Η μεγάλη των gay σχολή Β’

Τα ψάρια μέσα στο ενυδρείο των gay

Δεν είναι τυχαίο που ο πολύς Χιου Χέφνερ του Playboy έχει ομοειδείς σπουδές με τον μεγάλο στοχαστή. Ένας δηλαδή άνθρωπος, ο οποίος βγάζει το μεροκάματό του από το πορνό και τις βίζιτες, έχει τις ίδιες επιστημονικές γνώσεις με τον Γιωργάκη, ο οποίος έσωσε τον ελληνισμό και την Ελλάδα. Πτυχίο ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Ιλλινόις έχει και μαθήματα μεταπτυχιακών κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Northwestern. Μιλάμε για βαρύ βιογραφικό, όπως θα έλεγε και ο Βερύκιος. Πιο καλές σπουδές έχει ο πορνέμπορας από τον Γιωργάκη, τον Αντωνάκη και τους άλλους τενεκέδες. Τυχεροί οι Αμερικανοί που αυτός ο κοινωνιολόγος ασχολείται με τα κουνελάκια κι όχι με την πολιτική, σαν τους Έλληνες συναδέρφους του. Δυστυχώς όμως για εμάς, αυτοί, αντί να βγάζουν φωτογραφίες τις βίζιτες, μας κυβερνάνε.

Οι ομοφυλόφιλοι πρεσβευτές και προπαγανδιστές της Νέας Τάξης.

Έχοντας δημιουργήσει οι νεοταξίτες τις κοινωνικές προϋποθέσεις που τους βόλευαν μέσα στα κράτη, ήταν εύκολο να επιχειρήσουν την αλλοίωσή τους. Έχοντας δημιουργήσει ευήκοα ώτα, ήταν εύκολο να ακουστεί το παραμυθάκι τους. Όλο το μυστικό της άλωσης των κρατών βρισκόταν στην αλλαγή του σχεδιασμού της ανώτατης εκπαίδευσης. Από τη στιγμή που πετυχαίνεις την αλλοίωση της ταυτότητας της νεολαίας, δεν έχεις σοβαρό εχθρό απέναντί σου. Όταν δεν έχεις απέναντί σου την νεολαία, είναι εύκολο να οδηγήσεις τα πράγματα εκεί όπου σε βολεύουν. Γιατί το λέμε αυτό; Γιατί, όταν καταστρέφεις κάτι, οι πρώτοι που αντιδρούν είναι αυτοί, οι οποίοι θίγονται πρώτοι.

Όταν, για παράδειγμα, καταστρέφεις την παραγωγή ενός κράτους, θεωρητικά την νεολαία θίγεις, γιατί αυτή είναι που εκείνη την ώρα φλέγεται να μπει στη ζωή. Εκείνη περιμένει να βγουν κάποιοι από τους προηγούμενους εργαζόμενους στη σύνταξη, ώστε να τους διαδεχθεί. Εκείνη αντιδρά άμεσα, όταν οι θέσεις εργασίας μειώνονται και αυτή δεν βρίσκει χώρο για να ξεκινήσει τη ζωή της. Όταν αυτήν την νεολαία την έχεις στείλει για να ψευδομορφώνεται στην Κάτω Μαγουλίτσα, δεν έχεις αντιδράσεις. Δεν την απασχολεί αν κλείνουν εργοστάσια. Την ενδιαφέρει να ανοίγουν νέες σχολές, για να βολεύονται όσο το δυνατόν περισσότεροι.

Αυτό κατάφερε η Νέα Τάξη. Έβαλε μπροστά τους Κολεγιόπαιδες του Ψυχικού και τα παιδιά τής Παντείου να επιβάλουν τα νέα ήθη στην ελληνική νεολαία. Τα μοντέρνα ήθη. Αυτά, τα οποία οι προηγούμενες γενιές επί αιώνες δεν καταλάβαιναν, αλλά τα καταλάβαιναν τις τελευταίες δεκαετίες οι επιστήμονες του τρία και του πέντε. Ο δρόμος είχε πλέον ανοίξει διάπλατα για τη σημερινή αθλιότητα. Έχοντας επιτεθεί σε όλες τις έννοιες, οι οποίες μέχρι τότε συντηρούσαν τα εθνικά συστήματα, ήταν εύκολο να τα διαβρώσουν.

Έννοιες όπως ο πατριωτισμός, η θρησκεία, η οικογένεια ή χειρονακτική εργασία πετάχτηκαν στο πυρ το εξώτερον. Αυτές οι έννοιες, οι οποίες ανατρίχιαζαν τους φοιτητές του Σημίτη, άρχισαν να γίνονται αντιπαθητικές για ολόκληρη την νεολαία. Την νεολαία, η οποία είχε ανοίξει ένα σεντούκι και μάζευε πτυχία. Άχρηστα πτυχία και αστεία πιστοποιητικά. Πιστοποίηση ότι ξέρει να ανοίγει τον υπολογιστή. Πιστοποίηση ότι ξέρει αγγλικά σερβιτόρου και όχι υπαλλήλου τράπεζας. Πιστοποίηση ότι παρακολούθησε σεμινάρια για την αξία των πιστοποιήσεων. Τέτοια σοβαρά πτυχία μάζευαν και δυστυχώς κάποιοι γονείς τα πλήρωναν.

Από τη στιγμή που οι νεοταξίτες το κατάφεραν αυτό, ήταν εύκολο να επιτεθούν στην ελληνική παραγωγή και βεβαίως στην περιουσία του ελληνικού κράτους. Από τη στιγμή που θρησκεία, πατρίδα και οικογένεια έπαψαν να δημιουργούν συλλογικές άμυνες, ήταν θέμα χρόνου να επιτεθούν στην αγορά και να την αλώσουν. Να την αλώσουν εις βάρος των συμφερόντων του ίδιου του λαού, ο οποίος θα έκανε τις εις βάρος του επιλογές. Ο ίδιος ο λαός, ο οποίος θα θιγόταν από την εισβολή των πολυεθνικών, θα ήταν αυτός ο οποίος θα στήριζε τις πολυεθνικές. Μιλάμε για τραγικά πράγματα. Έχοντας στείλει την νεολαία για σπουδές στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, άρχισαν να αλωνίζουν. Την ώρα που οι επιστήμονες θα έπαιζαν Counter Strike, οι άλλοι θα αλώνιζαν.

Τότε χρησιμοποίησαν και πάλι τους αγαπημένους τους ομοφυλόφιλους. Αυτούς, που, όπως είπαμε, είχαν συμφέρον να μετατρέψουν την αγορά σε έναν στίβο αγώνα επίδειξης πλούτου. Γι’ αυτόν τον λόγο ξεκινήσαμε την ανάλυσή μας από τα χαρακτηριστικά των ομοφυλόφιλων. Μόνον αν γνωρίζει κάποιος τα χαρακτηριστικά τους μπορεί να καταλάβει πώς λειτουργεί ένα μέτρο σχεδιασμού. Μπορεί να καταλάβει το πώς δημιουργούνται οι τάσεις μέσα στην κοινωνία. το πώς δημιουργούνται οι διάφορες μόδες.

Μπορεί επίσης να καταλάβει την ευφυΐα των αρχαίων Ελλήνων, οι οποίοι απαγόρευαν στους ομοφυλόφιλους τον δημόσιο λόγο. Δεν επέτρεπαν έναν λόγο, ο οποίος παράγει συλλογικές συμπεριφορές σε ανθρώπους, οι οποίοι διαφοροποιούνταν από το σύνολο. Δεν επέτρεπαν να κυριαρχεί ή έστω να κυκλοφορεί στην κοινωνία ένας λόγος, του οποίου τα ελατήρια δεν μπορούσαν να διερευνήσουν. Να καταλάβουν αν αυτό, το οποίο προτείνει κάποιος, είναι καλύτερο για την κοινωνία ή για τον ίδιο και τους ομοίους του.

Η Νέα Τάξη, γνωρίζοντας τι ακριβώς συμφέρει την ίδια και τους ισχυρούς της, έκανε το αντίθετο από αυτό που έκαναν οι αρχαίοι εφευρέτες της Δημοκρατίας. Έβαλε τους ομοφυλόφιλους να επιτεθούν στην κοινωνία. Τους έδωσε σχεδόν το μονοπώλιο στον δημόσιο λόγο. Τους τοποθέτησε αυθαίρετα σε όλα τα κέντρα διαμόρφωσης της κοινής γνώμης και τους άφησε ελεύθερους να εξυπηρετήσουν τους εαυτούς τους. Αυτό το έκανε, γιατί γνώριζε πως, αν αυτοί κατόρθωναν να εξυπηρετήσουν τους εαυτούς τους, αυτό θα ήταν επωφελές και για τους ίδιους. Αν νικούσαν, θα μοιράζονταν μεταξύ τους τα κέρδη και αν έχαναν, δεν υπήρχε ιδιαίτερη ζημιά για την Νέα Τάξη.

Αντιλαμβανόμαστε ότι η επίθεση αυτή ήταν για τους ομοφυλόφιλους η μία και μοναδική ευκαιρία, που τους δόθηκε ποτέ. Ήταν γι’ αυτούς ένας ιερός πόλεμος. Ο μεγάλος “πόλεμος της φυλής” τους. Τα “επαγγέλματα”, τα οποία ανέλαβαν για την Νέα Τάξη, ήταν γι’ αυτούς πόλεμος μέχρις εσχάτων για την ίδια τους την ύπαρξη. Δεν αγωνίζονταν για τη μόδα ή για τα καλλυντικά μόνον από επαγγελματική ευσυνειδησία. Αγωνίζονταν για την επιβίωσή τους ως όντα. Ήταν η μοναδική ευκαιρία που τους είχε δοθεί μέσα στους αιώνες να επιβληθούν πάνω στην κοινωνία και να πραγματοποιήσουν τα φιλήδονα όνειρά τους.

Αυτά τους τα χαρακτηριστικά τούς έκαναν χρήσιμους για κάποιους, πολύ ισχυρούς παράγοντες της Νέας Τάξης. Παράγοντες, οι οποίοι είχαν ανάγκη τους δικούς τους έμπιστους ανθρώπους, για να σπάσουν τα στεγανά των εθνικών αγορών και να επιβάλουν τα δικά τους προϊόντα. Τα προχωρημένα προϊόντα, τα οποία πάντα τα βρίσκουν οι πιο ψαγμένοι, οι πιο ευαίσθητοι, οι πιο ειδικοί, οι πιο… Ακόμα κι αν αυτά τα απαιτητικά στην επιλογή τους προϊόντα είναι σώβρακα και τιράντες. Δεν είναι τυχαίο που την ίδια ώρα, κατά την οποία σε όλα τα κράτη ανέλαβαν την εξουσία οι “επιστήμονες” των Χάρβαρντ και της Μπίλντερμπεργκ, οι λαοί ανακάλυψαν τα προϊόντα των πολυεθνικών.

