Κτηνώδεις Σύμμαχοι: Το Ολοκαύτωμα των Γερμανών

Ποιος ή Τι θα μπορούσε να εμπνεύσει τέτοια παράνοια;

Ποιά είναι αυτή η κόλαση που βιώνεις σελίδα μετά από σελίδα, βασανιστήρια μετά από βασανιστήρια, βιασμό μετά από βιασμό; Κάποια που έμεινε ξεχασμένη και σε κανένα ιστορικό βιβλίο σκοπίμως και δολίως δεν αναφέρεται. Αν κρύβουν Ολοφάνερα οι “πολιτισμένοι” αυτές τις φρικαλεότητες τους, μόλις 80 χρόνια πίσω, σκέψου τι κρύβουν από τις απαρχές του χρόνου. Όμως δεν χρειάζεται να σκεφτείς πολύ, γιατί απλά επαναλαμβάνονται. Ο Goodrich είναι το είδος του συγγραφέα που κυριολεκτικά βάζει, τον αναγνώστη, στη μέση της κόλασης. Εδώ συμβαίνει το εξής παράδοξο, ενώ με την δική σου συμφωνία έφτιαξαν την κόλαση, ΕΣΥ δεν την αντέχεις και ψάχνεις την ουτοπία του παραδείσου!!! κάνεις σαν την πουτάνα, που το παίζει παρθένα. Αν δεν είσαι λοιπόν υποκριτής, εγωπαθής και ψεύτης αγόρασε το βιβλίο και ξεστραβώσου.

Το Hellstorm είναι το είδος του βιβλίου που σου αλλάζει την ζωή -αν υπάρχει μυαλό στο κεφάλι σου, δεν είσαι υβρίδιο και η συγκινησιακή πανούκλα δεν σ’ έχει εκφυλίσει εντελώς. Έχουμε μιλήσει δεκάδες φορές για τις Οργανικές Πύλες, σε αυτό το βιβλίο [και στα λίγα αποσπάσματα του άρθρου] βλέπουμε να ξεδιπλώνεται το εύρος της αδειοσύνης τους. Είναι απλά κουφάρια εμποτισμένα κι ενεργούμενα από τους Άρχοντες που απλώς εξωτερικεύουν την γλίτσα της ύπαρξης τους. Αυτοί που αναφέρονται στο βιβλίο είναι αυτοί που κυβερνούν σήμερα, είναι αυτοί που έγραψαν την ιστορία κατά πως τους βόλευε και είναι αυτοί που ερημοποιούν ταχύτατα τον πλανήτη. Αν δεν κάνεις κάτι, χωρίς να περιμένεις από Σωτήρες, Ανδρομέδιους, Ε, Ελλ και Κουνέλλ να σε σώσουν, η λέξη κόλαση θα περιγράφει τον παράδεισο. 

Το Συμμαχικό Ολοκαύτωμα της εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας

Ο Goodrich περιγράφει την προκληθείσα κόλαση από τους Συμμάχους με περισσότερη λεπτομέρεια απ’ ότι οι περισσότεροι χρειάζεται να ξέρετε για να κερδίσει την κατανόηση σε βάθος της Συμμαχικής σαδιστικής  εγκληματικότητας και του μίσους, αλλά η λεπτομέρεια είναι απαραίτητη. Χωρίς τη λεπτομέρεια κανείς δεν θα ξέρει πραγματικά πως μοιάζει η κόλαση. Εδώ είναι μια γεύση από αυτήν. Επίσης μην ξεχνάς στιγμή πως, η κόλαση είναι χριστιανικό δημιούργημα! κι ότι όλα αυτά τα κτηνώδη συμμαχικά αποβράσματα, είναι χριστιανοί και μάλιστα ορθόδοξοι.

Επίσης κάτι αξιοσημείωτο: Οι Γερμανοί Ναζί δεν είχαν προβεί σε βιασμούς και στις ελάχιστες περιπτώσεις που συνέβει, τους εκτελούσαν άμεσα.

»Μια Γερμανίδα ήρθε στον ιερέα της και ξέσπασε σε δάκρυα. «Πατέρα, δεν μπορώ να συνεχίσω να ζω! Τριάντα από αυτούς με βίασαν χθες το βράδυ» (Goodrich, σελ. 158) Ο Γερμανικός κλήρος ήξερε πολύ καλά για τους βιασμούς και τις μαζικές δολοφονίες των καθολικών καλογραιών, πολλές από αυτές κλινήρης γηριατρικές γυναίκες. Ένας από αυτούς τους ιερείς, γράφει στο ημερολόγιό του: «Τα κορίτσια, γυναίκες και μοναχές βιάστηκαν ασταμάτητα για ώρες στο τέλος, οι στρατιώτες στέκονταν σε ουρές, οι αξιωματικοί επικεφαλής των ουρών, μπροστά από τα θύματά τους. Κατά την πρώτη νύχτα πολλές από τις μοναχές και γυναίκες βιάστηκαν μέχρι και πενήντα φορές. Οι Ρώσοι τις χτύπησαν κάτω, τις κλώτσησαν, τις χτύπησαν στο κεφάλι και στο πρόσωπο με το κομμένο άκρο του περίστροφου και τα τουφέκια τους. Οι ίδιες φοβερές σκηνές έγιναν στα νοσοκομεία, γηροκομεία, και άλλα τέτοια ιδρύματα. Ακόμη και καλόγριες που ήταν εβδομήντα και ογδόντα ετών και ήταν άρρωστες και κλινήρεις βιάστηκαν και κακοποιήθηκαν από αυτούς τους βαρβάρους. (Ibid. σελ.84)

»Οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί γνώριζαν ότι όλες αυτές οι θηριωδίες συνέβαιναν αλλά δεν έκαναν τίποτα για να τις σταματήσουν. Στεκόντουσαν και τα έβλεπαν όλα να συμβαίνουν, σκληροί συνένοχοι στο έγκλημα. Πράγματι, πολλοί από αυτούς προσχώρησαν στο λουτρό αίματος της σαδιστικής σεξουαλικότητας: Αμερικανοί, Βρετανοί, Γάλλοι, και Γάλλοι Μαροκινοί ειδικότερα της Λεγεώνας των Ξένων. «Άναυδος από ότι είχε δει και ακούσει, ένας Γερμανός αξιωματικός προσπάθησε απεγνωσμένα να βγάλει νόημα από την καταστροφή, να κατανοήσει τα μυαλά των ανθρώπων που βρίσκουν ευχαρίστηση να βιάζουν την ίδια γυναίκα ξανά και ξανά, δεκάδες φορές, ακόμη και ενώ οι άλλες γυναίκες στέκονταν κοντά» (Ibid. σελ.93)

»Το να προκαλούν άγρια σεξουαλικά τραύματα στις Γερμανίδες γυναίκες, συμπεριλαμβανομένων και των παιδιών τους με την παρουσία των γονέων τους, ήταν ένα από τα προνόμια του πολέμου για αυτούς τους ψυχρούς δολοφόνους. «Οι φίλοι μας ήταν τόσο σεξουαλικά πεινασμένοι που συχνά βίαζαν γυναίκες ηλικίας των εξήντα, εβδομήντα ή ακόμη και ογδόντα – προς μεγάλη έκπληξη αυτών των γιαγιάδων, αν όχι εντελώς απόλαυσης» είπε ένας ανώτερος Σοβιετικός σε έναν Βρετανό δημοσιογράφο. Αυτό το σαδιστικό σχόλιο είναι ενδεικτικό της σουρεαλιστικής ατμόσφαιρας του πολεμικού πυρετού ένθεν κι ένθεν που κατείχε τόσους πολλούς ανθρώπους εκείνη την εποχή: η παράξενη ιδέα ότι μια 80χρονη Γερμανίδα γιαγιά θα πρέπει πραγματικά να είναι κολακευμένη και ευχαριστημένη να βιαστεί. Αρκετές Γερμανίδες κατέγραψαν το πώς παρακολουθούσαν ακόμη και Σοβιετικές γυναίκες που υπηρετούσαν και γελούσαν ενώ τις βίαζαν ομαδικά.

Ενώ η ιδέα ότι οι Ρώσοι ήταν σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνοι για αυτό το όργιο των μαζικών βιασμών και δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, η συνολική εικόνα είναι πιο λεπτή. «Υπήρχαν Ρώσοι πειρατές που έπιναν και βίαζαν αρκετά ξεδιάντροπα,  αλλά υπήρχαν και ιδεαλιστές, λιτοί κομμουνιστές και μέλη της Ρωσικής διανόησης που είχαν συγκλονιστεί από μια τέτοια συμπεριφορά» μας λέει ο Βρετανός ιστορικός Anthony Beevor.

«Οι Μπέρια και Στάλιν, πίσω στη Μόσχα, γνώριζαν πολύ καλά τι συνέβαινε από μια σειρά από λεπτομερείς εκθέσεις. Ο Marshal Rokossovsky εξέδωσε την διαταγή Νο 006, σε μια προσπάθεια να κατευθύνει «τα συναισθήματα μίσους στην καταπολέμηση του εχθρού στο πεδίο της μάχης». Φαίνεται να είχε μικρή επίδραση. Ο διοικητής ενός τμήματος τυφεκίων λέγεται ότι, πυροβόλησε προσωπικά υπολοχαγό ο οποίος έβαζε σε σειρά μια ομάδα ανδρών του μπροστά σε μια Γερμανίδα επί του εδάφους. Αλλά είτε οι αξιωματικοί εμπλέκονταν και οι ίδιοι, είτε η έλλειψη πειθαρχίας έκανε πάρα πολύ επικίνδυνο να αποκατασταθεί η τάξη στους μεθυσμένους στρατιώτες οπλισμένους με υποπολυβόλα» – Ιστορικός Anthony Beevor, καταξιωμένος συγγραφέας του «Βερολίνο: Η Πτώση 1945»

Ποτά κάθε ποικιλίας, συμπεριλαμβανομένων επικίνδυνων χημικών ουσιών που κατασχέθηκαν από εργαστήρια, ήταν ένας σημαντικός παράγοντας στη βία ενός κατάμαυρου ψυχισμού.

«Φαίνεται λες και οι Σοβιετικοί στρατιώτες χρειάζονταν αλκοολούχο θάρρος για  να επιτεθούν σε μια γυναίκα. Στη συνέχεια όμως, πάρα πολύ συχνά, έπιναν πάρα πολύ και, μη μπορώντας να ολοκληρώσουν την πράξη, χρησιμοποιούσαν το μπουκάλι με τρομακτικές συνέπειες. Ένας αριθμός θυμάτων ήταν ακρωτηριασμένα αισχρά»

Σύμφωνα με τον Beevor, οι εκτιμήσεις των θυμάτων βιασμού από δύο κύρια νοσοκομεία του Βερολίνου κυμαινόταν από 95.000 έως 130.000. Ένας γιατρός υπολόγισε ότι από τις περίπου 100.000 γυναίκες που βιάστηκαν στο Βερολίνο, περίπου 10.000 έχασαν τη ζωή τους. κυρίως από αυτοκτονία. Το ποσοστό θανάτου πιστεύεται ότι ήταν πολύ υψηλότερο από τα 1,4 εκατομμύρια που εκτιμώνται τα θύματα στην Ανατολική Πρωσία, Πομερανία και Σιλεσία. «Συνολικά τουλάχιστον δύο εκατομμύρια Γερμανίδες γυναίκες πιστεύεται ότι έχουν πέσει θύματα βιασμού», ο Beevor καταλήγει, «και μια σημαντική μειοψηφία, αν όχι η πλειοψηφία, φαίνεται να έχουν υποστεί πολλαπλό βιασμό»

