Ο ΦΠΑ είναι συμφορά για τον λαό και την Οικονομία, αλλά πηγή ισχύος και εξουσίας για τις Κυβερνήσεις

Γράφει ο Χρήστος Μαντζιάρης

Ο ΦΠΑ είναι ένας φόρος ο οποίος καθιερώθηκε για να εξυπηρετεί μόνο αυτούς που διαχειρίζονται το χρήμα, άρα τους κυβερνώντες, και ειδικά αυτούς που το τυπώνουν, τους ευρωπαίους δυνάστες μας. Να σκεφθεί κανείς ότι τέτοια υπερφορολόγηση, και παράλληλα, τέτοιο πόλεμο της ορθοδοξίας δεν υπέστημεν ούτε επί τουρκοκρατίας. Εύκολα συμπεραίνεται ότι οι Ευρωπαίοι, πιστοί στις παραδόσεις τους και τιμώντας το παρελθόν τους (π.χ. σταυροφορίες), είναι χειρότεροι δυνάστες των τούρκων εκ των ασιανών στεπών.

Ο ΦΠΑ είναι ο πλέον άδικος επιβληθείς φόρος για πολλούς λόγους. Ο κυριότερος λόγος είναι διότι όλοι οι πολίτες, ασχέτως με την οικονομική τους δυνατότητα, πληρώνουν το ίδιο. Ο φτωχός και ο πλούσιος θα πληρώσουν τον ίδιο ΦΠΑ για οποιαδήποτε δαπάνη τους για τα ίδια προϊόντα ή υπηρεσίες. Ακόμη και ο ζητιάνος για ν’ αγοράσει ψωμί θα πρέπει να συγκεντρώσει με την επαιτεία του και το ποσό που απαιτείται για να πληρώσει τον ΦΠΑ. Ναι! Ο επαίτης πληρώνει φόρο!
Αυτός ο φόρος είναι απίστευτης δολιότητος εφεύρεση εις βάρος των λαών και των χωρών. Θα δούμε πως εξυπηρετεί τους εκάστοτε κυβερνώντες και πόσο οδυνηρός είναι για τους πολίτες και βλαπτικός για την ανάπτυξη της οικονομίας που ποτέ δεν θα έλθει. Το μόνο που θα έλθει θα είναι η περαιτέρω γιγάντωση των πολυεθνικών, τους οικονομικούς δείκτες των οποίων τους υπολογίζουν για ολόκληρη την χώρα.

Για να δούμε την δολοφονική, κυριολεκτικά, επίδραση του ΦΠΑ στις ζωές μας και στην χώρα μας θα το επιχειρήσουμε δια παραδείγματος, ώστε να γίνει κατανοητό το μέγεθος της ζημιάς που προκαλεί στην προσφιλή μας Ελλάδα αυτός ο μισητός φόρος. Θ’ αναλυθούν παρακάτω τρεις περιπτώσεις.

1η περίπτωση: Όταν οι οικονομικές δοσοληψίες μεταξύ των πολιτών γίνονται όπως διατάζουν οι κυβερνώντες μας, που τους διατάζουν οι σύμμαχοί μας. Δηλαδή, χωρίς παραβάσεις.

Έστω σε έναν κύκλο συναλλασσομένων πολιτών κάποιος μισθωτός βγάζει από την τσέπη του 100 ευρώ, τα οποία έχουν ήδη φορολογηθεί, και πάει ν’ αγοράσει π.χ. ρούχα. Δίνει στον έμπορο ρούχων τα 100 ευρώ και παίρνει τα ρούχα. Πόσα ξόδεψε για ρούχα; Ξόδεψε 80,65 ευρώ. Αυτά πλήρωσε για τα ρούχα. Τα υπόλοιπα 19,35 ευρώ είναι ο ΦΠΑ που συμπεριλαμβάνεται στην τιμή των ρούχων. Ο έμπορος ρούχων, επειδή είναι καλός πολίτης, και ψήφισε και την Κυβέρνηση, πάει κατ’ ευθείαν και αποδίδει τον ΦΠΑ στο κράτος. (Αυτό το νόημα έχει και η άμεση σύνδεση των ταμειακών μηχανών με την εφορία. Άμεση απόδοση ΦΠΑ). Άρα ο έμπορος ρούχων έχει στην τσέπη του 80,65 ευρώ.