Ομοφυλόφιλοι: Μιλάμε για ολόκληρο κύκλωμα

Τα Κολέγια των ΗΠΑ συνεργάστηκαν άψογα με τις ελληνικές παράγκες της επαρχίας. Κάποιοι αμερικανοτραφείς “επιστήμονες”, που εξουσίαζαν, συνεργάστηκαν με κάποιους άλλους επαρχιοτραφείς συναδέρφους τους, για να πείσουν τους λαούς για τον νεοταξίτικο τρόπο ζωής. Τον τρόπο εκείνον, που εμφάνιζαν σαν σωστό οι “επιστήμονες”, προκειμένου οι λαοί να καταναλώνουν με τον τρόπο που επέβαλε το παράλογο μέτρο των ομοφυλόφιλων. Τον τρόπο εκείνον, που έβαλε τον λαό στο σφαγείο του σημιτικού χρηματιστηρίου. Τον τρόπο εκείνον, που μπορούσες να τα απολαύσεις όλα χωρίς κόπο. Τον τρόπο εκείνον, που σε έσπρωχνε στις τράπεζες, οι οποίες “χάριζαν” χρήμα σε “ψαγμένους”. Υπήρχε δηλαδή συντονισμός ενεργειών, προκειμένου να ξεκολλήσουν οι λαοί τόσο από τα εγχώρια προϊόντα όσο και από τη φοβία τους απέναντι στις τράπεζες και τον δανεισμό.

Εκεί αναζητούμε τον ρόλο των ομοφυλοφίλων, οι οποίοι είχαν κέρδος από τις αλλαγές των συλλογικών συμπεριφορών. Τον άμεσο ρόλο, αλλά και τον έμμεσο ρόλο. Τον άμεσο, ως προπαγανδιστών της Νέας Τάξης και τον έμμεσο, ως μέτρο καταναλωτικής φρενίτιδας. Ανάμεσα σε αυτούς αναζητούμε εκείνους, οι οποίοι είπαν ότι δεν είναι πολύ in το ελληνικό παπούτσι ή το ελληνικό φόρεμα. Κάποιοι από αυτούς είπαν ότι δεν τρέχει και τίποτε αν κλείσει το ελληνικό εργοστάσιο. Αφού δεν ήταν ανταγωνιστικό απέναντι στους ασυναγώνιστους, γιατί να μην κλείσει; Αυτούς χρησιμοποίησε το σύστημα, για να αλώσει τις εθνικές αγορές. Αυτοί κυριαρχούν ως προπαγανδιστές των προϊόντων των πολυεθνικών.

Μέσα σε λίγα χρόνια οι ομοφυλόφιλοι έμποροι αντιπρόσωποι των πολυεθνικών έγιναν οι κυρίαρχοι της αγοράς. Οι βιομήχανοι και οι βιοτέχνες, οι οποίοι μέχρι τότε κυριαρχούσαν, θεωρήθηκαν πολύ συντηρητικοί και παλαιομοδίτες για να διατηρήσουν τον έλεγχο της αγοράς. Η Νέα Τάξη τούς είχε βάλει στο στόχαστρο και είχε αμολήσει από πίσω τους τις στρατιές των λυσσασμένων. Κάθε φορά που έκλεινε ένα ελληνικό εργοστάσιο, οι Γαβαλάδες της αγοράς έκαναν νέο πάρτι, για να διασκεδάσουν τα toy-boy’s τους. Μιλάμε για συμμορία. Συνεργάζονταν μεταξύ τους με κοινό στόχο την κατάκτηση της αγοράς. Συγκοινωνούντα δοχεία τα τερματικά της αγοράς με τους μηχανισμούς προπαγάνδας.

Γι’ αυτόν τον λόγο τούς προώθησαν παντού. Αυτοί, οι οποίοι πάντα κατήγγειλαν τις ρατσιστικές πρακτικές, οι οποίες τους απέκλειαν από την αγορά εργασίας, προωθήθηκαν σε όλους τους τομείς με καθαρά ρατσιστικά κριτήρια. Για περισσότερο από μία δεκαετία και μόνο να ήταν κάποιος gay, αποτελούσε επαγγελματικό προσόν. Τους έβαλαν στα κινηματογραφικά στούντιο, τα lifestyle περιοδικά, τα τηλεοπτικά σήριαλ, στις διαφημιστικές εταιρείες. Τους έβαλαν στα κομμωτήρια, στα ινστιτούτα αισθητικής κλπ.. Όπου μπορούσαν με τις καλοπροαίρετες συμβουλές τους να ωθήσουν μαζικά το καταναλωτικό κοινό προς τα προϊόντα των πολυεθνικών. Προς τα πανάκριβα προϊόντα, τα οποία η συνεχής κούρσα της μόδας τα γυαλίζει και τα θαμπώνει σε χρόνους ρεκόρ.

Μιλάμε για κολοσσιαία συμφέροντα. Αν εξαιρέσει κάποιος τη βαριά αμυντική βιομηχανία ή την αυτοκινητοβιομηχανία, σε όλους τους υπόλοιπους χρυσοφόρους κλάδους τα κέρδη βγαίνουν από την προπαγάνδα των ομοφυλόφιλων. Την προπαγάνδα της σπατάλης και της επίδειξης. Αρκεί και μόνον να σκεφτεί κάποιος ότι η βιομηχανία καλλυντικών και των ειδών εκείνων, τα οποία έχουν σχέση με την προσωπική περιποίηση και υγιεινή, είναι ίσως η ισχυρότερη και πιο κερδοφόρα στον κόσμο. Πιο κερδοφόρα ακόμα και από την αυτοκινητοβιομηχανία. Βιομηχανία θωρακισμένη απολύτως από τα νεοταξίτικα πνευματικά δικαιώματα. Βιομηχανία θωρακισμένη με μύθους μαγικών αποτελεσμάτων, αλλά και φοβερών ζημιών σε περιπτώσεις αντιγραφής. Τσάντα μαϊμού βρίσκεις και την αγοράζεις, αλλά όχι κρέμα ματιών. Ρολόι μαϊμού βάζεις ακόμα και στον γάμο σου, αλλά όχι κρέμα νυχτός πριν ξαπλώσεις.

Έχοντας εξασφαλίσει τον απόλυτο έλεγχο της αγοράς, άρχισαν να ξεφεύγουν. Ο τεράστιος πλούτος και η ρευστότητα —που εξασφαλίζει πάντα το ταμείο της λιανικής— τους έκανε πραγματικά μεγάλους οικονομικούς παράγοντες της χώρας. Εξέφραζαν λόγο ακόμα και σε θέματα τα οποία φαινομενικά δεν ήταν του άμεσου ενδιαφέροντός τους. Το έκαναν με πάθος και με μια διάθεση εκδίκησης. Ήταν πανίσχυροι και ένιωθαν πως θα ήταν πλέον ασφαλές να εκδικηθούν και λίγο τους ταπεινούς Έλληνες για τη συντηρητικούρα τους. Για τα χρόνια της ταπείνωσης και της χλεύης. Για τα χρόνια που γελούσαν μαζί τους και τους αποκαλούσαν φούστηδες.

Έχοντας αυτήν την επιθετικότητα, δεν δίστασαν —και εξακολουθούν να μην διστάζουν— να επιτεθούν στους Έλληνες σε όλα τα θέματα. Πάντα βεβαίως με γνώμονα το ότι με την κάθε επίθεση όχι μόνον δεν θίγουν τα συμφέροντα της Νέας Τάξης και των αφεντικών τους, αλλά αντίθετα τα προασπίζονται. Τα γενικότερα συμφέροντα της Νέας Τάξης, τα οποία βεβαίως δεν είναι μόνον οικονομικά αλλά και γεωπολιτικά. Οι ίδιοι άνθρωποι, οι οποίοι χλεύαζαν τα ελληνικά προϊόντα, για να εξυπηρετήσουν τα οικονομικά συμφέροντα της Νέας Τάξης των πολυεθνικών, ήταν οι ίδιοι που χλεύαζαν τις ελληνικές εθνικές θέσεις, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα γεωπολιτικά συμφέροντα της Νέας Τάξης.

Μιλάμε για πράγματα πρωτόγνωρα. Μιλάμε για ανθρώπους, οι οποίοι παίρνουν τον δημόσιο λόγο χωρίς καμία άλλη ιδιότητα πέραν της ιδιομορφίας τους. Στην Ελλάδα, για παράδειγμα, δημόσιο λόγο —ακόμα και στα εθνικά θέματα— έχει εκφράσει ακόμα κι ο Βαλιανάτος. Ποιος όμως είναι ο Βαλιανάτος; Εξαιτίας ποιας ιδιότητάς του απολαμβάνει το προνόμιο να εκφράζει δημόσιο λόγο; Για ποιο ακριβώς έργο του είναι διάσημος ο συγκεκριμένος κύριος; Ο ευρύπρωκτος —όπως θα έλεγε και ο Αριστοφάνης— Βαλιανάτος είναι απλά ο πρόεδρος των Ελλήνων ομοφυλόφιλων. Κολλητός του νεοταξίτη Γιωργάκη. Επώνυμος μόνον εξαιτίας του κώλου του. Τι μας είπε; Ότι πρέπει να το πάρουμε απόφαση πως το Μακεδονικό Ζήτημα θα λυθεί όπως βολεύει τους Σκοπιανούς και όπως πληγώνει τους Έλληνες. Ως ειδικός μάλιστα στο τσούξιμο, μας απείλησε ότι θα μας τσούξει.

Αφού ο πρόεδρός τους και οι λοιποί τοποθετήθηκαν στα εθνικά μας θέματα, θεώρησαν καθήκον τους να διορθώσουν κι όλα τα κακώς κείμενα της κοινωνικής μας λειτουργίας. Θεώρησαν καθήκον τους να αποκαταστήσουν τις αδικίες που υπέστησαν από τους πρωτόγονους και τους καθυστερημένους. Παντού σε ολόκληρο τον κόσμο επιχειρούν να επιβάλουν αλλαγές στο λεγόμενο Οικογενειακό Δίκαιο. Επιδιώκουν νομοθετικές ρυθμίσεις, οι οποίες θα περιλαμβάνουν και τους ίδιους, αναγνωρίζοντάς τους σαν κανονικούς. Σαν ένα νέο ανθρώπινο είδος. Ένα είδος, το οποίο πάντα υπήρχε και καταπιεζόταν και τώρα πρέπει να αποκατασταθεί.