Σημειώστε ότι μιλάμε για 2 εκατομμύρια διαφορετικές γυναίκες που βιάστηκαν, όχι για δύο εκατομμύρια βιασμούς. Δεδομένου ότι οι γυναίκες συχνά βιάστηκαν πολλές φορές την ημέρα, μερικές φορές 60-70 φορές, σύμφωνα με μία αρχή, ο συνολικός αριθμός των βιασμών θα μπορούσε κάλλιστα να αριθμούσε πάνω από 20 εκατομμύρια.

Δεδομένου ότι ο Κόκκινος Στρατός περιελάμβανε ένα σημαντικό αριθμό Εβραίων σε αυτόν, πολλοί σε εποπτικές θέσεις, φαίνεται ότι υπήρξε ένας άγραφος κανόνας ότι οι εβραίες γυναίκες θα πρέπει να εξαιρεθούν από το βιασμό. Άλλωστε, το μπολσεβίκικο καθεστώς των οποίων οι δυνάμεις πραγματοποιούσαν τους περισσότερους από αυτούς τους βιασμούς, ήταν γνωστό ότι είναι ένα ουσιαστικά εβραϊκό καθεστώς, με την Τσέκα ή μυστική αστυνομία και άλλους κορυφαίους κυβερνητικούς λειτουργούς να είναι κυρίως Εβραίοι. Υπάρχει μια περίεργη αναφορά, ωστόσο, για μια Γερμανίδα Εβραία που βιάστηκε από τα Σοβιετικά στρατεύματα. Όταν αυτό επισημάνθηκε στους βιαστές ως κάποιου είδους ανωμαλία – «Έι, μην τη βιάσεις αυτήν, είναι Εβραία!» – τα κτήνη-στρατιώτες φέρεται να είπαν σαρκαστικά, «Και τι έγινε; Μια γυναίκα είναι μια γυναίκα»- «Frau ist Frau».

Αυτές οι πράξεις σεξουαλικής βίας κατά των Γερμανίδων γυναικών, που περιγράφονται από τον Beevor ως «το μεγαλύτερο φαινόμενο μαζικών βιασμών στην ιστορία» συνέβησαν ως επί το πλείστον το 1944-1945, καθώς οι Δυτικοί Σύμμαχοι και ο Κόκκινος Στρατός πολεμούσαν το Τρίτο Ράιχ. Άρχισαν τον Οκτώβριο του 1944 και έφθασαν στο αποκορύφωμά τους το 1945, συνεχίζοντας μέχρι το χειμώνα του 1947-1948. Από τις 2 εκατομμύρια Γερμανίδες που βιάστηκαν, εκτιμάται ότι περίπου 240.000 έχασαν τη ζωή τους κατά τη διαδικασία μετά την επέλευση από πολλαπλά τραύματα και τον ομαδικό βιασμό αρκετές φορές, μερικές φορές μέχρι και 100 φορές μέσα σε μια μέρα. Ένας μεγάλος αριθμός από αυτές τις γυναίκες αυτοκτόνησε.

Ο Στάλιν και οι Δυτικοί γνώριζαν ότι αυτοί οι βιασμοί γίνονταν και ότι η φήμη του Κόκκινου Στρατού της Σοβιετικής Ένωσης και των Δυτικών μισθοφόρων, έπασχε κατά συνέπεια. Υπήρξε μια αξιοσημείωτη διαφορά ανάμεσα στην επίσημη Σοβιετική στάση σε αυτούς τους βιασμούς-μια στάση σοβαρής αποδοκιμασίας και καταδίκης-και την στάση laissez-faire του Στάλιν, που αντανακλούσε την άποψη πολλών γύρω του, ειδικά των Εβραίων στο περιβάλλον του, που μισούσαν τους Γερμανούς με μια άσβεστη έχθρα. Να θυμάστε ότι ήταν ο Ιλία Έρενμπουργκ, ο Εβραίος προπαγανδιστής στον Κόκκινο Στρατό του Στάλιν, ο οποίος είχε συγγράψει και υπέγραψε πολλά φυλλάδια προτρέποντας τα Σοβιετικά στρατεύματα να σκοτώσουν τους Γερμανούς χωρίς έλεος και να πάρουν τις Γερμανίδες γυναίκες ως «νόμιμη λεία» τους.

Το Ιανουάριο του 1945 ο Στάλιν υπέγραψε μια διαταγή για την ποινικοποίηση παραπτωμάτων στον Κόκκινο Στρατό. Δήλωσε ότι οι άμαχοι «δεν θα πρέπει να υποβάλλονται σε βία. Οι δράστες θα τιμωρηθούν. Στα απελευθερωμένη εδάφη, οι σεξουαλικές σχέσεις με γυναίκες δεν επιτρέπονται. Οι δράστες της βίας θα πυροβολούνται». Οι κανονισμοί αυτοί όμως σπάνια εφαρμόστηκαν με οποιοδήποτε βαθμό αυστηρότητας. Η επιείκεια, το laissez-faire και η ανοχή ήταν ο κανόνας και όχι η εξαίρεση, ακριβώς όπως στο Ισραήλ σήμερα, όπου η IDF και οι Εβραίοι έποικοι σπάνε την Ισραηλινή νομοθεσία με την ατιμωρησία και σπάνια τιμωρούνται για τα εγκλήματα βίας και γενοκτονίας εναντίον των Παλαιστινίων.

