Δυτική Ευρώπη. Όσον με αφορά εδώ και 25 χρόνια σταθερά γράφω ότι δημιουργήθηκε ήδη το μεγαλύτερο στρατηγικό καζάνι. Μέσα σε αυτό το καζάνι που κοχλάζει ολοένα και περισσότερο βρίσκονται όλοι με κύριο παράγοντα την Γερμανία. Η ΟΝΕ αρχές της δεκαετίας του 1990 απλά επιτάχυνε μια γνωστή κατάσταση με το να δημιουργήσει τις οικονομικές προϋποθέσεις άνισης ανάπτυξης στην Δυτική Ευρώπη. Τις συνέπειες τις ζούμε και είμαστε ακόμη στη αφετηρία.
Κύριοι παράγοντες που όλοι συνεκτιμούν ως προς τούτο είναι η ισορροπία με την Ρωσία γιατί αφορά καίρια τις ευρύτερες ευρασιατικές ισορροπίες (ιστορικά στις σχέσεις Ρωσίας-Γερμανίας είχαμε πολλές κυμάνσεις μεταξύ κατευνασμού και αντιπαράθεσης ή και εισβολών). Η απάντηση για το πώς κινούνται τα πράγματα το έχουμε αναλύσει επανειλημμένα και δεν χρήζει να επεκταθούμε εδώ.
Ολοκληρώνοντας και σε αντίθεση με την κυρίαρχη άποψη στην Ελλάδα, στις ΗΠΑ ναι μεν εξελέγη νέος πρόεδρος με πολλές θέσεις για τις οποίες αναμένουμε εμπράγματες αποφάσεις, πλην τα πράγματα επηρεάζονται από πολλούς. Αναφέρομαι κυρίως στην γιγαντιαία πυραμοειδή και ταυτόχρονα Πενταγωνική δομή παρακολούθησης, ανάλυσης, στάθμισης, εκτίμησης, χάραξης εναλλακτικών αποφάσεων και σύνδεσής τους με το διακηρυγμένο Αμερικανικό Εθνικό Συμφέρον τοπικά, περιφερειακά και πλανητικά.
Δεν είναι μόνο οι κρατικοί λειτουργοί αλλά και αναρίθμητοι φορείς επιστημονικών τίτλων που πάγια κινούνται μεταξύ Πενταγώνου, Πανεπιστημίων και Δεξαμενών σκέψης. Οι τελευταίες, σε αντίθεση με αντίστοιχες ξεπεσμένων κρατιδίων δεν υπηρετούν ξένα συμφέροντα και είναι έμμεσα ή άμεσα συνδεδεμένες με το όλο σύστημα.
Στο τέλος ο εκάστοτε πρόεδρος, πάντως, μαζί και οι Σύμβουλοι Εθνικής Ασφαλείας έχουν μπροστά τους εναλλακτικά σενάρια οπότε και υπεισέρχονται διαφορετικά κριτήρια ανάλογα με την κοσμοθεωρία και τους στρατηγικούς προσανατολισμούς κάθε προέδρου.
Αυτών λεχθέντων, και χωρίς να υπάρχει ανάγκη να περιγράψουμε το φαινόμενο της τρομοκρατίας ή τα προσφυγικά ρεύματα, είναι χρήσιμο να αναφερθεί ότι με δεδομένο το χάος που δημιούργησαν οι «ανθρωπιστικές» εισβολές των προηγούμενων προέδρων –ναι αυτές που συνάδελφοί μου έβλεπαν ως κοσμογονία που οδηγεί σε … υπερεθνικό διεθνές δίκαιο–, πολλοί αναλυτές στις ΗΠΑ στο πρόσφατο παρελθόν επιδίδονται στην ανάλυση σεναρίων για εκρηκτικές μελλοντικές καταστάσεις.