Σε αυτήν τους την προσπάθεια έχουν υποστηρικτές όλους τους επιστήμονες ηγέτες των κρατών της Νέας Τάξης. Από τον Ομπάμα και την Μέρκελ μέχρι τον Ολάντ και τον Γιωργάκη. Αυτοί προσπαθούν να νομοθετήσουν υπέρ των γάμων των ομοφυλόφιλων. Τι επιδιώκουν από αυτήν την νομοθετική ρύθμιση; Μήπως έπιασε ο ανθρωπισμός κτήνη όπως την Μέρκελ; Με αυτήν τη ρύθμιση προσπαθούν να θεσμοθετήσουν μέσα στις ανθρώπινες κοινωνίες μια νέα τεχνητή κοινωνική τάξη, η οποία θα είναι απόλυτα εξαρτώμενη από τους ίδιους.

Προσπαθούν να δημιουργήσουν μέσα σε κάθε εθνικό κράτος μια τεχνητή τάξη ανθρώπων, την οποία θα ελέγχουν απόλυτα και την οποία θα διατηρούν σε μόνιμη ομηρία. Μια τάξη ανθρώπων απάτριδων, οι οποίοι μπορούν να κάνουν το οτιδήποτε εις βάρος της κοινωνίας και του έθνους στο οποίο ανήκουν, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τις ιδιόμορφες και πολυέξοδες προσωπικές τους ανάγκες. Τύψεις δεν έχουν οι ομοφυλόφιλοι γι’ αυτήν τους την εξάρτηση από τα διεθνή κέντρα του ιμπεριαλισμού, αφενός γιατί κατά βάση μισούν την κοινωνία για τη στάση της απέναντί τους και αφετέρου γιατί οι ανάγκες τους είναι φλέγουσες. Χρήματα θέλουν οι ομοφυλόφιλοι και αυτά ρέουν άφθονα στις ΜΚΟ του Σόρος και των άλλων νεοταξιτών χορηγών.

Αυτήν την νέα κοινωνική τάξη προσπαθούν οι νεοταξίτες να την θωρακίσουν, ώστε να αντέχει σε όλου του είδους τις επιθέσεις. Προσπαθούν να την οπλίσουν με δικαιώματα, για την σταθεροποιήσουν, αλλά και να την εμπλουτίσουν με νέα μέλη, ώστε να την ισχυροποιήσουν. Γι’ αυτόν τον λόγο άλλαξαν τους νόμους περί απολύσεων στις επιχειρήσεις, βάζοντας μέσα και την παράμετρο εκείνη, η οποία έχει σχέση με τις κοινωνικές διακρίσεις. Μπορείς να απολύσεις τους πάντες εκτός από τον ομοφυλόφιλο υπάλληλό σου. Λατρεύουν οι ομοφυλόφιλοι τους νεοταξίτες, οι οποίοι τους προστατεύουν στο περιβάλλον της εργασίας. Το περιβάλλον εκείνο, όπου για όλους τους εργαζόμενους είναι ρευστό, εκτός από τους gay.

Ανάλογο στόχο έχει και η προσπάθεια που κάνουν, για να επιτρέψουν στους gay την υιοθεσία παιδιών. Δεν είναι θέμα ευαισθησίας. Δεν έπιασε η ευαισθησία τα κτήνη. Δεν μπορεί να είναι ευαίσθητο ένα κτήνος, το οποίο χρηματοδοτεί βομβαρδισμούς στη Σερβία, στο Ιράκ ή μεθοδεύει τον εμφύλιο στη Συρία και την ίδια ώρα νοιάζεται για τα αισθήματα των gay. Γιατί το κάνει; Θέμα αριθμητικής είναι. Εμπλέκουν περισσότερα άτομα σε ένα πρόβλημα, το οποίο δεν τους συμφέρει να είναι περιθωριακό. Στον έναν gay, που με τα χρήματά του θα αγοράσει τον σύντροφό του, θα του δώσουν τη δυνατότητα να υιοθετήσει και δύο-τρία παιδιά και θα πενταπλασιάσουν τον όγκο της νέας κοινωνικής τάξης.

Οι τύραννοι των εθνών.

Από τη στιγμή που θα εξασφαλίσουν ένα ανθρώπινο δυναμικό με ειδικά χαρακτηριστικά και απόλυτα φιλικό προς αυτούς, είναι εύκολο να του δώσουν την μορφή μιας νέας κοινωνικής τάξης. Από εκεί και πέρα είναι εύκολος ο χειρισμός αυτής της κοινωνικής τάξης. Υπάρχει η απαιτούμενη τεχνογνωσία. Όπως έλεγε και ο εμπνευστής του σιωνισμού Χέρτσλ: αν δεν υπήρχαν οι διωγμοί, δεν θα υπήρχαν και οι Εβραίοι. Υπήρχε γνώση, ώστε να γίνει διαχείριση μιας προνομιούχου μειονότητας. Μιας μειονότητας όχι ιδιαίτερα συμπαθούς στην κοινωνία και πολύ ευνοημένης, ώστε να περνά απαρατήρητη. Μιας μειονότητας, η οποία έπρεπε να είναι σχετικά προκλητική, ώστε η εχθρότητα του περιβάλλοντος να την διατηρεί συσπειρωμένη και υπό την ομηρία της ηγεσίας της και των προστατών της.

Όπως οι διωγμοί, η κοινωνική απόρριψη και ο ρατσισμός συνέφεραν τους Εβραίους, έτσι σχεδίασαν την κατάσταση γύρω από την κοινότητα των ομοφυλόφιλων. Μια κοινότητα αρκετά διευρυμένη σ’ ό,τι αφορά τα μέλη της, ώστε να παριστάνει την ιδιόμορφη κοινωνική τάξη, άσχετα αν δεν είναι όλοι τους ομοφυλόφιλοι. Οι σύντροφοι των gay θα έχουν ανάγκη το σύστημα, το οποίο εξασφαλίζει την εργασία και άρα τον πλούτο των εργοδοτών τους, όπως και τα υιοθετημένα παιδιά τους θα έχουν ανάγκη το σύστημα, το οποίο τα προστατεύει από τον ρατσισμό των συμμαθητών και των γονιών τους.

Μέσω αυτού του σχεδιασμού προσπάθησαν να δημιουργήσουν μια από τις κυρίαρχες μειονότητες μέσα στα εθνικά κράτη. Υπό αυτήν τη γωνία, αν δει κάποιος τα πράγματα, θα καταλάβει ότι τα περίφημα Gay Parade, τα οποία οργανώνονται συστηματικά σε όλες τις πρωτεύουσες του Κόσμου, έχουν κάποιο στρατηγικό χαρακτήρα. Έχουν διπλό στόχο. Από τη μία δεσμεύουν τους ομοφυλόφιλους στα συμφέροντα της Νέας Τάξης και από την άλλη μεταφέρουν ένα μήνυμα στους κατά τόπους αυτόχθονες.

Σ’ ό,τι αφορά το πρώτο, τα πράγματα είναι απλά και έχουν εφαρμοστεί σε πολλές ανάλογες περιπτώσεις. Οι παρελάσεις αυτές δεν διαφέρουν από τις παρελάσεις των Ναζί ή της Χρυσής Αυγής. Το νόημα αυτών των παρελάσεων είναι να δεσμεύσουν κάποιους. Να έχουν φωτογραφίες τους, για να τους απειλούν με εκβιασμό. Να τους διατηρούν υπό την ομηρία τους. Να τους απειλούν με καταστροφή σε περίπτωση που δεν συμμετέχουν στις κοινές εκδηλώσεις της κοινότητας. Να τους απειλούν με καταστροφή αν αποκτήσουν άλλες απόψεις. Να τους έχουν ετοιμοπόλεμους στρατιώτες. Αυτό συμβαίνει και με τους ομοφυλόφιλους στις Gay Parade. Στρατιώτες τους θέλουν. Δεν είναι δυνατόν η Νέα Τάξη να φροντίζει γι’ αυτούς και αυτοί να μην τρέξουν να κάνουν μια εκδήλωση, που την βολεύει στον έλεγχο των πληθυσμών.

Αυτός ο έλεγχος είναι το ζητούμενο. Γι’ αυτόν τον έλεγχο γίνεται όλη αυτή η φασαρία. Από εκεί και πέρα το μήνυμα, το οποίο στέλνεται στην κοινωνία από αυτές τις παρελάσεις, είναι πολύ συγκεκριμένο. Σε προκαλούν και περιμένουν να αξιολογήσουν τις αντιδράσεις σου. Θέλουν να σε τρομοκρατήσουν, για να μάθουν τα όριά σου. Στόχος τους είναι να σου μάθουν ποιος είναι το αφεντικό. Να σου διδάξουν ότι δεν μπορείς να αντιδράς, όσο κι αν προκαλείσαι. Όταν δεν αντιδράς σε αυτήν τη γελοιότητα, είναι βέβαιον ότι δεν θα αντιδράσεις και στα πιο σοβαρά. Αν αντιδράσεις, θα την πατήσεις.

Με αυτές τις παρελάσεις κάνουν μετρήσεις. Μετράνε κατά πόσο οι κυβερνήσεις είναι δικές τους αλλά και κατά πόσο ελεγχόμενος και υποταγμένος είναι ένας λαός. Μια τέτοια παρέλαση δεν είναι πολύ διαφορετική από αυτήν του Olster, όπου οι Προτεστάντες διακηρύσσουν την περηφάνειά τους μέσα στις γειτονιές των Καθολικών. Η εκφοβιστική παρέλαση των κυρίαρχων  Όποιος αντιδρά εντοπίζεται ως εχθρός και από εκεί και πέρα μπλέκει.

Ας ψάξει κάποιος να βρει ποιοι κρύβονται πίσω από τα περίφημα Gay Parade. Πίσω από αυτό το πολύχρωμο και προκλητικό τσίρκο ανθρώπων, οι οποίοι θεωρητικά τις τριακόσιες εξήντα τέσσερις ημέρες τον χρόνο προσπαθούν να πείσουν τους πάντες ότι είναι φυσιολογικοί άνθρωποι και μία μέρα αυτού του χρόνου βγαίνουν στους δρόμους, για να δείξουν σε όλους πόσο διαφορετικοί είναι. Κάτι περίεργο συμβαίνει σε αυτές τις εκδηλώσεις. Δεν είναι δυνατόν να προκαλείς σε βαθμό που να σε στοχοποιεί και αυτό να το κάνεις με πάθος. Κάτι περίεργο συμβαίνει γύρω από αυτό το χάπενινγκ. Απειλούνται ολόκληρα κράτη, αν αρνηθούν να δεχθούν τις παρελάσεις των ομοφυλόφιλων.

