για το Θεό να ξεφυτρώσει στον άνθρωπο η ιδέα της εξαφάνισης των αποστατών και των απίστων.
Είπε επίσης ο Άχμεντ: «Άλλωστε κατά καιρούς η Εκκλησία έχει κάνει χειρότερα». Ας το δούμε αυτό.
Η αρχαία Εκκλησία των πρώτων χιλίων χρόνων και στη συνέχειά της, η Ορθόδοξη, ΠΟΤΕ δεν θεσμοθέτησε το θάνατο των αμαρτωλών, απίστων, εξωμοτών κ.τ.λ. Χριστιανοί αυτοκράτορες το έκαναν, για πολιτικούς λόγους (θεωρούσαν τους αιρετικούς κίνημα διάσπασης του κράτους), και οι κάθε φορά άγιοι αντιδρούσαν σ’ αυτό! (Ισχύει το ίδιο για μουσουλμάνους σοφούς ή αγίους;). Υπενθυμίζω περιπτώσεις αντίδρασης, όπως του αγίου Μαρτίνου της Τουρ στην εκτέλεση του αιρετικού Πρισκιλιανού, του αγίου Θεοδώρου του Στουδίτη στο διωγμό κατά των παυλικιανών (που ήταν και πολιτικό κίνημα) από τον αυτοκράτορα Μιχαήλ Ραγκαβέ και στο θέμα της πιθανής απέλασης των Βουλγάρων προσφύγων στον Κρούμο, «πράγμα που γι’ αυτούς θα σήμαινε βέβαιο θάνατο», του αγίου Νείλου της Σόρα στο διωγμό των αιρετικών Ιουδαϊζόντων στη Ρωσία (16ος αι.) κ.ά. Και σε κοινά πολιτικά εγκλήματα οι άγιοι αντέδρασαν: ο άγιος Αμβρόσιος Μιλάνου αρνήθηκε δημόσια να μεταλάβει τον αυτοκράτορα Μ. Θεοδόσιο, ο άγιος Φίλιππος της Μόσχας έλεγξε μέσα στο ναό τον εγκληματικό τσάρο Ιβάν τον Τρομερό (το πλήρωσε με τη ζωή του), ο άγιος Νικόλαος του Πσκωφ έδωσε ένα πιάτο ωμό κρέας στον ίδιο τσάρο, επίσης δημόσια, για να στηλιτεύσει τα εγκλήματά του, κ.τ.λ.
Η «Εκκλησία» που θέσπισε το θάνατο των αμαρτωλών, και στην οποία προφανώς αναφέρθηκε ο Άχμεντ, είναι ο καθολικισμός. Αυτός όμως δεν είναι Εκκλησία (πολύ περισσότερο, δεν είναι «Η Εκκλησία»), αλλά μια ολέθρια αίρεση, που διαστρέβλωσε το χριστιανισμό σε ΟΛΑ τα σημεία. Βλ. σχετικά http://www.oodegr.com/oode/papismos/papismos.htm και http://www.impantokratoros.gr/7A381BA7.el.aspx.
Μάλιστα οι παπικοί («καθολικοί») επιτέθηκαν με σφοδρότητα και ενάντια σε μας, τους ορθόδοξους. Βλ. π.χ. α) Την 4η σταυροφορία (1204), που κατέληξε στην άλωση της ΚΠολης και τη λατινοκρατία, η οποία σε κάποιες περιοχές, όπως η Κρήτη, κράτησε 4 αιώνες (μέχρι την κατάληψή της από τους Τούρκους). β) Το διωγμό και την εξόντωση εκατοντάδων χιλιάδων ορθόδοξων Σέρβων (ίσως περισσότερων από ένα εκατομμύριο) κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο από την ταξιαρχία παπικών Κροατών «Ουστάσα», με σκοπό να τους μεταστρέψουν από την ορθοδοξία στον καθολικισμό. Μη μου λες λοιπόν, αδελφέ, ότι «η Εκκλησία» έχει κάνει «χειρότερα από το Ισλάμ», γιατί ο λαός μου (οι Έλληνες, μα και οι ορθόδοξοι όλων των εθνών) έχει πάθει τα ίδια και από την ψεύτικη «Εκκλησία» που εννοείς και από το Ισλάμ.