Η βολική στάση του δολοφόνου Στάλιν στους μαζικούς βιασμούς και τις δολοφονίες των Γερμανίδων γυναικών αποκαλύφθηκε σε ένα ανεπίσημο σχόλιο που έκανε στον Γιουγκοσλάβο πολιτικό Μίλοβαν Τζίλας, που είχε παραπονεθεί σε αυτόν για βιασμούς του Κόκκινου Στρατού στη Γιουγκοσλαβία. «Καταλάβετέ το», ο Στάλιν φέρεται να έχει πει σαδιστικά ότι, «αν ένας στρατιώτης που έχει διασχίσει χιλιάδες χιλιόμετρα μέσα στο αίμα και τη φωτιά και το θάνατο διασκεδάζει με μια γυναίκα ή παίρνει κάποια σαχλαμάρα, ε ας τον αφήσουμε να το κάνει». Σε μια άλλη περίπτωση, όταν του είπαν ότι στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού είχαν σεξουαλικά κακοποιήσει Γερμανίδες γυναίκες, είπε περιφρονητικά: «Μιλάμε στους στρατιώτες μας πάρα πολύ, αφήστε τους να έχουν την πρωτοβουλία τους».

Σύμφωνα με τον Oleg Rzheshevsky, καθηγητή και Πρόεδρο του Ρωσικού Συλλόγου Ιστορικών Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, 4.148 αξιωματικοί και στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού είχαν καταδικαστεί για αγριότητες. Εξήγησε ότι η λεηλασία και η αρπαγή ήταν ένα αναπόφευκτο μέρος του πολέμου και ότι άλλες συμμαχικές δυνάμεις διέπραξαν τέτοια εγκλήματα πάρα πολύ, όχι μόνο οι Σοβιετικοί. Στο σύνολό τους, πίστευε ότι οι Σοβιετικοί στρατιώτες συμπεριφέρθηκαν καλά και αντιμετώπισαν τον Γερμανικό εχθρό με έναν ανθρώπινο και πολιτισμένο τρόπο. Η Γερμανίδα γυναίκα που είχε βιαστεί εξήντα φορές μέσα σε μια μέρα σαφώς δεν θα συμφωνούσε με αυτή την ρόδινη εικόνα Ρωσικής ευγένειας.

Ο ισχυρισμός αυτός υποδειγματικής συμπεριφοράς από τους περισσότερους στρατιώτες αργότερα έγινε η επωδός μεταξύ Σοβιετικών σχολιαστών, πολύ τραυματισμένων με ενοχή και ντροπή για να είναι σε θέση να παραδεχθούν αυτό που οι δικοί τους άνθρωποι είχαν κάνει. Ρώσοι στρατιώτες είχαν πιστωθεί την «σίτιση του πληθυσμού της Γερμανίας, τη διάσωση παιδιών, και βοήθειας να αποκατασταθεί η φυσιολογική ζωή στη χώρα».

Αμερικανοί βιαστές και πλιατσικολόγοι

Ο αριθμός βιασμών που διαπράχθηκαν από στρατιωτικούς των ΗΠΑ στη Γερμανία εκτιμάται επισήμως σε 11.040. Πολλοί από αυτοί ήταν ομαδικοί βιασμοί που διαπράχθηκαν από ένοπλους Αμερικανούς στρατιώτες υπό την απειλή όπλου. Ο δημοσιογράφος Osmar White, ένας πολεμικός ανταποκριτής από την Αυστραλία, που υπηρέτησε με τα αμερικανικά στρατεύματα κατά τη διάρκεια του πολέμου, γράφει: «Ξέρω ως γεγονός ότι πολλές γυναίκες βιάστηκαν από λευκούς Αμερικανούς. Δεν έχουν ληφθεί μέτρα κατά των ενόχων. Μια τυπική θυματοποίηση με σεξουαλική επίθεση από μεθυσμένο αμερικανικό προσωπικό που παρελαύνει μέσα από κατεχόμενα εδάφη ενέπλεκε την απειλή μιας Γερμανικής οικογένειας με όπλα, αναγκάζοντας μία ή περισσότερες γυναίκες να συμμετάσχουν σε σεξ και βάζοντας όλη την οικογένεια έξω στο δρόμο αργότερα»

Τον Μάιο-Ιούνιο του 1946 πέντε νεκρές Γερμανίδες βρέθηκαν σε αμερικανικούς στρατώνες. Ίσως να είχαν διατηρηθεί ως τρόπαια ή για συνεχιζόμενη χρήση μετά θάνατον. Κούκλες του σεξ ποτισμένες με αίμα. Η τιμωρία σποραδικά επιφυλάχθηκε στους αμερικανούς βιαστές, η μέγιστη αυστηρότητα που προορίζεται για τους μαύρους Αμερικανούς στρατιώτες από τους λευκούς ρατσιστές αξιωματικούς τους. Κάποιος έπρεπε να ξεχωρίσει για τιμωρία άλλωστε, οπότε γιατί να μην είναι ο Jim Crow;

Βρετανικά στρατεύματα ήταν επίσης ένοχα για το βιασμό Γερμανίδων γυναικών

Στα μέσα Απριλίου 1945, Γερμανίδες βιάστηκαν από βρετανούς στρατιώτες στο Neustadt. Ένας ανώτερος χριστιανός εφημέριος στον βρετανικό στρατό ήταν αρκετά ακριβής για τη βρετανική συμμετοχή στο βιασμό. «Ένας αρκετός αριθμός βιασμών συμβαίνει», παραδέχτηκε, προσθέτοντας κάπως ασυγκίνητα: «Οι γυναίκες πιθανόν το άξιζαν» !!! Ας δούμε τι «άξιζαν» αυτές οι Γερμανίδες γυναίκες.

