Ο κόσμος πάσχει από μαζική παραληρητική ψύχωση

Η φράση “πιείτε το Kool-Aid” προέρχεται από τα γεγονότα στο Jonestown το 1978, όπου πάνω από 900 άνθρωποι πέθαναν για έναν ακραίο λόγο.

Η ΙΣΤΟΡΊΑ ΜΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΆ

Σύμφωνα με τον ψυχίατρο και εμπειρογνώμονα ιατρικού δικαίου Dr. Mark McDonald, η πραγματική κρίση δημόσιας υγείας δεν είναι το ίδιο το COVID-19- μάλλον, είναι ο φόβος της μόλυνσης, ο οποίος έχει “μεταμορφωθεί και εξελιχθεί σε μια μορφή μαζικής παραληρηματικής ψύχωσης”

Πολλοί εισέρχονται σε κατάσταση υστερίας όταν βλέπουν ένα αποκαλυμμένο άτομο, ακόμη και αν αυτό φαίνεται απολύτως υγιές και σαφώς δεν πάσχει από κάποιο αναπνευστικό πρόβλημα. Πρόκειται για μια άκρως παράλογη κατάσταση που δεν έχει καμία βάση στην πραγματικότητα

Ως αυταπάτη ορίζεται η πίστη σε κάτι που δεν συνάδει με την πραγματικότητα

Υπάρχουν σοβαρές ανησυχίες σχετικά με τις μόνιμες επιπτώσεις που θα έχει αυτή η εκτεταμένη παραφροσύνη στα παιδιά καθώς μεγαλώνουν. Ένα από τα χειρότερα τραύματα που υφίστανται τα παιδιά ως αποτέλεσμα όλης αυτής της τρομολαγνείας είναι η ιδέα ότι μπορεί να σκοτώσουν τους γονείς ή τους παππούδες τους απλώς και μόνο επειδή βρίσκονται κοντά τους
Η θεραπεία του τραύματος των παιδιών με θεραπεία δεν πρόκειται να είναι αρκετή, καθώς οι γονείς και άλλοι ενήλικες είναι αυτοί που δημιουργούν το τραύμα με τη δική τους υπερβολική αντίδραση φόβου. Για να θεραπεύσουμε μια γενιά τραυματισμένων παιδιών, πρέπει πρώτα να αντιμετωπίσουμε την ψύχωση του ενήλικου πληθυσμού

Δημοσιεύθηκε αρχικά τον Οκτώβριο του 2021 στο Mercola.com

Ορισμένοι ειδικοί σε θέματα ψυχικής υγείας έχουν εκφράσει την ανησυχία τους για την απροκάλυπτη τρομολαγνεία και την πρόκληση πανικού κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19, προειδοποιώντας για πιθανές – και ας το παραδεχτούμε, πιθανές – ψυχιατρικές επιπτώσεις. Σε ένα άρθρο της 22ας Δεκεμβρίου 2020 στο περιοδικό Evie, ο S.G. Cheah συζητά αυτό που μπορεί στην πραγματικότητα να είναι το πραγματικό πρόβλημα: η μαζική παραφροσύνη που προκαλείται από τον “παραληρηματικό φόβο του COVID-19”.

Ο Cheah αναφέρεται σε διαλέξεις και άρθρα του ψυχιάτρου και ειδικού σε θέματα ιατρικού δικαίου Dr. Mark McDonald, ο οποίος πιστεύει ότι “η πραγματική κρίση της δημόσιας υγείας έγκειται στον ευρέως διαδεδομένο φόβο που μεταμορφώθηκε και εξελίχθηκε σε μια μορφή μαζικής παραληρηματικής ψύχωσης”.

“Ακόμη και όταν οι στατιστικές δείχνουν το εξαιρετικά χαμηλό ποσοστό θνησιμότητας μεταξύ των παιδιών και των νεαρών ενηλίκων (που μετράει 0,002% στην ηλικία των 10 ετών και 0,01% στα 25 έτη), οι νέοι και οι υγιείς εξακολουθούν να τρομοκρατούνται από τον ασφυκτικό κλοιό του παράλογου φόβου όταν έρχονται αντιμέτωποι με τον κορονοϊό”, γράφει ο Cheah.

