Οἱ ΗΠΑ πρὠτη ὑπόδουλη χώρα στὴν Νέα Τάξη

Ἡ Ἀμερικὴ ἔχει καταληφθεῖ παρασκηνιακὰ καὶ κατευθύνεται ἀοράτως, πλήρως, ἄτεγκτα καὶ ἀποκλειστικὰ ἀπὸ τοὺς «πεφωτισμένους» ἡγέτες τῆς Νέας Ἐποχῆς. Τὴν Ἀμερικὴ τὴν διοικεῖ ἀθεάτως καὶ μέσα ἀπὸ τὶς σκοτεινὲς στοὲς ἡ Πενταρχία τοῦ σκότους. Γιὰ πολλὲς δεκαετίες, ἡ Ἀμερικὴ βρίσκεται ὑπὸ τὸν πλήρη ἔλεγχο, προγραμματισμὸ καὶ διοικητικὴ κατοχὴ τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων τῆς Νέας παγανιστικῆς Τάξης. Οἱ ΗΠΑ ἀνήκουν στοὺς σιωνιστές. Μὲ μία φράση: Οἱ σιωνιστὲς εἶναι ἡ Ἀμερική.

Λόγου χάρη, τὸ 1919, ὁ μυημένος Πρόεδρος τῶν ΗΠΑ Γοῦντρο Γουίλσον ἀνέλαβε ἡγετικὸ διπλωματικὸ ρόλο στὴ Διάσκεψη Εἰρήνης τοῦ Παρισιοῦ καὶ ὑποστήριξε σθεναρὰ τὴν ἔνταξη τῶν ΗΠΑ στὴν «Κοινωνία τῶν Ἐθνῶν», ποὺ ἀποτελοῦσε «μαγαζὶ» τῶν διεθνῶν σιωνιστῶν καὶ πρόδρομο τοῦ σημερινοῦ Ὀργανισμοῦ Ἡνωμένων Ἐθνῶν. Τὸ ἀνέκκλητο καὶ πάγιο σχέδιο τῶν ἁπανταχοῦ σιωνιστῶν συνεχίζει νὰ εἶναι ἡ σταδιακὴ μετατροπὴ τοῦ ΟΗΕ σὲ ἑβραϊκὴ παγκόσμια κυβέρνηση τὴν «κατάλληλη ὥρα» καὶ μετὰ ἀπὸ μία παγκόσμια γίγα κρίση καὶ κοινωνικὸ τυφώνα.

Ὡστόσο, ἡ ἀκόμα μὴ ἐλεγχόμενη ἀπὸ τοὺς σιωνιστὲς ἀμερικανικὴ Γερουσία ἀρνήθηκε νὰ τὸ ἐγκρίνει καὶ δὲν ἐπικύρωσε τελικὰ τὴ Συνθήκη τῶν Βερσαλλιῶν ποὺ ἵδρυσε τὴν «Κοινωνία τῶν Ἐθνῶν». Στὴ Διάσκεψη Εἰρήνης τῶν Παρισίων ἦταν παρόντες καὶ 117 Ἑβραῖοι μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν Μπέρναρντ Μπαρούχ. Βασικὸς στόχος τους ἦταν ἡ ἵδρυση τοῦ κράτους τῶν Ἑβραίων στὴν Παλαιστίνη (ἀνάλυση στὸ βιβλίο μου «Σιωνισμὸς καὶ ὁ πρὸ τῶν πυλῶν Γ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος», ἐκδόσεις Ἀγαθὸς Λόγος, 2019).

Ἦταν καὶ πάλι οἱ ἐν λόγω σκοτεινὲς δυνάμεις ποὺ κινοῦσαν ἀπὸ τὰ παρασκήνια τὰ νήματα τῶν ΗΠΑ, οἱ ὁποῖες ἔπαιξαν πρωταγωνιστικὸ ρόλο στὶς διασκέψεις τοῦ Μπρέτον Γούντς καὶ τῆς Γιάλτας τὸ 1945. Ἐπίσης, ἡ διεθνὴς διάσκεψη ποὺ ἔλαβε χώρα τὴν ἴδια χρονιὰ στὸ Σὰν Φρανσίσκο, παρήγαγε τὸν Καταστατικὸ Χάρτη τῶν σημερινῶν «Ἡνωμένων Ἐθνῶν».