»Από όλες τις μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν για να εκφράσουν την οργή του, ο Κόκκινος Στρατός είπε ότι καλύτερο είχε με τον βιασμό. Από 8 ως 80, υγιείς ή άρρωστες, σε εσωτερικούς χώρους ή έξω, σε τομείς, στα πεζοδρόμια, σε τοίχους, η πνευματική σφαγή των Γερμανίδων γυναικών συνεχίζεται αμείωτη. (σελ.155) Οι μητέρες έπρεπε να δουν πώς οι δέκα και δώδεκα ετών κόρες τους βιάστηκαν από περίπου 20 άνδρες. Οι κόρες με τη σειρά τους είδαν τις μητέρες τους να βιάζονται, ακόμα και τις γιαγιάδες τους. Οι γυναίκες που προσπάθησαν να αντισταθούν βασανίστηκαν βάναυσα μέχρι θανάτου. Δεν υπήρχε έλεος. (σελ. 159)

Όταν τα παραβιασμένα πτώματα δεν μπορούσαν πλέον να χρησιμοποιηθούν, μπαστούνια, σιδερόβεργες και τηλεφωνικοί δέκτες χώνονταν στους κόλπους τους. (σελ. 155) Οι γυναίκες βιάστηκαν, όχι μία ή δύο φορές, αλλά δέκα, είκοσι, τριάντα και εκατό φορές, και ήταν το ίδιο για τους Ρώσους αν βίαζαν απλά παιδιά ή ηλικιωμένες γυναίκες. (σελ. 79) Οι γυναίκες που ήταν έγκυες, στον εμμηνορροϊκό κύκλο τους ή με διαρκή διάρροια, υπέφεραν όπως όλες οι υπόλοιπες. Τίποτα, δε φαινόταν -ούτε ηλικία, πάθηση ή ασχήμια, ότι μπορούσε να αποκρούσει τον Κόκκινο βιαστή.

Ακόμη και ο θάνατος δεν ήταν άμυνα.

«Είδα περίπου είκοσι άνδρες των συμμάχων να στέκονται στην ουρά μπροστά από το πτώμα μιας γυναίκας σίγουρα άνω των εξήντα ετών που είχε υποστεί βιασμό μέχρι θανάτου», ένας άρρωστος μάρτυρας κατέγραψε. «Φώναζαν και γελούσαν και περίμεναν για την ικανοποίησή τους πάνω από το πτώμα της». (σελ. 84)

Τι είναι η κόλαση;

Έχω συχνά συλλογιστεί τι συνεπάγεται η έννοια «κόλαση». Τι σημαίνει να ζεις με την απουσία του «Θεού», την όποια ανώτατη δημιουργική δύναμη πίσω από κάθε μορφή ζωής. Μετά την ανάγνωση που κόβει την ανάσα και φυσικά αηδιαστικής αναλυτικής αφήγησης του Thomas Goodrich του ολοκαυτώματος της Γερμανίας, τώρα ξέρω με τι μοιάζει η κόλαση και πώς οι κάτοικοί της ζουν και συμπεριφέρονται. Αμείλικτο, απερίσκεπτο και παράλογο μίσος τέτοιου μεγέθους, τόσο τεράστιο, που δεν είμαι ακόμα σε θέση να το καταλάβω.

Και μετά η ειρωνεία όλων: ότι οι πρώην κάτοικοι της Ευρώπης -Οι Ευρωπαίοι- ήταν υπεύθυνοι για το ότι έδωσαν την κόλαση στη δική τους πατρίδα. Ποιός παρά ο ίδιος ο Διάβολος θα μπορούσε να κάνει μια οικογένεια να στραφεί στον εαυτό της, προκαλώντας την να ξεσκίσει τον εαυτό της με έναν τέτοιο δολοφονικό, απάνθρωπο τρόπο που τα θύματα έμειναν αγνώριστα μετά από όλα τα βασανιστήρια, την κακοποίηση, το κάψιμο, τους συστηματικούς βιασμούς και τους ξυλοδαρμούς;

»Μια Γερμανίδα έχει τα σαγόνια της ανοιχτά με τη βία από τα βρώμικα κτηνώδη χέρια ενός σοβιετικού κατά συρροή βιαστή. Κυριολεκτικά φτύνει στο στόμα της και την αναγκάζει να καταπιεί την σιελογόνα βρωμιά του καθώς ο ίδιος εμβολίζει ξανά το σώμα της – και ξανά – και ξανά – μέχρι να είναι ικανοποιημένος που πληρεί τον όρκο του στον Στάλιν και τον επικεφαλής προπαγανδιστή του ολοκαυτώματος, τον Ιλία Έρενμπουργκ».

Ο Στάλιν επισήμως επικύρωσε τον συστηματικό βιασμό των Γερμανίδων γυναικών. Ο Ιλία Έρενμπουργκ, από την πλευρά του ως λάγνος συνήγορος του βιασμού Γερμανίδων γυναικών, βοήθησε τον Κόκκινο Στρατό να διαπράξει την μεγαλύτερη γενοκτονία και μαζικούς βιασμούς στην καταγεγραμμένη ιστορία.