Ο καθολικισμός (όπως και το Ισλάμ) θεώρησε φυσικό να θεσπίσει το θάνατο του αμαρτωλού, γιατί (όπως και το Ισλάμ) δεν καταλαβαίνει την Τριαδικότητα του Θεού. Δίνει έμφαση πρώτιστα στο ότι ο Θεός είναι Ένας, και μετά εξετάζει πώς είναι και Τριαδικός. Αντίθετα, η αρχαία Εκκλησία και η ορθοδοξία δίνει έμφαση πρώτιστα στο ότι ο Θεός είναι Τρία Πρόσωπα και μετά εξετάζει την ενότητά Τους (που είναι ενότητα αγάπης). Γι’ αυτό είναι ανεκτική στον «απέναντι» (αφού εκείνος κι εγώ είμαστε πρόσωπα σε μεταξύ μας σχέση, όπως και ο Θεός μας είναι Πρόσωπα σε μεταξύ Τους σχέση), ενώ ο καθολικισμός δεν είναι ανεκτικός, αφού ο Θεός του είναι κατ’ ουσίαν μόνος, δεν βρίσκεται σε ισότιμη σχέση με άλλον, όπως και ο Θεός του Ισλάμ.
«Πριν ο Θεός δημιουργήσει τον κόσμο, κανένα δεν αγαπούσε» είπε ο Άχμεντ σε ερώτηση ακροατή. «Εμείς λέμε ότι ο Θεός έχει αγάπη, όχι όπως οι χριστιανοί ότι ο Θεός ΕΙΝΑΙ αγάπη».
***
Είναι όμως αλήθεια ότι το Ισλάμ δεν ζητάει το θάνατο του εξωμότη;
Από το διαδίκτυο αλιεύω αυτά:
Από τη συλλογή «αυθεντικών αχαντίθ» που συνέταξε ο Ιμάμ al Bukhari, Τόμος 9, Βιβλίο 83, Αριθμός 17:
Διηγήθηκε ο Αμπντουλλάχ: Ο αγγελιαφόρος του Αλλάχ είπε: «το αίμα ενός μουσουλμάνου που ομολογεί ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να λατρεύεται εκτός απ’ τον Αλλάχ κι ότι εγώ είμαι ο αγγελιαφόρος του, δεν μπορεί να χυθεί παρά μόνο σε τρεις περιπτώσεις: Στην Κιζάς (ίση τιμωρία-ανταπόδοση) για φόνο, σ’ ένα πρόσωπο παντρεμένο που διέπραξε παράνομη σεξουαλική συνουσία και σ’ αυτόν που μεταστρέφεται από το Ισλάμ (τον αποστάτη) και αφήνει τους μουσουλμάνους».
Bukhari Τόμος 9, Βιβλίο 84, Αριθμός 57:
Διηγήθηκε ο Ικρίμα: «φέρανε στον Αλή μερικούς άθεους κι αυτός τους έκαψε. Τα νέα γι’ αυτό το γεγονός έφτασαν στον Ιμπν Αμπάς, που είπε: «Αν ήμουν στη θέση του, δεν θα τους είχα κάψει, γιατί ο αγγελιαφόρος του Αλλάχ το απαγόρευσε, λέγοντας: “μην τιμωρείτε κανέναν με την τιμωρία του Αλλάχ (φωτιά)”. Θα τους είχα σκοτώσει σύμφωνα με τη δήλωση του αγγελιαφόρου του Αλλάχ “όποιος αλλάξει την ισλαμική του θρησκεία, τότε σκοτώστε τον”».
Bukhari Τόμος 9, Βιβλίο 84, Αριθμός 64:
Διηγήθηκε ο Αλή: «… Χωρίς αμφιβολία άκουσα τον αγγελιαφόρο του Αλλάχ να λέει “στις έσχατες ημέρες θα εμφανιστούν κάποιοι νεαροί ανόητοι, που θα λένε τα καλύτερα λόγια, αλλά που η πίστη τους δεν θα πηγαίνει πέρα από το λαρύγγι τους (δηλαδή θ’ αφήσουν την πίστη) και θα βγουν από τη θρησκεία τους όπως ένα βέλος βγαίνει από το παιχνίδι. Έτσι, όπου τους βρείτε, σκοτώστε τους, γιατί όποιος τους σκοτώσει θα έχει ανταμοιβή την ημέρα της ανάστασης”».