Σὲ βιβλία καὶ ἄρθρα ἔχω ἀποδείξει στὸν κάθε καλόπιστο ἀναγνώστη ὅτι «ΟΗΕ» στὴν οὐσία σημαίνει «Ὀργανισμὸς Ἡνωμένων Ἐωσφοριστῶν». Ναί, πίσω ἀπὸ τὶς κουρτίνες καὶ τὰ φῶτα, ὁ ΟΗΕ εἶναι τὸ κεντρικὸ «ἐργαλεῖο» τῶν διεθνῶν παγανιστῶν σιωνιστῶν, τὸν ὁποῖο σχεδιάζουν νὰ μετεξελίξουν σὲ παγκόσμια κυβέρνηση. Γι’ αὐτὸ καὶ ἔχουν θέση Γενικοῦ Γραμματέα καὶ ὄχι πρόεδρο στὸν ἐβραιοκρατούμενο ΟΗΕ.

Ἱστορικά, ὑπάρχει πλέον τεκμηριωμένη ἀπόδειξη ὅτι οἱ δύο πρόεδροι τῶν ΗΠΑ, Τόμας Τζέφερσον καὶ Ἀλεξάντερ Χάμιλτον, ἦταν μαθητὲς καὶ ἀκόλουθοι τοῦ διάσημου σατανιστῆ καὶ ἱδρυτὴ τοῦ Τάγματος τῶν Ἰλλουμινάτι Ἄνταμ Βάισχαουπ. Ὁ Τζέφερσον ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς ἰσχυρότερους ὑπερασπιστὲς τοῦ «πεφωτισμένου» ἐωσφοριστῆ Βάισχαουπ, ὅταν εἶχε τεθεῖ ἐκτὸς νόμου ἀπὸ τὴν κυβέρνησή του.

Πέραν αὐτῶν, ἡ Ἀμερικὴ βρέθηκε στὰ χέρια τῶν σιωνιστῶν πρακτόρων ποὺ συνωμότησαν κατὰ τῶν ΗΠΑ στὸ Τζέκιλ Ἄϊλαντ τῆς πολιτείας τῆς Γεωργίας. Στὶς 23 Δεκεμβρίου 1913, ἡ Κεντρικὴ Τράπεζα τῶν ΗΠΑ (FED) ἔπεφτε καὶ αὐτή, μετὰ τὴν ἀντίστοιχη Τράπεζα τῆς Ἀγγλίας, στὰ ἰδιωτικὰ χέρια τῶν σιωνιστῶν Ἑβραίων Ρότσιλντ. Τὸ πῶς κατέστρωσαν καὶ κατάφεραν παρασκηνιακὰ καὶ νομοθετικὰ οἱ σιωνιστὲς Ἑβραῖοι αὐτὴ τὴν «ἁρπαγὴ» τῆς Ἀμερικανικῆς FED ἀπὸ τὸν λαὸ τῶν ΗΠΑ εἶναι ὄντως γιὰ πρῶτο βραβεῖο Ὄσκαρ.

Τὴν Κεντρικὴ Τράπεζα τῆς Ἀγγλίας τὴν εἶχαν «ἁρπάξει» ἀπὸ τὸν ἀγγλικὸ λαὸ καὶ μετοχικὰ στὰ χέρια τους οἱ ἴδιοι Ἑβραῖοι κοσμοκράτορες Ρότσιλντ στὸ τέλος τῆς περίφημης μάχης τοῦ Βατερλὼ, στὶς 18 Ἰουνίου 1815. Καὶ σὲ αὐτὴ τὴν περίπτωση ὑπάρχει μία ἀκόμη καὶ ἀντίστοιχη σατανικὴ κίνηση καὶ σχεδιασμὸς ποὺ ἀξίζει ὄντως ἑνὸς ἀκόμη βραβείου Ὄσκαρ, ποὺ καὶ πάλι πρέπει νὰ ἀπονεμηθεῖ στὴν «Κόκκινη Ἀσπίδα τοῦ Σατανᾶ» ἢ τὴν οἰκογένεια «Ρὸθ-σ-τσὶλντ» (περισσότερα στὸ βιβλίο μου «Ἡ Πενταρχία τοῦ Σκότους», ἐκδόσεις Ἀγαθὸς Λόγος, 2021).