Πάει τώρα αυτός με την σειρά του στον βιβλιοπώλη για ν’ αγοράσει κάποια χρειαζούμενα είδη για τα παιδιά του. Δίνει τα 80,65 ευρώ και παίρνει αυτά που θέλει. Πόσα ξόδεψε για είδη των παιδιών του; Για τα παιδιά του ξόδεψε 65,04. Τα υπόλοιπα 15,61 είναι ο ΦΠΑ. Ο βιβλιοπώλης, επειδή είναι κι αυτός καλός πολίτης, πάει και αποδίδει από τα εισπραχθέντα, αμέσως τον ΦΠΑ, άρα του μένουν 65,04.

Πάει ο βιβλιοπώλης με τα 65,04 ευρώ στο συνεργείο το αυτοκίνητό του για να του διορθώσουν μια βλάβη. Δίνει στον τεχνικό τα 65,04 ευρώ, παίρνει την απόδειξή του και φεύγει. Ο τεχνικός από τα 65,04 ευρώ που έλαβε, τα 52,45 ευρώ είναι δικά του, διότι τα υπόλοιπα 12,59 είναι ο ΦΠΑ. Πάει και αυτός με την σειρά του και αποδίδει τον ΦΠΑ. Αυτή η κατάσταση επαναλαμβάνεται π.χ. 15 φορές.

Το τι θα συμβεί με κάθε δοσοληψία και ποιο θα είναι το αποτέλεσμα φαίνονται στον Πίνακα 1.

Τα συμπεράσματα που εξάγονται από τις 15 δοσοληψίες είναι διάφορα. Κατ’ αρχάς το κράτος θα εισπράξει συνολικά 95,08 ευρώ από ΦΠΑ. Έστω ότι το κράτος θα εισπράξει και από την φορολόγηση εσόδων, απ’ αυτούς δηλαδή που εισέπρατταν χρήματα, φόρο με έναν μέσο συντελεστή π.χ. 25%. Τότε το κράτος θα εισπράξει άλλα 100,03 ευρώ. Το σύνολο των εισπράξεων του κράτους από ΦΠΑ και φόρους θα είναι συνολικά 195,11 ευρώ.

Ποιο είναι το δράμα στην όλη υπόθεση; Το δράμα είναι ότι οι πολίτες που έκαναν αυτές τις 15 συναλλαγές πλήρωσαν συνολικά 496,16 ευρώ και θα ωφεληθούν συνολικά μόνο 400,13 ευρώ, και το χειρότερο όλων είναι ότι θα μείνουν στα χέρια του 15ου εισπράξαντος πολίτου ΜΟΝΟΝ 3,97 ευρώ σε μετρητά. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα υπάρχει χρήμα για να κινηθούν οικονομικά αυτοί οι άνθρωποι. Το 100άρικο μετά από 15 συναλλαγές, εξαφανίστηκε στα ταμεία του κράτους, και έγινε 4,00 (3,97) ευρώ λόγω του ΦΠΑ.

Πάμε τώρα στην 2η περίπτωση. Από τις 15 δοσοληψίες του παραπάνω παραδείγματος, έστω ότι σε 4 δοσοληψίες δεν κόβονται αποδείξεις. (Λέτε να συμβαίνει κάτι τέτοιο;)

Οι δοσοληψίες που έγιναν στο προηγούμενο παράδειγμα, γίνονται και πάλι οι ίδιες, με την διαφορά ότι π.χ. κατά την 3η, 7η, 8η και 13η δοσοληψία δεν κόπηκαν αποδείξεις, άρα το κράτος παραμερίστηκε. Το τι θα συμβεί σ’ αυτήν την περίπτωση φαίνεται στον Πίνακα 2.

Τα συμπεράσματα που εξάγονται από τις 15 δοσοληψίες για τις οποίες δεν κόπηκαν 4 αποδείξεις είναι ότι το κράτος θα εισπράξει συνολικά 88,36 ευρώ από ΦΠΑ και με τον ίδιο φορολογικό συντελεστή 25%, θα εισπράξει άλλα 92,05 ευρώ. Το κράτος σ’ αυτήν την περίπτωση θα εισπράξει συνολικά 180,41 ευρώ.