Η σκέψη του να καείς ζωντανός είναι τρομακτική, αλλά η σκέψη του να καείς ζωντανός, επειδή είσαι παγιδευμένος σε λιωμένη άσφαλτο και κυριολεκτικά κολλημένος με τα ίδια σου παραμορφωμένα χέρια και γόνατα ουρλιάζοντας είναι χειρότερη (βομβαρδισμός της Δρέσδης). Τι έκανες για να καείς ή να βράσεις ζωντανός; Ποιό ήταν το έγκλημα σου;

Ο πυρήνας των καταιγίδων φωτιάς συχνά έφτανε τους 3.000 βαθμούς Φαρενάιτ. Οι φλόγες 1.300 έως 1.800 βαθμούς Κελσίου. Ένα Ολοκαύτωμα με την κυριολεκτική έννοια της λέξης: ολοκαύτωμα της γερμανικής φυλής – γυναίκες, παιδιά, πρόσφυγες, αιχμάλωτοι πολέμου, οι ηλικιωμένοι, και ακόμη και τα ζώα στο ζωολογικό κήπο του Βερολίνου. Η αλήθεια είναι ότι αυτό ήταν το μεγαλύτερο ενιαίο ολοκαύτωμα ανθρώπινης σάρκας στον Διάβολο στην καταγεγραμμένη ιστορία.

Τα στρατόπεδα του Αϊζενχάουερ είχαν σχεδιαστεί με ένα σκοπό στο μυαλό: μαζικό θάνατο

Ήταν, κυριολεκτικά, στρατόπεδα θανάτου.

Εκατομμύρια Γερμανοί άνδρες και αγόρια έχασαν τη ζωή τους από πείνα, ασθένεια, έκθεση, θερμική εξάντληση, δίψα και φυσικά βασανιστήρια, καταναγκαστική εργασία, τυχαία σφαγή και συστηματική εκτέλεση. Αφού υπηρέτησαν στον χειρότερο πόλεμο στην ιστορία της Δύσης και έναν από τους χειρότερους στην ιστορία του κόσμου, οι Γερμανοί άνδρες ήρθαν «σπίτι» σε τίποτα περισσότερο από μπάζα. Οι σύζυγοί τους, οι φίλες και τα παιδιά ήταν νεκροί, σκλαβωμένοι, ακρωτηριασμένοι, οδηγημένοι στην τρέλα, αγνοούμενοι, χαμένοι, ή είχαν πάει με τον εχθρό για να επιβιώσουν και να αποτρέψουν περαιτέρω συστηματικό βιασμό από Πολωνούς, Ρώσους, Αμερικανούς, Βρετανούς, Γάλλους και Μογγόλους στρατιώτες.

»Μια μεγαλύτερη Γερμανίδα γυναίκα προσεγγίζεται από βρώμικους Σοβιετικούς στρατιώτες. Προσπαθεί να τους πείσει. Έχει παιδιά μαζί της. Ξεφορτώνονται τα παιδιά γρήγορα, άγρια: Τα κεφάλια τους σπάνε στην πλευρά του κτιρίου. Η γυναίκα βιάζεται ομαδικά. Τι θυμάται … τον βιασμό; Όχι. Τον ήχο του κρανίου ενός παιδιού όταν συνθλίβεται σε έναν τοίχο. Ποτέ δεν θα ξεχάσει εκείνο τον ήχο.

Και μετά υπήρχαν τα στρατόπεδα θανάτου, όπου πάνω από ένα εκατομμύριο Γερμανοί άνδρες έχασαν τη ζωή τους επειδή ο Αϊζενχάουερ μισούσε τους Γερμανούς: «Θεέ μου, πώς μισώ τους Γερμανούς» εκμυστηρεύτηκε σε επιστολή του προς τη σύζυγό του. Ο ρατσισμός και το μίσος του έγινε επίσημη πολιτική, μια πολιτική γενοκτονίας, ένα Αμερικανικά ενορχηστρωμένο Holodomor. Αμέτρητες χιλιάδες Γερμανοί άνδρες στάλθηκαν μακριά στη Μεγάλη Βρετανία και τη Σιβηρία για να χρησιμεύσουν ως σκλάβοι εργάτες για τους «νικητές»

Νικητές του τι; Της ολικής καταστροφής. Τσόρτσιλ, Ρούσβελτ και Στάλιν.

Ενώ αυτή η φρίκη εκτυλίσσεται, ο Ρούσβελτ και αργότερα ο Τρούμαν και ο Τσώρτσιλ προσφέρουν χαρωπά στον Στάλιν τη μισή Ευρώπη. Είναι περισσότερο από ευτυχείς να ικανοποιήσουν σχεδόν κάθε απαίτηση από αυτόν τον «Σιδερένιο Άντρα». Το αποτέλεσμα αυτών των αγγλο-σοβιετικών ρυθμίσεων αψηφά σχεδόν την περιγραφή:

»Η μεγαλύτερη μαζική απέλαση και εκτόπιση στην ιστορία (πάνω από 13 εκατομμύρια), η μαζική δολοφονία εκατομμυρίων Γερμανών και των συμμάχων τους σε Ρωσικά, Γαλλικά, Εβραϊκά, και Πολωνικά στρατόπεδα αντιποίνων και φυλακές διάσπαρτες σε όλη την Ευρώπη και την ΕΣΣΔ, τον συστηματικό μαζικό βιασμό και τη δολοφονία Γερμανίδων και συνεργάτιδων γυναικών (κατ’ εκτίμηση 2,5 εκατομμύρια) και την σκόπιμη μυστική πείνα της Γερμανικής φυλής, όπως αυτή διατυπώθηκε κι επιβλήθηκε από τον εβραίο σύμβουλο του Ρούσβελτ και Τρούμαν, Χένρυ Μοργκεντάου.

Μεταξύ 20 και 25 εκατομμυρίων Γερμανών και συνεργατών τους χάθηκαν στα χρόνια ΜΕΤΑ που ο πόλεμος είχε λήξει επίσημα. Πρόκειται για ένα έγκλημα γενοκτονίας που δεν θα ξεχαστεί ποτέ και είναι ένα έγκλημα που θα λερώνει πάντα τα χέρια και τις εθνικές συνειδήσεις της πρώην ΕΣΣΔ, των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, της Μεγάλης Βρετανίας και των εθνών της Κοινοπολιτείας και ίσως πιο εύστοχα τις Αγγλικές και Σλαβικές φυλές της λευκής φυλής.