***
Μια τέτοια θρησκεία, που τονίζει το «μεγαλείο της δύναμης» και ζητάει υποταγή των ανθρώπων στον παντοδύναμο Θεό και στον προφήτη του (βλ. π.χ. Κοράνι, σούρα 8, 1: «και υπακούτε στον Αλλάχ και στον απόστολό του, αν είστε πιστοί»· στ. 13: «όποιος αγωνίζεται (ενάντια) στον Αλλάχ και στον απόστολό του, ο Αλλάχ είναι αυστηρός στην τιμωρία»), εύκολα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για πολιτικούς σκοπούς. Και φυσικά αυτό έγινε. Είναι τυχαίο που το Ισλάμ είναι εγγενώς δομημένο έτσι, ώστε να προσφέρεται για πολιτική εκμετάλλευση; Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει με τον καθολικισμό. Όχι όμως με την ορθοδοξία, στην οποία δεν έχουμε ταύτιση κράτους και Εκκλησίας («άλλοι οι όροι της βασιλείας, άλλοι οι όροι της ιεροσύνης», άγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος, 4ος-5ος αι. μ.Χ.).
Άραγε, ούτε κι αυτό μπορεί να προβληματίσει ένα σκεπτόμενο μουσουλμάνο (ιδιαίτερα αν είναι πρώην ορθόδοξος χριστιανός) για την «αλήθεια» και την εγκυρότητα της θρησκείας του;……………http://www.oodegr.com/oode/islam/genika/dialeksi_1.htm#g
Όλες οι πρεσβείες μεταφέρθηκαν εκεί, πράγμα που σημαίνει ότι με πρόσχημα την προστασία τους θα παρεμβουν οι στρατοί των χωρών αυτών εκεί, κάνοντας κυριολεκτικά φρούριο την έδρα του αντίχριστου όταν αυτός στεφθεί βασιλιάς εκεί.
όλοι στο κόλπο και οι τέως και οι νυν παγκοσμίως
μέθοδος μαστίγιο και καρότο
Μια ανθρωπότητα που «όλως τυχαίως» ευρίσκεται ένα «βήμα» πριν το παγκόσμιο οικονομικό κραχ ελέω Κίνας…. ΟΛΑ ΓΥΡΩ ΜΑΣ ΚΙΝΟΥΝΤΑΙ ΣΤΑΘΕΡΑ ΑΛΛΑ ΛΙΓΟ ΑΡΓΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΜΠΟΥΥΥΥΥΥΥΥΜ ! ΠΟΣΟ ΑΚΟΜΑ ΘΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΑΥΤΗ Η ΨΕΥΤΟ-ΗΡΕΜΙΑ ΠΡΙΝ ΤΗ ΚΑΤΑΙΓΔΑ ? ΠΑΙΞΑΝΕ ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΜΑΣ ΠΙΑ ! ΠΟΤΕ ΘΑ ΠΕΣΕΙ ΑΥΤΗ Η ΣΥΡΙΖ-ΑΝΕΛ ??? ΠΟΤΕ ΘΑ ΑΡΠΑΞΕΙ ΦΩΤΙΑ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΕ ΟΥΚΡΑΝΙΑ – ΚΡΙΜΑΙΑ – ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ – ΚΟΣΣΟΒΟ – ΤΕΤΟΒΟ – ΣΚΟΠΙΑ – ΑΛΒΑΝΙΑ ? ΠΟΤΕ ??? ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΕ ΑΝΑΜΟΝΗ !!!