Γιὰ τοὺς μυστικοὺς συνωμότες, σιωνιστὲς καὶ κοσμοκράτορες Ἑβραίους ἔχει μιλήσει στεντόρεια, διαυγέστατα καὶ δημοσίως καὶ ὁ Ἀμερικανὸς πρόεδρος John F. Kennedy, ὁ ὁποῖος δολοφονήθηκε στὸ Ντάλας τοῦ Τέξας στὶς 22 Νοεμβρίου τοῦ 1963. Ο πρόεδρος Κέννεντι εἶχε ἀνάμεσα στὰ ἄλλα τονίσει: «Εἴμαστε ἀντίθετοι σὲ ὅλον τὸν κόσμο ἀπὸ μία μονολιθικὴ καὶ ἀνελέητη συνωμοσία, ποὺ στηρίζεται κατὰ κύριο λόγο στὰ μυστικὰ μέσα γιὰ τὴν ἐπέκταση τῆς σφαίρας ἐπιρροῆς».

«Πρόκειται γιὰ ἕνα ὑπόγειο σύστημα τὸ ὁποῖο ἔχει ἐπιστρατεύσει μεγάλο ἀριθμὸ ἀνθρώπινων καὶ ὑλικῶν πόρων μέσα στὸ οἰκοδόμημα μίας σφιχτοδεμένης, ἐξαιρετικὰ ἀποδοτικῆς μηχανῆς ποὺ συνδυάζει στρατιωτικές, διπλωματικές, οἰκονομικές, ἐπιστημονικὲς καὶ πολιτικὲς λειτουργίες ἀλλὰ καὶ εὐφυΐα».

«Οἱ προετοιμασίες της κρύβονται καὶ δὲν δημοσιεύονται. Τὰ λάθη της θάβονται. Δὲν δημοσιεύονται. Οἱ διαφωνοῦντες μὲ αὐτὰ σιωποῦν ἐντέχνως. Καὶ δὲν ἐπιβραβεύονται. Καμία δαπάνη δὲν ἀμφισβητεῖται, καμιὰ φήμη δὲν τυπώνεται, κανένα μυστικὸ δὲν ἀποκαλύπτεται..». Καί, ὁ Κέννεντι δολοφονήθηκε. Σίγησε. Βγῆκε μία καὶ γιὰ πάντα ἀπὸ τὸν δρόμο τῶν φονιάδων καὶ προδρόμων τῆς σημερινῆς «Μεγάλης Ἐπανεκκίνησης».

Σὲ ὅτι ἀφορᾶ τώρα καὶ στὸν σημερινὸ Ἀμερικανὸ πρόεδρο Τζὸ Μπάιντεν. Τὸ 2007, ὅταν ἦταν ἀντιπρόεδρος τῶν ΗΠΑ εἶχε ἀποκαλύψει σὲ ἑβραϊκὸ κανάλι ὅτι: «Ναί, εἶμαι Σιωνιστής». Καὶ συμπλήρωσε ὁ ἴδιος λέγοντας: «Δὲν χρειάζεται νὰ εἶσαι Ἑβραῖος γιὰ νὰ εἶσαι Σιωνιστής». Ἐπίσης, σὲ ἄρθρο ποὺ ἔγραψε ὁ ἴδιος στην Wall Street Journal, στὶς 23 Ἀπριλίου 1992, ὁ Τζὸ Μπάιντεν ἀποκαλύπτει ὅτι εἶχε ὑποσχεθεῖ ἀφοσίωση στὴν Πενταρχία τοῦ Σκότους καὶ ἐξυμνοῦσε τὴν «συλλογικὴ ἀσφάλεια» μέσω τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν. Τὸ ἄρθρο τοῦ Μπάιντεν εἶχε τίτλο: «Πῶς ἔμαθα νὰ ἀγαπῶ τὴ Νέα Τάξη Πραγμάτων».

Θὰ κλείσω μὲ κάποια λόγια ἀπὸ μία ὁμιλία τοῦ διάσημου ἀποστάτη σιωνιστῆ καὶ Ἑβραίου στὴν καταγωγὴ Μπέντζαμιν Φρίντμαν (1890-1984) ποὺ ἔγινε στὸ ξενοδοχεῖο Willard τῆς Οὐάσινγκτον τὸ 1961. Ὁ ἴδιος εἶχε πεῖ (archive.org): «Σήμερα, ζοῦμε στὰ πρόθυρα τοῦ 3ου Παγκοσμίου Πολέμου, ἀπὸ τὸν ὁποῖο κανεὶς δὲν θὰ βγεῖ νικητής. Ἂν σήμερα ξεκινήσουμε ἕναν πόλεμο, αὐτὸς θὰ μποροῦσε νὰ ἐξελιχθεῖ σὲ ἕναν πυρηνικὸ πόλεμο. Θὰ μποροῦσε νὰ συμβεῖ αὐτό; Ναί, θὰ συμβεῖ, ἂν ἀνοίξει ἡ κουρτίνα γιὰ τὴν τρίτη πράξη.

