Του WCH Health and Science Committee
Σε μια πρόσφατη δημοσίευση από μια ομάδα έμπειρων γενετιστών, βρέθηκε περισσότερη μόλυνση στα “εμβόλια” mRNA (Pfizer και Moderna), εξαιρουμένων των υπολειμμάτων μετάλλων, που είχαν εντοπιστεί στο παρελθόν. Πολλαπλές μέθοδοι τόνισαν υψηλά επίπεδα μόλυνσης του DNA.
Ιδιαίτερα ανησυχητικό ήταν ότι βρήκαν αναπαραγόμενο DNA, τα λεγόμενα πλασμίδια, τόσο στα μονοσθενή, όσο και στα δισθενή εμβόλια, τα οποία δεν θα έπρεπε να υπάρχουν καθόλου εκεί. Αυτή τη φορά οι ερευνητές βρήκαν μόλυνση του DNA που υπερέβαινε κατά πολύ τις απαιτήσεις της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Φαρμάκων (EMA) και τις απαιτήσεις δόσεων του FDA των ΗΠΑ.
Αλλά γιατί αυτό το εύρημα είναι τόσο ανησυχητικό;
Η απειλή της ενσωμάτωσης στο DNA
Όπως γνωρίζαμε από την αρχή, οι ενέσεις για την Covid-19 (C19) ήταν μια γονιδιακή θεραπεία και ο ορισμός του εμβολίου έπρεπε να αλλάξει, για να τις ονομάσουμε “εμβόλιο”. Ενώ μας λένε ακόμη για την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα των ενέσεων, Σουηδοί ερευνητές έχουν δείξει ότι το mRNA του εμβολίου της Pfizer ενσωματώθηκε στα ηπατικά κύτταρα.
Αυτό δημιούργησε πολλά ερωτηματικά σχετικά με το εάν η παρέμβαση στο γονιδίωμά μας θα μπορούσε να θέσει τον κίνδυνο ενσωμάτωσης της κωδικοποίησης του mRNA στο γονιδίωμά μας. Συνήθως, το σώμα χρειάζεται ένα ένζυμο που ονομάζεται αντίστροφη μεταγραφάση για να το κάνει. Αλλά τώρα, τα ευρήματα αυτής της νέας εργασίας προτείνουν ένα διαφορετικό σενάριο στο οποίο μπορεί να συμβεί ενσωμάτωση στο DNA.
Ο ρόλος των λεγόμενων πλασμιδίων
Τα πλασμίδια είναι κυκλικό DNA, που επιτρέπει στα βακτήρια να ανταλλάσσουν πληροφορίες. Όταν οι επιστήμονες το αντιλήφθηκαν, σύντομα άρχισαν να χρησιμοποιούν αυτά τα πλασμίδια για να παράγουν ειδικές πρωτεΐνες, τροποποιώντας γενετικά τις πληροφορίες τους. Αυτός είναι, για παράδειγμα, ο τρόπος με τον οποίο παράγεται σήμερα η ινσουλίνη. Τα πλασμίδια είναι επίσης ο “τόπος παραγωγής” του νέου mRNA, που χρησιμοποιείται στις ενέσεις Covid-19.
Μόλις τα εκμαγεία ή τα πλασμίδια DNA μεταγραφούν σε κλώνους mRNA, τα φιαλίδια της ένεσης θα πρέπει να φιλτράρονται, για να αποτραπεί η συνεχής παραγωγή των πληροφοριών. Ωστόσο, αυτά τα πλασμίδια είναι ακριβώς αυτό που βρήκαν οι επιστήμονες. Το γιατί βρίσκονται εκεί δίνει αφορμή για πολλές εξηγήσεις, που κυμαίνονται από την απροσεξία, την αδυναμία εξασφάλισης πλήρους διαχωρισμού ή ακόμη και πιθανή πρόθεση, η οποία, γνωρίζοντας όσα γνωρίζουμε, δεν μπορεί πλέον να αποκλειστεί.
Ενσωμάτωση πλασμιδίων σε βακτήρια
Τι μπορεί να είναι τόσο ανησυχητικό σχετικά με την ενσωμάτωση αυτών των πληροφοριών; Το ανθρώπινο σώμα περιέχει πολύ περισσότερα βακτήρια από κύτταρα, γνωστά ως ανθρώπινο μικροβίωμα. Η προέλευση του χρησιμοποιούμενου πλασμιδίου προέρχεται από βακτήρια E. coli, τα οποία επίσης τυχαίνει να αποτελούν μέρος του εντερικού μικροβιώματός μας, υποδηλώνοντας ότι υπάρχει η δυνατότητα ενσωμάτωσης πλασμιδίων στο μικροβίωμά μας.