Για παράδειγμα για την πιθανότητα μεγάλων εκρήξεων από τα Βαλκάνια μέχρι την Ινδία, για την ενδεχόμενη εσπευσμένη αποχώρηση των ΗΠΑ και για σενάρια πιθανής «μαύρης τρύπας» μέσα στην οποία θα μπορούσαν να υπάρξουν και πυρηνικές εκρήξεις. Μια τέτοια μαύρη τρύπα, υποστηρίζεται, θα πρέπει να υπάρχει δυνατότητα να περικυκλωθεί και απομονωθεί. Ασταμάτητοι εμφύλιοι, δεκάδες εκατομμύρια νεκροί ή και πολύ περισσότεροι. Παρανοϊκό ή όχι είναι ένα πράγμα και άλλο απίθανο. Είναι ένα πράγμα να είναι εκτός λογικής (επειδή δεν εκπληρώνει τον παραμικρό πολιτικό σκοπό) και άλλο να το αποκλείσουμε. Ιδιαίτερα, λέμε με νόημα εάν εκραγεί το προαναφερθέν Τουρκικό καζάνι και εάν στην συνέχεια οι μεγάλες δυνάμεις εν μέσω χάους κλιμακώσουν την αντιπαράθεσή τους ή και τις μεταξύ τους άμεσες συγκρούσεις.
Τώρα, κάπου ενδιάμεσα είναι το Ισραήλ το οποίο έχει ικανότητα, κάποιοι ισχυρίζονται, να διεξάγει κάπου 3.5 πολέμους με όλα τα κράτη της περιοχής απέναντί του. Συν βέβαια το γεγονός ότι όχι μόνο διαθέτει πυρηνικά όπλα αλλά και σύνδρομα Σαμψών να υποβόσκουν ως ύστατη και έσχατη στάση εάν κινδυνέψει η επιβίωση του Εβραϊκού κράτους.
Στο σύντομο κείμενο που προηγήθηκε έγινε προσπάθεια μιας αδρής περιγραφής και μια προσπάθεια καταγραφής τάσεων και προσανατολισμών. Ένα είναι βέβαιο, ότι ο πλανήτης μας δεν είναι ανθόσπαρτος και ότι γίνεται ολοένα και πιο επικίνδυνος. Ερασιτεχνισμοί δεν χωρούν και λανθασμένες αποφάσεις σημαίνουν θάνατο. Όποιο κράτος θέλει να επιβιώσει ιδιαίτερα στο ταραχώδες περιφερειακό υποσύστημα της Ελλάδας, απαιτείται να μαζέψει τις δυνάμεις του και να βαδίσει πάρα πολύ προσεκτικά. Αντί αυτού, Ελλάδα και Κύπρος χέρι-χέρι μπαίνουν από την μια παγίδα στην άλλη με τους Τούρκους να χαίρονται για την απερισκεψία μας. Όχι πως θα κερδίσουν κάτι πλην στην κατάσταση που βρίσκονται όσα περισσότερα πλεονεκτήματα αποκτήσουν τόσο περισσότερα χαρτιά θα έχουν στην δύσκολη τροχιά στην οποία έχουν εισέλθει. Ποιος και πως θα ανακόψει αυτό τον κατήφορο.
onalert.gr
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
Συμφωνούμε με τον κ. Ήφαιστο ότι η Τουρκία στο εσωτερικό της είναι ένα καζάνι που βράζει… αλλά αυτός ο “βρασμός” οφείλεται βασικά στον μη ομοιογενεί φυλετικά και εθνικά χαρακτήρα της… όπου βεβαίως αυτή η μη φυλετική και εθνική ομοιογένεια, εκφράζεται μέσω των διαφορετικών πολιτικών σχημάτων που έχουν την τάσσει να επιβάλλονται η μια επί της άλλης. Το ερώτημα σε αυτό το γεγονός είναι, γιατί ο πολιτικός κόσμος της Ελλάδος, τουλάχιστον τα τελευταία 25 χρόνια (μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού) ανεξαρτήτως δήθεν βασιλικών, δεξιών, κεντρώων, αριστερών, η και αριστεριστών πολιτικών δυνάμεων, προσπαθούν από κοινού, σε ένα άτυπο αλλά κοινό βασικό σχέδιο, να μας κάνουν (μετασχηματίσουν) σε ένα μη φυλετικά και εθνικά ομοιογενές κράτος; Με πολιτικό όραμα τι;… αργά η γρήγορα να έχουμε τα αποτελέσματα της Τουρκίας; Και σε αυτόν τον σχεδιασμό βοηθούν τόσο οι στρατιωτικοί, οι εκκλησιαστικοί, οι δικαστικοί, με βασικούς προπαγανδιστές τους δημοσιογράφους; Αυτά.