«Το αύριο και το αύριο και πάλι το αύριο, σέρνεται με το μικρό του βήμα…. Και όλα τα χτες μας φώτιζαν τρελούς στον δρόμο τους για τη σκόνη του θανάτου…» – Μάκβεθ
Όταν συμβαίνουν τέτοιου είδους πράγματα όπως η βομβιστική επίθεση στο Μάντσεστερ, υπάρχει μια άμεση «καταιγίδα» στο διαδίκτυο από άρθρα, αναφορές, εκπομπές, βιντεάκια και μιμίδια. Κάποια από αυτά ενημερώνουν, πολλά από αυτά επαναλαμβάνουν τα ίδια και τα ίδια και είναι περιττά, και κάποια άλλα απλώς και μόνο τρέφουν την «οργή». Είναι επίσης αξιοσημείωτο ότι πολλά από αυτά προσπαθούν να σας πουν τι να σκεφτείτε και τι να αισθανθείτε σε μια περίπτωση όπου ο Κοινός Νους και το φυσικό συναίσθημα θα έπρεπε να είναι ο καλύτερος οδηγός σας.
Στα ελεγχόμενα media τα πράγματα πηγαίνουν όπως το περιμέναμε. Άκουγες π.χ στο BBC Radio 5 μετά την σφαγή, το ίδιο εκείνο ύφος των ραδιοφωνικές εκπομπών «ενημέρωσης» της Μόσχας στη δεκαετία του 1980. Και τα δύο είχαν την ίδια ζοφερή κενότητα ανθρώπων που απλά ακολουθούσαν ένα σενάριο ή κάποιες ακριβείς άκαμπτες κατευθυντήριες γραμμές τις οποίες έπρεπε να ακολουθούν πιστά ξανά και ξανά.
Είναι ξεκάθαρο ότι οποιοσδήποτε κρατικός ή εταιρικός ραδιοτηλεοπτικός φορέας θέλει να σου περάσει ένα συγκεκριμένο τρόπο να «σκέφτεσαι» μετά από κάθε τέτοιο περιστατικό, επειδή οι ίδιες φράσεις και τα ίδια αποσπάσματα “πληροφοριών” επανεμφανίζονται. Εκείνο το βράδυ της σφαγής οι οδηγίες έλεγαν ότι έπρεπε πάση θυσία να περάσει ένα μήνυμα ενός «θετικού και ευαίσθητου ισλάμ», όσο το δυνατόν περισσότερο.
Η «είδηση» που έπρεπε να γίνει “viral” και να περάσει το μήνυμα στις μάζες ήταν ότι «μουσουλμάνοι ταξιτζήδες δεχόντουσαν να πάνε δωρεάν ανθρώπους στα σπίτια τους». [Στην πραγματικότητα επρόκειτο για έναν Σιχ ταξιτζή που τα media τον έκαναν μουσουλμάνο και μάλιστα «(πολλούς) μουσουλμάνους»!]. Αυτό σαφώς εξυπηρετούσε την ατζέντα του BBC. Ένα άλλο δείγμα ήταν να δείχνουν συνεχώς έναν συναισθηματικά αναστατωμένο μουσουλμάνο πατέρα που ανησυχούσε για την κόρη του, που είχε πάει κι αυτή στη συναυλία της Ariana Grande. Το όνομά του ήταν Imran, ένα αρκετά γνωστό μουσουλμανικό όνομα για το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, το οποίο ήταν να περάσει μέσα μας το μήνυμα ότι οι μουσουλμάνοι αφήνουν τις μικρές τους κόρες να πάνε σε τέτοιες συναυλίες και ότι τελικά, είδατε «όλοι είμαστε στην ίδια βάρκα, έτσι δεν είναι;»
Στις λιγότερο πολιτικά ορθά πλευρές έχουμε ανθρώπους όπως ο Paul Joseph Watson, η Katie Hopkins, ο Tommy Robinson κλπ., να γράφουν, να τουιτάρουν και να κάνουν podcasting για το πώς είναι «επιτέλους καιρός» να θυμώσουμε και μπλα, μπλα, μπλα. Βγαίνει μια κραυγή του στυλ «δεν μπορούμε να το ανεχτούμε αυτό πια» και ότι πρέπει να «ξεσηκωθούμε» και τα λοιπά.