Ενσωμάτωση πλασμιδίων σε ανθρώπινα κύτταρα
Ενώ πιστευόταν ότι η ενσωμάτωση των πλασμιδίων περιοριζόταν στα βακτήρια, άλλοι ερευνητές παρατήρησαν ότι η ενσωμάτωση θα μπορούσε να συμβεί στην τελόφαση της κυτταρικής διαίρεσης. Το εάν αυτό μπορεί να συμβεί τώρα με τις ενέσεις mRNA θα πρέπει να αποτελεί κορυφαία προτεραιότητα για όλους τους ρυθμιστικούς φορείς, όπως ο EMA και ο FDA. Το υπολειμματικό εγχυόμενο DNA μπορεί να οδηγήσει σε αποκρίσεις ιντερφερόνης τύπου Ι και να αυξήσει τη δυνατότητα ενσωμάτωσης στο DNA. Ένας επονομαζόμενος προαγωγέας SV40 επιτρέπει επίσης την ενσωμάτωση των πλασμιδίων στα ανθρώπινα κύτταρα.
Απαιτείται μια επείγουσα αξιολόγηση αυτών των μηχανισμών στο πλαίσιο των πλασμιδίων που παράγουν mRNA για την Covid, για να προσδιοριστεί ο βαθμός στον οποίο αυτή η ξένη γενετική πληροφορία μπορεί να γίνει μέρος μας.
Συνέπειες της ενσωμάτωσης
Η εξαιρετικά ανησυχητική συνέπεια της γονιδιωματικής ενσωμάτωσης σε κύτταρα του μικροβιώματος είναι ότι αυτό θα εξασφάλιζε τη συνεχή παραγωγή του mRNA και, ως εκ τούτου, την παραγωγή παθογόνων ιικών σωματιδίων, των πρωτεϊνών ακίδας. Τυπικά, το mRNA αρχίζει να αποικοδομείται στο σώμα μετά από 10 λεπτά. Η γενετική τροποποίηση, ωστόσο, έχει κάνει το mRNA των “εμβολίων” C19 πιο σταθερό και έχει πλέον παρατηρηθεί ότι διαρκεί έως και 60 ημέρες. Σε αυτοψίες στη Γερμανία, διαπιστώθηκε μάλιστα ότι το mRNA παρήχθη σε ενδοθηλιακά κύτταρα μετά από 12 μήνες. Το mRNA έχει επίσης βρεθεί στο μητρικό γάλα.
Θα μπορούσε η επιμονή των πλασμιδίων και επομένως η ενσωμάτωση στο γονιδίωμά μας να είναι ο λόγος για αυτό;
Δυνατότητα Αποβολής
Σε μια πρόσφατη δημοσίευση: “Επίμονος μη ιικός πλασμιδικός φορέας σε ρινικούς ιστούς προκαλεί ψευδώς θετικά διαγνωστικά τεστ νουκλεϊκού οξέος για SARS-CoV-2” από τους Beck et al, ασυμπτωματικοί εργαζόμενοι σε εργαστήριο που βρέθηκαν θετικοί στον SARS-CoV-2, βρέθηκαν να φιλοξενούν εργαστηριακό πλασμιδιακό φορέα που περιείχε DNA του SARS-CoV-2, με το οποίο είχαν εργαστεί στο παρελθόν, στις ρινικές εκκρίσεις τους. Ενώ προηγούμενες μελέτες είχαν τεκμηριώσει μόλυνση του ερευνητικού προσωπικού με αμπλικόνια PCR (κομμάτια αλληλουχιών DNA που παράγονται τεχνητά), η παρατήρησή τους ήταν πρωτότυπη, καθώς αυτά τα άτομα απέβαλαν το εργαστηριακό πλασμίδιο για ημέρες έως και μήνες, ακόμη και κατά τη διάρκεια της απομόνωσης στα σπίτια τους.
Αυτό υποδηλώνει ότι το πλασμίδιο βρισκόταν στους ρινικούς ιστούς τους ή ότι τα βακτήρια που περιείχαν το πλασμίδιο είχαν αποικίσει τη μύτη τους. Ως εκ τούτου, ζητάμε επειγόντως από τα παγκόσμια συστήματα υγειονομικής περίθαλψης να κάνουν έλεγχο για πλασμίδια σε εμβολιασμένα και μη εμβολιασμένα άτομα.
Καθώς εκπνέουμε, συνήθως αποβάλουμε πολλά στοιχεία από το μικροβίωμα του εντέρου μας. Αν τώρα μπορούμε να υποθέσουμε ότι τα κύτταρα από αυτό έχουν λάβει οδηγίες να παράγουν mRNA, ποια θα είναι η συνέπεια για τα άτομα που βρίσκονται κοντά στο άτομο που τα μεταδίδει; Πρέπει να μάθουμε το συντομότερο δυνατό.
