Αστρονόμοι εντόπισαν νέα στοιχεία που ενισχύουν την υπόθεση ύπαρξης ενός μυστηριώδους ένατου πλανήτη στα άκρα του ηλιακού μας συστήματος, γεγονός που ενδέχεται να ανατρέψει όσα γνωρίζουμε μέχρι σήμερα για το σύμπαν.

Μια διεθνής ομάδα επιστημόνων από την Ταϊβάν, την Ιαπωνία και την Αυστραλία χρησιμοποίησε δεδομένα 40 ετών από δύο διαστημικές αποστολές, με στόχο να εντοπίσει σημάδια αυτής της μακρινής πλανητικής παρουσίας που κινείται γύρω από τον Ήλιο μας.

Η υπόθεση για τον «Πλανήτη Εννέα» (ή «Πλανήτη Χ», όπως τον αποκαλεί η NASA) πρωτοεμφανίστηκε το 2016, όταν δύο αστρονόμοι από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας παρουσίασαν αποδείξεις για μια ισχυρή βαρυτική δύναμη πολύ πέρα από τον Ποσειδώνα, πιθανόν από έναν μεγάλο πλανήτη.

Η νέα μελέτη κατάφερε να μειώσει τη λίστα των πιθανών υποψηφίων σωμάτων από 13 σε μόλις ένα, το οποίο φαίνεται να κινείται γύρω από τον Ήλιο σε απόσταση περίπου 46,5 έως 65,1 δισεκατομμυρίων μιλίων.

Για σύγκριση, ο Πλούτωνας, ο οποίος έχασε την ιδιότητά του ως ένατος πλανήτης το 2006, βρίσκεται σε απόσταση μικρότερη των τεσσάρων δισεκατομμυρίων μιλίων από τον Ήλιο και ανήκει στη Ζώνη του Κάιπερ, μια περιοχή γεμάτη παγωμένα σώματα, κομήτες και πλανήτες νάνους.

Όπως αναφέρει η Daily Mail, η νέα μελέτη υποστηρίζει ότι, λόγω της τεράστιας απόστασης, ο «Πλανήτης Εννέα» είναι πιθανό να είναι ένας παγογίγαντας όπως ο Ουρανός ή ο Ποσειδώνας.

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, η ύπαρξη ζωής θα ήταν εξαιρετικά δύσκολη, εκτός αν επρόκειτο για μικροοργανισμούς γνωστούς ως «extremophiles», οι οποίοι επιβιώνουν σε ακραίες συνθήκες, όπως υψηλές ή χαμηλές θερμοκρασίες, έντονη ακτινοβολία ή υψηλή πίεση.

Στη Γη, αυτοί οι οργανισμοί απαντώνται σε υποθαλάσσια ηφαιστειακά ανοίγματα, στους παγετώνες της Ανταρκτικής και στην άνυδρη έρημο Ατακάμα της Χιλής.

Στον Πλανήτη Εννέα, οι συνθήκες θεωρούνται ακόμα πιο ακραίες. Η μελέτη, που βρίσκεται ακόμη στο προδημοσιευμένο στάδιο στην πλατφόρμα arXiv και αναμένει αξιολόγηση από ομότιμους επιστήμονες, υπολογίζει ότι οι θερμοκρασίες εκεί κυμαίνονται από -364°F έως -409°F.

Με βάση τη βαρυτική του επίδραση, οι επιστήμονες εκτιμούν ότι ο Πλανήτης Εννέα έχει μάζα επτά έως 17 φορές μεγαλύτερη από αυτή της Γης, παρόμοια με αυτή του Ουρανού ή του Ποσειδώνα.

Όπως και οι άλλοι παγογίγαντες, ο Πλανήτης Εννέα πιθανόν δεν διαθέτει υγρό νερό στην επιφάνειά του, παρά μόνο ενδεχομένως βαθιά κοντά στον πυρήνα του.

Επιπλέον, η απόστασή του από τον Ήλιο σημαίνει ότι η ηλιακή ακτινοβολία είναι εξαιρετικά ασθενής, κάτι που θα απαιτούσε εναλλακτικές πηγές ενέργειας για την υποστήριξη οποιασδήποτε μορφής ζωής.

Παρά τις αμφιβολίες για την ύπαρξη ζωής, οι επιστήμονες πλησιάζουν περισσότερο στο να προσδιορίσουν την τροχιά του.