Ένας μικρός Γερμανός κρατά ένα φανάρι καθώς κάθεται σε ένα βαγόνι καθ ‘οδόν προς τις γραμμές των Συμμάχων στο πικρό χιόνι το χειμώνα. Είναι με τη μητέρα του. Εκείνη αιμορραγεί αφειδώς. Πεθαίνει. Ο Γερμανός γιατρός που το μικρό αγόρι ήταν αρκετά τυχερό να κυνηγήσει δίνει τον καλύτερο εαυτό του για να εκτελέσει έναν επιπωματισμό (μπλοκάρισμα) της μήτρας της. Βιάστηκε άγρια, βάναυσα. Επιβίωσε; Ο Goodrich δεν λέει, αλλά η πρόγνωση και ο τόνος υποδηλώνουν ότι δεν το κάνει. Ήταν Γερμανίδα. Υποστήριξε τον Χίτλερ. Ήταν μια Ναζί. Της άξιζε.

Της άξιζε

Η Γερμανία απλώς πήρε αυτό που άξιζε

Έτσι είπαν οι Σύμμαχοι στα χρόνια μετά τον πόλεμο. Τα «ηθικά ανώτερα» λευκά έθνη του πλανήτη διέλυσαν το απόλυτο κακό: τους Ναζί, την Γερμανική φυλή.

Από την Βραζιλιάνα-Γερμανίδα Leonora Cavoa η οποία ήταν αυτόπτης μάρτυρας σε αυτές τις σεξουαλικές φρικαλεότητες:

»Ξαφνικά άκουσα δυνατές κραυγές, και αμέσως δύο στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού έφεραν πέντε κορίτσια. Ο Κομισάριος τις διέταξε να γδυθούν. Όταν αρνήθηκαν από σεμνότητα, διέταξε εμένα να το κάνει σε αυτές, και όλες μας να τον ακολουθήσουμε. Διασχίσαμε την αυλή στην κουζίνα πρώην έργων, η οποία είχε πλήρως εκκαθαριστεί, εκτός από λίγα τραπέζια από την πλευρά του παραθύρου. Ήταν τρομερά κρύο, και τα φτωχά κορίτσια έτρεμαν. Στο μεγάλο, με πλακάκια δωμάτιο, μερικοί Ρώσοι μας περίμεναν, κάνοντας παρατηρήσεις που θα πρέπει να ήταν πολύ αισχρές, κρίνοντας από το πώς όλα αυτά που είπαν προκάλεσαν θύελλες γέλιου. Ο Κομισάριος μου είπε να παρακολουθήσω και να μάθω πώς να μετατρέψεις την Κυρίαρχη Φυλή σε κομμάτια μιζέριας που κλαψουρίζουν.

Η φρίκη που ακολούθησε σχεδόν αψηφά γραπτή περιγραφή, καθώς καμία γραπτή περιγραφή δεν μπορεί να κάνει πραγματικά έναν αναγνώστη είτε του ενός είτε του άλλου φύλου να αισθανθεί και πραγματικά να γνωρίσει τον πόνο και την ταλαιπωρία που προκλήθηκε σε αυτό το ατέρμονο σόου φρίκης. Ο πόνος και η οδύνη των θυμάτων πρέπει να φαινόταν σαν ώρες και ώρες -μια ολόκληρη ζωή.  Δεν μπορώ να φανταστώ. Προσπαθώ να μην το φανταστώ γιατί περίπου 2.000 γυναίκες στην περιοχή Nemmersdorf μόνο υπέστησαν μια παρόμοια μοίρα.

Τώρα δύο Πολωνοί ήρθαν μέσα, ντυμένοι μόνο με τα παντελόνια τους και τα κορίτσια φώναξαν στη θέα τους. Άρπαξαν γρήγορα το πρώτο από τα κορίτσια, και την λύγισαν προς τα πίσω πάνω από την άκρη του τραπεζιού μέχρι που ράγισαν οι αρθρώσεις της. Ήμουν κοντά στο να λιποθυμήσω καθώς ένας από αυτούς πήρε το μαχαίρι του και, μπροστά στα μάτια των άλλων κοριτσιών, έκοψε το δεξί της στήθος. Σταμάτησε για μια στιγμή, στη συνέχεια έκοψε και το άλλο. Δεν έχω ακούσει ποτέ κανέναν να ουρλιάζει τόσο απελπισμένα όπως εκείνο το κορίτσι. Μετά από αυτήν την εγχείρηση οδήγησε το μαχαίρι του στην κοιλιά της αρκετές φορές, κάτι που πάλι συνοδεύτηκε από τις επευφημίες των Ρώσων.

»Το επόμενο κορίτσι φώναξε για έλεος, αλλά μάταια  -φαινόταν μάλιστα ότι η φρικιαστική πράξη έγινε ιδιαίτερα αργά γιατί ήταν ιδιαίτερα όμορφη. Οι άλλες τρείς είχαν καταρρεύσει, φώναζαν για τις μητέρες τους και παρακάλεσαν για ένα γρήγορο θάνατο, αλλά η ίδια μοίρα τις περίμενε επίσης. Η τελευταία από αυτές ήταν ακόμη σχεδόν παιδί, με μόλις ανεπτυγμένο στήθος. Κυριολεκτικά έσκισαν τη σάρκα από τα πλευρά της, έως ότου τα λευκά οστά φάνηκαν. Δυνατά ουρλιαχτά έγκρισης ξεκίνησαν όταν κάποιος έφερε ένα πριόνι από μια εργαλειοθήκη. Αυτό χρησιμοποιήθηκε για να σκίσει τα στήθη των άλλων κοριτσιών, που σύντομα έκαναν το δάπεδο να είναι πλημμυρισμένο στο αίμα. Οι Ρώσοι ήταν σε έναν παροξυσμό αίματος. Περισσότερα κορίτσια έφερναν μέσα συνεχώς. Είδα αυτές τις αποτρόπαιες διαδικασίες σαν μέσα από κόκκινη ομίχλη.

