Ο FDA είναι ένας οργανισμός βιτρίνα που επέτρεψε στους κατασκευαστές εμβολίων να λεηλατήσουν τον κόσμο για δεκαετίες.

Η πλειοψηφία των Αμερικανών κάποτε εμπιστευόταν την κυβέρνησή τους ότι τους έλεγε την αλήθεια για τα εμβόλια. Ωστόσο, μετά το σκάνδαλο του covid-19 με τα ψέματα, την απάτη και την κατάχρηση, όλο και περισσότεροι άνθρωποι αμφισβητούν ολόκληρη τη διαδικασία αξιολόγησης και ρύθμισης των εμβολίων.

Τι γίνεται αν ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) είχε αρχικά συσταθεί ως ομάδα βιτρίνας για τη φαρμακοβιομηχανία και οι νομικές και επιστημονικές διαδικασίες του είχαν κατασκευαστεί για να ωφελήσουν μόνο συγκεκριμένους κατασκευαστές φαρμάκων;

Τι γίνεται αν ο FDA προοριζόταν να είναι μια μαφία που εργάζεται για λογαριασμό συγκεκριμένων φαρμακευτικών εταιρειών;

Τι κι αν ο οργανισμός δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια ψεύτικη αρχή στην οποία παραχωρήθηκε εξουσία επειδή ο οργανισμός χρησιμοποιήθηκε για να πιέσει το Κογκρέσο ώστε να δώσει στις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες την κυριαρχία πάνω στους πολίτες των Ηνωμένων Πολιτειών;

Τι κι αν ο FDA χρησιμοποιούσε άδεια κτίρια γραφείων – χωρίς τεχνικούς, χωρίς εξοπλισμό, χωρίς δειγματοληψία, χωρίς εποπτεία – ως προσβολή της ρυθμιστικής εποπτείας;

Τι θα γινόταν αν οι δοκιμές και οι κανονισμοί για τα βιολογικά φάρμακα (εμβόλια) δεν υπήρχαν ποτέ εξ αρχής;

Για τα βιολογικά φάρμακα, ο FDA είναι μια προσβολή της επιστημονικής μεθόδου, μια πρόσοψη ρυθμιστικής εποπτείας
Μια νομική βοηθός από την Πενσυλβάνια – η Katherine Watt – εγείρει σοβαρά ερωτήματα σχετικά με την ιστορία του FDA και του NIH. Σύμφωνα με την Watt, από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, το αμερικανικό Κογκρέσο ψηφίζει νομοθεσία που διευκολύνει τη φαρμακοβιομηχανία να καταστρέφει τις ζωές των ανθρώπων, χρησιμοποιώντας τον FDA ως βιτρίνα.

Καθώς τα ψέματα γύρω από το σκάνδαλο covid-19 συνεχίζουν να αποκαλύπτονται, όλο και περισσότεροι άνθρωποι από τον ακαδημαϊκό χώρο, την ιατρική, την κυβέρνηση, την επιστήμη και το νομικό σύστημα συνεχίζουν να αμφισβητούν την ιστορία και τα κίνητρα της Μεγάλης Φαρμακοβιομηχανίας και της ομοσπονδιακής κυβέρνησης. Αν οι εκτεταμένες ιατρικές και επιστημονικές ατασθαλίες μπορούν σήμερα να σκουπιστούν κάτω από το χαλί, ποιες άλλες εγκληματικές συνωμοσίες έχουν λάβει χώρα, με κυβερνητικές υπηρεσίες να ξεφεύγουν με απάτες και μαζικές δολοφονίες;

Πώς χρησιμοποιούνται οι κυβερνητικές υπηρεσίες για την προστασία εγκληματικών οργανώσεων και πώς θα μπορούσαν οι ρυθμιστικές αρχές να χρησιμοποιηθούν από τις μαφίες της Μεγάλης Φαρμακοβιομηχανίας για να καταστρέψουν τις ζωές των πληροφοριοδοτών και των αφηγητών της αλήθειας; Εάν ο επικεφαλής των Εθνικών Ινστιτούτων Αλλεργιών και Λοιμωδών Νοσημάτων μπορεί να αλλάξει τον ορισμό της έρευνας με σκοπό την ανάπτυξη βιολογικών όπλων σε υπεράκτιες περιοχές, τότε ποιες άλλες πράξεις έχουν συμβεί όπου κυβερνητικοί αξιωματούχοι βασάνισαν τη γλώσσα και χρησιμοποίησαν νομικές διατυπώσεις για να συγκαλύψουν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας;

Η προ του 1972 νομοθετική και κανονιστική ιστορία των οργανισμών δημόσιας υγείας των ΗΠΑ είναι γεμάτη με ενδείξεις για μαζική εξαπάτηση, απάτη και συγκάλυψη. Το 1973, η ρύθμιση των βιολογικών προϊόντων μεταφέρθηκε από το NIH Division of Biologics Standards στο FDA Bureau of Biologics. Αυτό είναι ιστορικά σημαντικό, καθώς ο FDA θα συνέχιζε να ενοποιεί ένα σύνολο μη κανονισμών για την κατασκευή βιολογικών προϊόντων στο Ομοσπονδιακό Μητρώο.