Η μελέτη χρησιμοποίησε δεδομένα από το υπέρυθρο διαστημικό τηλεσκόπιο IRAS (1983) και τον ιαπωνικό δορυφόρο AKARI (2006-2007), τα οποία σάρωσαν ολόκληρο τον ουρανό για την ανίχνευση υπέρυθρης ακτινοβολίας από μακρινά ουράνια σώματα.

Το σημαντικό στοιχείο ήταν η χρονική απόσταση 23 ετών μεταξύ των δύο παρατηρήσεων, επιτρέποντας στους αστρονόμους να εντοπίσουν αντικείμενα που κινούνται αργά στον ουρανό.

Συγκρίνοντας τα δεδομένα των δύο δορυφόρων, η διεθνής ομάδα εστίασε σε ουράνια σώματα που κινούνταν περίπου τρία «λεπτά του τόξου» ετησίως, μια μονάδα μέτρησης μικρών αποστάσεων ή γωνιών στον ουρανό. Για παράδειγμα, η πανσέληνος έχει διάμετρο περίπου 30 λεπτά του τόξου.

Η κίνηση των τριών λεπτών του τόξου αντιστοιχεί σε μια απόσταση ίση με το πλάτος ενός κέρματος δέκα λεπτών, όταν το κοιτά κάποιος από απόσταση δύο μιλίων.

Κατά τη διάρκεια των 23 ετών, οι επιστήμονες υπολόγισαν ότι ο Πλανήτης Εννέα θα είχε μετακινηθεί από 42 έως 69,6 λεπτά του τόξου.

Συνδυάζοντας αυτό το πρότυπο κίνησης με τη βαρυτική επίδραση που θεωρείται ότι ασκεί στη Ζώνη του Κάιπερ, οι ερευνητές κατάφεραν να περιορίσουν την αναζήτηση από 13 υποψήφια σώματα σε μόλις ένα, το οποίο φαίνεται να ταιριάζει με την περιγραφή ενός απομακρυσμένου κόσμου που επηρεάζει βαρυτικά τη ζώνη των παγωμένων σωμάτων πέρα από τον Ποσειδώνα.

Ωστόσο, οι αστρονόμοι σημειώνουν ότι δύο παρατηρήσεις (μία από το IRAS και μία από το AKARI) δεν επαρκούν για την πλήρη χαρτογράφηση της τροχιάς του Πλανήτη Εννέα ή για την επιβεβαίωση της ύπαρξής του.

Η NASA αναφέρει ότι η επιβεβαίωση του Πλανήτη Εννέα θα μπορούσε να βοηθήσει στην εξήγηση διαφόρων μυστηρίων του ηλιακού μας συστήματος.

Σε σχετική της ανάλυση, η NASA εξηγεί: «Θα μπορούσε επίσης να κάνει το ηλιακό μας σύστημα να μοιάζει λίγο πιο “κανονικό”».

«Οι παρατηρήσεις πλανητών γύρω από άλλα αστέρια στον γαλαξία μας έχουν δείξει ότι οι πιο συνηθισμένοι τύποι είναι οι “υπερ-Γαίες” και τα ξαδέρφια τους, μεγαλύτερες από τη Γη αλλά μικρότερες από τον Ποσειδώνα», προσθέτουν οι ερευνητές της NASA.

«Ωστόσο, δεν υπάρχει κανένας τέτοιος πλανήτης στο ηλιακό μας σύστημα. Ο Πλανήτης Εννέα θα μπορούσε να καλύψει αυτό το κενό», αναφέρουν.

Η ύπαρξή του θα μπορούσε επίσης να εξηγήσει γιατί τα αντικείμενα στη Ζώνη του Κάιπερ έχουν τροχιές κεκλιμένες κατά περίπου 20 μοίρες σε σχέση με το επίπεδο στο οποίο κινούνται οι πλανήτες γύρω από τον Ήλιο.

Η βαρυτική έλξη του Πλανήτη Εννέα, σύμφωνα με τους επιστήμονες, θα μπορούσε να έχει προκαλέσει αυτή την κλίση με την πάροδο του χρόνου, όπως επίσης και τη συγκέντρωση κομητών και πλανητών νάνων, όπως ο Πλούτωνας, σε μια κατεύθυνση, χωρίς να διασκορπίζονται.

φωτο αρχειου

rodosreport.gr