Πείτε μου πώς είν’ το δέντρο

Χθες το βράδυ ένας φίλος μου, ανέβασε στο Facebook ένα ποίημα του Marcos Ana, το “Decidme cómo es un árbo” ή “Πείτε μου πως είναι το δέντρο” στην Ελληνική γλώσσα.

Ο Marcos Ana που το πραγματικό του όνομα Φερνάντο Μακάρρο Καστίγιο, ανήκει στους ποιητές που έζησαν τον Ισπανικό εμφύλιο και φυλακίστηκε για τις πολιτικές του πεποιθήσεις από την δικτατορία του Φράνκο. 23χρόνια έμεινε στην φυλακή και μετέπειτα εξορίστηκε στην Γαλλία. Παρόλα αυτά συνέχισε μέχρι που πέθανε, να μιλά για ισότητα και για αδελφοποίηση μεταξύ των Ισπανών.

Βλέποντας τα γεγονότα εχτές στην Καταλονία αναρωτήθηκα γιατί τώρα;

Γιατί οι Καταλανοί δεν επιζήτησαν την απόσχιση μετά το 1975 που αποκαταστάθηκε η Δημοκρατία στην Ισπανία;

Γιατί δε εξέλεξαν ή δε προσπάθησαν όλα αυτά τα χρόνια να πιέσουν τις κυβερνήσεις προς αυτή την κατεύθυνση, αναθεωρώντας το σύνταγμα, πόσο μάλλον όταν το 1983 τα κόμματα της καταλανιστικής Σύγκλισης και Ένωσης στήριξαν την κυβέρνηση του Φελίπε Γκονθάλεθ έως το 1996;
Μάλλον επειδή τότε τα πακέτα ανάπτυξης από την Ε.Ε. ήταν αρκετά, και δε χρειάστηκαν να μοιραστούν το “καρβέλι”.

Κάποτε ο δρόμος της ανεξαρτησίας είχε ως οδηγό την ελευθερία, στις μέρες μας ο ίδιος δρόμος καθορίζεται από οικονομικά κίνητρα. Μετά από περίπου 550 χρόνια ένωσης, οι Καταλανοί αναζητούν την απόσχιση παρόλο που είναι μια Αυτοδιοικούμενη περιοχή.

Προτιμάνε να έρθουν αντιμέτωποι με το σύνταγμα που θεσμικά τους προστατεύει, να καταστρέψουν ότι δημιούργησαν όλα αυτά τα χρόνια αντί να εναντιωθούν στην πολιτική της λιτότητας που έχει γίνει η καταστροφή για τις Ευρωπαϊκές χώρες του νότου. Το εάν η Καταλονία είναι διαφορετικό έθνος, ας διαβάσει ο καθένας λίγο ιστορία, από τον αρχαίο κόσμο έως σήμερα. Ένα έθνος καθορίζεται από την κοινή καταγωγή, την γλώσσα, και τη θρησκεία.

Λυπάμαι που άνθρωποι σαν τον Marcos Ana λιγοστεύουν, ενώ οι λαϊκιστές ανθίζουν και απλώνονται σαν παράσιτα.
Λυπάμαι που Δημοκρατικές κυβερνήσεις έχουν γίνει απρόσιτες και απαξιώνουν το διάλογο με τους πολίτες.

Κλείνω με το παρακάτω:

“Πείτε μου πώς είν’ το δέντρο,
πείτε μου πώς είναι η δικαιοσύνη,
μην μου λέτε πώς είναι η αξιοπρέπεια.

Μιλώ, για να φέρω σιμά μου όλα κείνα,
που τα χρόνια έσβησαν απ’ τα μάτια μου.”

Marcos Ana – Decidme cómo es un árbol, 2007