Κατά μία έννοια, αυτή η πλευρά είναι εξίσου ανόητη με την άλλη πλευρά. Γιατί; Επειδή όλοι γνωρίζουμε ότι δεν βρισκόμαστε στα πρόθυρα μιας Μεγάλης Επανάστασης ενάντια στα κακά που έχει φέρει η μαζική μετανάστευση, η ισλαμοποίηση και η πολυπολιτισμικότητα.
Στην πραγματικότητα, αυτές οι δύο τάσεις – η ηρεμιστική τάση “όλοι είμαστε ένα” και η τάση “έχουμε τελικά ξεπεράσει τα όρια” – μπορούμε να πούμε ότι συνεργάζονται. Η μία εργάζεται για να ηρεμήσει και να μπερδέψει τον αφελή και τον θυμωμένο, ενώ η άλλη επιτρέπει σε εκείνους που δεν μπορούν να ηρεμήσουν να εξουδετερώνουν ακίνδυνα τον θυμό τους ασχολούμενοι σε ατελείωτους κενούς χώρους, σε θαλάμους ηχώ και στους παραμορφωτικούς καθρέφτες του Διαδικτύου. Ο χρόνος και το ξέσπασμα μέσω θυμωμένων μιμιδίων είναι ένας μεγάλος θεραπευτής.
“Όχι άλλα Manchesters! Όχι άλλα Παρίσια! Όχι άλλες Νίκαιες!…τέλος πάντων, τουλάχιστον μέχρι την επόμενη σφαγή”.
Οι άνθρωποι είναι θυμωμένοι και ίσως περισσότεροι άνθρωποι να είναι θυμωμένοι αυτή τη φορά από την τελευταία φορά και, ποιος ξέρει, ίσως μερικοί από αυτούς παραμείνουν ακόμα θυμωμένοι για λίγο καιρό περισσότερο.
Η πραγματικότητα όμως είναι ότι δεν είμαστε κοντά στο να κάνουμε κάτι για αυτό το πρόβλημα. Ουσιαστικά, θα πρέπει να περιμένουμε τα πράγματα να γίνουν πολύ χειρότερα, πολύ πιο δυσλειτουργικά και πολύ πιο χάλια οικονομικά. Μόνο τότε ίσως υπάρξει μια πιθανότητα οι μαζικοί βιασμοί 1.400 νεαρών αγγλίδων στο Rotherham ή η ανατίναξη ορισμένων νεαρών οπαδών της Ariana Grande σε μια συναυλία της, να προκαλέσει μια πραγματική αλλαγή. Μέχρι τότε επαναλάβετε τις οδηγίες χρήσης ξανά και ξανά…
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / από εδώ
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
Έτσι. Αλλα εσύ τα λες, εσύ τ ακούς.
μαρνης και 3 σεπτεμβριου καμποουυυυυυυμμμμμμμμμμμμμμ
Τίποτε δεν θ’ αλλάξει. Δόγμα της Ευρώπης είναι η “ανεκτικότητα στην διαφορετικότητα”. Αλλά, και η υπομονή έχει τα όριά της, ακόμα και για τους ηλιθ!ους Ευρωπαίους πολιτικούς….
Αφου απο τους ιδιους που τους φερνουν ειναι στημενο πως να αλλαξει κατι ? Οι τρομοκρατες ισλαμιστες ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΙΤ ΟΥΤΕ ΤΑ ΓΙΟΥΣΟΥΦΑΚΙΑ ΤΗΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΤΣΟΠΑΝΗΔΕΣ παρα μονο τα αθωα προβατα.