Αφρίζει το Ιράν με την παρέμβαση στο τέμενος… Το σύγχρονο Ιράν, είναι οι σύγχρονοι Σαρακινοί, με τον Σαλαχαντίν. Δεν βλέπω όμως το ISIS να διαμαρτύρεται; Χαχαχα, τι σκατά μουσουλμάνοι είναι τότε; Η μήπως δεν είναι αυτό το θέμα και σκασίλα τους για το ισλάμ αλλά απλά ελέγχονται από τον Αμερικανοισραηλινό άξονα; Χαίρω πολύ…
Εν πάση περιπτώση, το Ιράν έχει πολλές αφορμές για πόλεμο εναντίων του Ισραήλ, αυτά τα δυο έθνη, δεν μπορούν να συνυπάρξουν, διότι απ την αρχή τα σχέδια του Ισραήλ, ήταν πρόβλημα για το Ιράν, γι αυτό και ο Αμερικανοισραηλινός άξονας, προσπαθεί να κάνει το παν, στην Μ.Ανατολή, χρησιμοποιώντας και το ISIS και την ΣΥΡΙΑ για να χτυπήσει το Ιράν. ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΑΜΦΙΒΑΛΛΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΠΟΛΕΜΟ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ!!! Διότι το Ισραήλ, αν θέλει να συνεχίσει τα σχέδιά του, δεν μπορεί να το κάνει, δίχως να υπάρξει αντίδραση απ το Ιράν, άρα πόλεμος και δεν μπορεί αυτός ο Πόλεμος, να μην έχει πυρηνικά, δεν συμφέρει σε κανέναν, να γίνει, δίχως πυρηνικά. Αυτό σημαίνει, ότι πάση θυσία, θα γίνει και πως οι Αμερικανοί, θα επέμβουν και πως προς ενίσχυση του Ιράν, θα τρέξουν κι άλλη σύμμαχοι και πως αυτό, θα δώσει αφορμή, για σχηματισμό μιας μεγαλύτερης δυτικής συμμαχίας, δημιουργώντας ΔΥΟ μέτωπα. Μ. Ανατολή και Βαλτική Θ. ΑΠΛΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ!!!
Παρεπιπτώντος, ότι λέω, δεν βγαίνει από προφητείες αλλά από γεωπολιτική και στρατηγική. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι προφητείες είναι ψέμματα. Αλήθεια είναι, τουλάχιστον αρκετές. Τώρα αν κρύβουν σχέδια οι σκοπιμότητες, οι συμφέροντα που υποκινούνται μέσω των προφητειών, διότι οι Ρώσοι μόνο άγιοι δεν είναι, σ αυτό δεν φταίνε, όσοι τις είπαν τις προφητείες, αυτοί απλά μας μεταφέραν την πληροφορία. Πως;
Ενόραση; Πρόβλεψη στρατηγική; Πληροφορία από κάποιους;
ΟΥΔΕΜΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΕΙ!
Απλά καλά είναι, να ξεκινάμε με γνώμωνα την στρατηγική ν απλοποιούμε τα γεγονότα και παίρνωντας και τις πληροφορίες από αυτούς που τα ονομάζουν προφητείες, να τα συνδυάζουμαι και να βγάζουμε συμπέρασμα, βλέποντας, τι κολλάει και τι δεν κολλάει και σ αυτό, μας βοηθάει: Η λογική, η γνώση, η νοημοσύνη. Αυτό λέγεται: ”Σοφία”
Επιτέλους θα έρθει ο Μεσσίας που αναφέρει η Παλαιά Διαθήκη, θα έρθει και θα φανερώσει σε όλους ότι: ΕΙΜΑΣΤΕ Ο ΘΕΟΣ. WE ARE GOD !!!
https://www.youtube.com/watch?v=qfJonDDz2FY
Αγαπητά μου παιδιά, είμαι ο Μοναχός Τρομπόνιος και με τη δόξα του θεούλη έβαλα στη σκήτη μου γρήγορο ίντερνετ ώστε να σας δίνω διαδικτυακά τις προφητείες μου! ΑΚΟΥΣΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΛΑ ΜΟΥ ΠΡΟΒΑΤΑΚΙΑ: «Όταν θα έχουμε δύο Πασχαλιές οι Χριστιανοί θα βάφουν Μπλε τα κεφάλια τους, θα τα τσουγκρίζουν μεταξύ τους (μέχρι να πάθουν διάσειση) και στο τέλος θα πέφτουν στη Θάλασσα.» Είναι αυτό που απάντησε ο θεούλης στον Αδάμ, όταν έφαγε το Μήλο. ΑΔΑΜ: «Κύριε, έφαγα το Μήλο, τώρα τι θα γίνει από εδώ και πέρα;;;» ΘΕΟΥΛΗΣ: «Αδάμ, βάψου Μπλε, και πέσε στη Θάλασσα!».