Όλαφ Σολτς: Μετακυλίει το κραχ της Deutsche Bank στην Ε.Ε.

Του Βασίλη Γαλούπη

Ο καγκελάριος της Γερμανίας γνωρίζει ότι το τραπεζικό σύστημα είναι ουσιαστικά χτισμένο πάνω σε ένα κόλπο εμπιστοσύνης. Καμία τράπεζα δεν μπορεί να επιβιώσει αν πολλοί καταθέτες θελήσουν να πάρουν τα χρήματά τους την ίδια στιγμή.

Ο Ολαφ Σολτς, θορυβημένος από τον πανικό στις αγορές, αναγκάστηκε άρον άρον την Παρασκευή να υπερασπιστεί την οικονομική υγεία της Deutsche Bank, αφού οι φόβοι για μια καινούργια τραπεζική κρίση στην Ευρώπη πυροδότησαν το ξεπούλημα των μετοχών: «Δεν υπάρχει κανένας λόγος να ανησυχούμε για την τράπεζα, άλλωστε η κεφαλαιακή επάρκεια των ευρωπαϊκών τραπεζών είναι ισχυρή».

Η αλήθεια είναι ότι η Deutsche Bank είχε σοβαρούς μπελάδες εδώ και χρόνια. Σκάνδαλα, παρανομίες, κατασκοπία, πρόστιμα, ξέπλυμα μαύρου χρήματος, φοροδιαφυγή, χειραγωγήσεις. Για το «New Yorker» είναι «μια τράπεζα με άθλια φήμη», με τόσες «βρομιές» στην πλάτη της.

Ομως, όπως ο Σόιμπλε μετά το 2008 έκανε διάχυση των προβλημάτων της Deutsche Bank, η οποία είχε άμεση εμπλοκή στο αμερικανικό στεγαστικό κραχ με τα τοξικά δάνειά της, έτσι και τώρα ο Σολτς γνωρίζει καλά πως, αν πλησιάσει στην κατάρρευση ο γερμανικός κολοσσός, θα πληρώσουν ξανά το μάρμαρο οι αδύναμοι κρίκοι της Ευρώπης, όχι η Γερμανία. Τότε ήταν η Ελλάδα, τώρα μπορεί να μην περιοριστεί μόνο σε εμάς.

Δεν είναι η πρώτη σοβαρή κρίση που περνά η τράπεζα την τελευταία τετραετία. Το 2019, με τον Σολτς υπουργό Οικονομικών, λίγα τραπεζικά συστήματα ήταν τόσο αδύναμα όσο της Γερμανίας. Ο Σολτς είχε στρέψει το βλέμμα του στην Ε.Ε., ζητώντας πανευρωπαϊκή εγγύηση καταθέσεων. Και οι δύο μεγάλες γερμανικές τράπεζες, η Deutsche Bank και η Commerzbank, είχαν μια εφιαλτική πορεία. Οι τιμές των μετοχών τους είχαν υποχωρήσει περισσότερο από 90% σε μια δεκαετία.

Οταν, το 2009, η Γερμανία έκανε τη διάγνωση ότι ο ασθενής ήταν η Ελλάδα επέβαλε την τιμωρία: Οσο πιο πικρό το φάρμακο που θα εξαναγκάσει την Ελλάδα να καταπιεί τόσο καλύτερη η θεραπεία. Οταν, όμως, οι τεράστιες αδυναμίες των γερμανικών τραπεζών άρχισαν να βγαίνουν στην επιφάνεια, η Γερμανία του τότε ΥΠΟΙΚ Σολτς έτρεξε αμέσως να μεταφέρει τα βάρη σε ένα ευρωπαϊκό σχέδιο. Αν έχανε χρήματα ο Γερμανός φορολογούμενος για τις τράπεζές του, θα έπρεπε να χάσουν όλοι κι ας μην έφταιγαν.

Οι θεραπείες-δηλητήριο εύκολα αποφασίζονται για τους άλλους, αλλά πολύ δύσκολα όταν τα «κορόιδα» θα είναι οι δικοί σου πολίτες. Η ηθική των γερμανικών κυβερνήσεων εξαντλείται μόνο στους ξένους. Οταν οι δικές τους επιχειρήσεις και το δικό τους κράτος βουτάνε στη διαφθορά, τότε κοιτάζουν μόνο πώς θα διασωθούν, χωρίς προσχήματα, μετακυλίοντας τα βάρη σε τρίτους. Ενα έργο που δεν αποκλείεται να ξαναδούμε.

Εδώ και σχεδόν δύο εβδομάδες αποδεικνύεται ξανά ότι το τραπεζικό σύστημα στις χώρες-πυλώνες, όπως οι ΗΠΑ, η Ελβετία και η Γερμανία, έχει πήλινα πόδια. Η σταθερότητα και η υγεία που διαφημίζουν είναι ψευδαισθήσεις. Ολη η αρχιτεκτονική του οικοδομήματος είναι τελικά πολύ πιο εύθραυστη απ’ όσο μας έλεγαν οι ρυθμιστικές Αρχές, οι κυβερνήσεις, η Λαγκάρντ.