»Ξανά και ξανά άκουσα τις τρομερές κραυγές όταν βασανίζονταν τα στήθη, και τα δυνατά βογκητά στον ακρωτηριασμό των γεννητικών οργάνων.  Ήταν πάντα το ίδιο, η ικεσία για έλεος, η υψίσυχνη κραυγή όταν κόβονταν τα στήθη και τα βογγητά όταν ακρωτηριάζονταν τα γεννητικά όργανα. Η σφαγή διακόπηκε αρκετές φορές για να σκουπιστεί το αίμα έξω από το δωμάτιο και να πάρουν τα πτώματα. Όταν τα γόνατά μου λύγισαν με ανάγκασαν να κάτσω σε μια καρέκλα. Ο Κομισάριος ήταν πάντα βέβαιος ότι έβλεπα, κι όταν έπρεπε να κάνω εμετό έκαναν ακόμα και παύση στα βασανιστήρια τους.

Ένα κορίτσι δεν είχε γδυθεί εντελώς, μπορεί να ήταν και λίγο μεγαλύτερης ηλικίας από τα άλλα, που ήταν περίπου δεκαεπτά ετών. Πότισαν το σουτιέν της με λάδι και το έβαλαν φωτιά, και ενώ ούρλιαζε, μια λεπτή ράβδος σιδήρου σπρώχθηκε στον κόλπο της -έως ότου βγήκε από τον αφαλό της. Στην αυλή ολόκληρες ομάδες κοριτσιών χτυπήθηκαν μέχρι θανάτου αφού το ομορφότερο από αυτά είχε επιλεγεί για αυτό το βασανιστήριο. Ο αέρας γέμισε με κραυγές θανάτου πολλών εκατοντάδων κοριτσιών» (σελ. 156-57).

Το βιβλίο «Hellstorm» γυρίστηκε και σε ντοκιμαντέρ από τον Kyle Hunt το οποίο απαγορεύτηκε από το YouTube σε πολλές χώρες παγκοσμίως. www.hellstormdocumentary.com

Γιατί Αραγε;

ΠΟΥΤΙΝΟΜΑΝΙΑ

Τελευταία έχει πιάσει τους Έλληνες μία μεγάλη λατρεία για την Ρωσία του Πούτιν. Όμως βλέπουμε μόνο τον Πούτιν στα μέγαρά του, στις καταδύσεις του με βαθυσκάφος, πλάνο κοντινό στο παγερό του βλέμμα αλλά η κάμερα δεν έχει αρκετά μέτρα καλώδιο να βυθιστεί στα σπίτια Ρώσων εργατών, ανέργων αλκοολικών και στα κέντρα μαφίας. Μας δείχνουν το γάμο της Αικατερίνης του Σκορπιού αλλά πουθενά πλάνο για τις εκατοντάδες χιλιάδες Κατιούσκες που άφησαν το σπίτι τους στα 15 για να γίνουν μοντέλα «όπως Αμερική» και κατέληξαν σκεύη σεξιστικών βίτσιων στην αυλή του Πούτιν και βλαχορώσων που ακολούθησαν τον νεοτσάρο γιατί το αμερικανικό όνειρο πάντα ήθελε κώλο για να αποκτηθεί. Είτε τον δίνεις είτε τον πιάνεις, ανάλογα της ποσότητας ονείρου που επιθυμείς. Κι αν ξαφνικά πέσει από το άλογο ο ημίγυμνος γυμνασμένος Πούτιν και τα τινάξει; Τι θα γίνει αυτή η ιλουστρασιόν Ρωσία των “επιχειρηματιών” και των ιδιοκτητών ποδοσφαιρικών ομάδων; Τι θα κάνει αυτός ο λαός ο οποίος τελικά είναι τόσο κοντός που κρύβεται πίσω από έναν άντρα λίγο πάνω από 1,50 μέτρο ύψος;

Ακόμα όμως και πέρα του Ατλαντικού το όνειρο έχει εδώ και δεκαετίες σβήσει και ένας άβουλος λαός προσπαθεί να κρατηθεί όρθιος ανάμεσα στα συντρίμμια των φαντασμάτων πρώην βιομηχανικών πόλεων, των υποθηκευμένων από τις εταιρείες και τράπεζες χιλιάδων εκταρίων, των χιλιάδων αστέγων, των 30 εκατομμυρίων ανασφάλιστων και των σχεδόν 100 εκατομμυρίων πολιτών κάτω από τα όρια της φτώχειας. Ούτε ο μαύρος πρόεδρος Ομπάμα δεν κάλυψε το σάπιο αστυνομοκρατούμενο σύστημα που σκοτώνει εν ψυχρώ ό,τι δεν του αρέσει, ούτε η πρώτη γυναίκα πρόεδρος Χίλαρι δεν θα καταφέρει τίποτε άλλο από το να ξαναγυρίσει το παραμύθι στους πολέμους για να νιώσει ο αμερικάνικος λαός ότι είναι απελευθερωτής και πατριώτης για να αντέξει την κατάντια του ακόμα μια δεκαετία.

ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΣΑΣ

ΕΧΕΤΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΤΕ

***

@Κ. Λ. Α. /miastala.com

terrapapers.com