Συγκρίνοντας την πρώτη περίπτωση με την δεύτερη, το κράτος εισπράττει από φορολόγηση 14,70 ευρώ λιγότερα. Ναι, αλλά οι πολίτες ωφελούνται δυσανάλογα, διότι στο σύνολό τους απολαμβάνουν κατά 119,20 ευρώ περισσότερα αγαθά επειδή οι πληρωμές τους είναι κατά 123,17 ευρώ περισσότερες, πάντα με την κίνηση του ιδίου αρχικού ποσού, των 100 ευρώ.

Δηλαδή, ως γενικό συμπέρασμα προκύπτει ότι εάν το κράτος χάσει (που στην ουσία δεν χάνει γιατί θα τα εισπράξει αργότερα) 14,70 ευρώ, οι πολίτες ωφελούνται πολύ περισσότερο, ήτοι κατά 119,20 ευρώ. Δηλαδή όσο ευημερούν οι πολίτες τόσο χάνουν την δύναμή τους και την επιβολή τους οι κυβερνώντες, επειδή φαίνονται ισχυροί και λόγω τού ότι «μοιράζουν» χρήμα, και θα το δούμε πως. Είναι σαφές τι συμφέρει στους πολίτες! Επιπλέον, τα χρήματα που θα μείνουν στην τσέπη, ρευστότητα, θα είναι 2,5 φορές περισσότερα. Ήταν 3,97 ευρώ στην πρώτη περίπτωση και 9,38 ευρώ στην δεύτερη.

Ας δούμε την και την τελευταία, 3η περίπτωση. Τι θα γίνει εάν καταργηθεί τελείως ο ΦΠΑ και ακόμη, όλες οι δοσοληψίες να γίνονται κανονικά. Με αποδείξεις. Κανείς συναλλασσόμενος να μην εξωθείται σε παρανομία.
Με βάση πάντα το αρχικό παράδειγμά μας, τώρα το αρχικό 100άρικο, αλλάζει χέρια 15 φορές χωρίς στις τιμές να συμπεριλαμβάνεται ΦΠΑ. Το τι θα συμβεί σ’ αυτήν την περίπτωση φαίνεται στον Πίνακα 3.

Το αποτέλεσμα για το κράτος και τους πολίτες θα είναι εντυπωσιακό. Το κράτος δεν θα εισπράξει τίποτα από τον ΦΠΑ και θα εισπράξει μόνο από την φορολογία των εισπραχθέντων ποσών. Με το ίδιο συντελεστή, 25%, το κράτος θα εισπράξει 350 ευρώ. Θα έχει σχεδόν διπλάσια έσοδα διατηρώντας τον ίδιο φορολογικό συντελεστή χωρίς να έχει ΦΠΑ! Αν θα ήθελε να διατηρήσει τα έσοδά του στο ίδιο επίπεδο όταν ίσχυε ο ΦΠΑ, θα μπορούσε να ΜΕΙΩΣΕΙ τον φορολογική συντελεστή από το 25% στο 13%! Αυτά λένε οι αριθμοί!

Από την άλλη, οι πολίτες θα κάνουν συνολικά πληρωμές 1500 ευρώ, θα ωφεληθούν 1400 ευρώ, τα 100 παραμένουν μετρητά, και θα έχουν αμείωτη την ρευστότητα για να κινείται η οικονομία τους. Τα αποτελέσματα των συγκρίσεων έχουν χαοτικές διαφορές.

Όπως φαίνεται από τα παραδείγματα, όσο και αν προσπαθούν οι πολίτες τώρα και όσο επιμένει το κράτος στην ίδια οικονομική πολιτική, ούτε ανάπτυξη θα έλθει ποτέ, ούτε οι πολίτες θα ευημερήσουν. Αυτή η κατάσταση οδηγεί στην χρεωκοπία όλων και την ανάπτυξη των πολυεθνικών.