Ἡ πρώτη πράξη ἦταν ὁ 1ος Παγκόσμιος Πόλεμος, ἡ δεύτερη ὁ 2ος καὶ ἡ τρίτη θὰ εἶναι ὁ 3ος Παγκόσμιος Πόλεμος. Οἱ Ἑβραῖοι τοῦ κόσμου, οἱ Σιωνιστὲς καὶ οἱ θρησκευτικοί τους σύμμαχοι, εἶναι ἀποφασισμένοι νὰ χρησιμοποιήσουν τὶς ΗΠΑ σὰν βάση γιὰ τὸ σχέδιό τους, νὰ κάνουν τὴ γῆ τῆς Παλαιστίνης (τὸ Ἰσραὴλ) πρωτεύουσα τῆς παγκόσμιας κυβέρνησης ποὺ ἐπιδιώκουν».

Ἱστορικά στοιχεῖα γιὰ τὶς ΗΠΑ

Οἱ ΗΠΑ ἔχουν ἔκταση 9.8 ἑκατ. τ.χλμ καὶ πληθυσμὸ περίπου 334 ἑκατ. κατοίκους. Ὁ Ἰταλός θαλασσοπόρος Χριστόφορος Κολόμβος ἀνακάλυψε τὴν Ἀμερικὴ τὸ 1492. Ἐτυμολογικά, τὸ ὄνομα «Ἀμερικὴ» τὸ βρίσκουμε σὲ παγκόσμιο χάρτη ποὺ στηρίχθηκε στὸν Ἰταλὸ ἐξερευνητὴ καὶ χαρτογράφο Ἀμέριγκο Βεσπούτσι τὸ ἔτος 1507. Οἱ ΗΠΑ χρησιμοποίησαν τὸ σύγχρονο ὄνομά τους στὴν Διακήρυξη τῆς Ἀνεξαρτησίας τοῦ 1776: «Τὴν «ὁμόψυχη Διακήρυξη τῶν δεκατριῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν τῆς Ἀμερικῆς».

Οἱ πρῶτοι κάτοικοι τῆς Βόρειας Ἀμερικῆς μετανάστευσαν ἀπὸ τὴ Σιβηρία. Ὁ πολιτισμὸς τοῦ Clovis πιστεύεται ὅτι ἀντιπροσωπεύει τὸ πρῶτο κύμα ἀνθρώπινης ἐγκατάστασης στὴν Ἤπειρο τῆς Ἀμερικῆς. Μεταγενέστερα κύματα ἔφεραν τοὺς προγόνους τῶν σημερινῶν Ἀθαβασκανῶν, Ἀλεούτων καὶ Ἐσκιμώων.

Ἡ πόλη-κράτος τῆς Καχόκια εἶναι ὁ μεγαλύτερος προκολομβιανὸς ἀρχαιολογικὸς χῶρος στὴν βόρεια Ἀμερική. Ὑπῆρξαν ἐπίσης καὶ οἱ πολιτισμοὶ τῶν Puebloan, τῶν Ojibwe καὶ τῶν Algonquian γύρω ἀπὸ τὶς Μεγάλες Λίμνες. Τὸ Haudenosaunee τῆς φυλῆς τῶν Iroquois, ποὺ βρίσκεται στὴ νότια περιοχὴ τῶν Μεγάλων Λιμνῶν, ἱδρύθηκε μεταξύ του 12ου καὶ τοῦ 15ου αἰώνα π.Χ.

Ἡ πρώτη τεκμηριωμένη ἄφιξη Εὐρωπαίων στὶς ΗΠΑ εἶναι αὐτὴ τῶν Ἰσπανῶν κατακτητῶν, ὅπως ὁ Χουὰν Πόνσε ντὲ Λεόν, ποὺ ἔκανε τὴν πρώτη του ἀποστολὴ στὴ Φλόριντα τὸ 1513. Οἱ Ἰσπανοὶ δημιούργησαν τοὺς πρώτους οἰκισμοὺς στὴ Φλόριντα καὶ τὸ Νέο Μεξικό. Οἱ Γάλλοι δημιούργησαν τοὺς δικούς τους οἰκισμοὺς στὴ Νέα Ὀρλεάνη καὶ τὴν Λουϊζιάνα.