Μόλυνση από πλασμίδιο
Η μελέτη μας προειδοποιεί επίσης για μόλυνση πλασμιδίου από E. coli, καθώς τα παρασκευάσματα συχνά συν-μολύνονται με λιποπολυσακχαρίτες (LPS). Η μόλυνση με ενδοτοξίνη από E. coli μπορεί να οδηγήσει σε αναφυλαξία κατά την ένεση και επομένως σίγουρα δεν θα πρέπει να υπάρχει.
Ανθεκτικότητα στα αντιβιοτικά
Για να παραμείνουν σταθερά τα πλασμίδια, είναι συνήθως ανθεκτικά σε δύο αντιβιοτικά (Neomycin, Kanamycin). Αυτές οι πληροφορίες θα μπορούσαν επίσης να ενσωματωθούν στο μικροβίωμα ή στα κύτταρα του σώματος.
Τι συμπέρασμα βγάζει η Επιτροπή Υγείας και Επιστήμης της WCH
Πρώτον, καταδεικνύει και πάλι την προφανή παραμέληση των προτύπων του επιστημονικού και ρυθμιστικού συμβουλίου.
Ο Κώδικας της Νυρεμβέργης (19 Αυγούστου 1947) στο άρθρο 10 ορίζει ξεκάθαρα ότι:
“Κατά τη διάρκεια του πειράματος, ο υπεύθυνος επιστήμονας πρέπει να είναι έτοιμος να διακόψει το πείραμα οποιαδήποτε στιγμή αρχίζει να πιστεύει ότι η συνέχιση του πειράματος μπορεί να συνεπάγεται τραυματισμό, αναπηρία ή θάνατο του υποκειμένου”.
Αυτό έχει συμβεί πολλές φορές και η διασταύρωση πολλών σημάτων ασφαλείας που αμφισβητούν την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα έχει γεμίσει αμέτρητες σελίδες.
Εκτός από τη δόλια προσέγγιση των κατασκευαστών, το πιο ανησυχητικό στοιχείο είναι η αδυναμία των ρυθμιστικών φορέων να αντιδράσουν σε αυτά τα προφανή προβλήματα. Αυτό δεν προκαλεί έκπληξη, καθώς χρηματοδοτούνται κυρίως από τον ίδιο τον κλάδο (ο ΕΜΑ περίπου 90%). Η διασφάλιση της συνεχούς διανομής αυτών των επιβλαβών και επικίνδυνων ενέσεων στερείται ηθικής.
Αυτό υπογραμμίζει επίσης τα όρια του EMA για τη μόλυνση στο DNA, η οποία δεν λαμβάνει υπόψη τη φύση των προσμείξεων του DNA. Το DNA με ικανότητα αναπαραγωγής θα πρέπει αναμφισβήτητα να έχει ένα πιο αυστηρό όριο. Το DNA με προαγωγείς θηλαστικών ή γονίδια ανθεκτικότητας στα αντιβιοτικά μπορεί επίσης να προκαλεί μεγαλύτερη ανησυχία από το γονιδιωματικό DNA υποβάθρου E. coli από ένα παρασκεύασμα πλασμιδίου. Περισσότερο mRNA σημαίνει περισσότερη παραγωγή του παθογόνου μέρους του SARS-CoV-2, που επιλέχθηκε να παράγεται από τα δικά μας κύτταρα, δηλαδή την πρωτεΐνη ακίδας.
Το ενδεχόμενο αποβολής ακόμη και σε μη εμβολιασμένους, θέτει ένα σοβαρό ερώτημα για ολόκληρο τον πληθυσμό αυτού του πλανήτη.
Μπορούμε μόνο να υποθέσουμε πώς θα τελειώσει, αλλά αυτό που πρέπει να συμβεί σήμερα μετά τη δημοσίευση αυτού του άρθρου, είναι η άμεση διακοπή του προγράμματος “εμβολίου για την Covid-19”.
Εν τω μεταξύ, θα πρέπει να ενισχύσουμε το στοματικό και ρινικό μας μικροβίωμα, περπατώντας στο δάσος και εισπνέοντας ευεργετικά μικρόβια. Και να βελτιώσουμε το μικροβίωμα του εντέρου μας, μέσω της κατανάλωσης τροφών που έχουν υποστεί ζύμωση, όπως το φρεσκο μη παστεριωμένο τουρσί, Sauerkraut ή το Kimchi και πρεβιοτικών τροφών, όπως τα πολύχρωμα λαχανικά.
primenews.press
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek