Πως Η Κοκαίνη Κυβερνά τον Κόσμο

ΚΟΚΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΑΥΤΟΣ που τώρα κάθεται πλάι σου στο τρένο και την πήρε για να ξυπνήσει σήμερα το πρωί ή ο οδηγός στο τιμόνι του λεωφορείου που σε πηγαίνει στο σπίτι, γιατί θέλει να βγάλει τις υπερωρίες χωρίς να νιώθει κράμπες στον αυχένα. Κόκα παίρνουν οι πιο κοντινοί σου. Αν δεν είναι ο πατέρας σου ή η μητέρα σου, αν δεν είναι ο αδερφός σου, τότε είναι το παιδί σου. Αν δεν είναι το παιδί σου, είναι ο προιστάμενός σου. Ή η γραμματέας του, που σνιφάρε μόνο τα Σάββατα για διασκέδαση. Αν δεν είναι το αφεντικό σου, είναι η γυναίκα του, που το κάνει για να χαλαρώσει.

Αν δεν είναι η γυναίκα του, είναι η ερωμένη του, στην οποία τη χαρίζει εκείνος αντί για σκουλαρίκια, θεωρώντας την καλύτερη και από τα διαμάντια. Αν δεν είναι αυτοί, είναι ο φορτηγατζής που μεταφέρει τόνους καφέ στα μπαρ της πόλης σου και δε θα μπορούσε να αντέξει όλες αυτές τις ώρες στους δρόμους χωρίς κόκα. Αν δεν είναι αυτός, είναι η νοσοκόμα που αλλάζει τον καθετήρα του παππού σου και η κόκα την κάνει να τα βλέπει όλα πιο ανάλαφρα, ακόμα και τις νύχτες. Αν δεν είναι αυτή, είναι ο μπογιατζής που βάφει το δωμάτιο της κοπέλας σου, ο οποίος πρωτοδοκίμασε από περιέργεια και μετά βρέθηκε χρεωμένος ως τον λαιμό.

Όσοι κάνουν χρήση είναι εκεί μαζί σου. Είναι ο αστυνομικός που ετοιμάζεται να σε σταματήσει, ο οποίος σνιφάρει εδώ και χρόνια και πια το έχουν πάρει χαμπάρι όλοι και το γράφουν σε ανώνυμα γράμματα που στέλνουν στους αξιωματικούς, με την ελπίδα ότι θα τον θέσουν σε διαθεσιμότητα πριν αρχίσει να κάνει μαλακίες. Αν δεν είναι αυτός, είναι ο χειρουργός που ξυπνά τώρα για να εγχειρήσει τη θεία σου και με την κόκα καταφέρνει να ανοίγει έξι άτομα τη μέρα ή ο δικηγόρος στον οποίο πρέπει να πας για να χωρίσεις.

Είναι ο δικαστής που θα αποφανθεί για την αστική υπόθεσή σου και δεν το βλέπει ως ελάττωμα, μόνο ως βοήθεια για να απολαμβάνει τη ζωή. Είναι η ταμίας η οποία σου δίνει το λαχείο που ελπίζεις ότι μπορεί να σου αλλάξει τη μοίρα. Είναι ο επιπλοποιός που σου συναρμολογεί ένα έπιπλο το οποίο σου κόστισε τον μισθό ενός μήνα. Αν δεν είναι αυτός, κόκα παίρνει ο τεχνίτης που ήρθε στο σπίτι σου για να σου στήσει την ντουλάπα της ΙΚΕΑ, την οποία μόνος σου δε θα μπορούσες να μοντάρεις. Αν δεν είναι αυτός, είναι ο διαχειριστής της πολυκατοικίας σου που ετοιμάζεται να σου χτυπήσει το θυροτηλέφωνο.

Είναι ο ηλεκτρολόγος, ακριβώς αυτός που τώρα προσπαθεί να σου μεταφέρει την πρίζα στο υπνοδωμάτιο. Ή ο τραγουδιστής που ακούς για να σε χαλαρώσει. Κόκα παίρνει ο παπάς στον οποίο πηγαίνεις για να ρωτήσεις αν μπορείς να πάρεις το χρίσμα, γιατί πρέπει να βαφτίσεις τον ανιψιό σου και εκπλήσσεται που δεν έχεις τελέσει ακόμα ετούτο το μυστήριο. Είναι οι σερβιτόροι που θα σε σερβίρουν στον γάμο το επόμενο Σάββατο: αν δε σνιφάρουν, δε θα καταφέρουν να έχουν τόση ενέργεια στα πόδια τους για τόσες ώρες. Αν δεν είναι αυτοί, είναι ο δημοτικός σύμβουλος που μόλις κατακύρωσε στη δημοπρασία τους καινούριους πεζόδρομους, και την κόκα τού τη δίνουν δωρεάν σε αντάλλαγμα για εξυπηρετήσεις.