Μέχρι πριν από λίγες μέρες κυριαρχούσε το ψευδές αφήγημα ότι οι τράπεζες διορθώθηκαν μετά τον εφιάλτη της οικονομικής κρίσης. Τώρα καταθέτες και φορολογούμενοι τρέμουν ότι αυτοί θα πληρώσουν πάλι τις απατεωνιές των golden boys των γερμανικών τραπεζών με τις πλάτες της Καγκελαρίας.

Αν τυχόν η τραπεζική καταιγίδα χτυπήσει τελικά και τη Γερμανία, η παρουσία του δειλού πολιτικά Σολτς δεν αποτελεί εγγύηση ότι οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι, ειδικά στην Ελλάδα, δεν θα σηκώσουν ξανά το άδικο βάρος. Μια αδύναμη ηγεσία στο Βερολίνο έχει επιπτώσεις σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ενωση, κι ο Σολτς είναι ιδιαίτερα διστακτικός και παθητικός.

Και, κυρίως, το παρελθόν του δεν προμηνύει ότι σε περίπτωση τραπεζικής κρίσης στην ευρωζώνη θα ενεργήσει υπέρ των πολιτών. Μόλις πέρυσι ο Σολτς δέχθηκε σκληρή κριτική, όταν αποκαλύφθηκε ότι την εποχή που ήταν δήμαρχος βοήθησε μια ιδιωτική τράπεζα, τη M.M. Warburg Bank στο Αμβούργο, να αποφύγει την πληρωμή φόρου 47.000.000 ευρώ το 2017.

Αρχικά ο Σολτς αρνιόταν ότι είχε συναντηθεί κρυφά με τον ιδιοκτήτη της τράπεζας. Αργότερα παραδέχτηκε σε ειδική κοινοβουλευτική επιτροπή ότι υπήρξε συνάντηση, αλλά δεν… θυμόταν για τι πράγμα συζήτησαν. Υπήρξαν και νέες αποκαλύψεις, με e-mails και μαρτυρίες που έδειξαν ότι ο Σολτς ήταν πολύ πιο μπλεγμένος στο τραπεζικό σκάνδαλο από ό,τι ισχυριζόταν.

E-mail της προσωπικής του γραμματέως ανέφερε ότι, ως υπουργός Οικονομικών και υποψήφιος καγκελάριος, έπρεπε να βρει τρόπο να «τακτοποιήσει» μια σειρά συναντήσεων που ήταν lobbying για την τράπεζα. Ανακαλύφθηκαν και 200.000 ευρώ μετρητά σε θυρίδα αξιωματούχου που συνάντησε ο Σολτς για το ίδιο θέμα. Τα λεφτά ήταν «αδιευκρίνιστα».

Σε ένα τάιμινγκ που οι Γερμανοί εργαζόμενοι ξεσηκώνονται από σήμερα με απεργίες, ο αδύναμος Σολτς φοβάται ακόμα περισσότερο ότι, αν οι μπελάδες των τραπεζών ξεχειλίσουν στην Ε.Ε., η αντίδραση των ψηφοφόρων της χώρας του θα είναι σκληρή. Γι’ αυτό εντείνονται οι ανησυχίες ότι θα ψάξει, όπως έκανε και η Μέρκελ, για νέα «κορόιδα» εντός της Ενωσης που θα αναγκαστούν με το ζόρι και με εκβιασμούς να πληρώσουν τα «σπασμένα» των Γερμανών τραπεζιτών.

ΟΛΑΦ ΣΟΛΤΣ

Καγκελάριος Γερμανίας

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Γεννήθηκε το 1958 και από τον Δεκέμβριο του 2021 είναι καγκελάριος της Γερμανίας. Οι λουθηρανοί γονείς του εργάζονταν στον κλάδο της κλωστοϋφαντουργίας. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου κι εργάστηκε στη δικηγορική εταιρία Zimmerman Scholz und Partner. Εντάχθηκε στο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (SPD) στα 17 του και το 2009 έγινε αναπληρωτής αρχηγός. Ως φοιτητής επέκρινε το ΝΑΤΟ, χαρακτηρίζοντάς το «ιμπεριαλιστικό». Για πρώτη φορά εξελέγη βουλευτής το 1998, ενώ το 2011 έγινε δήμαρχος Αμβούργου. Το 2007-2009 ήταν υπουργός Εργασίας στην κυβέρνηση συνασπισμού της Μέρκελ. Το 2018-2021 διετέλεσε υπουργός Οικονομικών, εγκρίνοντας ένα πρωτοφανές πακέτο τόνωσης της οικονομίας 130 δισ. ευρώ στις αρχές της πανδημίας.

Πηγή: dimokratia.gr