Ἡ ἐγκατάσταση τῶν Ἄγγλων ξεκίνησε μὲ τὴν Ἀποικία τῆς Βιρτζίνια τὸ 1607 στὸ Τζέιμσταουν καὶ μὲ τὴν ἀποικία τῶν «Προσκυνητῶν» στὸ Πλίμουθ τῆς σημερινῆς Μασαχουσέτης τὸ 1620. Ἡ πρώτη ἐκλεγμένη νομοθετικὴ συνέλευση τῆς Ἠπείρου, τὸ House of Burgesses τῆς Βιρτζίνια, ἱδρύθηκε τὸ 1619.

Οἱ 13 Ἀποικίες ποὺ θὰ γίνονταν οἱ Ἡνωμένες Πολιτεῖες τῆς Ἀμερικῆς διοικοῦνταν ἀπὸ τοὺς Βρετανοὺς ὡς ὑπερπόντια ἐξαρτήματα. Μὲ πολὺ ὑψηλὰ ποσοστὰ γεννήσεων, χαμηλὰ ποσοστὰ θνησιμότητας καὶ σταθερὴ ἐγκατάσταση, ὁ ἀποικιακὸς πληθυσμὸς αὐξήθηκε γρήγορα, ἐπισκιάζοντας τοὺς ἰθαγενεῖς Ἀμερικανοὺς πληθυσμούς. Κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ Ἑπταετοῦς Πολέμου (1756–1763), γνωστὸς στὶς ΗΠΑ ὡς Γαλλικὸς καὶ Ἰνδικὸς Πόλεμος, οἱ βρετανικὲς δυνάμεις κατέλαβαν τὸν Καναδὰ ἀπὸ τοὺς Γάλλους.

Τὸ 1774, τὸ Πρῶτο Ἠπειρωτικὸ Συνέδριο ψήφισε τὴν «Ἠπειρωτικὴ Ἕνωση», ἡ ὁποία ἔδωσε ἐντολὴ γιὰ μποϊκοτὰζ τῶν βρετανικῶν ἀγαθῶν σὲ ὅλες τὶς ἀποικίες. Ὁ Ἀμερικανικὸς Ἐπαναστατικὸς Πόλεμος ξεκίνησε τὸ ἑπόμενο ἔτος, καταλυόμενος ἀπὸ γεγονότα ὅπως ὁ νόμος περὶ σφραγίδων καὶ τὸ πάρτι τσαγιοῦ τῆς Βοστώνης ποὺ εἶχαν τὶς ρίζες τους στὴν ἀποικιακὴ διαφωνία μὲ τὴ βρετανικὴ διακυβέρνηση.

Τὸ Δεύτερο Ἠπειρωτικὸ Συνέδριο, μία συνέλευση ποὺ ἐκπροσωποῦσε τὶς Ἡνωμένες Ἀποικίες, υἱοθέτησε ὁμόφωνα τὴ Διακήρυξη τῆς Ἀνεξαρτησίας στὶς 4 Ἰουλίου 1776, ποὺ γιορτάζεται κάθε χρόνο ὡς ἡ Ἡμέρα Ἀνεξαρτησίας τῶν ΗΠΑ. Μία πρώτη νικητήρια στροφὴ στὸν πόλεμο ἦταν αὐτὴ ὅπου ὁ Τζὸρτζ Οὐάσιγκτον ὁδήγησε τοὺς Ἀμερικανοὺς νὰ διασχίσουν τὸν παγωμένο ποταμὸ Ντέλαγουερ σὲ μία αἰφνιδιαστικὴ ἐπίθεση τὴ νύχτα τῆς 25ης Δεκεμβρίου 1776.

Μία ἄλλη νίκη, τὸ 1777, στὴ μάχη τῆς Σαρατόγκα, εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα τὴν σύλληψη μέρος τοῦ βρετανικοῦ στρατοῦ καὶ ὁδήγησε στὴ συμμετοχὴ τῆς Γαλλίας καὶ τῆς Ἱσπανίας στὸν πόλεμο ἐναντίον τους. Μετὰ τὴν παράδοση ἑνὸς δεύτερου βρετανικοῦ στρατοῦ στὴν Πολιορκία τοῦ Γιορκτάουν, τὸ 1781, ἡ Βρετανία ὑπέγραψε συνθήκη εἰρήνης.