Τη χρησιμοποιεί ο παρκαδόρος, που τώρα πια νιώθει καλά μόνο όταν σνιφάρει. Είναι ο αρχιτέκτονας που ανακαίνισε το εξοχικό σου, χρήση κάνει και ο ταχυδρόμος που σου έφερε την επιστολή με την καινούρια κάρτα αναλήψεων. Αν δεν είναι αυτός, είναι η κοπέλα του τηλεφωνικού κέντρου που σου απαντά με διαπεραστική φωνή και ρωτά σε τι μπορεί να σου φανεί χρήσιμη. Εκείνη η ευθυμία, ίδια σε κάθε τηλεφώνημα, είναι αποτέλεσμα της άσπρης σκόνης. Αν δεν είναι εκείνη, είναι ο ερευνητής που κάθεται στα δεξιά του καθηγητή και περιμένει να τον εξετάσει. Η κόκα τού έχει προκαλέσει εκνευρισμό.

Είναι ο φυσικοθεραπευτής που προσπαθεί να βάλει στη θέση του το γόνατό σου, αυτόν αντίθετα η κόκα τον κάνει κοινωνικό. Είναι ο επιθετικός που κάνει χρήση, εκείνος που έβαλε γκολ χαλώντας σου το στοίχημα που κέρδιζες λίγα λεπτά πριν από τη λήξη του αγώνα. Κόκα παίρνει η πόρνη στην οποία πηγαίνεις προτού επιστρέψεις στο σπίτι, όταν πρέπει να ξεδώσεις γιατί δεν αντέχεις άλλο. Εκείνη παίρνει την κόκα για να μη βλέπει ποιον έχει μπροστά της, πίσω της, από πάνω της, από κάτω της.

Την παίρνει ο ζιγκολό που έκανες δώρο στον εαυτό σου για τα πενήντα σου χρόνια. Εσύ κι αυτός. Η κόκα τού δίνει την αίσθηση ότι είναι το πιο αρσενικό απ’ τα αρσενικά. Κόκα παίρνει ο αντίπαλος με τον οποίο προπονείσαι στο ριγκ, στην προσπάθειά του να χάσει βάρος. Αν δεν είναι αυτός που κάνει χρήση, είναι ο δάσκαλος ιππασίας της κόρης σου, η ψυχολόγος που πάει η γυναίκα σου. Κόκα παίρνει ο καλύτερος φίλος του άντρα σου, αυτός που σε φλερτάρει εδώ και χρόνια και που ποτέ δε σου άρεσε. Αν δεν είναι αυτός, είναι ο διευθυντής του σχολείου σου. Σνιφάρει κόκα ο επιστάτης. Ο μεσίτης που καθυστερεί ακριβώς τώρα που κατάφερες να βρεις χρόνο για να δεις επιτέλους το διαμέρισμα.

Κάνει χρήση ο σεκιουριτάς, εκείνος που μακραίνει ακόμα τα λιγοστά μαλλιά του από τη μια πλευρά για να κα­λύπτει τη φαλάκρα του, όταν πλέον όλοι ξυρίζουν το κεφάλι τους. Αν δεν είναι αυτός, είναι ο συμβολαιογράφος στον οποίο δε θα ‘θελες να ξαναπάς, που παίρνει κόκα για να μη σκέφτεται τις διατροφές που πρέπει να πληρώνει στις συζύ­γους που έχει αφήσει. Αν δεν είναι αυτός, είναι ο ταξιτζής που καταριέται την κίνηση, αλλά μετά ξαναβρίσκει το κέφι του. Αν δεν είναι αυτός, την παίρνει ο ανώτερός σου που εί­σαι αναγκασμένος να καλέσεις στο σπίτι, γιατί ίσως σε βοηθήσει να πάρεις προαγωγή.

Είναι ο χωροφύλακας που σου κόβει πρόστιμο και καθώς μιλά, ιδρώνει σαν γουρούνι παρότι είναι χειμώνας. Ή είναι ο τύπος με τα βαθουλωμένα μάτια που καθαρίζει τα τζάμια, ο οποίος την αγοράζει παίρνοντας δανεικά, ή είναι εκείνο το αγόρι που βάζει πέντε πέντε τη φορά τα φυλλάδια στα αυτοκίνητα. Είναι ο πολιτικός που σου υποσχέθηκε εμπορική άδεια, εκείνος που έστειλες στη Βουλή με τις ψήφους τις δικές σου και της οικογένειάς σου και που είναι πάντα νευρικός. Είναι ο καθηγητής που σε έκο­ψε στα προφορικά με το πρώτο κόμπιασμα. Ή είναι ο ογκο­λόγος στον οποίο πηγαίνεις για να μιλήσεις, σου έχουν πει ότι είναι ο καλύτερος και ελπίζεις ότι θα μπορέσει να σε σώ­σει. Εκείνος, όταν σνίφάρει, νιώθει παντοδύναμος.