Μολυσματική υστερία

Ο Cheah συνεχίζει να εξετάζει μια σειρά από παράλογες συμπεριφορές που έχουν γίνει πάρα πολύ συνηθισμένες, όπως γονείς που διώχνονται από αεροπλάνα επειδή τα μικρά παιδιά τους αρνούνται να φορέσουν μάσκα κατά τη διάρκεια της πτήσης, ή άνθρωποι που παθαίνουν υστερικά ξεσπάσματα όταν βλέπουν ένα άτομο που δεν φοράει μάσκα.

Η επιστήμη είναι αρκετά σαφής σχετικά με τον κίνδυνο που εγκυμονούν τα ασυμπτωματικά άτομα, δηλαδή οποιοσδήποτε αισθάνεται απόλυτα υγιής, αλλά μπορεί να έχει βρεθεί θετικός για SARS-CoV-2 με ένα τεστ PCR που έχει ρυθμιστεί σε υπερβολικά υψηλό όριο κύκλου. Αποτελούν εξαιρετικά χαμηλό κίνδυνο για τους άλλους, αν υπάρχει κανένας κίνδυνος. Η επιστήμη είναι ακόμη πιο σαφής όσον αφορά τα υγιή άτομα που έχουν αρνητικό τεστ για SARS-CoV-2. Απλώς δεν μπορείτε να μεταδώσετε έναν ιό που δεν έχετε.

Ο κύριος όγκος της δημοσιευμένης επιστήμης δείχνει επίσης ότι οι μάσκες δεν εμποδίζουν τη διάδοση των ιογενών λοιμώξεων, και αυτό ισχύει ιδιαίτερα αν φοράτε υφασμάτινες μάσκες, χειρουργικές μάσκες ή μάσκες με αεραγωγούς.

Παρ’ όλα αυτά, πολλοί εξακολουθούν να εισέρχονται σε κατάσταση υστερίας όταν βλέπουν ένα άτομο χωρίς μάσκα, ακόμη και αν αυτό φαίνεται απολύτως υγιές και σαφώς δεν πάσχει από κάποιο αναπνευστικό πρόβλημα. Πρόκειται για μια άκρως παράλογη κατάσταση που δεν έχει καμία βάση στην πραγματικότητα.

Πράγματι, σύμφωνα με τον McDonald, οι άνθρωποι αυτοί πάσχουν από παραληρητική ψύχωση, και είναι πολλοί. Φτάνει στο σημείο να αναφέρεται στον εξωτερικό χώρο του σπιτιού ή του γραφείου του ως “υπαίθριο φρενοκομείο”, όπου πρέπει να υποθέσει ότι “όποιον συναντώ είναι τρελός”, εκτός αν αποδείξει το αντίθετο. Όπως εξηγεί ο Cheah:

“Αντί να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα, το παραληρηματικό άτομο προτιμά να ζει στον κόσμο της φαντασίας του. Αλλά για να συνεχίσουν να προσποιούνται την πραγματικότητα, θα πρέπει να βεβαιωθούν ότι όλοι οι άλλοι γύρω τους προσποιούνται επίσης ότι ζουν στον φανταστικό τους κόσμο.

Με πιο απλά λόγια, το παραληρηματικό άτομο απορρίπτει την πραγματικότητα. Και σε αυτή την απόρριψη της πραγματικότητας, οι άλλοι πρέπει να παίξουν μαζί με τον τρόπο που βλέπουν τον κόσμο, διαφορετικά, ο κόσμος τους δεν θα έχει νόημα γι’ αυτούς. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το παραληρηματικό άτομο θα θυμώσει όταν αντιμετωπίσει κάποιον που δεν συμμορφώνεται με την κοσμοθεωρία του …

Είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους βλέπετε τόσους πολλούς ανθρώπους που ευχαρίστως θα ενέκριναν τη φίμωση οποιουδήποτε ειδικού ιατρού του οποίου οι απόψεις έρχονται σε αντίθεση με τις οδηγίες του ΠΟΥ ή του ΚΕΕΛΠΝΟ. Το ‘υπακούστε στους κανόνες!’ γίνεται πιο σημαντικό από το να αμφισβητείται αν οι κανόνες ήταν εξ αρχής νόμιμοι”.