Καθὼς γινόταν ὅλο καὶ πιὸ προφανὲς ὅτι ἡ Συνομοσπονδία ἦταν ἀνεπαρκὴς γιὰ τὴ διακυβέρνηση τῆς νέας χώρας, οἱ ἐθνικιστὲς ὑποστήριξαν καὶ ἡγήθηκαν τῆς Σύμβασης τῆς Φιλαδέλφειας τοῦ 1787, ἡ ὁποία τέθηκε σὲ ἰσχὺ τὸ 1789. Τὸ νέο Σύνταγμα ἀναδιοργάνωσε τὴν κυβέρνηση τῶν ΗΠΑ σὲ μία Ὁμοσπονδία ποὺ διοικεῖται ἀπὸ τρεῖς ἴσους κλάδους (ἐκτελεστική, δικαστικὴ καὶ νομοθετικὴ ἐξουσία), μὲ βάση τὴν ἀρχὴ τῆς δημιουργίας ὠφέλιμων ἐλέγχων καὶ ἰσορροπιῶν.

Ὁ Τζὸρτζ Οὐάσιγκτον ἦταν ὁ πρῶτος πρόεδρος ποὺ ἐξελέγη βάσει τοῦ νέου συντάγματος. Ἡ Διακήρυξη τῶν Δικαιωμάτων υἱοθετήθηκε τὸ 1791. Ὡστόσο, οἱ ἐντάσεις μὲ τὴ Βρετανία παρέμειναν, ὁδηγώντας στὸν Πόλεμο τοῦ 1812, ὁ ὁποῖος διεξήχθη ἰσόπαλος.

Στὰ τέλη τοῦ 18ου αἰώνα, οἱ Ἀμερικανοὶ ἄποικοι ἄρχισαν νὰ ἐπεκτείνονται περαιτέρω πρὸς τὰ δυτικὰ γιὰ νὰ βροῦν καλύτερη τύχη. Ἡ ἀγορὰ τῆς Λουιζιάνα ἀπὸ τὴν Γαλλία τὸ 1803 σχεδὸν διπλασίασε τὴν περιοχὴ τοῦ ἔθνους. Ἡ Ἱσπανία παραχώρησε τὴ Φλόριντα καὶ ἄλλα ἐδάφη τῆς Ἀκτῆς τοῦ Κόλπου τὸ 1819. Ἡ Δημοκρατία τοῦ Τέξας προσαρτήθηκε τὸ 1845. Ἡ Συνθήκη τοῦ Ὄρεγκον τοῦ 1846, μὲ τὴν Βρετανία, ὁδήγησε στὴν ἐπέκταση τῶν ΗΠΑ στὴ σημερινὴ βορειοδυτικὴ Ἀμερική.

Στὴ δεκαετία τοῦ 1830 ἄρχισε ἡ ἀπομάκρυνση καὶ ἐπανεγκατάσταση τῶν τοπικῶν ἰνδιάνικων φυλῶν. Αὐτὸ προκάλεσε μία μακρὰ σειρὰ Ἀμερικανικῶν Ἰνδιάνικων Πολέμων δυτικά του ποταμοῦ Μισισιπῆ ἀπὸ τὸ 1810 ἕως τουλάχιστον τὸ 1890 ὅσο καὶ σύγκρουση μὲ τὸ Μεξικό. Οἱ συγκρούσεις ἔληξαν μὲ τὴν ἐκχώρηση τῆς ἐπικράτειας τῶν ἰθαγενῶν στὶς Ἡνωμένες Πολιτεῖες. Ἡ νίκη στὸν Μεξικανο-Ἀμερικανικὸ Πόλεμο ὁδήγησε στὴ Μεξικανικὴ Ἐκχώρηση τοῦ 1848 τῆς Καλιφόρνιας καὶ μεγάλο μέρος τῆς σημερινῆς νοτιοδυτικῆς Ἀμερικῆς.