Η πρόσοψη της ρυθμιστικής εποπτείας του FDA εκτέθηκε
Κατά τη διάρκεια μιας ανταλλαγής ηλεκτρονικών μηνυμάτων πρόσφατα, η Katherine Watts έθεσε το ερώτημα “Γιατί λένε ψέματα (οι αξιωματούχοι του NIH και του FDA)” σχετικά με τη νομοθετική ή/και διοικητική προέλευση της ρύθμισης των βιολογικών προϊόντων;

Όταν οι σημερινοί υπάλληλοι του NIH και του FDA προσπάθησαν να εξηγήσουν την προέλευση των ρυθμιστικών συστημάτων για τα βιολογικά προϊόντα και την παρασκευή εμβολίων, οι ιστορίες τους δεν ταίριαζαν με το κείμενο των καταστατικών που αναφέρουν.

Πιστεύει ότι ο FDA διαθέτει ένα δίκτυο άδειων κτιρίων γραφείων χωρίς τεχνικό προσωπικό, εργαστηριακό εξοπλισμό ή διαδικασίες επεξεργασίας. Αυτές οι φυσικές τοποθεσίες, που έχουν εγκατασταθεί από το 1973 και μετά, παρέχουν ταχυδρομικές διευθύνσεις ώστε οι κατασκευαστές εμβολίων να μπορούν να συμπληρώνουν ψεύτικα έντυπα, συμπεριλαμβανομένης της αίτησης άδειας εγκατάστασης (ELA) και της αίτησης άδειας προϊόντος (PLA).

Η ELA και η PLA ενοποιήθηκαν τελικά σε μια αίτηση για άδεια βιολογικών προϊόντων (BLA) στα μέσα της δεκαετίας του 1990, εξαλείφοντας τις απαιτήσεις για επιθεωρήσεις εγκαταστάσεων και αδειοδότηση και συσκοτίζοντας την ευθύνη στα εργοστάσια με τη διάσπαση του “υπεύθυνου επικεφαλής”, έτσι ώστε κανείς να μην θεωρηθεί υπεύθυνος στο τέλος.

Η ανάλυσή της υποδηλώνει επίσης ότι οι υπάλληλοι των εργοστασίων είναι απλώς χαρτογιακάδες χωρίς επιστημονικές γνώσεις ή ευθύνη. Εκτελούν το έργο της παραγωγής των τοξικών τύπων, τους βάζουν σε φιαλίδια και τους κολλάνε ετικέτες, πριν στείλουν τα έντυπα των αιτήσεων στις διευθύνσεις των άδειων κτιρίων του FDA. Μόλις τα έντυπα των αιτήσεων φτάσουν στις διευθύνσεις, περισσότεροι γραφειοκράτες τα αρχειοθετούν μέχρι να καταστραφούν μερικά χρόνια αργότερα. Σήμερα, οι διευθύνσεις χρησιμοποιούνται για σκοπούς ηλεκτρονικής μεταφοράς, ώστε να φαίνεται ότι υπάρχει ρυθμιστική εποπτεία στον FDA. Ωστόσο, δεν υπάρχουν τεχνικοί στα κτίρια, ούτε εξοπλισμός ούτε δοκιμές δειγμάτων.

Ο Dr. Michael Yeadon, ένας από τους πρώτους επαγγελματίες ιατρούς που προειδοποίησε για την απάτη και την καταστροφή που θα προέλθει από τα εμβόλια COVID-19, σχολίασε τους ισχυρισμούς της κας Watt.

“Φαίνεται ότι η εξαπάτηση μπορεί να συνεχιζόταν πολύ καιρό πριν από την ύπαρξη των “εμβολίων covid”” γράφει.

Εάν η Katherine Watt έχει δίκιο, υπάρχουν ολόκληρες διοικητικές διαδικασίες που υπάρχουν μόνο στα χαρτιά, αλλά δεν υπάρχει προσωπικό που να επιβλέπει τις τεχνικές πτυχές που υπονοούνται. Ουσιαστικά, καμία πρακτική ρύθμιση των εμβολίων (ασφάλεια, αποτελεσματικότητα και ποιότητα) δεν υπήρξε ποτέ. Τίποτα δεν θα με εξέπληττε πλέον. Άλλωστε, όπως έχω πει επανειλημμένα, υπάρχουν στα “εμβόλια covid-19” πολυάριθμοι, ανεξάρτητοι, περιττοί και (για όσους έχουν σχετική εμπειρία) προφανείς κίνδυνοι τοξικότητας, κανένας από τους οποίους δεν έχει αξιολογηθεί (γιατί είναι σκόπιμοι, υπάρχουν εκ προμελέτης).