Η ταινία «Μάντεψε ποιος θα ‘ρθει το βράδυ» (“Guess Who’s Coming to Dinner”) του 1967, θεωρήθηκε «αριστούργημα» ενός «αντιρατσιστικού ερωτικού μανιφέστου», μια ταινία «προοδευτική» και «ριζοσπαστική» για την εποχή της, η οποία εξυμνούσε την πολυδιαφημισμένη σήμερα «διαφορετικότητα», γιατί παρουσίαζε με ιδιαίτερη «ευμένεια» τον γάμο ατόμων από διαφορετικές φυλές, τον καιρό που οι διαφυλετικοί γάμοι στην Αμερική ήταν «ταμπού» (και σε κάποιες πολιτείες απαγορευμένοι).
Η ταινία εξιστορεί τον έρωτα ανάμεσα στη λευκή «προοδευτική» Τζόι (Κάθριν Χούτον), με τον μαύρο Τζον (Σίντνεϋ Πουατιέ) και την αμηχανία και το αρχικό σοκ που εκδηλώνεται από τους γονείς της (Σπένσερ Τρέισι και Κάθριν Χέπμπορν), παρόλο που αυτοί είναι «φιλελεύθεροι» (λίμπεραλ) και υπέρμαχοι των πολιτικών δικαιωμάτων για τους μαύρους των ΗΠΑ.
Όπως διαβάζουμε σε σχετική κριτική της ταινία, η μόνη «φωνή της λογικής» είναι ένας καθολικός ιερέας που δεν βλέπει κανένα πρόβλημα στην σχέση, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι όποιος βλέπει πρόβλημα είναι «παράλογος» και «ρατσιστής».
Τελικά, όλοι παραδέχονται ότι «τα πράγματα έχουν αλλάξει» και ως εκ τούτου η ταινία έχει happy end.
Να υπενθυμίσω – αν και μάλλον το υποψιαζόσασταν – ότι η ταινία υπήρξε υποψήφια για 10 (!) Όσκαρ, κερδίζοντας τελικά 2.
Στην ταινία ο πατέρας του Sydney Poitier, ένας συνταξιούχος ταχυδρόμος, αντιτίθεται στον γάμο του γιου του με μια λευκή γυναίκα. “Περπάτησα χιλιάδες μίλια για να σε μεγαλώσω και ζητώ να έχω κάποιο λόγο για τους απογόνους μου”.
Ο γιος απορρίπτει τις αξιώσεις του πατέρα του απαντώντας: “Μπαμπά, για εσένα είμαι ένας έγχρωμος άνθρωπος, για μένα είμαι απλώς άνθρωπος”. Η φράση αυτή (“Dad, to you I am a colored man; to me I am just a man”), θεωρείται πλέον μια «μνημειώδης» κινηματογραφική ατάκα.
Στην ταινία “Prime” («Εγώ, αυτός και η μητέρα του») του 2005, η Meryl Streep υποδύεται μια εύπορη Εβραία ψυχαναλύτρια μέσης ηλικίας, ονόματι Lisa Metzger Bloomberg, η οποία ουσιαστικά αποκηρύσσει τον γιο της για την σχέση που έχει με μια μη Εβραία (η οποία είναι και πελάτισσά της), την οποία υποδύεται η Uma Thurman.
Το ζήτημα της φυλής εδώ είναι καμουφλαρισμένο ως διαφορά στην «πίστη», σαν να μην μπορούσε η γυναίκα να αλλάξει θρησκεία. Η Metzger Bloomberg (Meryl Streep) επιμένει: “Η θρησκεία είναι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή”, αν και δεν δίνει καμιά ένδειξη για αυτό από τη δική της συμπεριφορά. Το να είσαι Εβραίος απεικονίζεται ως ζήτημα οικογένειας και φαγητού.
“Είναι λογικό να παντρευτείς κάποιον από το ίδιο με σένα υπόβαθρο” (“It makes sense to marry someone from the same background”), λέει η Streep στον γιο της. “Γιατί να ξεκινήσεις κάτι όταν δεν μπορεί να προκύψει τίποτα από αυτό;”
Αναφέρει επίσης τα προβλήματα που έχουν τα μικτά ζευγάρια έχουν. (Το ποσοστό διαζυγίου στους εβραϊκούς μεικτούς γάμους είναι 60% σε σύγκριση με 7% στους μη μικτούς).
