Αναδεικνύεται όλο και περισσότερο ότι ο Trump κινείται προς την αλλαγή καθεστώτος στη Βενεζουέλα. Αυτό που έρχεται μετά ίσως να είναι ακόμη χειρότερο

Η στρατηγική της “μέγιστης πίεσης” είναι η θέση του Προέδρου Donald Trump απέναντι στην κυβέρνηση του Nicolás Maduro στη Βενεζουέλα εδώ και αρκετό καιρό — επέβαλε συντριπτικές κυρώσεις κατά της χώρας κατά τη διάρκεια της πρώτης του θητείας — αλλά τις τελευταίες ημέρες η κυβέρνηση έχει ανεβάσει ακόμη περισσότερο το στοίχημα.

Η Καραϊβική φιλοξενεί αυτή τη στιγμή μια εκπληκτική ποσότητα αμερικανικών ναυτικών και αεροπορικών δυνάμεων, περιλαμβανομένων τεσσάρων καταδρομικών κλάσης Arleigh Burke, ενός καταδρομικού με καθοδηγούμενους πυραύλους, ενός επιθετικού υποβρυχίου, μιας Marine Amphibious Ready Group και μιας πτήσης μαχητικών F-35 πολλαπλού ρόλου.

Αυτά τα πλοία και αεροσκάφη έχουν δηλωθεί ως μέρος μιας επιχείρησης κατά των ναρκωτικών, αλλά η έκταση της στρατιωτικής ισχύος που έχει αναπτυχθεί για μια επιχείρηση που κανονικά είναι σχετικά ήρεμη, έχει προκαλέσει γενική υποψία τόσο στις ΗΠΑ όσο και στη Βενεζουέλα ότι μια στρατιωτική επέμβαση κατά της Βολιβαριανής Δημοκρατίας είναι πιθανή.

Ο Maduro απέστειλε πρόσφατα επιστολή στον ΟΗΕ, δηλώνοντας ότι αναμένει μια “οπλισμένη επίθεση” εναντίον της χώρας του “σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.”

Μυστικές θανατηφόρες επιχειρήσεις

Οι ανησυχίες του δεν έχουν μάλλον καταλαγιάσει με τη δημιουργία μιας νέας Μικτής Δύναμης Επιχειρήσεων την περασμένη εβδομάδα (ξανά, δηλωμένη για επιχείρηση κατά των ναρκωτικών) στο SOUTHCOM, υπό τη Δύναμη Εκστρατείας II των Πεζοναυτών, ακριβώς ο τύπος μονάδας που θα αναπτυχθεί σε μια στρατιωτική επέμβαση στη Βενεζουέλα.

Ούτε η πρόσφατη αναφορά της New York Times που λέει ότι ο Trump έχει εξουσιοδοτήσει μυστικές θανατηφόρες επιχειρήσεις από αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών εντός των συνόρων της Βενεζουέλας, θα μπορούσε να έχει καθησυχάσει τον Maduro.

Η κυβέρνηση έχει καταστήσει σαφές το ενδιαφέρον της για την απομάκρυνση του Maduro: τον βλέπει ως επικεφαλής μιας ναρκωτρομοκρατικής οργάνωσης που είναι υπεύθυνη για την εξαγωγή εγκλήματος, ναρκωτικών και παράνομων μεταναστών στις ΗΠΑ.

Ο Υπουργός Εξωτερικών Marco Rubio δήλωσε ότι ο Maduro δεν είναι ο νόμιμος πρόεδρος της χώρας, λόγω της προφανούς νοθείας στις εκλογές του 2024, ενώ το Υπουργείο Δικαιοσύνης διπλασίασε την αμοιβή για τη σύλληψή του σε 50 εκατομμύρια δολάρια.

Κατάχρηση αξιώματος

Όμως, παρά το γεγονός ότι ο Maduro είναι αναμφισβήτητα καταχρηστικός του προεδρικού αξιώματος και τυραννικός δικτάτορας, παραμένει ο πρόεδρος και επικεφαλής του κράτους της Βενεζουέλας.

Ιδεολογικές επιθέσεις για τη “δημοκρατική ιερότητα” δεν πρόκειται να τον απομακρύνουν από την εξουσία ή να καταστήσουν την κυβέρνηση του ανενεργή, όπως ακριβώς η αμερικανική αποδοκιμασία του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος δεν επηρεάζει την δημοκρατικοποίηση της Κίνας, κάτι που οι δύο πλευρές γνωρίζουν πολύ καλά.