Ἡ ἀσυμβίβαστη σύγκρουση σχετικὰ μὲ τὸ ζήτημα τῆς δουλείας τῶν Ἀφροαμερικανῶν καὶ οἱ εὐρύτερες ἀντιθέσεις ποὺ παρατηροῦνταν μεταξύ του Βορρᾶ καὶ τοῦ Νότου, ὁδήγησαν στὸν Ἀμερικανικὸ Ἐμφύλιο Πόλεμο. Ἑπτὰ νότιες πολιτεῖες, ἀκολουθούμενες καὶ ἀπὸ ἄλλες τέσσερις ἀκόμη πολιτεῖες μετὰ τὴν ἔναρξη τοῦ πολέμου, διακήρυξαν τὴν ἀπόσχισή τους ἀπὸ τὶς Ἡνωμένες Πολιτεῖες («Ἕνωση») καὶ σὺν-ἑνώθηκαν γιὰ νὰ σχηματίσουν τὶς Συνομοσπονδιακὲς Πολιτεῖες («Συνομοσπονδία»). Ὁ ἰσχυρὸς Βορρᾶς ἀρνήθηκε νὰ τοὺς ἀφήσει νὰ φύγουν.

Στὶς 12 Ἀπριλίου 1861, ἡ «Συνομοσπονδία» βομβάρδισε τὸ Fort Sumter, μία ὁμοσπονδιακὴ φρουρὰ στὸ λιμάνι τοῦ Τσάρλεστον στὴ Νότια Καρολίνα. Αὐτὴ ἦταν ἡ σπίθα τοῦ Ἐμφυλίου Πολέμου, ὁ ὁποῖος διήρκεσε τέσσερα χρόνια (1861–1865) καὶ ἔγινε ἡ πιὸ θανατηφόρα στρατιωτικὴ σύγκρουση στὴν ἀμερικανικὴ ἱστορία. Τελικά, μὲ πρόεδρο τὸν Ἀβραὰμ Λίνκολν, οἱ Βόρειοι ἐπικράτησαν καὶ ἡ Ἀμερικὴ παρέμεινε ἑνωμένη.

Τὸ μεγάλωμα τῆς Ἀμερικῆς συνεχίστηκε μὲ τὴν ἀγορὰ τῆς Ἀλάσκας ἀπὸ τὴ Ρωσία τὸ 1867. Τὸ 1893, φιλοαμερικανοὶ ἀνέτρεψαν τὴ μοναρχία τῆς Χαβάης καὶ σχημάτισαν τὴ Δημοκρατία τῆς Χαβάης τὴν ὁποία προσάρτησαν οἱ ΗΠΑ τὸ 1898. Τὸ Πουέρτο Ρίκο, τὸ Γκουὰμ καὶ οἱ Φιλιππίνες παραχωρήθηκαν ἀπὸ τὴν Ἱσπανία τὴν ἴδια χρονιά, μετὰ τὸν Ἰσπανοαμερικανικὸ πόλεμο. Ἡ Ἀμερικανικὴ Σαμόα ἐξαγοράστηκε ἀπὸ τὶς ΗΠΑ τὸ 1900. Οἱ Παρθένοι Νῆσοι τῶν ΗΠΑ ἀγοράστηκαν ἀπὸ τὴ Δανία τὸ 1917.

Οἱ ΗΠΑ παρέμειναν οὐδέτερες ἀπὸ τὸ ξέσπασμα τοῦ Α’ ΠΠ τὸ 1914 ἕως τὸ 1917, ὅταν ἐντάχθηκαν στὸν πόλεμο μαζὶ μὲ τοὺς Συμμάχους καὶ ἐνάντια στὶς Κεντρικὲς Δυνάμεις. Στὴν ἀρχὴ οὐδέτερες ξανὰ κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ Β’ ΠΠ (1939-1945), οἱ ΗΠΑ ἄρχισαν νὰ προμηθεύουν ὑλικὸ στοὺς Συμμάχους τὸν Μάρτιο τοῦ 1941. Στὶς 7 Δεκεμβρίου 1941, ἡ Ἰαπωνία ἐξαπέλυσε μία αἰφνιδιαστικὴ ἐπίθεση στὸ Πὲρλ Χάρμπορ, ὠθώντας τὶς ΗΠΑ νὰ ἑνωθοῦν μὲ τοὺς Συμμάχους ἐναντίον τῶν δυνάμεων τοῦ Ἄξονα. Οἱ ΗΠΑ ἀναδείχτηκαν σὲ παγκόσμια ὑπερδύναμη καὶ παίκτη κυρίως μετὰ τὸ Σχέδιο Μάρσαλ τὸ 1947.

orthodoxia.gr