Το να ‘σαι γονιός είναι το πιο απαιτητικό και δύσκολο «επάγγελμα». Ξοδεύεις τις περισσότερες ώρες απ’ τη μέρα σου για να περάσεις ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά σου και φυσικά να τα ευχαριστείς με κάθε τρόπο. Γονιός, βέβαια, δεν είναι μόνο αυτός που γεννά, αλλά αυτός που φροντίζει κι αγαπά ανιδιοτελώς ένα πλάσμα. Κι όσο υπερβολικό κι αν ακουστεί για κάποιους, για ορισμένους αυτό το πλάσμα είναι ιδιαίτερα τριχωτό κι έχει τέσσερα πόδια.
Είτε έψαχνες καιρό για να το βρεις, είτε βρέθηκε εκείνο –το σκυλοπαιδάκι σου– τυχαία στο δρόμο σου, είτε ήταν απόφαση που ανέλυες καιρό, είτε αυθόρμητη μα συνειδητοποιημένη απόφαση της στιγμής δεν έχει και μεγάλη σημασία.
Εμείς –με το παιδί μου, εκείνο που γαβγίζει– βρεθήκαμε τυχαία. Εγκαταλελειμμένο, σε κακή κατάσταση και μάλιστα μες στη βροχή. Η πρώτη μου σκέψη ήταν να επικοινωνήσω με το φίλο μου, που τυγχάνει να είναι κτηνίατρος. Αφού του έκανε τους απαραίτητους κτηνιατρικούς ελέγχους καταλάβαμε κι οι δύο ότι δε θα άντεχε για πολύ ακόμα στο δρόμο, ήταν εξαιρετικά ταλαιπωρημένο. Και κάπως έτσι, ένιωσα πως τώρα πια είχα την ευθύνη του, ήμουν ο γονιός του, απέκτησα ένα παιδί που έπρεπε να τρώει στην ώρα του, να βγαίνει στην ώρα του για βόλτα και που τα βράδια θα κουλουριάζεται στην αγκαλιά μου.
Είναι μοναδικό το συναίσθημα να γυρνάς απ’ τη δουλειά και να σε περιμένει μια τέτοια υποδοχή. Να βλέπεις το σκυλάκι σου να χοροπηδάει, να τρέχει σαν τρελό και να κουνάει την ουρά του που, επιτέλους σε ξαναείδε. Πλέον δε σου λείπει η αγάπη, αφού αυτό το πλάσμα σου δίνει άπειρη. Μια μηχανή ευτυχίας κι αισιοδοξίας.
Ο σκύλος σου είναι πια το παιδί σου. Έχεις το άγχος του, το φροντίζεις και μια μικρή αδιαθεσία του σου χαλάει την ψυχολογία -κι ένα νάζι του στη φτιάχνει απ’ την αρχή. Κι είσαι κι εσύ, που αγαπάς το σκύλο σου όπως το παιδί σου, που μεγαλώνουν μαζί και δίνεις το καλύτερο μάθημα στο μικρό σου για την ανιδιοτελή αγάπη και τη φιλοζωία.
Δε διαφέρει και πολύ η ανατροφή τους, όπως το παιδί άλλωστε έτσι κι ο σκύλος θέλει να μάθει μέσα από εσένα. Είναι κομμάτι της καθημερινότητάς σου, ο πιο πιστός φίλος σου και συχνά ο φύλακάς σου, εκείνος που σου βγάζει τον καλύτερο εαυτό σου.
Το ταΐζεις, το κάνεις μπάνιο, το χτενίζεις, το πηγαίνεις στο γιατρό, του κάνεις εμβόλια, είσαι από πάνω του όταν τύχει να αρρωστήσει, του δίνεις φάρμακα κι ανησυχείς μην πάθει κάτι, του αγοράζεις χαριτωμένα ρουχαλάκια και παιχνίδια, το «βαφτίζεις» και του βγάζεις διάφορα χαϊδευτικά, αποκτάτε κοινές συνήθειες, κοιμάστε αγκαλιά, στις σπάνιες στιγμές που το αποχωρίζεσαι φροντίζεις να πάει στα καλύτερα χέρια. Σε τι διαφέρουν όλα αυτά απ’ τους κανονικούς γονείς;
Τα ζώα δεν κρίνουν τους ανθρώπους· μόνο μαθαίνουν να τους αγαπούν και δεν τους προδίδουν ποτέ. Είναι η οικογένειά μας, μας ακούν κι επικοινωνούν μαζί μας, ακόμα κι αν δεν μπορούν να μας μιλήσουν. Καταλαβαίνουν τη χαρά και τη λύπη μας και γίνονται μέρος της.
Όπως είναι ευτυχία να έχεις ένα παιδί, έτσι είναι ευτυχία να έχεις ένα σκύλο, ένα τετράποδο παιδί, που σε αγαπά και σε χρειάζεται. Ένα πλάσμα που το πλάθεις εσύ και του δίνεις την καλύτερη εκπαίδευση. Άλλωστε, ο σκύλος σου είναι το παιδί που δε γέννησες ακόμα.
Ανδρέας Πετρόπουλος – pillowfights.gr
Greek
Ν΄αγιάσει το….χέρι του αρθρογράφου, με το πολύ ωραίο κείμενο που έγραψε.! Συμφωνώ απόλυτα με όσα λέει. Ο Μάρκο μου, είναι ο καλύτερός μου φίλος,αγαπημένος, σύντροφος, προστάτης, το κολλητάρι μου, ο αγκαλίτσας μου, ο πιστός μου άγγελος, το παιδάκι μου, που και μισή ώρα να λείψω, μου ‘κάνει’ τέτοια υποδοχή όταν επιστρέψω, σάν να έχω απουσιάσει για μήνες….Ούτε τα παιδιά μου τα ανθρώπινα -ναι, έχω κι απ΄αυτά- δεν μου κάνουνε τέτοιες χαρές, αγκαλιές και φιλιά, σαν το σκυλάκι μου! Αξίζουν όλη την αγάπη και τη φροντίδα που μπορούμε απλόχερα να τους δώσουμε……
Τέλειο υπέροχο και καλό σχόλιο
Γεμισε η Ελλαδα σκυλομανες κ σκυλοπατερες….Ρε ανθρωποι!!!! Ασχοληθειτε με κανα φτωχο ελληνοπουλο που πειναει με καμια πολυτεκνη οικογενεια που ψαχνετε αναγνωριση απ το κοινο για τα κατοικιδια σας. Να δειτε τα παιδακια πως χαιρονται μολις δουνε ενα ζεστο πιατο φαι η ενα παιχνιδακι. Κι γω φιλοζωος ειμαι με πολλα κατοικιδια κ οικοσιτα αλλα βλεπω οτι πλεον γιναμε ζωολατρες. Καροτσια ολοκληρα γεματα με τροφες για τα αδεσποτα…πενηνταρικα ατελειωτα καθε βδομαδα. Θα τους παραδεχομουν ολους αυτους τους σκυλογονεις αν τους εβλεπα να κανουν ελεημοσυνη επι ισης οροις κ σε κανεναν ανθρωπο σε αναγκη η κανενα παιδακι.Αλλα στους περισσοτερους σκυλογονεις λειπει η αγαπη για τους ανθρωπους αυτο ειναι το στεναχωρο….
Ασχολησου με τις δικές σου επιλογές και άσε τον κόσμο να κάνει τις δικές του , παπάρα ε παπάρα που θα αποφανθείς εσυ για τα συναισθήματα των άλλων… πφφφφφ
Νικο προφανως εσυ εισαι απ αυτους που μετανιωσαν οι γονεις τους που σε μεγαλωσαν κι προτιμουσαν να μεγαλωναν κανα σκυλι. Γιατι εσυ τους βγηκες κοπροσκυλο γιαυτο κανεις πφφφφφ γιατι δεν αντεχεις ουτε τον εαυτο σου.Κι εφοσον εισαι ζωο καραγκιοζη δεν εχεις στομα να μιλας για επιλογες μονο να κανεις γαβ γαβ κι να τρως καμια κονσερβα πιθηκε.πφφφφ ουστ απο δω κοπροσκυλο …χαχαχαα
Καλα λεει ο Νικ ρε παπαρας εισαι εσυ που αντι να απαντησεις λες παπαριες.Αλλα το περισσεμα της καρδιας λαλει το στομα παπαρες εχει η καρδια σου παπαρες βγαζεις απ το στομα βλημα.