Η απομάκρυνση του Maduro απαιτεί περισσότερα από κυρώσεις, απειλές ή πίεση: θα απαιτήσει πόλεμο, και αυτή η πιθανότητα φαίνεται όλο και πιο πιθανή με την πάροδο του χρόνου.

Ενώ η κατάρρευση της δικτατορίας του Maduro θα ήταν σίγουρα ευεργετική για τον λαό της Βενεζουέλας, η επέμβαση συνεπάγεται αρκετούς κινδύνους και κόστη που οι Αμερικανοί υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής πρέπει να λάβουν υπόψη και να ζυγίσουν προσεκτικά έναντι των πιθανών ωφελειών.

Στη γεωπολιτική, δεν υπάρχει “δωρεάν μεσημεριανό γεύμα”.

Ετοιμάζεται εισβολή

Τα πιο προφανή κόστη αφορούν την αρχική εισβολή. Η αμερικανική εισβολή στην Παναμά το 1989 για την ανατροπή της κυβέρνησης του στρατηγού Manuel Noriega πραγματοποιήθηκε από μια δύναμη περίπου 27.000 Αμερικανών στρατιωτών, 23 από τους οποίους σκοτώθηκαν και εκατοντάδες άλλοι τραυματίστηκαν.

Η Βενεζουέλα είναι κατά πολύ μεγαλύτερη από την Παναμά και, αν και ο στρατός της είναι πολύ κακώς εξοπλισμένος, είναι επίσης πολύ μεγαλύτερος από τις δυνάμεις που ήταν διαθέσιμες στον Noriega.

Το Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Μελετών εκτιμά ότι μια εισβολή στη Βενεζουέλα θα απαιτούσε σχεδόν 50.000 στρατιώτες, κάποιοι από τους οποίους δεν θα επιστρέψουν ποτέ στην πατρίδα τους.

Αλλά οι πραγματικοί κίνδυνοι μιας τέτοιας επιχείρησης έρχονται μετά την εισβολή. Η ανατροπή της κυβέρνησης του Maduro είναι το ένα, αλλά η κατοχή και ανασυγκρότηση της χώρας είναι κάτι εντελώς διαφορετικό.

Ενώ η Βενεζουέλα δεν είναι Αφγανιστάν — έχει μια σχετικά ενωμένη κοινωνία, οργανωμένη αντιπολίτευση και μια εξέχουσα ηγέτιδα, τη María Corina Machado, η οποία είναι ικανή να αναλάβει τα ηνία της κυβέρνησης — υπάρχουν σοβαρές προκλήσεις που θα αντιμετωπίσει οποιαδήποτε κυβέρνηση αναλάβει.

Ο ρόλος των καρτέλ

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι οι καρτέλ που δραστηριοποιούνται στην περιοχή. Ενώ ο Maduro επιτρέπει στρατηγικά στα καρτέλ να λειτουργούν μέσα στη Βενεζουέλα, η χώρα δεν έχει τα εγκαθιδρυμένα καρτέλ που υπάρχουν στην γειτονική Κολομβία.

Τα καρτέλ λειτουργούν δίκτυα που μεταφέρουν ναρκωτικά μέσω της Βενεζουέλας προς τις ΗΠΑ και αλλού, αλλά ελέγχουν λίγα εδάφη και δεν παράγουν σημαντική ποσότητα ναρκωτικών στη χώρα.

Αν, ωστόσο, πραγματοποιηθεί η αμερικανική εισβολή, η επιβολή του νόμου που περιορίζει τη δραστηριότητα των καρτέλ στη Βενεζουέλα θα εξαφανιστεί αμέσως.

Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε εκρηκτική αύξηση της δύναμης των καρτέλ στην ύπαιθρο, ειδικά στον Αμαζόνιο και τις περιοχές που συνορεύουν με την Κολομβία. Επιπλέον, τα καρτέλ θα μπορούσαν να ποζάρουν ως αντιιμπεριαλιστικά κινήματα αντίστασης, απορροφώντας τμήματα της υποστήριξης του Maduro, κάτι που θα ενίσχυε τη θέση τους στη χώρα.

Η επέμβαση των ΗΠΑ στη Βενεζουέλα δεν είναι μια απόφαση που μπορεί να ληφθεί ελαφρά τη καρδία. Το αποτέλεσμα αυτής της επέμβασης θα μπορούσε να έχει συνέπειες όχι μόνο για τη Βενεζουέλα, αλλά και για τη σταθερότητα της περιοχής και τη γεωπολιτική στρατηγική των ΗΠΑ για πολλά χρόνια.

www.bankingnews.gr