Τελικά στην ταινία, (μια μέτρια ταινία παρεμπιπτόντως), η μη Εβραία γυναίκα αποσύρεται λόγω της “θρησκευτικής” διαφοράς, καθώς και της διαφοράς ηλικίας.
Προφανώς, σε αυτή την «διαφορετική» κινηματογραφική σχέση ο «ριζοσπαστισμός» δεν έκανε την παρουσία του ποτέ.
Ωστόσο, στην ταινία “Keeping the Faith” («Πιστά Ερωτευμένοι»), του 2000, ένας Εβραίος ραβίνος που τον υποδύεται ο Μπεν Στίλερ παντρεύεται πραγματικά μια μη Εβραία που σχεδιάζει να ασπαστεί τον Ιουδαϊσμό. Η μητέρα του, την οποία υποδύεται η Anne Bancroft, είχε αποκηρύξει τον αδερφό του για το ίδιο πράγμα.
Η Anna (Jenna Elfman) αρχίζει επαφές με τον ραβίνο Λιούις (Eli Wallach) προκειμένου να ασπαστεί τον Ιουδαϊσμό. Η μητέρα δίνει την ευλογία της στον ραβίνο γιο της και το ίδιο κάνει και η συναγωγή.
Έτσι έχουμε ένα happy end. Χωρίς – και εδώ – «ριζοσπαστισμούς».
Υπάρχει βέβαια και η κωμωδία “Guess Who” (“Μάντεψε ποιος”), του 2005, στην οποία μια οικογένεια μαύρων εκφράζει τις αντιρρήσεις της για την κόρη τους που θέλει να παντρευτεί έναν λευκό. Ο πατέρας, που τον υποδύεται ο Bernie Mack, εκφράζει την «φυλετική» του προτίμηση όταν λέει σε έναν συνάδελφό του ότι ο αρραβωνιαστικός του είναι ένας μαύρος αστέρας του μπάσκετ που μόλις μπήκε στην ιατρική και γνωρίζει τους Cosby’s.
“Ό,τι και να λέω εγώ, εσύ σκέφτεσαι ότι είμαι ρατσιστής”, λέει ο Mack στην κόρη του, “αλλά είναι στην ανθρώπινη φύση το να νοιάζεσαι”.
Η κόρη λέει: “Δεν είμαι η μόνη που φέρνω Λευκό στο σπίτι”. (Θα μπορούσαν σε ταινία λευκοί να μιλούν έτσι;)
Τελικά, οι επιφυλάξεις του μπαμπά κρατάνε λίγο. Μόλις μαθαίνει ότι ο Kurcher παρατά τη δουλειά του γιατί το αφεντικό του είναι αντίθετο με την επιλογή της κοπέλας του, αλλάζει γνώμη.
Κάτι παρόμοιο συμβαίνει στο “Guess Who’s Coming to Dinner”, όπου ο πατέρας της λευκής κοπέλας, ενώ εκδηλώνει την αδυναμία του να δεχθεί το ζευγάρι και ορκίζεται να προστατεύσει την κόρη του, ανεξήγητα αποφασίζει τελικά ότι τα “συναισθήματα” του ζευγαριού είναι το μόνο σημαντικό πράγμα.
Το “Guess Who” πάντως πάτωσε και κανείς δεν το θυμάται.
Το 2017 κυκλοφόρησε και το «Τρέξε!» (“Get Out”), που χαρακτηρίστηκε ως ένα «εμπνευσμένο αντιρατσιστικό horror movie». Ο μαύρος Κρις συνοδεύει τη λευκή κοπέλα του Ρόουζ σε ένα σαββατοκύριακο γνωριμίας με τους «προοδευτικούς» γονείς της, στο πατρικό τους σπίτι, αλλά τα πράγματα θα γίνουν πολύ περίεργα και τρομακτικά…
Το Χόλιγουντ είναι ένα όπλο προπαγάνδας και μια από τις πολιτικές του είναι η προώθηση του διαφυλετικού ζευγαρώματος και γάμου.
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / από εδώ
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
Ο ΜΠΑΣΤΑΡΔΟΣ ΚΑΛΕΡΓΚΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΝ ΣΟΦΙΑ ΕΠΟΙΗΣΕ.