Know Your Enemy: Οι φυλές των λευκών αριστερών

Οι ομοφυλόφιλοι άνδρες είναι συχνά κολλημένοι σε σεξουαλική ανηθικότητα, ενώ οι λεσβίες ασχολούνται λιγότερο με το σεξ. Οι ομοφυλόφιλοι μπορεί επίσης να ανήκουν στους «κομμουνιστές του φοιτηταριού» και στις «φεμινίστριες» και μπορεί να τους δείτε να ενθαρρύνουν ορισμένες αυτοκτονικές αριστερίστικες ιδεοληψίες που θα έχουν ως αποτέλεσμα την καταστροφή της δικής τους ομάδας, όπως αυτή υπέρ της μαζικής μετανάστευσης των φανατικών ισλαμιστών.

Πολλοί ομοφυλόφιλοι σήμερα πιστεύω, ότι βρίσκονται σε αυτό τον δρόμο, ως «επιλογή τρόπου ζωής» – και όχι εξαιτίας κάποιας παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης ή ορμονικής ανισορροπίας, όπως θα μπορούσε να είναι η κλασική εξήγηση – και όπως και στις άλλες μορφές του αριστερισμού μπορεί να κολλήσουν εκεί για πάντα, λόγω του συναισθηματικού επικαλύμματος. Δεν είναι μια εύκολη πορεία για να την αθετήσει κανείς. Αυτό το συναισθηματικό επικάλυμμα, οδηγεί σε περαιτέρω υποχώρηση από την πραγματικότητα, το αποτέλεσμα της οποίας είναι μια ανεκτίμητη απώλεια, κι αυτό γιατί η ίδια η ζωή ενδέχεται να “μιλήσει” στο υποσυνείδητο τους λέγοντάς του ότι τελικά, όλη αυτή η «σεξουαλική επανάσταση» και η προσοχή που αναζητούσαν μέσω της καταπιεσμένης (gay) ομάδας τους, ήταν πραγματικά ένα κομμάτι της νεανικής υστερίας, που πέρασε. Αλλά ουπς, πολύ αργά, τώρα είστε παντρεμένος με άλλη γυναίκα / άνδρα!

Ο Αντίφα

Εδώ έχουμε ένα συνδυασμό τροτσκιστικού ρόκερ πανκ που πάντα αφορά νεαρούς αναρχικούς που είναι θυμωμένοι με τον κόσμο, πιθανώς λόγω εμπειριών από διαλυμένα σπίτια, εξαθλιωμένης μονογονεϊκής ανατροφής, εκφοβισμού ή άλλων νεανικών τραυμάτων, που τους οδήγησε σε μια γενικευμένη οργή με στόχο τον ίδιο τον πολιτισμό. Συνήθως σεξουαλικά διφορούμενοι, συχνά με ένα στυλ «αλανιού» του δρόμου, είναι αναμφίβολα σε μεγάλο βαθμό λευκοί χωρίς καμία ώριμη κατανόηση της πραγματικότητας της φυλής ή του φύλου. Σπάνια μεγαλύτεροι των τριάντα πέντε και σωματικά επικίνδυνοι, είναι το ωμό όπλο της αριστεράς, η μοχθηρή άγνοια σφυρηλατημένη σε σπαθί.

Οι Φεμινίστριες

Εδώ έχουμε την κατηγορία «κοριτσάκια», κατεψυγμένα σε μια κατάσταση ανωριμότητας. Επίσημα πλέον, στην αποχέτευση της ιστορίας, οι φεμινίστριες και σήμερα είναι από τις πιο πραγματικά τρελές παραδοξότητες που υπάρχουν στη γη. Αντιδρούν με έντονο θυμό σε κυριολεκτικά οτιδήποτε δεν καταλαβαίνουν ή σε οτιδήποτε μπορεί σε γενικές γραμμές να εκληφθεί ότι περιέχει «μίσος», μοιάζουν σαν ένα αέναο κακομαθημένο μωρό γεμάτο παραλογισμό και δηλητήριο. Η μόνη γνωστή θεραπεία για τις γυναίκες που έχουν εγκλωβιστεί σε αυτό το μονοπάτι είναι μια ριζική επανεκπαίδευση, ένα απότομο τραύμα της ζωής ή σε ορισμένες περιπτώσεις το να κάνουν παιδιά. Μία από τις μεγαλύτερες και πιο θανάσιμα τρομακτικές ομάδες στον κατάλογο, ο φεμινισμός θα αποδειχθεί ότι έχει σχετικά σύντομη διάρκεια ζωής, καθώς μπορεί να διαρκέσει μόνο μέχρι μια πραγματική πατριαρχία αναλάβει να καλύψει το ασθενές, άτεκνο και ανορθολογικό κοινωνικό κενό που (οι φεμινίστριες) έχουν δημιουργήσει.