Πίσω από όλο αυτό το gay-συνονθύλευμα κρύβονται τεράστια οικονομικά συμφέροντα. Τα συμφέροντα ολόκληρης της Νέας Τάξης. Δεν χρειάζεται να κάνει κάποιος τον ντετέκτιβ, για ν’ ανακαλύψει μυστικές πληροφορίες. Υπάρχουν αυτές οι πληροφορίες διαθέσιμες στον τύπο. Διαβάζουμε, για παράδειγμα, ότι τα έξοδα διοργάνωσης της Gay Parade στην Ιαπωνία τα ανέλαβαν η Google, η Bank of America, η Merrill Lynch και η Citigroup. Αυτά δεν είναι φήμες. Αυτά δήλωσε η εκπρόσωπος του Gay Parade στην Ιαπωνία Hideki Sunagawa. Εύλογες είναι οι απορίες, οι οποίες προκύπτουν από αυτήν την είδηση. Τι δουλειά έχει η αλεπού στο παζάρι. Γιατί δόθηκε αυτή η είδηση; Για να ενημερωθούμε ή για να τρομάξουμε; Τι σχέση έχουν οι μεγαλύτερες τοκογλυφικές εταιρείες της Νέας Τάξης με τους gay; Τι τους συνδέει μεταξύ τους; Αυτοί, οι οποίοι λεηλατούν κράτη και λαούς, οδηγώντας τους στην απόλυτη εξαθλίωση, δείχνουν ευαισθησία για τα παιδιά, τα οποία θέλουν να φορέσουν τα ροζ και να βγουν για παρέλαση;

Τα ίδια περίεργα υπάρχουν παντού. Και στην Ελλάδα έχουμε αντίστοιχα φαινόμενα. Τη διοργάνωση του Gay Parade της Αθήνας την ανέλαβε ο Δήμος της Αθήνας. Ο σχεδόν χρεοκοπημένος Δήμος της Αθήνας —εν μέσω Μνημονίου και με την Τρόικα να περιφέρεται στους δρόμους— ανέλαβε όλα τα έξοδα, προκειμένου να πραγματοποιηθεί η εκδήλωση. Κατά σύμπτωση αυτό έγινε όταν δήμαρχος της Αθήνας ήταν ο λαθρολάγνος Κολεγιόπαιδας Καμίνης. Ποιος έσπευσε να τον συγχαρεί και να δηλώσει ότι θα ήθελε να τον μιμηθεί, παρά την προβληματικότητα των καιρών; Ο επίσης λαθρολάγνος και επίσης Κολεγιόπαιδας Μπουτάρης. Καμίνης, Μπουτάρης, Bank of America, Merrill Lynch και Citigroup έχουν ακριβώς τις ίδιες ευαισθησίες.

Οι δανειστές μας, δηλαδή, έχουν τις ίδιες ευαισθησίες με αυτούς που υπογράφουν τα Μνημόνια. Με τους Γιωργάκηδες, τους Παπακωνσταντίνου και τους Σαμαράδες. Αντιλαμβανόμαστε πως όλοι αυτοί οι άνευ αντικειμένου αμερικανοσπουδαγμένοι σωτήρες, μαζί με τους ομοφυλόφιλους και τους λαθρομετανάστες, είναι μοχλοί, μέσω των οποίων οι σημερινοί πανίσχυροι παράγοντες της Νέας Τάξης προσπαθούν να εκφοβίσουν τους λαούς μέσα στις ίδιες τους τις πατρίδες. Να τους ταπεινώσουν, όπως ταπεινώνουν οι Προτεστάντες τους Καθολικούς μέσα στην Ιρλανδία. Να τους προκαλέσουν σε βαθμό τέτοιο, που, αν αντιδράσουν, να τους τιμωρήσουν.

Υπάρχει δηλαδή ένας κρυφός άξονας, ο οποίος ξεκινάει από τις τράπεζες των τοκογλύφων της Νέας Υόρκης και μέσω των αμερικανικών Κολεγίων συνδέει τα Κολεγιόπαιδα —που μας οδήγησαν στο ΔΝΤ— με τους ομοφυλόφιλους και τους λαθρομετανάστες. Δεν είναι τυχαίο που ο τοκογλύφος Σόρος είναι ταυτόχρονα καί προστάτης του Γιωργάκη καί χρηματοδότης των ΜΚΟ, οι οποίες κρύβονται πίσω από τη λαθρομετανάστευση. Υπάρχει ένας δεσμός ανάμεσα στον Κολεγιόπαιδα Γιωργάκη, τον σύμβουλό του Βαλιανάτο και το κτήνος της Πάρου. Υπάρχει ένας δεσμός ανάμεσα στον αγράμματο σωτήρα μας, τον ανώμαλο συνδικαλιστή και τον απελπισμένο δολοφόνο. Όλοι τους —και ο καθένας για τους δικούς του λόγους— υποστηρίζουν μέχρι θανάτου την Νέα Τάξη. Υποστηρίζουν τις αδερφές και τους λαθρομετανάστες, για να εξυπηρετήσουν την υπερεθνική Νέα Τάξη.

Αυτοί είναι που κάνουν τις πλάτες στους τοκογλύφους, οι οποίοι λεηλατούν την πατρίδα μας. Οι Κολεγιόπαιδες θαυμάζουν μια ξένη πατρίδα, οι ομοφυλόφιλοι μισούν τη δική τους πατρίδα και οι λαθρομετανάστες απλά δεν έχουν πατρίδα. Έχοντας αυτές οι κοινωνικές ομάδες εχθρικά συμφέροντα απέναντι σε οποιαδήποτε εθνική —την καλώς εννοούμενη συντηρητική και βεβαίως αυτοσυντηρητική— νοοτροπία των λαών, είναι εχθρικοί απέναντι σε ό,τι απειλεί την Νέα Τάξη. Μισούν τον πατριωτισμό, τον εθνικισμό, τον ρατσισμό κλπ. όχι από ανωτερότητα, αλλά από συμφέρον. Εξαιτίας αυτών των συμφερόντων θέτουν τους εαυτούς τους στην ομηρία του συστήματος. Της Global Government και όλων των ΜΚΟ, που είναι τα μάτια και τα αυτιά της Νέας Τάξης. Των ΜΚΟ, οι οποίες χρηματοδοτούνται από τους κυβερνητικούς Κολεγιόπαιδες, διευθύνονται από τους ομοφυλόφιλους επιστήμονες και προστατεύουν τους λαθρομετανάστες.

Όπως αντιλαμβανόμαστε, αυτήν την ομηρία ανθρωπίνων συνόλων μπορεί να την χειριστεί το σύστημα. Η μέθοδος εκφοβισμού και τρομοκρατίας είναι εύκολα εφαρμόσιμη. Πάντα στο όνομα του πολιτισμού και του ανθρωπισμού βεβαίως. Παρακολουθούν τους πάντες και τα πάντα. Όποιος πει οτιδήποτε διαφορετικό από αυτό, το οποίο οι ίδιοι έχουν επιβάλει στις κοινωνίες σαν πολιτικά ορθό, κινδυνεύει. Κινδυνεύει να απομονωθεί ως επιχειρηματίας, να απολυθεί ως εργαζόμενος ή να απαξιωθεί ως πνευματικός άνδρας. Δημοκρατία δίνουν άφθονη μόνον σε όσους συμφωνούν μαζί τους. Για τους υπόλοιπους δεν υπάρχει τίποτε.

Όπως, όποιος πει οτιδήποτε εναντίον των Εβραίων, παίρνει την καταδικαστική ταμπέλα του αντισιωνιστή, έτσι συμβαίνει και με τους ομοφυλόφιλους. Ό,τι κι αν πεις, θα σε χαρακτηρίζουν ομοφοβικό και ρατσιστή. Είναι τόσο μεγάλη η απειλή, που μπορεί να τρομάξει τον οποιονδήποτε. Διαβάσαμε μια συνέντευξη του Λέχ Βαλέσα και δεν πιστεύαμε στα μάτια μας. Ένας σκληροπυρηνικός και σκληροτράχηλος εργάτης ναυπηγείων, όπως ήταν ο Βαλέσα, ο οποίος κάποτε δεν δίστασε να τα βάλει με το σταλινικό καθεστώς, μιλώντας για τους ομοφυλόφιλους, έδειξε να μασάει τα λόγια του. Είπε περίπου αυτά τα οποία αισθάνεται γι’ αυτούς, αλλά στη συνέχεια αποκάλυψε τον φόβο του και ζήτησε την προστασία τόσο του ιδίου όσο και των απογόνων του από το μένος τους.

Όλα αυτά τα τρομοκρατικά μονοπάτια είναι γνώριμα. Αν σκεφτεί κάποιος ότι οι σιωνιστές τοκογλύφοι είναι οι κυρίαρχοι της Νέας Τάξης, μπορούμε να καταλάβουμε τον λόγο που επέλεξαν αυτήν τη μεθοδολογία. Αυτήν τη μεθοδολογία γνώριζαν κι αυτήν εφάρμοσαν. Είμαστε βέβαιοι πως όχι απλά εκμεταλλεύτηκαν μια κατάσταση που βρήκαν μπροστά τους, αλλά τη δημιούργησαν οι ίδιοι. Δεν θεωρούμε δηλαδή τυχαίο πως αυτοί, οι οποίοι σήμερα είναι βαπτισμένοι με το φωτοστέφανο του μάρτυρα, είναι οι Εβραίοι και οι ομοφυλόφιλοι. Κατά σύμπτωση, δηλαδή, αυτοί, οι οποίοι σήμερα είναι ευνοημένοι στην εβραιοκρατούμενη Νέα Τάξη, είναι αυτοί, τους οποίους βάπτισε ο Χίτλερ. Αυτοί, οι οποίοι αγιοποιήθηκαν από τους διωγμούς τού Χίτλερ, ο οποίος χρηματοδοτήθηκε από τους Εβραίους, για να πραγματοποιήσει τους διωγμούς αυτούς. Μιλάμε για σύμπτωση, όχι πλάκα.

Η κοινωνική έκρηξη είναι κοντά.

Όλα αυτά καλά τα σκέφτηκαν, αλλά μάλλον δεν έχουν πιθανότητες να τους βγει. Το παραμύθι τους καλό είναι, αλλά ο δράκος μάλλον θα καεί ο ίδιος από τη δική του τη φωτιά πριν προλάβει να κάψει τα πάντα. Ενώ γνώριζαν πως αυτοί, τους οποίους τοποθέτησαν οι ίδιοι να κυβερνάνε τον κόσμο, ήταν κουτορνίθια —εφόσον αυτοί τους έφτιαξαν— εντούτοις επένδυσαν ακόμη και τα δικά τους συμφέροντα επάνω τους. Το δικό τους σύστημα με τη λειτουργία του —που οι ίδιοι επέλεξαν— θα στραφεί εναντίον τους. Το δικό τους σύστημα ωθεί στην κοινωνική εξαθλίωση και η εξαθλίωση ενεργοποιεί κοινωνικά ένστικτα, τα οποία από τη φύση τους είναι εχθρικά τόσο προς τον διεθνισμό όσο και προς την ομοφυλοφιλία. Αυτοί, δηλαδή, οι οποίοι οδηγούν την Νέα Τάξη, οδήγησαν τις κοινωνίες στη φτώχεια, όταν είναι γνωστό πως μόνον οι χορτάτοι είναι ανεκτικοί σε θέματα όπως ο πολυπολιτισμός, η ομοφυλοφιλία, ο σιωνισμός κλπ..

Γι’ αυτόν τον λόγο μιλήσαμε στην αρχή του κειμένου για παράδοξα πράγματα. Με 50% ανεργία να μαστίζει τις τάξεις της ευρωπαϊκής νεολαίας, θα έπρεπε να καίγεται η Ευρώπη και ο κόσμος όλος. Είναι αφύσικο φαινόμενο να υπάρχει αυτή η αδράνεια που βλέπουμε. Δεν συμβαίνει στη φύση. Αυτό συμβαίνει μόνον στην ανθρώπινη κοινωνία, επειδή κάποιοι την μέθυσαν και την έβαλαν να βιάσει τη λογική της ίδιας τής φύσης. Γιατί δεν είναι δυνατόν η προηγούμενη γενιά ν’ αποφασίζει για την καταδίκη της επόμενης. Δεν είναι δυνατόν να σωθεί η προηγούμενη γενιά, αποφασίζοντας μόνη της πως η επόμενη θα είναι χαμένη. Αυτό δηλαδή, το οποίο μας περιέγραψε ο πρόεδρος του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου.

Αυτό συμβαίνει τώρα. Αυτοί, οι οποίοι έχουν την εξουσία και βαδίζουν προς τη δύση της ζωής τους, αποφασίζουν μόνοι τους πως δεν θα έχει προκοπή η γενιά που ανατέλλει. Αυτό μας λένε οι εγκάθετοι που μας κυβερνάνε. Οι δωσίλογοι, που με τα νομοθετήματά τους και τα Μνημόνια υπογράφουν αυθαίρετα την καταδίκη των επόμενων γενεών. “Εμείς εξασφαλίσαμε τις συντάξεις μας, τα κλοπιμαία μας και τις ασυλίες μας και οι επόμενοι ας πάνε μετανάστες στη Γερμανία”. Δεν είναι δυνατόν η επόμενη γενιά να είναι η χαμένη. Να είναι αυτή, η οποία θα πληρώσει τα σφάλματα της προηγούμενης. Όποιος κάνει σφάλματα, αυτός πληρώνει. Δεν είναι δυνατόν αυτοί, οι οποίοι έκαναν τα σφάλματα, να παραδίδονται στην ασφάλεια των δανειστών, καταδικάζοντας τους επόμενους.

Στη φύση χαμένος είναι πάντα ο αδύναμος. Αδύναμος είναι ο γέρος, ο άρρωστος, ο τελειωμένος. Ξύλο από το πρωί μέχρι το βράδυ έπρεπε να τρώνε οι Βενιζέλοι, οι Γιωργάκηδες και οι Σαμαράδες. Όπως ξύλο τρώει το γέρικο λιοντάρι, αν καθίσει πάνω στη λεία και τη θεωρεί δικιά του εις βάρος των νεαρών λιονταριών. Αυτό είναι το παράδοξο. Αυτό είναι το κατόρθωμα της επιστημοσύνης των Σημίτηδων. Ευνούχισαν την νεολαία. ***Νεολαία*** βέβαια με αρκετούς αστερίσκους. Η εμπροσθοφυλακή αυτής της γενιάς πλησιάζει πλέον τα σαράντα. Πέρασαν τα χρόνια από την εποχή που ο Σημίτης και οι νεοταξίτες άρχισαν να στέλνουν τους πρώτους τουρίστες της επιστήμης δεξιά κι αριστερά.

Είκοσι τέσσερα χρόνια πέρασαν από την πτώση του τείχους, η οποία στην πραγματικότητα σηματοδότησε την αλλαγή του παγκόσμιου σχεδιασμού και έφερε την Νέα Τάξη στα πράγματα. Είκοσι χρόνια πέρασαν από την εκπαιδευτική αλλαγή, η οποία μας οδήγησε στην αθλιότητα της ανεργίας των “επιστημόνων”. Δεν μιλάμε πλέον για πιτσιρικάδες και όμως τέτοιους βλέπουμε μπροστά μας. Βλέπουμε σαραντάχρονους να παίζουν. Να μην δείχνουν να κατανοούν τη σοβαρότητα της κατάστασης. Τους βλέπουμε να μην μπορούν να σταθούν στα πόδια τους και ν’ αντιμετωπίζονται από το σύστημα σαν έφηβοι. Μετέτρεψαν τους τριαντάχρονους σε ανήλικους και τους δουλεύουν. Ανήλικοι πραγματικοί. Πώς θα μπορούσαν να μην είναι, όταν έχουν τις ίδιες σπουδές και πρότυπό τους είναι ο εξηντάχρονος Γιωργάκης, τον οποίο τον έκανε Πρωθυπουργό η μάνα του και οι φίλοι της;

Αυτός είναι ο βιασμός της φύσης. Στα σαράντα σου, όταν αντιμετωπίζεις πρόβλημα επιβίωσης, παίρνεις την κατάσταση στα χέρια σου και δεν περιμένεις να σε σώσουν οι πατερούληδες, γιατί δεν είσαι πλέον παιδί. Στα 33 του ο Αλέξανδρος ήταν κοσμοκράτορας. Γι’ αυτόν τον λόγο βλέπουμε τα σημερινά παράδοξα. Βλέπουμε τους γέρους να τσαμπουκαλεύονται απέναντι στους νέους. Βλέπουμε τους ετοιμοθάνατους Μητσοτάκηδες να ζητάνε από τους νέους ν’ αποδεχθούν τον θάνατό τους πριν ξεκινήσουν τη ζωή τους. Βλέπουμε τους Βενιζέλους να χτυπάνε τα χέρια στα τραπέζια. Βλέπουμε τους Πάγκαλους να ειρωνεύονται την νεολαία. Τολμάνε όμως να τα κάνουν όλα αυτά, γιατί η φύση δεν μπορεί να λειτουργήσει. Η φύση σου λέει όρμα και εσύ δεν την ακούς Όρμα” σου λέει, για να νικήσεις. ”Όρμα”, για να επιβιώσεις. ”Όρμα” και κατασπάραξέ τους. Πάρ’ τους τα όλα. Είτε είσαι Έλληνας είτε Πορτογάλος είτε Ιταλός είτε οτιδήποτε άλλο, εφόσον σε ολόκληρο τον κόσμο κοινά είναι τα προβλήματα.

Είναι δυνατόν η ευρωπαϊκή νέα γενιά να υποφέρει στα παιδικά της τα δωμάτια και να περιφέρεται ακόμα ζωντανός ο Σόρος και η παρέα του; Κρεμασμένοι στους φανούς των πλατειών θα έπρεπε να είναι οι τοκογλύφοι αυτού του κόσμου. ”Όρμα”, φωνάζει η φύση. Ο νεαρός βλαστός θα βρει τον δρόμο του προς τον ήλιο ακόμα κι αν πρέπει να τρυπήσει σκληρούς κορμούς και πέτρες. Nothing personal, όπως θα έλεγαν και οι Αγγλοσάξονες. Όταν πρέπει να πεθάνει το παλιό, για να ζήσει το νέο, δεν υπάρχει κανένας ενδοιασμός. Καμία δεύτερη σκέψη. Αυτό πρέπει να γίνει, για να συντηρηθεί η ζωή και αυτό γίνεται πάντα.

Ούτε ίσα με τα νεαρά ποντίκια δεν είναι ο σύγχρονος άνθρωπος. Με τα ποντίκια, τα οποία δεν θα δέχονταν να γίνουν η χαμένη γενιά των υπονόμων, επειδή τα προηγούμενα είχαν κρύψει τις προμήθειες στα λημέρια τους. Επειδή είχαν διασφαλίσει τις συντάξεις τους με δάνεια, τα οποία θα υποθήκευαν τις ζωές των επομένων. Ετοιμάζονται να φύγουν οι νέοι από την Ελλάδα, επειδή έτσι θέλει ο τουρίστας Γιωργάκης; Νέοι δεν μπορούν να κάνουν οικογένειες, επειδή ο μπουχέσας Βενιζέλος νομοθέτησε πως μόνον αυτός πρέπει να επιβιώσει; Πώς είναι δυνατόν να συμβαίνουν όλα αυτά; Είναι δυνατόν οι ίδιοι άνθρωποι —που τα φάγανε— να είναι αυτοί, οι οποίοι θα αναλάβουν να μας σώσουν από τα χρέη; Από ποιους θα μας σώσουν; Από τους εαυτούς τους; Ο Βενιζέλος, ο οποίος υπέγραφε τη διαφθορά του 2004, είναι συνονόματος με τον Βενιζέλο που υπέγραψε το Μνημόνιο, εξαιτίας της διαφθοράς του 2004; Ο Μαρκογιαννάκης, ο οποίος σήμερα παριστάνει τον πρόεδρο της προανακριτικής για τη λίστα Λαγκάρτ, είναι συνονόματος με τον Μαρκογιαννάκη, ο οποίος γλίτωσε τη φυλακή, εξαιτίας του νόμου περί ευθύνης υπουργών;

Τρόμος έπρεπε να τους πιάνει όλους αυτούς τους αποτυχημένους —οι οποίοι μας οδήγησαν στην καταστροφή— και μόνον από το άκουσμα της ανάσας των θυμωμένων νέων. Δεν μιλάμε για βία. Δεν χρειάζεται βία ο ισχυρός. Ο ισχυρός είναι τέτοιος, γιατί η φύση μοιράζει την ισχύ με τη σειρά στις γενεές. Ο ισχυρός είναι τέτοιος, γιατί μπορεί να τα πάρει όλα για λογαριασμό του, χωρίς να μπορεί να του αντισταθεί κανείς. Ο ισχυρός σου παίρνει την εξουσία και μετά εσύ περιμένεις το έλεός του. Γιατί δεν ανατρέπεται αυτή η γενιά που μας κατέστρεψε; Γιατί την ψηφίζουν οι γέροι συνταξιούχοι, θα έλεγε ένας καλοπροαίρετος παρατηρητής. Γιατί κάποιοι αφήνουν τους γέρους συνταξιούχους να πάνε να τους ψηφίσουν, θα λέγαμε εμείς. Αυτοί οι συνταξιούχοι είναι που δίνουν ακόμα πολιτική δύναμη στα χρεοκοπημένα κόμματα της Μεταπολίτευσης. Εκεί χάνει τη μάχη η νέα γενιά. Θέλει όμως και την χάνει, γιατί φοβάται τις συνέπειες της νίκης της.

Αυτό, το οποίο λέμε είναι δεδομένο. Είναι προφανές πως δεν δίνει τη μάχη εκεί που πρέπει, φοβούμενη μήπως και νικήσει. Δεν δίνει τη μάχη στο πραγματικό πεδίο που την συμφέρει και είναι τα σπίτια και όχι οι δρόμοι. Τι θα πει “τους ψηφίζουν οι συνταξιούχοι”; Να μην τους αφήσεις να πάνε να ψηφίσουν, όταν δίνεις τη μάχη σου. Να τους πείσεις πως δεν είναι τα πράγματα έτσι όπως τα λένε στα Megaλα κανάλια. Να τους κλειδώσεις στα δωμάτιά τους, όταν έχει εκλογές. Ας σου κάνουν μήνυση.Έτσι δίνονται οι μάχες. Έτσι δίνονταν πάντα. Είναι δυνατόν ν’ αφήσεις τους γέροντες να καταστρέψουν εσένα και τα μικρά παιδιά σου;

Όμως, αυτή η μάχη δεν γίνεται. Γιατί; Γιατί η νέα γενιά τρέμει κι αυτή για τις συντάξεις. Είναι οι συντάξεις των γονιών της και πολλές φορές το μοναδικό τους οικογενειακό εισόδημα. Τους αφήνουν να πάνε να ψηφίσουν, για να έχουν οι ίδιοι τη συνείδησή τους καθαρή. Να έχουν το άλλοθί τους, εφόσον οι γέροι φαίνονται ότι τους καταστρέφουν, ενώ αυτοί αγωνίζονται γενναία στο δρόμο. Όταν είσαι πονηρός, πάντα την πατάς. Το αποτέλεσμα είναι αυτό το οποίο βλέπουμε. Αφήνεις τους συνταξιούχους —οι οποίοι δικαίως παίρνουν συντάξεις— να βοηθούν με τις ψήφους τους αυτούς, οι οποίοι τακτοποιούν τις συντάξεις τους εις βάρος των επομένων.

Αυτή είναι η δύναμη της Τρόικας και των δωσίλογων της γενιάς του Πολυτεχνείου. Ελέγχουν τα ασφαλιστικά ταμεία και τρομοκρατούν τους συνταξιούχους. Ελέγχουν τα ταμεία και βαστάνε ομήρους τους μια μεγάλη κοινωνική μερίδα. Με αυτήν την εξουσία απειλούν τους συνταξιούχους, οι οποίοι είναι οι γονείς της νέας γενιάς — και άρα των εχθρών τους. Γι’ αυτόν τον λόγο δεν τους υπολογίζουν ως εχθρούς. Έχοντας πάρει τον έλεγχο των ασφαλιστικών ταμείων, μπορούν και κάνουν ό,τι θέλουν. Έχουν το έλεγχο του εθνικού μας κουμπαρά. Τον έλεγχο των ταμείων με τα πραγματικά χρήματα, που έχουν καταθέσει οι συνταξιούχοι.

Με τα δικά τους χρήματα τούς απειλούν με τις συντάξεις τους, προκειμένου να μπορέσουν με τα Μνημόνια και τα δάνεια να εξασφαλίσουν τις δικές τους. Γι’ αυτόν τον λόγο δεν γίνονται μάχες στα σπίτια. Αν τα ταμεία αφεθούν σε μια απλή τεχνοκρατική διαχείριση —και απαλλαγμένα από τα πασοκόσκυλα τύπου Σπυρόπουλου—, το πολιτικό σκηνικό θα καταρρεύσει μέσα σε λίγες ημέρες. Χρήματα, για τα λίγα χρόνια που απομένουν για τις συντάξεις των σημερινών συνταξιούχων, έτσι κι αλλιώς υπάρχουν. Χρήματα, για τη γενιά που μας κατέστρεψε, δεν υπάρχουν. Γι’ αυτά τα χρήματα γίνονται τα Μνημόνια, τα οποία υποθηκεύουν το μέλλον της νέας γενιάς. Γι’ αυτόν τον λόγο κάνουν όλοι τα κορόιδα. Τρομάζει η γιαγιά για τη σύνταξή της, αλλά τρομάζουν πολύ περισσότερο τα παιδιά της, τα οποία ακόμα παριστάνουν τα παιδιά.

Μετά από τα λάθη της γενιάς του Πολυτεχνείου και του γαλλικού Μάη και όλων των άλλων ηλιθίων της Ευρώπης, έπρεπε να έχουν ακολουθήσει ανατροπές. Η γενιά των σαραντάρηδων έπρεπε σήμερα να έχει την απόλυτη εξουσία σε ολόκληρη την Ευρώπη των χρεών. Η κρίση χρέους έπρεπε να σημάνει την πτώση αυτών που χρεοκόπησαν τους λαούς και τα κράτη. Η γενιά του Πολυτεχνείου έπρεπε τώρα να είναι στην άκρη, δαρμένη και ταπεινωμένη και να περιμένει να δει τον λογαριασμό για τα λάθη της. Διαμαρτύρονται οι σημερινοί νέοι και στις διαμαρτυρίες τους έχουν λιγότερο πάθος από τις Gay Parade. Εκφράζουν μικρότερη απειλή και από τις καταλήψεις των σχολείων. Στα τριανταφεύγα τους παίρνουν τύμπανα και φωνάζουν τραγουδάκια, όπως κάνουν στα σχολεία τα παιδιά, τα οποία κάνουν καταλήψεις και περιμένουν τη λύση από τον διευθυντή.

Γελάει ο Πλανήτης με την αδυναμία της νέας γενιάς να εκφράσει έναν διεκδικητικό λόγο και να δείξει απειλητική. Τζάμπα το παράστημα. Τζάμπα τα γυμναστήρια, η καλή διατροφή και τα νιάτα. Κάνουν μια βόλτα πάνω-κάτω, για να κάνουν την επαναστατική τους γυμναστική και μετά η εξουσία τούς στέλνει στα σπίτια τους. Είναι πολιτισμένοι. Ξεγυμνώνονται ή κάνουν χάπενινγκ, για να δείξουν στην εξουσία με συμβολισμούς τι συμβαίνει. Όλα εκ του ασφαλούς. Την ευθύνη για την αθλιότητα τη φορτώνουν στη γιαγιά, η οποία αγωνιά για τη σύνταξή της και την δουλεύει η Τρέμη και ο Πρετεντέρης. Οι επαναστάτες έχουν καθαρή τη συνείδησή τους. Δεν τους ψήφισαν. Θα βγάλουν και τις φωτογραφίες τους, για να τις ανεβάσουν στο Facebook με τον υπότιτλο, “ήμουν κι εγώ εκεί” Μηδέν κόστος, μηδέν ρίσκο, άσε που μπορεί να μας δει και κανένας κυνηγός ταλέντων.

Με αυτόν τον αγωνιστικό τρόπο προσπαθεί η νεολαία να λύσει τα προβλήματά της. Με συμβολισμούς. Χωρίς γνώση και χωρίς εναλλακτικές προτάσεις. Βγαίνουν στους δρόμους κι ό,τι προκύψει. Ζητούν λύση από την εξουσία, εφόσον αυτοί δεν διαθέτουν πρόταση. Αυτά τα γνωρίζουν εκείνοι που τους κατασκεύασαν και τους ελέγχουν απόλυτα. Μόλις αποφασίσει η εξουσία ότι εκτονώθηκαν αρκετά στις διαδηλώσεις, στέλνει τους γνωστούς παρακρατικούς να πετάνε πέτρες στα ΜΑΤ, για να διαλύσουν τις πορείες. Μετά, πίσω σπίτι, να μετράνε τι περισσεύει από τη σύνταξη της γιαγιάς, για να πάνε για καφέ. Τόσα πτυχία κουβαλάνε πάνω τους. Να μην ξεκουραστούν;

Τα σαράντα πλησιάζουν και ακόμα συμπληρώνουν έντυπα συμμετοχής σε διαγωνισμούς ταλέντων. Ξεκινάνε τις κουβέντες με στερεότυπα του τύπου ”εμείς οι νέοι, που ξεκινάμε με εφόδια” Ακόμα ξεκινάτε; Στα σαράντα ξεκινάς εξετάσεις για το αλτσχάιμερ, όχι για τη ζωή. Έφτασαν τα σαράντα και το μόνο που έχουν δικό τους είναι ένα προφίλ στο Facebook. Δεν έχουν δική τους οικογένεια, δεν έχουν πραγματική ζωή. Φιλοξενούμενοι στα πατρικά τους σπίτια είναι. Δεν έχουν ούτε ένα ένσημο σε πραγματική εργασία. Τους προκαλούμε ευθέως, γιατί θέλουμε να τους ταρακουνήσουμε. Θέλουμε να τους ξυπνήσουμε. Δεν είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό το οποίο βλέπουμε. Δεν είναι δυνατόν να συνεχίζεται ο εφιάλτης.

Αύριο, αν το θέλουν, μπορούν να πάρουν την εξουσία. Την θέλουν την εξουσία; Είναι έτοιμοι να διαχειριστούν την τύχη τους ή μήπως βολεύονται με πέτρες έξω από τη Βουλή; Η σημερινή νεολαία —μαζί με τους συνταξιούχους γονείς της— είναι η απόλυτη πλειοψηφία στην ελληνική κοινωνία. Αύριο μπορούν να γίνουν εκλογές και να βάλουν τη γενιά του Πολυτεχνείου στην άκρη. Θέλουν να το κάνουν; Μπορούν να το διαχειριστούν; Θέλουν να σπάσουν το μονοπώλιο των κυρίαρχων κομμάτων; Οι Ιταλοί έκαναν μια αρχή. Αυτοί μπορούν να τους ακολουθήσουν; Κάποτε πρέπει να τελειώσουν οι δικαιολογίες; Μέλλον δεν έχεις, όταν το αφήνεις στα χέρια κάποιου, ο οποίος έχει συμφέρον να ζήσει εις βάρος σου.

Όμως, όπως και να έχουν τα πράγματα, θεωρούμε την κοινωνική έκρηξη αναπόφευκτη, όχι επειδή θα ξυπνήσει ο κόσμος ξαφνικά, αλλά γιατί ο σχεδιασμός είναι πολύ κακός και οδηγεί σε αδιέξοδο. Αυτό είναι και το μόνο που μας στεναχωρεί. Είναι κρίμα για τον ευφυή άνθρωπο να πρέπει να φτάσει σε αδιέξοδο, ώστε ν’ αναγκαστεί από τα ένστικτά του να αντιδράσει. Είναι κρίμα, που, ενώ έχει μυαλό, το στομάχι θα είναι αυτό, το οποίο τελικά θ’ αποφασίσει. Μας στεναχωρεί το γεγονός ότι κάθεται αδύναμος σε μια φωτιά και δεν αντιδρά, παρά μόνον μέχρι να καεί. Κρίμα Κρίμα, που όμως είδαμε πού οφείλεται. Οφείλεται στα σεντούκια των πτυχίων. Οφείλεται στο γεγονός ότι άφησαν ακόμα και τους Γιωργάκηδες να τους διδάξουν. Μας στεναχωρεί που ακόμα αισθάνονται παιδιά και κατηγορούν τους άλλους γι’ αυτά που βιώνουν. Αυτή η γενιά θα επιβιώσει, επειδή είναι αδύνατον να πεθάνει. Θα επιβιώσει, γιατί η φύση αναγκαστικά θα συνεχίσει να λειτουργεί. Η ζωή θα συνεχίσει να υπάρχει πάνω στον Πλανήτη

Ακόμα κι αν δεν νικηθούν ο Σόρος ή ο Μητσοτάκης, θα τους πάρει ο Χάρος. Θα πεθάνουν οι προηγούμενοι και αναγκαστικά θα πάρουν τη διαχείριση οι επόμενοι — για το πούμε πιο απλά. Κάποια στιγμή θα γίνει κι αυτό. Τότε όμως οι αποφάσεις θα είναι αναπόφευκτες. Τότε δεν θα υπάρχει η σύνταξη της γιαγιάς να τους ταΐζει. Τότε δεν θα υπάρχουν οι μετανάστες να παράγουν. Κάποια στιγμή θα το πάρει αυτή η γενιά “χαμπάρι” ότι πρέπει να εργαστεί πραγματικά με τα χέρια της για να επιβιώσει. Όταν θα διαπιστώσει ότι τα πτυχία, που έχει στην κατοχή της, είναι σαν τα ψεύτικα χαϊμαλιά, που πουλάνε στα παζάρια.

Όπως έχει αποδειχθεί μέσα στους αιώνες, το στομάχι είναι ο καλύτερος δάσκαλος. Όταν συνειδητοποιήσουν πως δεν υπάρχει περίπτωση διορισμού, θα αλλάξουν τακτική. Θα πάψουν να ονειρεύονται διευθυντηλίκια και γραφεία. Θα αρχίσουν να έχουν και πάλι αξία τα χωράφια του πατέρα. Θα αρχίσουν και πάλι να μετράνε τα ζωντανά, που έχουν στη διάθεσή τους να αρμέξουν. Θα αρχίσουν να έχουν και πάλι ζήτηση οι θέσεις εργασίας στα εργοτάξια, στις οικοδομές και στα εργοστάσια. Οι θέσεις, που, ως γίγαντες της διανόησης, παρέδωσαν όλα αυτά τα χρόνια στους Αλβανούς και στους άλλους.

Το μόνο, που φαίνεται παρήγορο, είναι αυτό, το οποίο συμβαίνει στη γειτονική Ιταλία. Όσο κι αν αυτό φαίνεται παράξενο, μόνον ο Γκρίλο κατάλαβε την πολιτική ουσία του σημερινού προβλήματος. Αυτό, το οποίο δεν κατάλαβαν οι πολιτικοί με τις αριστερές περγαμηνές ή οι τεχνοκράτες με τις ευχές της Goldman Sachs, το κατάλαβε ένας κωμικός με το ένστικτό του. Δεν γνωρίζουμε αν είναι απλός δημαγωγός ή οραματιστής, αλλά γνωρίζουμε πως είναι κοντά στην αλήθεια, η οποία ενοχλεί το σύστημα και την Νέα Τάξη. Ο Γκρίλο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το πολιτικό σκηνικό θα καταρρεύσει, γιατί απλούστατα δεν μπορεί να εξυπηρετήσει τις ανάγκες της σύγχρονης κοινωνίας.

Ενστικτωδώς κινούμενος, τους δημιουργεί προβλήματα, άσχετα αν —όπως φαίνεται τουλάχιστον— δεν γνωρίζει ούτε και ο ίδιος από πού προκαλούνται αυτά. Για παράδειγμα, με τη στάση του να κρύβει τους βουλευτές του και να μένει προσκολλημένος στις προγραμματικές του θέσεις, διεκδικώντας ακόμα μεγαλύτερα ποσοστά σε κάποιες προσεχείς εκλογές, βγάζει στη φόρα την αδυναμία του σημερινού αστικού συστήματος της ψευδοδημοκρατίας. Αποδεικνύει —έστω και έμμεσα— πως είναι διαφορετικό πράγμα η ψήφος για ηγέτη και διαφορετικό πράγμα η στελέχωση της Βουλής. Γι’ αυτόν τον λόγο φωνάζει πως δεν αντιπροσωπεύει κόμμα, αλλά κίνημα. Ο Γκρίλο με αυτόν τον τρόπο ψηλαφίζει τις αναπηρίες της αστικής δημοκρατίας. Μπορεί και εν αγνοία του να αγγίζει την πραγματική Δημοκρατία, η οποία θέλει τον λαό να ψηφίζει ηγέτες και η κοινωνία να στελεχώνει με απλά της μέλη τη Βουλή. Τα κόμματα και η παράνομη σχέση τους με τη Βουλή είναι το πρόβλημα, άσχετα αν δεν το έχει διατυπώσει όπως πρέπει μέχρι τώρα.

Τέλος, το σημαντικότερο είναι ότι ο Γκρίλο κατάλαβε πως η σημερινή αδιέξοδος κατάσταση δεν οφείλεται σε κάποιο ιδεολογικό ή άλλο ομοειδές πρόβλημα, αλλά είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Στην πραγματικότητα πρόκειται περί μιας σκληρής μάχης μεταξύ των γενεών. Της γενιάς που τα έφαγε και της γενιάς στην οποία στέλνεται ο λογαριασμός από το πιο μεγάλο φαγοπότι της παγκόσμιας ιστορίας. Ένα φαγοπότι, το οποίο, αν ως δια μαγείας πέθαινε σήμερα η κυρίαρχη γενιά, θα άφηνε στους επόμενους ένα χρέος πάνω από 600 τρισεκατομμύρια ευρώ. Σε αυτήν τη μάχη για τον λογαριασμό έχουν μπει οι νέοι εντελώς απροετοίμαστοι. Μια μάχη, την οποία θεωρούμε ότι εύκολα ή δύσκολα θα την κερδίσουν εξαιτίας της φύσης τους και όχι εξαιτίας των ικανοτήτων τους. Όποιος θέλει, ας μας διορθώσει, αν κάνουμε λάθος. Μπορεί να είμαστε αφελείς και οι άλλοι να είναι εξυπνότεροι. Να είναι εξυπνότερος δηλαδή ο Σούλτς, ο Γιούγκερ, η Μέρκελ ή ο Βενιζέλος και όλοι όσοι μιλάνε για χαμένες γενιές. Τι ακριβώς εννοούν με αυτό τον όρο; Θεωρούν πως, όταν εγκαταλείψουν την εξουσία —και άρα στα γεράματά τους— θα απολαμβάνουν τα πάντα, επειδή θεωρητικά τα έχουν διασφαλίσει με τις δικές τους υπογραφές;

Για να συμβεί αυτό, θα πρέπει να διατηρηθούν τα πάντα όπως τα σχεδίασαν σήμερα και άρα όπως τους βολεύουν. Να εξακολουθούν να υφίστανται οι υπάρχουσες τράπεζες, τις οποίες σώσανε και στις οποίες διατηρούν τις τεράστιες καταθέσεις τους. Να εξακολουθούν να υφίστανται τα υπάρχοντα ασφαλιστικά ταμεία και τα οποία τους διασφαλίζουν τις παχυλές συντάξεις. Να εξακολουθούν να υφίστανται τα υπάρχοντα μακροχρόνια επενδυτικά προϊόντα, στα οποία προστάτευσαν τα τεράστια μπόνους που εισέπραξαν στην εποχή της παντοκρατορίας τους. Ποιος τους τα εγγυάται όλα αυτά; Θα απολαμβάνουν τα πάντα, όταν η χαμένη γενιά θα εργάζεται και θα υποφέρει, για να μην αθετηθούν τα συμφωνηθέντα; Οι σημερινοί εγκληματίες θα απολαμβάνουν ηλιόλουστες Κυριακές, όταν για τους υπόλοιπους θα είναι συννεφιασμένα Σάββατα;

Όποιος τα νομίζει αυτά, θα διαψευστεί απόλυτα. Η σημερινή νέα γενιά, για να γίνει χαμένη γενιά, θα πρέπει να αυτοκτονήσει. Για να γίνει χαμένη γενιά, θα πρέπει οι προηγούμενοι να διασφαλίσουν πως δεν θα αντιδράσει ποτέ. Είναι δυνατόν να εξασφαλίσουν μια τέτοια διασφάλιση; Όχι βέβαια. Αθάνατοι δεν είναι, διασφαλίσεις δεν έχουν, πώς σκοπεύουν να νικήσουν; Αν δεν αφαιρέσει η σημερινή άχρηστη γενιά —η οποία μας κυβερνά— τα φορτία, που έχει βάλει στους επόμενους, θα το πληρώσει η ίδια με τον χειρότερο τρόπο. Θα το πληρώσει στη χειρότερη δυνατή κατάστασή της, γιατί τότε θα είναι ανήμπορη ακόμα και να εργαστεί.