Ή είναι ο γυναικολόγος που ξεχνά να πετάξει το τσιγάρο προτού μπει στην αίθουσα τοκετών, για να δει τη γυναίκα σου που την έπιασαν οι πόνοι. Είναι ο κουνιάδος σου που δεν έχει ποτέ κέφι, είναι το αγόρι της κόρης σου που απεναντίας έχει πά­ντα. Αν δεν είναι αυτοί, τότε είναι ο ψαράς που μοστράρει στη βιτρίνα τον ξιφία ή ο βενζινάς που χύνει τη βενζίνη έξω απ’ τα αυτοκίνητα. Σνίφάρει για να νιώσει νέος, αλλά τώρα πια δεν μπορεί ούτε το πιστόλι της αντλίας να βάλει στη θέση του.

Ή είναι ο γιατρός του ταμείου που γνωρίζεις εδώ και χρόνια και σε αφήνει να μπαίνεις πρώτος εκτός σειράς, γιατί τα Χριστούγεννα ξέρεις τι δώρο να του πάρεις. Κάνει χρήση ο θυρωρός της πολυκατοικίας σου, αλλά αν δεν παίρνει αυτός, τότε παίρνει η καθηγήτρια που κάνει φροντιστήριο στα παιδιά σου, η δασκάλα του πιάνου του εγγονού σου, η ενδυματολόγος της παράστασης που θα πας να δεις απόψε το βράδυ, ο κτηνίατρος που φροντίζει τον γάτο σου. Ο δήμαρχος στον οποίο πήγες για δείπνο. 0 οικοδόμος που σου έφτιαξε το σπίτι όπου μένεις, ο συγγραφέας που διαβάζεις προτού κοιμηθείς, ο δημοσιογράφος που θα ακούσεις στις ειδήσεις. Αλλά αν, αφού το καλοσκεφτείς, θεωρήσεις ότι κανένα από αυτά τα άτομα δεν μπορεί να σνιφάρει κοκαίνη, τότε ή είσαι τυφλός ή λες ψέματα. Ή, απλούστατα, εκείνος που κάνει χρήση είσαι εσύ.

»Το να γράφεις για την κοκαΐνη ειναι σαν να κάνεις χρήση, θέλεις όλο και πιο πολλές ειδήσεις πιο πολλές πληροφορίες και καθώς όσες βρίσκεις είναι ζουμερές, δεν μπορει πια να κάνεις χωρίς αυτές. Εισαι addicted. Ακόμα κι όταν ανάγονται σ’ ένα γενικό σχήμα το οποιο έχεις ήδη κατανοήσει, αυτές οι ιστοριες σε γοητεύουν για τις λεπτομέρειές τους και σου καρφώνονται στο κεφάλι, ώσπου μια άλλη -απίστευτη αλλά αληθινή- να πάρει τη θέση της προηγούμενης. Μπροστά σου βλέπεις τον πήχη του εθισμού, που άλλο δεν κάνει παρά να υψώνεται και παρακαλάς να μην πάθεις ποτέ στερητικό σύνδρομο. Γι’ αυτό συνεχίζω να τις συλλέγω σε βαθμό αηδιας, περισσότερο απ’ όσο θεωρείται απαραίτητο, χωρίς να μπορώ να σταματήσω.

Οι ειδήσεις αυτές ειναι φλόγες που εξαπλώνονται και σε τυφλώνουν. Εκκωφαντικές γροθιές στο στομάχι. Γιατί όμως αυτό τον θόρυβο τον ακούω μόνο εγώ; ‘Οσο πιο βαθιά κατεβαινω στους ασπρισμένους απ’ την κόκα κύκλους της κόλασης, τόσο πιο πολύ συνειδητοποιώ ότι ο κόσμος δεν ξέρει. Υπάρχει ένας ποταμός που κυλάει κάτω απ’ τις μεγάλες πόλεις, ένας ποταμός που πηγάζει απ’ τη Νότια Αμερική, περνά απ’ την Αφρική και διακλαδιζεται παντού. ‘Αντρες και γυναικες βαδιζουν στη Βια ντελ Κόρσο και στα παρισινά βουλεβάρτα, ξανασυναντιούνται στην Τάιμς Σκουέρ και περπατούν με το κεφάλι κατεβασμένο κατά μήκος των λονδρέζικων λεωφόρων. Μα δεν ακούν τίποτα; Πώς γίνεται να αντέχουν όλο αυτό τον θόρυβο; P.L

@Από το βιβλίο «ΜΗΔΕΝ ΜΗΔΕΝ ΜΗΔΕΝ -ΠΩΣ Η ΚΟΚΑΙΝΗ ΚΥΒΕΡΝΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ» ΡΟΒΕΡΤΟ ΣΑΒΙΑΝΟ

#Irini krino
terrapapers.com