Στη συνέντευξή του στον Jesse Lee Peterson (βίντεο παραπάνω), ο McDonald εξηγεί τη διάγνωσή του ως εξής:

“Δεν υπήρξε ποτέ ιατρική κρίση. Υπήρχαν πάντα αρκετοί πόροι για να αντιμετωπίσουν τους ανθρώπους που ήταν άρρωστοι … Πολλοί πόροι στην πραγματικότητα απορρίφθηκαν … Το ερώτημα τότε, για μένα, έγινε: “Ποια είναι η πραγματική κρίση;”. Από τι υποφέρουν πραγματικά οι άνθρωποι;

Μου έγινε σαφές, πολύ γρήγορα, μέσα στις πρώτες δύο ή τρεις εβδομάδες του Μαρτίου [2020], ότι ήταν ο φόβος. Από τότε … ο φόβος … έχει μεταμορφωθεί και εξελιχθεί, όχι απλώς σε ένα “ανησυχώ, φοβάμαι, γι’ αυτό πρέπει να μείνω σπίτι”, αλλά σε μια πραγματική πεποίθηση που είναι αντίθετη με την πραγματικότητα – διότι ο ορισμός της πλάνης είναι κάτι που πιστεύεις και δεν συνάδει με την πραγματικότητα.

Πιστεύουν ότι θα πεθάνουν – ανεξάρτητα από την ηλικία τους, ανεξάρτητα από την κατάσταση της υγείας τους – αν δεν βγαίνουν από το σπίτι τους με μάσκα και γάντια κάθε μέρα και δεν τρέχουν μακριά από [άλλα] ανθρώπινα όντα. Αυτό είναι παραληρηματική ψύχωση. Είναι ψευδής, είναι λάθος, δεν υποστηρίζεται από στοιχεία. Και πολλοί, πολλοί Αμερικανοί το ζουν αυτό και το πιστεύουν”.

Αν και δεν υπάρχουν στοιχεία που να το επιβεβαιώνουν, ο McDonald λέει ότι φαίνεται πως οι γυναίκες τείνουν να είναι πιο επιρρεπείς στην παραληρητική ψύχωση από τους άνδρες. Εν μέρει, προτείνει, μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι όταν οι γυναίκες φοβούνται, τείνουν να γίνονται πιο υπερπροστατευτικές από ό,τι οι άνδρες υπό τις ίδιες συνθήκες, πιθανότατα επειδή οι γυναίκες – μιλώντας με καθαρά γενικευτικούς όρους, φυσικά – τείνουν να είναι πιο συναισθηματικά καθοδηγούμενες.
Η μαζική παραληρητική ψύχωση τραυματίζει τα παιδιά

Ο McDonald ανησυχεί ιδιαίτερα για τις μόνιμες επιπτώσεις που θα έχει αυτή η εκτεταμένη παραφροσύνη στα παιδιά καθώς θα μεγαλώνουν. Ως ψυχίατρος που ειδικεύεται στη θεραπεία παιδιών και εφήβων, θα έπρεπε να γνωρίζει. Από τότε που άρχισαν τα λουκέτα το πρώτο τρίμηνο του 2020, έχει δει μια τεράστια αύξηση των ασθενών και η ψυχική τους κατάσταση είναι πολύ χειρότερη από ό,τι έχει συνηθίσει να βλέπει σε αυτές τις ηλικιακές ομάδες.

Ένα από τα χειρότερα τραύματα που υφίστανται τα παιδιά ως αποτέλεσμα όλης αυτής της τρομολαγνείας είναι η ιδέα ότι μπορεί να σκοτώσουν τους γονείς ή τους παππούδες τους απλώς και μόνο επειδή βρίσκονται κοντά τους. Όπως σημειώνει ο Cheah, τους μαθαίνουν επίσης να αισθάνονται ένοχα για συμπεριφορές που κανονικά θα ήταν απολύτως, λοιπόν, φυσιολογικές.

Ένα μόνο παράδειγμα είναι οι υστερικοί ενήλικες που αποκαλούν ένα νήπιο που αρνείται να φορέσει μάσκα “παλιόπαιδο”, ενώ στην πραγματικότητα το να αντιστέκεσαι στο να σου βάλουν μια περιοριστική μάσκα στο πρόσωπο είναι απολύτως φυσιολογικό σε αυτή την ηλικία.

“Δεν είναι φυσιολογικό για τα παιδιά να μεγαλώνουν πιστεύοντας ότι όλοι αποτελούν κίνδυνο για όλους τους άλλους”, λέει η Cheah, και δικαίως. Δεν είναι καθόλου φυσιολογικό, και οι υστερικοί ενήλικες προκαλούν άσκοπα σοβαρό συναισθηματικό τραύμα σε μια ολόκληρη γενιά.

Όπως σημείωσε ο McDonald στη συνέντευξή του με τον Peterson παραπάνω, μια βασική αιτία της κατάθλιψης, ειδικά στους νέους, είναι η αποσύνδεση από τους άλλους. Χρειαζόμαστε επαφή πρόσωπο με πρόσωπο, χρειαζόμαστε σωματική επαφή καθώς και συναισθηματική οικειότητα. Χρειαζόμαστε αυτά τα πράγματα για να νιώθουμε ασφάλεια γύρω από τους άλλους και μέσα στον ίδιο μας τον εαυτό. Οι ψηφιακές αλληλεπιδράσεις απλά δεν μπορούν να αντικαταστήσουν αυτές τις πιο βασικές ανθρώπινες ανάγκες και είναι εγγενώς διαχωριστικές παρά συνδετικές.

Ο McDonald παραθέτει πρόσφατα στατιστικά στοιχεία του CDC που δείχνουν ότι υπάρχει μια αύξηση 400% στην κατάθλιψη των εφήβων σε σύγκριση με ένα χρόνο πριν, και στο 25% των περιπτώσεων, έχουν σκεφτεί να αυτοκτονήσουν. Αυτά είναι ανήκουστα στατιστικά στοιχεία, λέει. Ποτέ άλλοτε τόσοι πολλοί έφηβοι δεν είχαν σκεφτεί να αυτοκτονήσουν.

“Πρόκειται για ένα συμβάν με μαζικό ατύχημα”, λέει ο McDonald, και οι γονείς – οι ενήλικες – ευθύνονται, επειδή είναι αυτοί που τους τρομάζουν σε σημείο που να μην αισθάνονται ότι η ζωή αξίζει πια να ζει κανείς.

Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο η απλή θεραπεία των παιδιών δεν πρόκειται να είναι αρκετά αποτελεσματική. Πρέπει να αντιμετωπίσουμε την ψύχωση του ενήλικου πληθυσμού. “Εναπόκειται σε εμάς τους ενήλικες να το διορθώσουμε αυτό”, λέει ο McDonald, “επειδή τα παιδιά δεν πρόκειται να μπορέσουν να το διορθώσουν μόνα τους”.
Οι παραληρηματικοί άνθρωποι απαιτούν τελικά ελεγχόμενα περιβάλλοντα

Πρέπει επίσης να αντιμετωπίσουμε τη μαζική αυταπάτη και για έναν άλλο λόγο, και αυτός είναι επειδή μας οδηγεί όλους, λογικούς και παράφρονες, προς μια κοινωνία που στερείται όλων των προηγούμενων ελευθεριών και πολιτικών ελευθεριών, και τα διεφθαρμένα άτομα που είναι επικεφαλής δεν θα παραδώσουν οικειοθελώς την εξουσία από τη στιγμή που τους την έχουμε δώσει.

Μια ολοκληρωτική κοινωνία, πιστεύει ο McDonald, είναι το απόλυτο τέλος αυτής της κοινωνικής ψύχωσης, εκτός αν κάνουμε κάτι γι’ αυτό και συνειδητοποιήσουμε ότι “είμαστε μια χαρά, είμαστε απόλυτα ασφαλείς”. Πράγματι, δεν διατρέχουμε μεγαλύτερο κίνδυνο τώρα από ό,τι πριν από το ΚΟΒΙΔ. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να μας αφαιρεθούν οι ελευθερίες μας λόγω παραληρηματικών φόβων. Όπως σημειώνει η Cheah στο άρθρο της:

“Δεν είναι αδιανόητο ότι το τελικό αποτέλεσμα θα είναι ο απόλυτος κοινωνικός έλεγχος σε κάθε πτυχή της ζωής σας. Σκεφτείτε το εξής – το τελικό σημείο ενός ψυχικά ασθενούς είναι να τεθεί υπό ελεγχόμενο περιβάλλον (ιδρυματική περίθαλψη όπως ένα άσυλο), όπου όλες οι ελευθερίες περιορίζονται. Και φαίνεται όλο και περισσότερο ότι αυτό είναι το τελικό σημείο στο οποίο οδεύει αυτή η μαζική ψύχωση”.