Απλή αριθμητική είναι. Κανένας δεν μπόρεσε να νικήσει το μέλλον και άρα δεν θα μπορέσουν και οι σημερινοί καραγκιόζηδες της πανευρωπαϊκής γενιάς του Πολυτεχνείου να το κάνουν. Χαμένη γενιά μπορεί να γίνει μόνον η σημερινή βολεμένη γενιά στο τέλος της. Η γενιά εκείνη, η οποία γεννήθηκε τη δεκαετία του ’50 Η γενιά του Σούλτς, του Παπανδρέου του Σαμαρά και του Βενιζέλου. Η γενιά, η οποία δεν θα έχει μπροστά της πολύ χρόνο να παλέψει για τη σωτηρία της. Λέμε τίποτε παράξενο; Εφόσον οι σημερινοί νέοι θα είναι αυτοί, οι οποίοι βιολογικά έχουν πιο πολύ χρόνο μπροστά τους για να ζήσουν, αυτοί θα νικήσουν. Αν δεν έχουν να ταΐσουν τα παιδιά τους, θα αφαιρέσουν τις μπουκιές από τους προηγούμενους. Αν πρέπει να πεινάσουν κάποιοι τις επόμενες δεκαετίες, αυτοί θα είναι άλλοι και όχι τα παιδιά της ανθρωπότητας.

Ποιος μπορεί να τους εγγυηθεί ότι σε λίγα χρόνια η νέα γενιά εξουσιαστών δεν θα αρχίσει ένα νέο κούρεμα πολύ πιο αιματηρό; Σήμερα εισπράττουν συντάξεις οι άνθρωποι, οι οποίοι γεννήθηκαν στις δεκαετίες του ’30 και του ’40. Όταν η γενιά των συνταξιούχων θα είναι οι γεννηθέντες της δεκαετίας του ’50, ποιος τους εγγυάται ότι η χαμένη γενιά των ευγνωμονούντων δεν θα τους δώσει ψίχουλα ίσα για να επιβιώσουν; Ποιος τους εγγυάται ότι δεν θα κουρευτούν όλες τους οι καταθέσεις; Ποιος τους εγγυάται ότι δεν θα μηδενιστούν οι επενδύσεις τους; Όταν ισχύει το γνωστό “ο θάνατος σου η ζωή μου”, δεν υπάρχουν πολλές ελπίδες για τους αποχωρούντες. Θέμα χρόνου είναι να δούμε τη σύγκρουση μέχρις εσχάτων.

Ο λογαριασμός πάντα έρχεται στο τέλος.

Κλείνοντας το κείμενο, δεν θα μπορούσαμε να μην κάνουμε μια ιδιαίτερη αναφορά στους ομοφυλόφιλους, από τους οποίους το ξεκινήσαμε. Άποψή μας είναι ότι οι ομοφυλόφιλοι έχασαν μια ιστορική ευκαιρία. Την ευκαιρία να εκμεταλλευτούν τη μόρφωση της ανθρωπότητας και να εξασφαλίσουν την ανοχή της απέναντί τους. Την υπερπολύτιμη ανοχή, την οποία επί αιώνες οι όμοιοί τους εκλιπαρούσαν να τους δοθεί και δεν τους δινόταν. Δυστυχώς γι’ αυτούς, χάνουν την ευκαιρία. Αυτοί, οι οποίοι επί χιλιάδες χρόνια κατηγορούσαν την κοινωνία για ρατσισμό και εμπάθεια, μόλις έπιασαν στα χέρια τους λίγη εξουσία, έγιναν οι πιο φοβεροί και εμπαθείς ρατσιστές που γνώρισε ποτέ ο κόσμος.

Δεν προσπάθησαν απλά να κατακτήσουν μια πιο ευνοϊκή θέση σε μια κοινωνία, η οποία έτσι κι αλλιώς ενστικτωδώς δεν τους συμπαθούσε, αλλά προσπάθησαν να την εκδικηθούν. Προσπάθησαν να την προσβάλουν, να την ταπεινώσουν και να την μειώσουν. Να την εμφανίσουν σαν πρωτόγονη, άθλια και εμπαθή. Το χειρότερο είναι ότι προσπάθησαν όχι απλά να εξασφαλίσουν την ύπαρξή τους, αλλά να την ρυθμίσουν με βάση τα δικά τους συμφέροντα. Προσπάθησαν να ανατρέψουν όλες τις φυσικές αρχές μιας κοινωνίας ενός όντος, το οποίο είναι μέλος της φύσης. Προσπάθησαν να απογυμνώσουν τους ανθρώπους απ’ ό,τι η φύση φροντίζει να τους παρέχει από το ξεκίνημα της ζωής τους. Προσπάθησαν να τους στερήσουν τη μητέρα ή τον πατέρα και να τους προσφέρουν έναν “γονέα Α” και έναν “γονέα Β”.

Δυστυχώς γι’ αυτούς ξεπέρασαν τα όρια, ξεχνώντας τα δεδομένα. Ξέχασαν ποιοι ήταν και σε ποιους απευθύνονταν. Ξέχασαν πως είναι οι λίγοι και απέναντί τους είχαν τους πολλούς. Ξέχασαν πως είναι οι αδύναμοι και απέναντί τους είχαν τους ισχυρούς. Ξέχασαν ότι εδώ και αιώνες είναι πεσμένοι στα γόνατα σαν ικέτες. Χέρι ικέτη, το οποίο σε αγγίζει στο γόνατο, ζητώντας έλεος, δεν το συγχωρείς εάν σε σφαλιαρίσει. Αυτό έκαναν οι ομοφυλόφιλοι. Υπερεκτίμησαν τις δυνατότητές τους και σφαλιάρισαν την ανθρωπότητα. Θεωρούμε πολύ πιθανό να αντιδράσει η ανθρωπότητα εναντίον τους και μάλιστα πολύ βίαια. Τα σημάδια των καιρών αυτό αποκαλύπτουν. Είδαμε τέτοιες βίαιες προθέσεις των κοινωνιών εναντίον τους τόσο στη Ρωσία όσο και στη Σερβία. Θεωρούμε απολύτως βέβαιο ότι σε κάποια στιγμή σε κάποια χώρα, όταν θα κάνουν τις προκλητικές τους παρελάσεις, θα χυθεί η σταγόνα που θα ξεχειλίσει το ποτήρι. Σε μια τέτοια περίπτωση παρελαύνοντες και πανηγυρίζοντες θα φάνε πολύ ξύλο. Πάρα πολύ ξύλο.

Όμως, αυτό δεν το θεωρούμε ως το χειρότερο που μπορούν να πάθουν. Αν είσαι στοιχειωδώς ευτυχισμένος, η βία δεν σε τρομάζει. Θεωρούμε πως όλοι αυτοί θα δυστυχήσουν στο μέλλον και αυτό δεν θα είναι εξαιτίας της αντίδρασης της ανθρωπότητας. Τα χειρότερα γι’ αυτούς θα έρθουν εξαιτίας της λειτουργίας της οικονομίας και όχι εξαιτίας της εκδίκησης της κοινωνίας. Είναι εξαρτώμενοι από το χρήμα και οι εποχές της μεγάλης σπατάλης —που πέρασαν— δεν θα ξαναέρθουν ποτέ. Θα δυστυχήσουν, γιατί δεν υπάρχει η πιθανότητα να μπορέσουν να ζήσουν με τον τρόπο που έχουν συνηθίσει — και ήδη βλέπουν να χάνεται.

Θέμα χρόνου είναι να τους πάρει η κατάσταση από κάτω και το πιθανότερο είναι να τους λιώσει. Θέμα χρόνου είναι η προβληματικότητα στην παγκόσμια οικονομία να τους εξασθενίσει. Θέμα χρόνου είναι να βρεθούν στο έλεος αυτών που πρόσβαλαν και μείωσαν στα χρόνια της παντοδυναμίας τους. Ήδη το έχουν καταλάβει αυτό οι παραδοσιακοί τού είδους. Άνθρωποι σοβαροί, οι οποίοι τυγχάνει να είναι ομοφυλόφιλοι και δεν έχουν σχέση με τα άθλια και παρδαλά κυκλώματα της Νέας Τάξης. Άνθρωποι, οι οποίοι βγήκαν πολλές φορές να διαμαρτυρηθούν για τις αθλιότητες και τις υπερβολές των ομοιοπαθών τους. Να διαμαρτυρηθούν για παράδειγμα εναντίον του δικαιώματος των ομοφυλόφιλων στην υιοθεσία παιδιών κλπ..

Αυτό, το οποίο για άλλη μία φορά μας κάνει τρομερή εντύπωση —σε βαθμό δέους— είναι το πόσο εύκολα και απόλυτα το λαϊκό ένστικτο πιάνει όλα τα νοήματα. Ακόμα και τα πιο περίπλοκα. Αυτά, τα οποία για έναν συγγραφέα απαιτούν πολλές σελίδες ανάλυσης, η λαϊκή σοφία τα αποτυπώνει μέσα σε λίγες λέξεις και μάλιστα με απόλυτο ξεκάθαρο και χιουμοριστικό τρόπο. Για άλλη μία φορά θεωρούμε ότι η λαϊκή σοφία ξεπέρασε και πάλι τους σύγχρονους φιλοσόφους σ’ ό,τι αφορά τον εντοπισμό της ίδιας της ουσίας του προβλήματος, που αφορά τους ομοφυλόφιλους. Πόσοι από εμάς δεν γελάσαμε με το γνωστό ανέκδοτο για τους gay; Εκείνο το ανέκδοτο, που κάποιος αποφάσισε ν’ αποκαλύψει στον πατέρα του πως είναι gay. Ο έμπειρος πατέρας του, μετά την πρώτη ψυχρολουσία, βρίσκει την ψυχραιμία και τον ρωτά: Παιδί μου, σπίτι στη Μύκονο έχεις; Ρετιρέ στο Κολωνάκι έχεις; Φερράρι έχεις; Πίστωση στον Γαβαλά έχεις; Όχι; Ε τότε παιδί μου εσύ δεν είσαι gay, ένας παλιόπουστας είσαι. Χάρη στη λαϊκή σοφία, τώρα, που χάνονται τα σπίτια στη Μύκονο και τα ρετιρέ στο Κολωνάκι, θα θυμηθούμε εκ νέου με ποιους έχουμε να κάνουμε.

Η εποχή των gay τελειώνει και κάποια άλλη ξεκινά

@ Παναγιώτης Τραϊανού! 2013
terrapapers.com