Γι αυτόν τον λόγο η Ευρώπη καθιέρωσε τον ΦΠΑ. Για να είναι όλοι εξαρτημένοι από τους κατά χώρα διαχειριστές εξουσίας οι οποίοι αντλούν την δύναμή τους από την διανομή του ευρώ μέσω επιδομάτων, διότι το χρήμα, μέσω ΦΠΑ, επιστρέφει στα ταμεία τους. Έλέγχουν την ρευστότητα. Γι αυτό ακριβώς φρόντισαν να ξαναθέτουν το ευρώ σε κυκλοφορία μέσω επιδομάτων, διότι με τα επιδόματα διαμορφώνουν κοινωνία και συμπεριφορές, άσε που οι ψηφοφόροι εξαρτώνται περισσότερο από τους κυβερνώντες. Το ευρώ δεν είναι χρήμα γι’ αυτούς, αλλά μέσον εξουσίας.

Καθιέρωσαν παντού τα επιδόματα. Επιδόματα σε μισθούς, επιδοτήσεις σε αγρότες, επιδοτήσεις σε εξαγωγές, επιδόματα σε αλλοδαπούς, έτσι ώστε δημιούργησαν μια νέα τεράστια οικονομική ομάδα, τους… επιδοματίες. Όσοι δεν παίρνουν επιδόματα, όπως οι μικρομεσαίοι, αφανίζονται. Το ότι θέλουν, όπως λένε, να πατάξουν την φοροδιαφυγή είναι πρόσχημα για να διατηρήσουν την κατάσταση αυτή αμετάβλητη διότι είναι προσαρμοσμένη στους στόχους τους.

Ας δούμε και μια άλλη τραγική πτυχή της κυκλοφορίας του χρήματος, της ρευστότητος, διότι δεν μπορώ να μην δεν το αναφέρω τώρα. Έστω ότι κάποιος βάζει μπρος ένα φωτοτυπικό μηχάνημα και τυπώνει πλαστά ευρώ χωρίς κανένα αντίκρισμα. Κάνει δηλαδή ότι ακριβώς κάνει και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Η διαφορά είναι ότι ο «φωτοτυπατζής» δεν έχει την ανάλογη δύναμη για να υποστηρίξει το προϊόν του που έχει αξία όση αξία έχει και το προϊόν της ΕΚΤ.

Ας υποθέσουμε τώρα ότι αυτός ο άνθρωπος, τέτοιοι έρχονται στην Ελλάδα συνήθως από όμορες χώρες σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, ρίχνει στην αγορά 1000 πλαστά ευρώ. Ρίχνει λοιπόν τα πλαστά ευρώ σε κυκλοφορία και οι άνθρωποι εν αγνοία τους τα χρησιμοποιούν στις μεταξύ τους συναλλαγές. Η οικονομία δουλεύει μια χαρά, οι άνθρωποι ικανοποιούν τις ανάγκες τους και η κοινωνία ευημερεί. Υπάρχει αυξημένη, απρόβλεπτη, ρευστότητα.

Κάποιος όμως από τους κατόχους των πλαστών ευρώ κατάλαβε την απάτη και έχει να διαλέξει το τι πρέπει να κάνει. Ή να αποκαλύψει το γεγονός ή να το αποκρύψει. Αν το αποκαλύψει σταματάει την κυκλοφορία του χρήματος με τις ανάλογες συνέπειες, και αν το αποκρύψει συνεχίζουν οι συνάνθρωποί του να εξυπηρετούνται μια χαρά. Άρα, η κυκλοφορία των πλαστών χρημάτων αποδυναμώνει την εξουσία των κυβερνώντων, οπότε σκέφθηκαν ότι είναι καλύτερα να το καταργήσουν τελείως τα μετρητά.

Με τέτοιου είδους οικονομικές δομές και με έναν ΦΠΑ τόσο παράξενα εφαρμοσμένο, είναι αδύνατο να έλθει η ανάπτυξη των πολιτών. Υπάρχουν άλλοι τρόποι, απλούστεροι, και χωρίς τόση γραφειοκρατία, ώστε να γίνει η ζωή των πολιτών καλύτερη και οικονομικώς ανετότερη.

Απ’ όλα τα ανωτέρω, τα συμπεράσματα δικά σας και εις άλλα με υγεία.

Χρήστος Μαντζιάρης