Ένα tweet της 18ης Δεκεμβρίου 2020 από την πολιτική σχολιάστρια Candace Owens συνοψίζει επίσης το πώς ο παράλογος φόβος και ο πανικός έχουν μεταφορικά λοβοτομήσει ένα σημαντικό μέρος του κοινού:

Ο McDonald επισημαίνει ότι πολλοί από τους ηγέτες μας προφανώς δεν υποφέρουν από τους ίδιους παραληρηματικούς φόβους. Εκδίδουν εντολές παραμονής στο σπίτι από τα εξοχικά τους στην Καραϊβική και παραβιάζουν επανειλημμένα τις δικές τους εντολές μάσκας και κλειδώματος. Κάνουν βόλτα με τα ποδήλατά τους, περπατούν στο πάρκο, κάνουν οικογενειακές συγκεντρώσεις και τρώνε έξω αδιαμαρτύρητα. Ξέρουν ότι το COVID-19 δεν είναι η θανατηφόρα πανούκλα που παρουσιάστηκε, αλλά παίζουν το παιχνίδι επειδή τους συμφέρει.

Ο φόβος δεν είναι ποτέ ενάρετος

Το παραπάνω βίντεο περιλαμβάνει μια σύντομη διάλεξη που έδωσε ο McDonald κατά τη διάρκεια της Συνόδου Κορυφής Λευκού Μανδύα 2 των America’s Frontline Doctors στα μέσα Οκτωβρίου 2020, με τίτλο “Ο δρόμος προς τα εμπρός: Ο δρόμος προς τα εμπρός: Ξεπερνώντας τον φόβο”.

Σε αυτήν, επισημαίνει ότι όχι μόνο ο φόβος έχει μετατραπεί σε μια παραληρηματική πεποίθηση ότι απαιτούνται μάσκες, γάντια και φυσικός διαχωρισμός για να παραμείνει κανείς ζωντανός, αλλά ο φόβος έχει επίσης μετατραπεί σε αρετή, κάτι που είναι διπλά τραγικό και λάθος.

Το να φοράς μάσκα έχει γίνει ένας τρόπος να αποδείξεις ότι είσαι “καλός άνθρωπος”, κάποιος που προφανώς νοιάζεται για τους άλλους, ενώ το να μη φοράς μάσκα σε στιγματίζει ως ένα απερίσκεπτο αγροίκο, αν όχι ως έναν υποψήφιο μαζικό δολοφόνο, απλά και μόνο επειδή αναπνέεις.

“Οι υγιείς άνθρωποι δεν πρέπει ποτέ να φορούν μάσκες, να κρατούν κοινωνική απόσταση ή να αυτοαπομονώνονται. Αυτές οι στρατηγικές δεν είναι μόνο ανθυγιεινές από σωματική άποψη, αλλά διαιωνίζουν επίσης την παραληρηματική ψύχωση που καταλαμβάνει το έθνος και ως εκ τούτου πρέπει να σταματήσουν”.

Ενθαρρύνοντάς μας να παραμένουμε στο φόβο, να σκάβουμε και να βολευόμαστε σε αυτόν και να τον αφήνουμε να ελέγχει και να περιορίζει τη ζωή μας, ο φόβος έχει εδραιωθεί τόσο πολύ που όποιος λέει ότι πρέπει να είμαστε ατρόμητοι και να αγωνιζόμαστε για τις ελευθερίες μας, δέχεται επίθεση ότι είναι όχι μόνο ηλίθιος αλλά και επικίνδυνος. “Θα έλεγα ότι συμβαίνει το αντίθετο”, λέει ο ΜακΝτόναλντ.

Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε τώρα είναι ότι η αυταπάτη έχει κυριαρχήσει σε τέτοιο βαθμό που ακόμη και αν οι εντολές για τις μάσκες έληγαν σήμερα σε εθνικό επίπεδο, πολλοί θα αρνούνταν να εγκαταλείψουν τις μάσκες τους και δεν θα σταματούσαν να τιμωρούν όσους δεν τις φορούν, επίσης. Επιπλέον, έχουμε τώρα ιδιωτικές εταιρείες που προωθούν αυτά τα διατάγματα που στερούν την ελευθερία, αρνούμενες υπηρεσίες σε όσους δεν φορούν μάσκες.

Ήδη, ορισμένοι χώροι στις ΗΠΑ και σε όλο τον κόσμο δεν σας επιτρέπουν την είσοδο αν δεν έχετε το εμβόλιο COVID-19, και οι ιδιωτικές εταιρείες είναι αυτές που υποκινούν αυτούς τους αντισυνταγματικούς κανόνες. Ακόμα και ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν προωθεί εντολές εμβολιασμού για την είσοδο σε χώρους διασκέδασης.

Αν καταλαβαίνετε την τεχνοκρατική ατζέντα, τότε ξέρετε γιατί συμβαίνει αυτό. Είναι επειδή πολλές ιδιωτικές εταιρείες είναι μέρος της παγκόσμιας τεχνοκρατικής συμμαχίας που προσπαθεί να εξαλείψει τις ελευθερίες μας προκειμένου να πλουτίσει.

“Ξεκινήσαμε με φόβο και υστερία. Πήγαμε στην παραληρηματική ψύχωση και τώρα έχουμε ομαδικό έλεγχο”, λέει ο McDonald. “Τώρα δεν έχουμε αστυνομικούς και την κυβέρνηση να μας κυνηγούν. Αυτό που έχουμε περισσότερο είναι οι συμπολίτες μας να μας κατακεραυνώνουν τώρα, να μας περιορίζουν νομικά από το να μπούμε σε οχήματα [όπως η Uber ή το αεροπλάνο], να μπούμε σε επιχειρήσεις [και] να βρούμε δουλειά”.

Αποκαθιστώντας τη λογική καθώς προχωράμε μπροστά

Ουσιαστικά, οι πολίτες ενεργούν πλέον ως μια de facto “αστυνομική δύναμη” για να καταστείλουν την ελευθερία των άλλων ανθρώπων, και αυτό έχει τρομερά επιβλαβή αποτελέσματα για την κοινωνία. Πώς μπορούμε λοιπόν να βγούμε από το παροιμιώδες φρενοκομείο; Πώς θα αποκαταστήσουμε τη λογική στην κοινωνία μας, βοηθώντας παράλληλα εκείνους που διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο επιπλοκών και θανάτου από το COVID-19; Ο McDonald προσφέρει τις ακόλουθες προτάσεις στη διάλεξή του και στην προτεινόμενη συνέντευξη:

Πρέπει να απορρίψουμε κατηγορηματικά τις μάσκες ως σήμα αρετής- η ιδέα είναι ότι η δράση που γίνεται από φόβο – όπως το να φορέσεις μια μάσκα – είναι ενάρετη. Ο φόβος δεν είναι χρήσιμος και ποτέ δεν είναι ενάρετος.

Θα πρέπει να προστατεύσουμε εκείνους που διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο – εννοώντας τους ηλικιωμένους, τα εύθραυστα άτομα με συννοσηρότητες και εκείνους που βρίσκονται σε κακή κατάσταση υγείας.

Οι υγιείς άνθρωποι δεν πρέπει ποτέ να φορούν μάσκες, να απομακρύνονται κοινωνικά ή να αυτοαπομονώνονται. Αυτές οι στρατηγικές δεν είναι μόνο ανθυγιεινές από σωματική άποψη, αλλά διαιωνίζουν επίσης την παραληρηματική ψύχωση που καταλαμβάνει το έθνος και ως εκ τούτου πρέπει να τερματιστεί.

Πρέπει να αγκαλιάσουμε το θάρρος, την αλήθεια, την ειλικρίνεια και την ελευθερία, όχι μόνο στις σκέψεις και τα λόγια μας, αλλά και στις πράξεις μας. Όπως σημείωσε ο McDonald στη συνέντευξη που παρουσιάστηκε, οι άνθρωποι δεν μπορούν να σκεφτούν λογικά όταν βρίσκονται σε κατάσταση παραληρητικής ψύχωσης, επομένως η ανταλλαγή πληροφοριών, γεγονότων, δεδομένων και αποδείξεων τείνει να είναι αναποτελεσματική, εκτός από τις περιπτώσεις όπου το άτομο ενεργεί λόγω πίεσης από τους συνομηλίκους του και όχι λόγω παραληρητικών πεποιθήσεων.

Συνήθως, το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε είναι να παραμείνετε σταθεροί και να ενεργήσετε σύμφωνα με την αλήθεια και την αντικειμενική πραγματικότητα, όπως θα κάνατε αν ήσασταν ένας πρώτος ανταποκριτής που αντιμετωπίζει ένα θύμα ατυχήματος που αντιδρά υστερικά σε κάτι που ξέρετε ότι είναι μόνο ένας μικρός τραυματισμός.

theepochtimes.com