Ο “Κατά Τύχη” Μαρξιστής

Σε αυτή την τελευταία ομάδα υπάρχουν άνθρωποι και των δύο φύλων (κυρίως άντρες, οι γυναίκες της ομάδας αυτής μπορεί επίσης να είναι φεμινίστριες) των οποίων οι δράσεις και οι ζωές χαρακτηρίζονται εξ ολοκλήρου από Πολιτιστικό Μαρξισμό, χωρίς να το γνωρίζουν (δούλοι της “Πολιτικής Ορθότητας”). Είναι κατά κάποιο τρόπο ένας ήπιος-φαινομενικά συνδυασμός όλων των παραπάνω, αλλά πολύ περισσότερο του Κονφορμιστή και του Βήτα Αρσενικού Αριστερού. Χαρακτηρίζουν τα άτομα που εύκολα φοβούνται μήπως οι απόψεις τους θεωρηθούν “ακραίες” και εκτός “συστήματος” και έχουν μια ισχυρή τάση να αυτο-ευνουχίζονται ιδεολογικά, στην προσπάθειά τους να εντυπωσιάσουν τους αφέντες τους – δηλ. την κατηγορία των “θυμάτων”.

Οι κατά τύχη (ή κατά περίσταση) μαρξιστές μπορεί να φαίνονται στους απ’ έξω έξυπνοι ή διαβαστεροί, αλλά τείνουν να έχουν την ξινίλα του κονφορμιστή. Βρίσκονται συνήθως σε υπαλληλικές θέσεις και συμμετέχουν σε ηλίθια businessspeak. Ο πολιτισμός ή η ιστορία κατανοούνται από αυτούς μόνο επιφανειακά, σαν κάτι έξω από τη δική τους ζωή και με αυτόν τον τρόπο σαν κάτι εξωπραγματικό. Ανησυχούν εξαιρετικά για τους «φασίστες» και τους «λευκούς ρατσιστές» και τείνουν να ζουν ένα όνειρο όπου βρίσκονται μόνιμα το 1995 και μπορούν ακόμα να κατηγορούν τους λευκούς για ό, τι κακό έχει γίνει σε αυτόν τον κόσμο, χωρίς ουσιαστικές επιπτώσεις. Κάθε ένδειξη ότι το 1995 τελείωσε πριν από 21 χρόνια γρήγορα αγνοείται ως “ακροδεξιά προπαγάνδα”. Ένα μεγάλο κομμάτι των “προοδευτικών” φιλελεύθερων δικτύων ενημέρωσης καλύπτει άμεσα τους ανθρώπους αυτούς που θέλουν να διατηρήσουν αυτή την ψευδαίσθηση.

Αυτοί οι κατά τύχη μαρξιστές μπορεί να έχουν παιδιά, αλλά ποτέ δεν θα καυχηθούν πολύ για τα παιδιά τους, όπως θα το κάνουν για τις επιφανειακές φιλίες τους με τις “μειονότητες” και τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια. Όποιος εκφράζει απόψεις πιο δεξιά από αυτούς εξισώνεται με φανατικό θρησκευόμενο που θέλει να φέρει τον “Μεσαίωνα” στο δημόσιο βίο και στα σχολεία, και κανένα επιχείρημα δεν θα τους πείσει για το αντίθετο.

Μπορεί να υπάρχουν και κάποιες άλλες φυλές που δεν έχω ταξινομήσει. Ίσως έχετε εσείς κάποια ιδέα. Πάντως, όπου είναι δυνατόν, θα πρέπει να γίνουν προσπάθειες για να σωθούν αυτά τα δύστυχα πλάσματα από μια ζωή γεμάτη αυτο-μίσος* και να βοηθηθούν διορθώνοντας τον τρόπο σκέψης τους. Τα ποσοστά επιτυχίας είναι σήμερα χαμηλά, αλλά αυξάνονται.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή